kızlar gerçekten bunaldım.bunları kimseyle paylaşamadığım için sizlere yazmak istedim.belki biraz su akılsız kafama akıl verirsiniz.
olay şöyle.eşimle beraber ailelerden uzak yaşıyoruz.ikimizde memuruz.kayınvalidem rahatsız.ileri evre kanser hastası(allah yardımcısı olsun) yıl önce büyük bir ameliyat geçirdi. ameliyattan gün önce yanına gittik.hastanede yatıyordu.neyse ameliyat oldu 10 saat süren büyük bir ameliyat geçirdi.kızları yanında değildi.sebep ise birisi dayanamazmış annesini öyle görmeye,diğeride yeni doğum yapmıştı birkaç gün sonra gel demişler onun için yoktu.hastanede kayınbabam eşim ben ve kaynım vardı.kaynımın eşide izin alamadı gelemedi gün ki onlar aynı şehirde yaşıyorlar kayınvalidemlerle.neyse kayınvalidem cok şükür çıktı ameliyattan.1 gün yogunbakımda yattı.ben yanında ordaki kızı kalır diye düşünürken bana eşim ve ablası dedilerki annemin yanında sen kal.ablam dayanamıyor,içi almıyor annesini öyle görmeyi.neyse tamam dedim sonucta allah rızası için hastaya bakmak sevaptır.hiç bir hastaya ameliyat sonrası bakmadım,bu konuda tecrübesizim ama eşimin hatrı ve en önemlisi allah rızası için 5 gün kaldım zor bir süreçti.3 gün kayınvalidemin başka bir akrabası kaldı yanında.kızları hiç gelmediler nedeni annelerini öyle göremezlermiş.tamam dedim duygusal yaklaşıyorlar evlatları sonucta.eve cıkardık kayınvalidemi her ziyarete gelen görümcelerimi soruyor ama yoklar çünkü annelerini öyle göremelermiş.en son dayanamadım ikisinide karşıma aldım annenizin size ihtiyacı var bu zor döneminde destek olmazsanız ne zaman olacaksınız sonra vicdan azabı duyarsınız dedim.zaten eltim kez filan uğradı.onun eşi olan kaynım en başta "benim hanım bakamaz cocugumuz küçük " dedi.ki benim kızım da 4 yaşında! neyse onları öyle bırakıp çalıstıgımız şehre döndük.zorlu bir kemoterapi süreci de oldu 1 kez de kemoterapi kürü için gittik.şimdi gelelim asıl konuya.kayınvalidemde malesef hastalık nüksetti.şimdi yeniden amleyat olamsı gerek.küçük görümcem önden aradı "serçecik anneme sen iyi moral oluyorsun,sen iyi bakıyorsun,ablam dayanamıyor,zaten bende 2 cocukla gelsem işe yaramam" beynimden vurulmuşa döndüm.abinle konusalım dedim.ameliyat öncesi zaten gideceğiz eşimin annesinin yanında olmasını isterim tabiki ama beni arayan görümcem diyorki.siz ameliyat süresince yanında olun ben sizin gideceğiniz zaman gelirim.bunlarmı sorunlu benmi sorunluyum anlamadım.insan ameliyat öncesi annesinin yanında olamzmı.neticede ben bir el kızıyım kendi kızı kadar iyi yaklaşabilirmiyim annelerine bunu hiç düşünmüyorlar.yine bakarım gerçekten sırf allah rızası için ama önceden bu şekilde planlar yapılması beni üzüyor.eşime bu konuyu açtım dün kardeşlerin benim annelerine bakmamı istiyorlar eşim ne dese beğenirsiniz "zaten geçen yıl ne faydamız oldu ki anneme hastaneden cıkar cıkmaz döndük," bende "nasıl yaa annenin yanında ben kalmadımmı 5 gün hastanede her türlü bakımını yapmadımmı kemoterapi alırken gitmedik mi sen iyimisin " dedim.eşim yorum yapmadı.beni gerçekten üzen yapılanların görülmemesi,içten pazarlıklı davranılması.annesi için gerçekten cok üzüldüm,duygusal iyi niyetli biriyim ama onalr bana aynı iyi niyetle yaklaşmıyorlar.gerçekten cok bunaldım..biraz dedikodu gibi oldu ama bunları kendi ailemle ve arkadaşalrımla paylaşamıyorum.siz olsanız ne yapardınız.objektif cevaplar verin lütfen.teşekkürler herkese
olay şöyle.eşimle beraber ailelerden uzak yaşıyoruz.ikimizde memuruz.kayınvalidem rahatsız.ileri evre kanser hastası(allah yardımcısı olsun) yıl önce büyük bir ameliyat geçirdi. ameliyattan gün önce yanına gittik.hastanede yatıyordu.neyse ameliyat oldu 10 saat süren büyük bir ameliyat geçirdi.kızları yanında değildi.sebep ise birisi dayanamazmış annesini öyle görmeye,diğeride yeni doğum yapmıştı birkaç gün sonra gel demişler onun için yoktu.hastanede kayınbabam eşim ben ve kaynım vardı.kaynımın eşide izin alamadı gelemedi gün ki onlar aynı şehirde yaşıyorlar kayınvalidemlerle.neyse kayınvalidem cok şükür çıktı ameliyattan.1 gün yogunbakımda yattı.ben yanında ordaki kızı kalır diye düşünürken bana eşim ve ablası dedilerki annemin yanında sen kal.ablam dayanamıyor,içi almıyor annesini öyle görmeyi.neyse tamam dedim sonucta allah rızası için hastaya bakmak sevaptır.hiç bir hastaya ameliyat sonrası bakmadım,bu konuda tecrübesizim ama eşimin hatrı ve en önemlisi allah rızası için 5 gün kaldım zor bir süreçti.3 gün kayınvalidemin başka bir akrabası kaldı yanında.kızları hiç gelmediler nedeni annelerini öyle göremezlermiş.tamam dedim duygusal yaklaşıyorlar evlatları sonucta.eve cıkardık kayınvalidemi her ziyarete gelen görümcelerimi soruyor ama yoklar çünkü annelerini öyle göremelermiş.en son dayanamadım ikisinide karşıma aldım annenizin size ihtiyacı var bu zor döneminde destek olmazsanız ne zaman olacaksınız sonra vicdan azabı duyarsınız dedim.zaten eltim kez filan uğradı.onun eşi olan kaynım en başta "benim hanım bakamaz cocugumuz küçük " dedi.ki benim kızım da 4 yaşında! neyse onları öyle bırakıp çalıstıgımız şehre döndük.zorlu bir kemoterapi süreci de oldu 1 kez de kemoterapi kürü için gittik.şimdi gelelim asıl konuya.kayınvalidemde malesef hastalık nüksetti.şimdi yeniden amleyat olamsı gerek.küçük görümcem önden aradı "serçecik anneme sen iyi moral oluyorsun,sen iyi bakıyorsun,ablam dayanamıyor,zaten bende 2 cocukla gelsem işe yaramam" beynimden vurulmuşa döndüm.abinle konusalım dedim.ameliyat öncesi zaten gideceğiz eşimin annesinin yanında olmasını isterim tabiki ama beni arayan görümcem diyorki.siz ameliyat süresince yanında olun ben sizin gideceğiniz zaman gelirim.bunlarmı sorunlu benmi sorunluyum anlamadım.insan ameliyat öncesi annesinin yanında olamzmı.neticede ben bir el kızıyım kendi kızı kadar iyi yaklaşabilirmiyim annelerine bunu hiç düşünmüyorlar.yine bakarım gerçekten sırf allah rızası için ama önceden bu şekilde planlar yapılması beni üzüyor.eşime bu konuyu açtım dün kardeşlerin benim annelerine bakmamı istiyorlar eşim ne dese beğenirsiniz "zaten geçen yıl ne faydamız oldu ki anneme hastaneden cıkar cıkmaz döndük," bende "nasıl yaa annenin yanında ben kalmadımmı 5 gün hastanede her türlü bakımını yapmadımmı kemoterapi alırken gitmedik mi sen iyimisin " dedim.eşim yorum yapmadı.beni gerçekten üzen yapılanların görülmemesi,içten pazarlıklı davranılması.annesi için gerçekten cok üzüldüm,duygusal iyi niyetli biriyim ama onalr bana aynı iyi niyetle yaklaşmıyorlar.gerçekten cok bunaldım..biraz dedikodu gibi oldu ama bunları kendi ailemle ve arkadaşalrımla paylaşamıyorum.siz olsanız ne yapardınız.objektif cevaplar verin lütfen.teşekkürler herkese