kızlar beni yanlış anlayamayın hepinizin yazdıklarını okudum ben bile eşlerimizden şikayetçiyiz,,,ama bazı şeyleri çok büyütüyoruz sanki.ewt istediklerimiz çok şey değil biraz ilgi biraz sevgi parçası,ama klasik türk erkeklerini biliyosunuz,sevgilerini ilgilerini belli etmezler ama çoğu karılarını çok sahiplenir..
eğer sıkılmazsanız size hikayemi anlatmak isterim,bunu hep anlatıyorum çünkü insanlar yuvalrının kıymetini bilsin istiyrm
ben 19 yaşımda 6 aylık bi evlilik yaşadım,ilk gece sırf heycanlandığım için dayak ve hakaretler yedim,hada 1 hafta olmadan kuzenim diye tanıştırdığı kişinin metresi olduğunu töğrendim,ben her gece sırf ilişkiye giremiyorum diye dayaklar yerdim,1 ay sonra zorla tecavüz etti,ayrıca işten ayrıldı ailesi ve o tüm düğün borcunu bana yüklediler,ayrıca düğünde takılan herşeyi aldılar alyans hariç,ayrıca bana zorla kredi çektirdiler,hergün sabaha kadar dayak yiyor,akşama kadar köpek gibi çalışıyor,hemde dünyanın borcunu ödüyordum,işten gelince yatağımdaki boğuşmaların çarşaflarını (eşimin başkalarıyla yattığı) değiştiriyordm,snra en yakın ablam dediğim kişiylede ilişkisi olduğunu öğrendim,hayat çok zordu benim için,ben nişanlıyken hep derdimki eşimle beraber duş almak isterim bunu bilirdi eski eşim,saçımdan tutp banyoya götürür,kuvete oturtup o kuvetin duvarındaki fayanslara kafamı vura vura döverdi,,,para isterdi yok deyince '' ah sen o işi bi yapabilsen senden ne paralar kazanırım ben'' derdi,kaç kez intihara kalkıştım,olmadı,okadar mücadele ettimki yaşadıklarımı kendi ailemden bile saklıyrdm,sonra psikolojik tedavi ve cinsel tedavi almaya karar verdim,6 ay sonrada ayrıldım,ve 1,5 yıl psikolojik tedavime devam ettim,bu yaşadıklarımı atlatmam öyle zorduki,geceleri bağırarak kalkardım,yumruğumu gece öyle bi sıkardımki tırlarım avcumu morartmış olurdu,aylarca kimse sesimi bile duymadı,hayatdan kopmuştum,ölü gibiydim..
çok şükür herşeyi dr. um sayesinde atlattım sonra rabbim şimdiki eşimi karşıma çıkardı,o daha önce evlilik yapmamıştı,ama beni okadar ii anlıyorduki,,belki eşim güzel şirin sözler söylemiyo,sürekli beni pofpoflamıyo sevdiğini söylemiyo,ama ben onun beni çok sevdiğini çok düşünüp sahiplendiğini biliyorum,ve ben bunları yaşamasaydım,eşimin değerini anlamıycaktım.ayrıca ben çalışan bi bayan olmasaydım inanın bu yaşadıklarımı atlamazdım,ve belkide ayrılığa cesaret edemezim,bi bayan her zaman kendi ayaklarının üstünde durabilmeli....belki başınızı ağrıttım k.bakmayın .....
hatta bazen anneme toplama gelince direk gircem yatağa diyorum valla
cumartesi dahil sabah 8.30 akşam 18:00 genelde mesai saatim ..evli veya bekar çalışmayan arkadaşlarıma bakıyorumda hepsi benden çok daha iyi şartlarda.. son moda ne varsa alıp giyiyorlar telefonlar deseniz aynen.. ben çalıştığım halde nedenmi alamıyorum ? tek günüm pazar ondada doyasıya uyuyorum sonrasında gün bitiyor.. yani gidip alışveriş keyfi bile yapamıyorum, bazende bişey alcağım zaman iki kere düşünüyorum ben bu gömlek için 2 gün çalışıyorum diyip vazgeçtiğim olmadı değil
yada biriktirmiş olduğum ufak bir sermaye var onla biyer açıp kendi işimin patronu olurum.. neden olmasın
Zaten kendi işim olmadan da evlat sahibi olamayacağım bu gidişle 
