Bu arkadaşlarımı hayatımdan çıkarmak daha mı doğru olur? Yalnızlık daha mı iyi bu durumda?

yenihalim1

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
30 Ocak 2021
16
6
Merhaba herkese, son 5 gündür içimde herkesten uzaklaşma isteği var, açıkçası depresyon mu diye psikologla konuştum ama o da bunun depresyonla alakalı olmadığını söyledi. Uzaklaşmayı düşündüğüm birkaç tane kız arkadaşım var, 2 kişi liseden beni 11 yıldır tanıyan insanlar, diğer az olan kişilerde üniversiteden kişiler. Lisedeki arkadaşlarımdan birini en son 2.5 sene önce diğerini de en son 8 sene önce gördüm yüz yüze, genelde hep telefonla konuştuk. Birbirimize dertlerimizi mutluluğumuzu anlatsak bile eski bağı hissedemiyorum son zamanlarda, onlar değişti ben de değiştim, eski kafamla düşünemiyorum, kötü olaylar da yaşayınca eskisi gibi büyük değer verme olayı kalmadı bende. Artık son zamanlarda normal bir sorunumu anlatsam yada normal yazsam bile lisedeki arkadaşlarımdan biri mesajıma geç cevap veriyor çevrimiçi olduğu halde, diğeri de bazen hep geçmişimi öne çıkarıyor, son zamanlarda en çok kendime değer vermem gerektiğini anladım ve kendimi geliştirmek için bir çok hedef koydum ve bu iki arkadaşıma anlattım geçmişi artık geride bıraktım geleceği düşünüyorum dedim, mesajlarıma geç cevap veren kişi bana; "böyle söylüyorsun ama bir günde olmaz bu hem başka şeyler engel oluyor insanın hayatına dedi" direk ve moralimi biraz azalttı, diğeri de benim bu değişim isteğime pek olumlu bir şey demeden kendi yaptıklarını anlattı, bu durumda bir eksik hissettim kendimi onlarla konuşurken bir de beni en iyi tanıyan da onlar. Onları anca yılda bir kez yada 2 senede bir yüz yüze görebilirim bu yüzden de eski samimiyetimiz olacağına inancım da kalmadı son olanları da düşününce.

Üniversitedeki arkadaşlarımla bu kadar samimi değildim zaten ama iki kız arkadaşım vardı diğer sınıftakilere göre daha samimiydim bu iki kızda birbirleriyle samimiler, biri yeni öldü sayılır, diğeri de bana derslerim konusunda çok büyük bir iyiliği dokunmuştu, bir ara ben yine bu uzaklaşma isteği olunca üniversite bittiğinde hattımı kapattım sosyal medyayı kapattım aylarca konuşmadım onlarla zaten bu isteğimi biliyorlardı. Geri dönünce biri benle konuşmaya devam etti ama diğer arkadaşım benimle konuşmak istemedi onu sevmiyorum diye düşünmüş böyle bir durumda yoktu. 1.5 sene küs kaldı bana ama ben bu diğer arkadaşıma onunla konuşmak istediğimi söyledim hep, 2 ay önce benle konuşmak istediğini söylemiş arayacakmışta ama kanserden öldüğü için hiç konuşamadım bile. Bu diğer kıza kanser olduğunu bildiğim için onunla konuşmak istiyorum dediğim halde bir türlü numarasını bana vermedi ve ölen arkadaşım da konuşmak istediğini söylediği halde, ve o kız o durumdayken doğru düzgün kızı arayıp sormamışlar bile, öldüğü gün bana numarasını verdi ailesini ara konuş dedi. Arkadaşım öldükten birkaç gün sonra beni aradı, senin numaranı versem bana küserdi dedi ve ölen kişiyle aramızdaki sırları sordu. Ve ben bu kıza kendi özelimi de anlatmış biriyim. Ve bu kızla ve diğer üniversitedeki sınıftan numarası bende duran kişilerle de samimiyetim yok ve yakınlık duygusu da hissedemiyorum.

Bu kişilerden uzaklaşsam daha doğru olmaz mı sizcede?
Onlarla her konuştuğumda geçmişim de aklıma geliyor kendimi kötü hissediyorum, ben geçmişi tamamen geride bırakıp kendime değer verip kendimi geliştirmek istiyorum artık.
Uzaklaşma isteğim oldu diye 1.5 sene küstü bana arkadaşım ama ona yanlış bir şey asla yapmamıştım. Şimdi temelli uzaklaşmayı düşünüyorum herkesten ve yeni bir çevre edinmek istiyorum yanlış mı düşünüyorum vicdan yapmama gerek var mı bu durumda, bazen düşünüyorum şu anda yeni bir çevre edinene kadar hiç arkadaşım olmaması daha güzel olmaz mı diye, düşüncelerinizi merak ediyorum teşekkür ederim.
 
Abartılı hareketlere, kızları sosyal medyadan engellemelere, had bildirmelere, hayatından çıkarmalara gerek yok. Bir şey yapmayın. Ararlarsa nazik konuşun ve kapatın. Bu kadar.

Büyük büyük davranışlara girmeyin. Bir yerde karşılaşınca selam verebilir durumda olun.

Sizin yaş grubu sosyal medyaya aşırı önem verdiği için kendinizi ordan bir şey yapmak zorunda hissediyorsunuz. Gerçek hayat sosyal medya değil. Benim tanıdığım çoğu kişi ekli bile değil bende.

Hayatsız olmayın. Hayatınıza bakın. Bunlardan biri size yazdığında aaa bana yazdı diye şaşırın. Takma dereceniz bu olsun
 
Abartılı hareketlere, kızları sosyal medyadan engellemelere, had bildirmelere, hayatından çıkarmalara gerek yok. Bir şey yapmayın. Ararlarsa nazik konuşun ve kapatın. Bu kadar.

Büyük büyük davranışlara girmeyin. Bir yerde karşılaşınca selam verebilir durumda olun.

Sizin yaş grubu sosyal medyaya aşırı önem verdiği için kendinizi ordan bir şey yapmak zorunda hissediyorsunuz. Gerçek hayat sosyal medya değil. Benim tanıdığım çoğu kişi ekli bile değil bende.

Hayatsız olmayın. Hayatınıza bakın. Bunlardan biri size yazdığında aaa bana yazdı diye şaşırın. Takma dereceniz bu olsun
Haklısınız, ben zaten kalp kırıcı konuşmayı sevmem ben yeterince kırıldığımda bir şey demeden direk hayatımdan çıkarırım insanları, bu kişilerle artık yakınlık duygusu da hissetmiyorum o yüzden uzaklaşmayı düşündüm şu anda bir sorunum yok onlarla ama hem onların eski davranışları hemde geçmişim aklıma gelsin istemedim açıkçası, gelecek odaklı yaşamak istiyorum artık geçmişi unutmak istiyorum, ne yapsam bilemedim
 
Size iyi gelmiyorsa, arkadasligi sürdürmenin faydası yok.
Yavas yavaş uzaklasirsiniz, onlar gibi geç dönersiniz mesajlara falan.
 
Size iyi gelmiyorsa, arkadasligi sürdürmenin faydası yok.
Yavas yavaş uzaklasirsiniz, onlar gibi geç dönersiniz mesajlara falan.
Haklısınız konuşmak istemiyorum onlarla, bir de zamanında güvenip onlara özelimi anlattığım için çok pişmanım çünkü yüzüme vuruyorlar bazen tavsiye verir gibi bazen de yaşadığım durumla alakalı internetteki yazılan şakaların ekran görüntüsü atıp şaka yaptım maksadıyla bana atıyorlar, numaramı değiştiremiyorum maalesef, kimseye bir şey anlatmamak lazım bunu çok iyi anladım, kendilerinin de yaptıkları hatalar var hayatlarında ama ben hiçbir zaman onların yüzüne vurmadım bile
 
Anlattiklariniz tanıdık geliyor.
Onlar hata yapar, siz edebinizden bunu görmezden gelir, kimsenin yüzüne vurmazsınız.
Düsünün bakalım, yasadiginiz durumun disinda sizde var olup, onlarda olmayan ne var?
Kiskanildiginiz bir nokta var gibi geldi bana.
Ve sanırım cok pasif duruyorsunuz yasadiginiz durumdan dolayı, onlar da kolayca dalga gecebiliyorlar.
Böylelerine laflari yüzüne yüzüne alay ederek söylemek lazım, ondan sonra kontagi kesmek lazım.
Ya da usulca geri çekilip, gercekten yeni hayatınızda basarili oldugunuz taktirde, onlar zaten sasirip kalacak.
Siz iyi niyetinizden anlatmissiniz, bu hataya hepimiz düşüyoruz hayatımızda birkaç kere, akillana kadar.
Hayat tecrübesi deyin buna.
Insanlar kendilerini hicbir sey icin üzmüyorlar valla.
Sizde tecrübe deyin, yeni hayatınıza odaklanın.
Mutluluklar diliyorum...
 
Anlattiklariniz tanıdık geliyor.
Onlar hata yapar, siz edebinizden bunu görmezden gelir, kimsenin yüzüne vurmazsınız.
Düsünün bakalım, yasadiginiz durumun disinda sizde var olup, onlarda olmayan ne var?
Kiskanildiginiz bir nokta var gibi geldi bana.
Ve sanırım cok pasif duruyorsunuz yasadiginiz durumdan dolayı, onlar da kolayca dalga gecebiliyorlar.
Böylelerine laflari yüzüne yüzüne alay ederek söylemek lazım, ondan sonra kontagi kesmek lazım.
Ya da usulca geri çekilip, gercekten yeni hayatınızda basarili oldugunuz taktirde, onlar zaten sasirip kalacak.
Siz iyi niyetinizden anlatmissiniz, bu hataya hepimiz düşüyoruz hayatımızda birkaç kere, akillana kadar.
Hayat tecrübesi deyin buna.
Insanlar kendilerini hicbir sey icin üzmüyorlar valla.
Sizde tecrübe deyin, yeni hayatınıza odaklanın.
Mutluluklar diliyorum...
Birkaç gün önce bana senin sakin hayatına imreniyorum demişti oysaki sakin huzurlu bir hayatım yok, kendimi geliştirmek istiyorum dedim ve bana sürekli kendi hedeflerinden yaptıklarından bahsetti, ben yüzüme geçmişimi başkalarının yaptığı esprileri bana atarak vuran böyle insanlara artık ne derdimi anlatabilirim ne de mutluluğumu paylaşabilirim, ben kalp kırmayı sevmediğim için belkide böyle davranıyorlar ama ben onlarla konuşmak istemiyorum nasıl onları kendimden uzaklaştırabilirim bunu düşünüyorum
 
Merhaba herkese, son 5 gündür içimde herkesten uzaklaşma isteği var, açıkçası depresyon mu diye psikologla konuştum ama o da bunun depresyonla alakalı olmadığını söyledi. Uzaklaşmayı düşündüğüm birkaç tane kız arkadaşım var, 2 kişi liseden beni 11 yıldır tanıyan insanlar, diğer az olan kişilerde üniversiteden kişiler. Lisedeki arkadaşlarımdan birini en son 2.5 sene önce diğerini de en son 8 sene önce gördüm yüz yüze, genelde hep telefonla konuştuk. Birbirimize dertlerimizi mutluluğumuzu anlatsak bile eski bağı hissedemiyorum son zamanlarda, onlar değişti ben de değiştim, eski kafamla düşünemiyorum, kötü olaylar da yaşayınca eskisi gibi büyük değer verme olayı kalmadı bende. Artık son zamanlarda normal bir sorunumu anlatsam yada normal yazsam bile lisedeki arkadaşlarımdan biri mesajıma geç cevap veriyor çevrimiçi olduğu halde, diğeri de bazen hep geçmişimi öne çıkarıyor, son zamanlarda en çok kendime değer vermem gerektiğini anladım ve kendimi geliştirmek için bir çok hedef koydum ve bu iki arkadaşıma anlattım geçmişi artık geride bıraktım geleceği düşünüyorum dedim, mesajlarıma geç cevap veren kişi bana; "böyle söylüyorsun ama bir günde olmaz bu hem başka şeyler engel oluyor insanın hayatına dedi" direk ve moralimi biraz azalttı, diğeri de benim bu değişim isteğime pek olumlu bir şey demeden kendi yaptıklarını anlattı, bu durumda bir eksik hissettim kendimi onlarla konuşurken bir de beni en iyi tanıyan da onlar. Onları anca yılda bir kez yada 2 senede bir yüz yüze görebilirim bu yüzden de eski samimiyetimiz olacağına inancım da kalmadı son olanları da düşününce.

Üniversitedeki arkadaşlarımla bu kadar samimi değildim zaten ama iki kız arkadaşım vardı diğer sınıftakilere göre daha samimiydim bu iki kızda birbirleriyle samimiler, biri yeni öldü sayılır, diğeri de bana derslerim konusunda çok büyük bir iyiliği dokunmuştu, bir ara ben yine bu uzaklaşma isteği olunca üniversite bittiğinde hattımı kapattım sosyal medyayı kapattım aylarca konuşmadım onlarla zaten bu isteğimi biliyorlardı. Geri dönünce biri benle konuşmaya devam etti ama diğer arkadaşım benimle konuşmak istemedi onu sevmiyorum diye düşünmüş böyle bir durumda yoktu. 1.5 sene küs kaldı bana ama ben bu diğer arkadaşıma onunla konuşmak istediğimi söyledim hep, 2 ay önce benle konuşmak istediğini söylemiş arayacakmışta ama kanserden öldüğü için hiç konuşamadım bile. Bu diğer kıza kanser olduğunu bildiğim için onunla konuşmak istiyorum dediğim halde bir türlü numarasını bana vermedi ve ölen arkadaşım da konuşmak istediğini söylediği halde, ve o kız o durumdayken doğru düzgün kızı arayıp sormamışlar bile, öldüğü gün bana numarasını verdi ailesini ara konuş dedi. Arkadaşım öldükten birkaç gün sonra beni aradı, senin numaranı versem bana küserdi dedi ve ölen kişiyle aramızdaki sırları sordu. Ve ben bu kıza kendi özelimi de anlatmış biriyim. Ve bu kızla ve diğer üniversitedeki sınıftan numarası bende duran kişilerle de samimiyetim yok ve yakınlık duygusu da hissedemiyorum.

Bu kişilerden uzaklaşsam daha doğru olmaz mı sizcede?
Onlarla her konuştuğumda geçmişim de aklıma geliyor kendimi kötü hissediyorum, ben geçmişi tamamen geride bırakıp kendime değer verip kendimi geliştirmek istiyorum artık.
Uzaklaşma isteğim oldu diye 1.5 sene küstü bana arkadaşım ama ona yanlış bir şey asla yapmamıştım. Şimdi temelli uzaklaşmayı düşünüyorum herkesten ve yeni bir çevre edinmek istiyorum yanlış mı düşünüyorum vicdan yapmama gerek var mı bu durumda, bazen düşünüyorum şu anda yeni bir çevre edinene kadar hiç arkadaşım olmaması daha güzel olmaz mı diye, düşüncelerinizi merak ediyorum teşekkür ederim.
Konismak istemiyisaniz konusmazdiniz.Cok fazla gereksiz seyker yapmissiniz.
 
Merhaba herkese, son 5 gündür içimde herkesten uzaklaşma isteği var, açıkçası depresyon mu diye psikologla konuştum ama o da bunun depresyonla alakalı olmadığını söyledi. Uzaklaşmayı düşündüğüm birkaç tane kız arkadaşım var, 2 kişi liseden beni 11 yıldır tanıyan insanlar, diğer az olan kişilerde üniversiteden kişiler. Lisedeki arkadaşlarımdan birini en son 2.5 sene önce diğerini de en son 8 sene önce gördüm yüz yüze, genelde hep telefonla konuştuk. Birbirimize dertlerimizi mutluluğumuzu anlatsak bile eski bağı hissedemiyorum son zamanlarda, onlar değişti ben de değiştim, eski kafamla düşünemiyorum, kötü olaylar da yaşayınca eskisi gibi büyük değer verme olayı kalmadı bende. Artık son zamanlarda normal bir sorunumu anlatsam yada normal yazsam bile lisedeki arkadaşlarımdan biri mesajıma geç cevap veriyor çevrimiçi olduğu halde, diğeri de bazen hep geçmişimi öne çıkarıyor, son zamanlarda en çok kendime değer vermem gerektiğini anladım ve kendimi geliştirmek için bir çok hedef koydum ve bu iki arkadaşıma anlattım geçmişi artık geride bıraktım geleceği düşünüyorum dedim, mesajlarıma geç cevap veren kişi bana; "böyle söylüyorsun ama bir günde olmaz bu hem başka şeyler engel oluyor insanın hayatına dedi" direk ve moralimi biraz azalttı, diğeri de benim bu değişim isteğime pek olumlu bir şey demeden kendi yaptıklarını anlattı, bu durumda bir eksik hissettim kendimi onlarla konuşurken bir de beni en iyi tanıyan da onlar. Onları anca yılda bir kez yada 2 senede bir yüz yüze görebilirim bu yüzden de eski samimiyetimiz olacağına inancım da kalmadı son olanları da düşününce.

Üniversitedeki arkadaşlarımla bu kadar samimi değildim zaten ama iki kız arkadaşım vardı diğer sınıftakilere göre daha samimiydim bu iki kızda birbirleriyle samimiler, biri yeni öldü sayılır, diğeri de bana derslerim konusunda çok büyük bir iyiliği dokunmuştu, bir ara ben yine bu uzaklaşma isteği olunca üniversite bittiğinde hattımı kapattım sosyal medyayı kapattım aylarca konuşmadım onlarla zaten bu isteğimi biliyorlardı. Geri dönünce biri benle konuşmaya devam etti ama diğer arkadaşım benimle konuşmak istemedi onu sevmiyorum diye düşünmüş böyle bir durumda yoktu. 1.5 sene küs kaldı bana ama ben bu diğer arkadaşıma onunla konuşmak istediğimi söyledim hep, 2 ay önce benle konuşmak istediğini söylemiş arayacakmışta ama kanserden öldüğü için hiç konuşamadım bile. Bu diğer kıza kanser olduğunu bildiğim için onunla konuşmak istiyorum dediğim halde bir türlü numarasını bana vermedi ve ölen arkadaşım da konuşmak istediğini söylediği halde, ve o kız o durumdayken doğru düzgün kızı arayıp sormamışlar bile, öldüğü gün bana numarasını verdi ailesini ara konuş dedi. Arkadaşım öldükten birkaç gün sonra beni aradı, senin numaranı versem bana küserdi dedi ve ölen kişiyle aramızdaki sırları sordu. Ve ben bu kıza kendi özelimi de anlatmış biriyim. Ve bu kızla ve diğer üniversitedeki sınıftan numarası bende duran kişilerle de samimiyetim yok ve yakınlık duygusu da hissedemiyorum.

Bu kişilerden uzaklaşsam daha doğru olmaz mı sizcede?
Onlarla her konuştuğumda geçmişim de aklıma geliyor kendimi kötü hissediyorum, ben geçmişi tamamen geride bırakıp kendime değer verip kendimi geliştirmek istiyorum artık.
Uzaklaşma isteğim oldu diye 1.5 sene küstü bana arkadaşım ama ona yanlış bir şey asla yapmamıştım. Şimdi temelli uzaklaşmayı düşünüyorum herkesten ve yeni bir çevre edinmek istiyorum yanlış mı düşünüyorum vicdan yapmama gerek var mı bu durumda, bazen düşünüyorum şu anda yeni bir çevre edinene kadar hiç arkadaşım olmaması daha güzel olmaz mı diye, düşüncelerinizi merak ediyorum teşekkür ederim.
Açıkçası sadece başını okudum. Benimde uzun yıllar yakınım olan dostlarım vardı sildigim. Silmek zaman aldi yıllarca birikti ve bir anda görüşmeyi konuşmayı kesip bitirdim. Ve hiç pişman olmadim. Bu raddeye boşuna gelinmiyor. Maddi manevi kullanildigini, samimiyetsizligin bas gosterdigini vs goruyorsun. Hayat uzun yeni ortamlar ve arkadaşlıklar edineceksin. Sağlıksız ilişkilerdense sağlıklı bir yanlızlık daha iyidir. Ve emin ol cok uzun sure yanlız kalmıyorsun. Bunu birden çok kez yaşamış biri olarak söylüyorum ve tavsiye ediyorum.
 
X