canım çok sıkkın bana da bi el atın :(

aunity

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
28 Temmuz 2015
8
3
64
çoğunuz benim ablam sayılırsınız benden daha tecrübelisiniz bu yüzden sizinle sıkıntımı paylaşmak ve rahatlamak istedim.

20 yaşındayım bu yaz ailecek çok sıkıntılı ve stresli bi dönemden geçiyoruz. hayatımı kendimi etrafımı herşeyi sorgulamaya başladım, şu an annemle babama olan sevgimi kıyaslayıp sorguluyorum özellikle anneme olan sevgimi, acaba annem beni hep anladığı ve yanımda olduğu için mi seviyorum onu, benimki gerçek sevgi değil mi çıkar ilişkisi mi, bu çıkar yüzünden mi ona bu kadar bağlıyım diye kendi kendimi yedim. o kadar yedim ki anneme karşı suçluluk duyuyorum, babama olan sevgiminse karşılıksız olduğunu düşünüyorum sürekli kıyaslıyorum. anneme şu an çok nötr haldeyim sarıldığımda bişey hissetmiyorum belki de hep böyleydi çünkü sevgimi fiziksel temasla gösteren biri değilim pek de hoşlandığım söylenemez.

işte düşüncelerim aşağı yukarı böyle, o kadar üzülüyorum ki böyle düşündüğüm için kendimi hayırsız evlat konumunda hissediyorum. zaten sıkıntılıyım daha da sıkıldım.

telkin,yorum,moral ne varsa bekliyorum, teşekkür ederim şimdiden.
 
okulum iyi alemde :)
:KK48: yani demek istediğim üni okuyormusunuz hep evdemisiniz. Belki uzaklaşmak iyi gelir diye şeyettiydim:KK22: bende sevgisini öyle sözcükle yada temasla gösteren biri değilim ama üninin ilk senesi böğürerek ağlayınca anne sesini her duyduğumda dedim seviyorum ben bu kadını babamı ailemi:KK23: uzaklık iyi gelmişti o_O
 
:KK48: yani demek istediğim üni okuyormusunuz hep evdemisiniz. Belki uzaklaşmak iyi gelir diye şeyettiydim:KK22: bende sevgisini öyle sözcükle yada temasla gösteren biri değilim ama üninin ilk senesi böğürerek ağlayınca anne sesini her duyduğumda dedim seviyorum ben bu kadını babamı ailemi:KK23: uzaklık iyi gelmişti o_O

tatlı bir yanlış anlaşılma olmuş :KK70: evet üni okuyorum ailemle kalıyorum.
 
tatlı bir yanlış anlaşılma olmuş :KK70: evet üni okuyorum ailemle kalıyorum.
Bu ailece sıkıntıyı inşallah bi an önce atlatırsınız. Bu düşünceler sizi dibe çeker. Anne baba evlat arası bağ sorgulanamaz derecede güçlüdür. Hiç sıkmayın bunun üzerine canınızı. DeştiKçe derinleşir çünkü. Şu uzaklık meselesinide bi düşünün derim ben yinede :KK66:
 
Annenizi samimi bulmuyor musunuz acaba, ondan mı bu hisleriniz, babanızı daha çok sevebilirsiniz bu normal, illa aynı ayarda sevmek zorunda değilsiniz ikisini.Annenizin size yaklaşımı nasıl,ilgilimidir, sever mi vs. Açıkcası çocuğum böyle hissetse ben çok üzülürdüm. O nedenle merak ettim nasıl bir iletişiminiz var ki böyle hissediyorsunuz.
 
Annenizi samimi bulmuyor musunuz acaba, ondan mı bu hisleriniz, babanızı daha çok sevebilirsiniz bu normal, illa aynı ayarda sevmek zorunda değilsiniz ikisini.Annenizin size yaklaşımı nasıl,ilgilimidir, sever mi vs. Açıkcası çocuğum böyle hissetse ben çok üzülürdüm. O nedenle merak ettim nasıl bir iletişiminiz var ki böyle hissediyorsunuz.

annem beni herşeyden çok sever iletişimimiz de iyidir, dedikleriniz gibi sıkıntım yok. ben sevgisine yeterince karşılık verebiliyor muyum, yoksa sevgiyi kullanıyor muyum diye düşünceye dalmıştım sadece. normalde de hep sorgulayan cevap arayan bir yapım vardır konu sevgiyi sorgulamaya gelince işin içinden çıkamadım.
 
Bu ailece sıkıntıyı inşallah bi an önce atlatırsınız. Bu düşünceler sizi dibe çeker. Anne baba evlat arası bağ sorgulanamaz derecede güçlüdür. Hiç sıkmayın bunun üzerine canınızı. DeştiKçe derinleşir çünkü. Şu uzaklık meselesinide bi düşünün derim ben yinede :KK66:

inşallah teşekkür ederim yorumunuz için :)
 
çoğunuz benim ablam sayılırsınız benden daha tecrübelisiniz bu yüzden sizinle sıkıntımı paylaşmak ve rahatlamak istedim.

20 yaşındayım bu yaz ailecek çok sıkıntılı ve stresli bi dönemden geçiyoruz. hayatımı kendimi etrafımı herşeyi sorgulamaya başladım, şu an annemle babama olan sevgimi kıyaslayıp sorguluyorum özellikle anneme olan sevgimi, acaba annem beni hep anladığı ve yanımda olduğu için mi seviyorum onu, benimki gerçek sevgi değil mi çıkar ilişkisi mi, bu çıkar yüzünden mi ona bu kadar bağlıyım diye kendi kendimi yedim. o kadar yedim ki anneme karşı suçluluk duyuyorum, babama olan sevgiminse karşılıksız olduğunu düşünüyorum sürekli kıyaslıyorum. anneme şu an çok nötr haldeyim sarıldığımda bişey hissetmiyorum belki de hep böyleydi çünkü sevgimi fiziksel temasla gösteren biri değilim pek de hoşlandığım söylenemez.

işte düşüncelerim aşağı yukarı böyle, o kadar üzülüyorum ki böyle düşündüğüm için kendimi hayırsız evlat konumunda hissediyorum. zaten sıkıntılıyım daha da sıkıldım.

telkin,yorum,moral ne varsa bekliyorum, teşekkür ederim şimdiden.
Dünyadaki tek çıkarsız sevgi annenin çocuğuna duyduğu sevgidir. Böyle düşünmen güzel kendinde eksik tarafı görmüşsun. Geçer bu duygular. Annen Allah muhafaza bi hastalık geçirmiş olsa sevgini sorgulamasın. Ama insanoğluyuz her türlü kötülük var içimizde. Annenin kutsalligini düşün. Seni doğurken ne acılar çekti. Belki o zaman babanın ilgisizligi sorumsuz unu sana bağlayıp kötü davrandı. Sevgi vermedi. Bilinçaltına ona karşı birseyler hissediyor olabilirsin. Insan in hayatı 0-3 yasinda yaşadıkların da gizlenmiş. Şuan yaşadığın tüm duygular bundan ibaret olabilir. Kendi kendine annemi affediyorum diye yüksek sesle söyle. Bunu bir kaç kez söyle ve kalbinde gerçekten onu bağışla. Bilinçaltına mesaj yolla. Herşey daha iyi olacaktır.
 
Sorunlarından biraz daha bahsetmek ister misin?

sorunların derken gerçekten anlayamadım cevabım sorunu karşılar umarım, hiç sıkıntılı bir anında hayatı ya da herhangi bişeyi sorguladığın oldu mu? ben onu yaptım fakat iş sevgiye gelince ki bence hayattaki sağlıktan sonraki en önemli şey işin içinden çıkamadım olay bu.
 
X