- 3 Ekim 2007
- 14.665
- 36.761
- 1.123
- 39
Sizin de bazen sevilmediğinizi hissettiğiniz zamanlar oluyor mu?Beklentilerinizle yaşadıklarınız birbirine uymadığında değiştirmeye mi çalışıyorsunuz yoksa değiştiremeyeceğinizi düşünüp bu şekilde kabullenmeye mi çalışıyorsunuz?( hayati konularda değil elbet)
Kendimden örnek vererek açıklayım...3 yıllık evliyim,öncesinde de 2 yıl flört+nişanlılık dönemi yaşadım.evlilik öncesi dönemde çok az sorun yaşamışımdır.beklediğimden ve istediğimden çok daha fazlasıyla karşılaştım hep.evlendikten sonra da her şey iyi sayılırdı yalnız bebeğim doğduktan sonra ya beklentilerimiz değişti ya biz değiştik,ama eksisi gibi değil işte.tabi bu şeyler bazıları için lüks sayılabilecek şeyler belki.
Eşim çoğu zaman anlayışlıdır,ev işlerinde yardımcıdır,çocuğumuzla her konuda ilgilidir.gece gündüz her türlü bakımına yardım eder.2-3 saat uykuyla işe gitmişliği çoktur.sesini çok nadir yükseltir,borca batmadıysak alışverişime müdahale etmez vs...
Aklıma takılan şeylere gelince, dışarı çıkmayı,alışverişe gitmeyi hep ben teklif ederim,hiç onun aklına gelmez.hafta sonu da şunu yapalım gibi bir planı asla olmaz.onun için evde oturup tv izlemek yeterlidir.ya da anne-babasıyla ilgili plan yapar en fazla.ben plan yaparsam hayır demez ama,ben de gurur yaparım bazen,her hafta sonunu 'ailenle' geçirsen biz aklına gelmeyiz,üçümüzü bir aile olarak görmeni istiyorum dediğim zaman hep abarttığımı düşünür.'daha ne yapayım ?' der.çoğu zaman bütün bir akşamı o elinde kumandayla,ben bilgisayar başında geçiririz.sohbetlerimiz çok kısa sürer oldu,bazen havadan sudan konular haricinde hiç konuşmadığımızı fark ediyorum,bu da canımı sıkıyor.işle ilgili pek çok sıkıntısını arkadaşlarıyla telefon görüşmelerinden duyarım mesela.Bir de ailesiyle ilgili bir problemimiz olursa hep onların yanındadır (ailesiyle tartışmışlığım belki 1-2 kezdir sadece,evde kendi aramızdaki konuşmalardan bahsediyorum)her şeyi yanlış anlayan benimdir vs...mesela en son kayınvalidemlerin kışı bizde geçirmeleriyle ilgili tartışamızda (evlerimizin arası 10 dk,kızımın bakımı için 4 kişi kış boyu bizde kalmayı düşünüyor) ben bunun zorunlu bir durum olmadığını,bu kadar kısa mesafede buna ne gerek olduğunu,bütün özel hayatımızın biteceğini söylerken,eşim daha ne istiyorsun bundan güzel ne olabilir ki tarzında bir yorum yaptı.
Bazen görüyorum ki hayata bakışlarımız,hayattan beklentilerimiz çok farklı.konuşsak da eşim değişmiyor.senin için onca şey yapıyrum onları niye görmüyorsun diyor.ben de artk değiştiremeyeceğimi düşünüp böyle mi kabul etmeliyim?erkekler gerçekten kadınlar kadar ince düşünemiyor mu?yani onlar için fiziksel ihtiyaçların giderilmesi yeterli mi?bütün erkekler böyle midir?ben mi haksızlık ediyorum?
Kendimden örnek vererek açıklayım...3 yıllık evliyim,öncesinde de 2 yıl flört+nişanlılık dönemi yaşadım.evlilik öncesi dönemde çok az sorun yaşamışımdır.beklediğimden ve istediğimden çok daha fazlasıyla karşılaştım hep.evlendikten sonra da her şey iyi sayılırdı yalnız bebeğim doğduktan sonra ya beklentilerimiz değişti ya biz değiştik,ama eksisi gibi değil işte.tabi bu şeyler bazıları için lüks sayılabilecek şeyler belki.
Eşim çoğu zaman anlayışlıdır,ev işlerinde yardımcıdır,çocuğumuzla her konuda ilgilidir.gece gündüz her türlü bakımına yardım eder.2-3 saat uykuyla işe gitmişliği çoktur.sesini çok nadir yükseltir,borca batmadıysak alışverişime müdahale etmez vs...
Aklıma takılan şeylere gelince, dışarı çıkmayı,alışverişe gitmeyi hep ben teklif ederim,hiç onun aklına gelmez.hafta sonu da şunu yapalım gibi bir planı asla olmaz.onun için evde oturup tv izlemek yeterlidir.ya da anne-babasıyla ilgili plan yapar en fazla.ben plan yaparsam hayır demez ama,ben de gurur yaparım bazen,her hafta sonunu 'ailenle' geçirsen biz aklına gelmeyiz,üçümüzü bir aile olarak görmeni istiyorum dediğim zaman hep abarttığımı düşünür.'daha ne yapayım ?' der.çoğu zaman bütün bir akşamı o elinde kumandayla,ben bilgisayar başında geçiririz.sohbetlerimiz çok kısa sürer oldu,bazen havadan sudan konular haricinde hiç konuşmadığımızı fark ediyorum,bu da canımı sıkıyor.işle ilgili pek çok sıkıntısını arkadaşlarıyla telefon görüşmelerinden duyarım mesela.Bir de ailesiyle ilgili bir problemimiz olursa hep onların yanındadır (ailesiyle tartışmışlığım belki 1-2 kezdir sadece,evde kendi aramızdaki konuşmalardan bahsediyorum)her şeyi yanlış anlayan benimdir vs...mesela en son kayınvalidemlerin kışı bizde geçirmeleriyle ilgili tartışamızda (evlerimizin arası 10 dk,kızımın bakımı için 4 kişi kış boyu bizde kalmayı düşünüyor) ben bunun zorunlu bir durum olmadığını,bu kadar kısa mesafede buna ne gerek olduğunu,bütün özel hayatımızın biteceğini söylerken,eşim daha ne istiyorsun bundan güzel ne olabilir ki tarzında bir yorum yaptı.
Bazen görüyorum ki hayata bakışlarımız,hayattan beklentilerimiz çok farklı.konuşsak da eşim değişmiyor.senin için onca şey yapıyrum onları niye görmüyorsun diyor.ben de artk değiştiremeyeceğimi düşünüp böyle mi kabul etmeliyim?erkekler gerçekten kadınlar kadar ince düşünemiyor mu?yani onlar için fiziksel ihtiyaçların giderilmesi yeterli mi?bütün erkekler böyle midir?ben mi haksızlık ediyorum?
olmasaydı naapardım diye!
(
