BU EVLİLİK OLMAZDI DİYEN EŞİM

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Şu an hamileyim inşallah bir oğlum olacak, kendi isteğim üzerine kayınpederimin adını koyalım diye konuştuk öncesinde, kayınpederime de söylemiştim hatta baba senin adını koyacaz bebeğe diye. Bugün eşime dedim ki tamamen şaka niyetiyle babana bir sürpriz yapıp benim babamın adını koyalım falan, ve gülerek söyledim. Eşim de şakayı ciddiye alarak senin babanın adını 2.çocuğa koyarız inşallah bunu evlenmeden önce bile konuşmuştuk dedi. Sonra saçma bir şekilde isim tartışması başka tartışmalara döndü, eşim bana dedi ki "evlenmeden önce söylediklerinin arkasında durmayacağını bilseydim farklı konumlarda olurduk" dedi. Ben de ben hangi sözümün arkasında durmadım dedim. Normalde benim ailemin bulunduğu şehirde yaşayacaktık, bu konuda anlaşmıştık dedi(halbuki biz zaten o şehirde yaşayacaktık, sadece atanacağım dönem eşimin ailesinin bulunduğu şehire 1 kadro bile açılmadı mecburen uzak bir şehire geldik ve o kendi isteğiyle benim yanıma geldi, sonrasında eşimin ağzından şunu duydum: iyi ki ailemin bulunduğu şehre kadro açılmamış yoksa sürekli huzursuz olacaktık dedi.) Daha sonra ben ona farklı konumdan kastın ne dedim, bu evlilik olmazdı dedi, ben de evlenmeseydin o zaman dedim, hatta ilişki de devam etmezdi dedi, ben de ettirmeseydin dedim, sonra yine dedim evlenmeseydin ben mi seni zorladım diye, evet sen zorladın evlenmeye dedi. O an ben kendimi daha fazla tutamayıp ağlamaya başladım.
Normalde eşimle ailesinin olduğu şehirde yaşama mevzusu hiç açılmıyordu, hatta birbirimize bu şekilde konuşmayız, ama son 2-3 ayda kv eşime sürekli sitemlerde nazlanmalarda bulunuyor. "beni buralarda bıraktın terk ettin gittin, herkesin oğlu annesini hastaneye götürüyor ihtiyaçlarını karşılıyor biz senin bir hayrını görmedik" gibi eşimle her telefon konuşmasında uzak bir şehirde olduğu için sitem ediyor fazlasıyla. Normalde eşim dolduruşa gelmeyen bir insandı ama bana bugün yaptığı çıkışlardan sonra annesinin sözlerinin onu etkilediğini düşündüm açıkçası.
Ve şu an ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilmiyorum, istemsizce sürekli ağlıyorum saatlerdir, üstelik bugün evlilik yıldönümümüzdü, insan eşine "bu evlilik olmazdı" der mi hanımlar ben mi abartıyorum, çok kırıldım, evden kaçıp gitmek istiyorum şu an burada boğulduğumu hissediyorum. Ne yapmalıyım
Belli ki çok dolmuş. Konu başka birşeyden de açılıp buraya gelebilirdi. Annesi başka şehre gitme nedeni olarak eş seçimi olarak görüp çok söylenmiş belli ki. Yine de bu size söylediklerini haklı çıkarmıyor. Evlenmeyip otursaymış anasının dizinde. Bir çok insan işi gereği ayrı şehirlerde yaşıyor. Bence eşinize tavrınızı koyun. Kesinlikle konuşmayın. Gönlünüzü almak için neler yapacak bir görün. Hemen de affetmeyin. Hamile olmasanız basın tekmeyi derdim ancak bebeğiniz daha doğmamış aile ortamından mahrum kalmasını kimse istemez. Kurduğu cümleler ağır. Aslında yallah ananın evine demek gerekir ama..
 
Şimdi birden bire bu tarz konuşma oldu ve gerçekten boşanıyor musunuz?
Aydınlanma vs geldi dediniz de buradaki yorumlardan dolayı mi oldu?
Yoksa geçmişi var mı ?
Aslında yaklaşık olarak 1 sene önce de boşanma muhabbetleri yapmıştı eşim o zaman alttan aldım, çünkü eşim benim hayatıma giren ilk insandı ve ondan ayrılıp başkasını hayatıma alamazdım, boşanmaktan da çok korkuyordum. O zamandan bu zamana eş kişisi benim hakkımda neyden şikayet ediyorsa ve neyimden hoşlanmıyorsa düzeltmek için çabaladım, evet gerçekten düzeltmem gereken şeyler vardı bu arada ama eş kişisindeki karakter bozukluğunun yanında benimkiler hiçbir şeymiş. Kendimi düzeltmek için psikoloğa bile gidiyordum "neyimi düzelteceksem". Yani kısacası adam benden şikayet ede ede beni sindirmişti, günden güne özgüvenimi kaybetmiştim, kendisini kusursuz sanıyormuş farkında değildim.
Bu konuyu burada ilk açtığımda bile "ayrıl bu adamdan" diyen hanımlara anlam verememiştim, ayrıl mesajlarını gördükçe saatlerce ağladım "nasıl ayrılacam" diye, birçok hanım bana kızdı hatta, iyi de yaptılar onlara teşekkür ediyorum, her şeyin farkına vardım, sonrasında babamla konuşup babamın bana söylediği sözler beni daha da güçlendirdi, aslında bazı günler hala ağlıyorum çok üzülüyorum ama artık ayrılmaktan hiç korkmuyorum.
 
Aslında yaklaşık olarak 1 sene önce de boşanma muhabbetleri yapmıştı eşim o zaman alttan aldım, çünkü eşim benim hayatıma giren ilk insandı ve ondan ayrılıp başkasını hayatıma alamazdım, boşanmaktan da çok korkuyordum. O zamandan bu zamana eş kişisi benim hakkımda neyden şikayet ediyorsa ve neyimden hoşlanmıyorsa düzeltmek için çabaladım, evet gerçekten düzeltmem gereken şeyler vardı bu arada ama eş kişisindeki karakter bozukluğunun yanında benimkiler hiçbir şeymiş. Kendimi düzeltmek için psikoloğa bile gidiyordum "neyimi düzelteceksem". Yani kısacası adam benden şikayet ede ede beni sindirmişti, günden güne özgüvenimi kaybetmiştim, kendisini kusursuz sanıyormuş farkında değildim.
Bu konuyu burada ilk açtığımda bile "ayrıl bu adamdan" diyen hanımlara anlam verememiştim, ayrıl mesajlarını gördükçe saatlerce ağladım "nasıl ayrılacam" diye, birçok hanım bana kızdı hatta, iyi de yaptılar onlara teşekkür ediyorum, her şeyin farkına vardım, sonrasında babamla konuşup babamın bana söylediği sözler beni daha da güçlendirdi, aslında bazı günler hala ağlıyorum çok üzülüyorum ama artık ayrılmaktan hiç korkmuyorum.
[/QUOTE

Tahmin ettim geçmişi olmalı diye.
Hakkınızda hayırlısı olsun.
Bir çok erkek hala çalışan kadını hazmedemedi.
Hala onlara biat eden kadın bekliyor.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X