Evliyim 2 tane güzel çocuğum var ama eşim hayatı zindan ediyor bana. Dışarıdan bakıldığında 4 4 luk beyefendi herkes seni anan kadir gecesi doğurmuş diyor bana ve kimseye diyemiyorum bu yüzden. Kendi annem babam bile ne olaylara şahit oldular yine de bi anliktir kızım olur öyle şeyler deyip inanmadılar. Geçen sene bu zamanlar da böyle psikolojik zulme başlamıştı evi yeni tasimistim hamileydim ve cesaret edememistim gitmeye. Bir ay kadar sonra planımız gereği gitmiştik ve ben kimseye söylemeden birşeyleri bahane edip 6 ay yanına donmedim. Birseyler yaptı etti beni ikna etti en son geldim. Yine mart geldi bu adam yine çıldırdı. Uykudan kaldırıp kapının önüne oturtuyor git çocukların yanından diye. Şimdi annem babam umreye gitti. Diyorum ki maça yahut dışarı gittiğinde çocukları alıp uçakla iki aktarma yapıp annemlerin evine gitsem 15 gün falan kafa dinlesem. Cesaretim hem var hem yok. Çünkü bu olayı daha sonra lehine kullanır diye korkuyorum. Çok üzüyor beni. Cocuk 6 aylık oldu sadece pazara çıkıyorum haftasonu. Gündüz kendim 2 çocukla godebilirsem oyun parkına bir de. Kendi maçları arkadaş gezmeleri bol bahanelerle geziyor özellikle haftasonu. Ne iş yapabiliyorum sayesinde ne gece gündüz uyumayan oglumdan arta kalan uykuyu tamamlayabiliyorum. Günlük uykum 4 saati geçmiyor çoğu zaman ama ona kalsa sürekli uyuyorum. Kendi uyuduğu için olsa gerek uyanık olanları görmüyor. Evde hiçbirşey yapmaz yapmaya kalksa yıkar en az 3 tane farklı iş çıkarır o denli sakar ve iş beceremez yani. Buna rağmen çoğu zaman tamam der herşeyi yaparım. Arada patliyorum elbet. 6 ayda tanışıp evlendik düzelir dedim yok olmuyor gelmiş 35 yaşına. Biraksam ailem bana sahip çıkmaz. Çalışıyorum ama doğum iznindeyim bebegime bakmak için ücretsiz aldım. O yüzden de imkanlarim sınırlı. Çok kızdım ona o sinirle yazıyorum ama kafasına birşeylerin dank etmesi için gerçekten çocukları alıp terk etmem mi gerek lütfen fikir verin yoksa işler daha sarpa mi sarar? ?