Çıkmaza giriyorum yorumlarınıza ihtiyacım var

A

aradabirtakilan

Guru
Kayıtlı Üye
11 Kasım 2011
88
40
Merhaba ,ben görevimden dolayı yıllardır ailemden ayrı yalnız yaşıyorum.Etrafımda 1 arkadaş bile olsa çok zorlanmadan günlerimi geçiriyordum ama bu pandemi sürecinde 2,5 aydır yapayalnız kaldım.Zaten çok değil 1-2 arkadaşım vardı onlar da memleketine gitti.Ben virüsün Türkiye’de ilk görüldüğü tarihlerde hastaydım soğuk algınlığıymış ama korktum ailemin yanına gitmedim.açıkçası gidesim de gelmemişti.Ailem de gelmem yönünde bir istekte bulunmadı zaten. Aile bağlarımız onlara göre iyi gibi gözükse de aslında değil.Bir donukluk var.Keyif aldıkları tek şey yemek yemek.ailem de asosyal ben de..neyse.. Gitmek istememe sebeplerimden biri de ,oraya gidince sığınmacı gibi kalıyorum.Eşyalarım valizin içinde duruyor, kardeşimle küçük bir odada, eskiden kalmış yamuk bir çekyatta yatıyorum.erkek kardeşim bu şartlarda degil. Ev zaten küçük, bütün eşyalarım valizde duruyor.yattıgım çekyatta heryerim ağrıyor. Tüm bunlar belki göze alınabilir ama aramızda doğru düzgün bir muhabbet de yok.Yani çile çekmeye gitmiş gibi oluyorum.memlekette de hiç arkadaşım yok.Burda da yalnızım orda da bir nevi yalnızım.Bu şartlar senelerdir böyle.Hiçbir zaman çok çevresi olan biri olmadım.Küçükken 2 kardeşim övülürdü ben beğenilmedim kötü sözlere de maruz kaldım girişken olamıyorum.Beğenilmeme korkusu taşıyorum galiba ve özgüvenim çok düşük şu an. Ancak biri bana yaklaşırsa arkadaş olabiliyorum.Çok uzattım ama istiyorum ki bu gidişata bir son vereyim. Çünkü artık öyle mutsuzum ki yaşama dair bir istek kalmıyor içimde. Ne burda yalnız başıma yapabiliyorum ne de ailemin evinde. Belki de sorun bendedir , annem bana çok lüks istiyorsun diyor. Aslında gidince eşyamı koyabileceğim ve rahat uyuyacak bir yer(çekyat olsun) istiyorum lüks mü bilmiyorum.ordan oraya sürüklenmekten de bıktım artık bir yere tayin olup yerleşmek istiyorum. Bu yaz burdan ailemin olduğu şehire tayin isteme şansım var tabi gidersem ayrı ev tutacagım.ama bu yalnızlığım hiç değişmeyecek 32 senedir bu böyle.Bu gidişata bir son vermem lazım artık. Benim değişmem lazım ki bu durum değişsin. bana ne önerirsiniz? Bu süreçte yalnız kalıp kendimle konuşmaktan ve düşünmekten anksiyete bozukluğu başladı biri sanki boğazımı sıkıyor gibi. Yarın doktora da gideceğim.lütfen fikirlerinizi benimle paylaşır mısınız ben nasıl bir yol izlemeliyim?Şimdiden teşekkürler
 
Sürekli düşünüp durmayın öncelikle. Yeni bir çevre edinebileceğiniz bir hobi edinin. Ve birinin size gelmesini beklemeyin arkadaş olmak için. Siz konuşmaya başlayın ne kaybedersiniz ki ? En fazla frekansınız tutmaz görüşmezsiniz. Arkadaşlıkta beğenme kriteri olmaz ki hem. Bazen tamamen zıt görüşte ki insanlar bile çok iyi arkadaş olabilir.
 
Sohrabb .!.:
Rahat bi yatak alın ilk işiniz ailenizin yanına gittiğinizde
Genişletmek için tıkla...
Aslında bunu düşündüm ama bir dahaki gidişimde aldığım yatak öyle kalmayacak onu biliyorum.yine de alabilirim ama annem yatak alıp çekyatın yerine koymama izin vermez görsel açıdan. çünkü orası oturma odasıama kardeşimin yatağı var.bu şartlar altında ben de sevilmediğimi düşünüyorum.belki bir çekyat alıp koyabilirim
 
Rahat bir yatak ve eşyalarını koyacak yer talebin bence son derece makul. Seni anlıyorum . Suçlama kendini . Yalnızlığı yenmek için öncelikle kalabalık ortamlara gitmelisin. Spor yap, taş gibi vücut yap. Spor salonunda yap üstelik. Kendini sev. Kendine özel davran. Veeee “çocuklukta ihmalin izi: boşluk hissi” Adlı kitabı mutlaka oku.
 
Bence öncelikle ailenizin yanına gittiğinizde kalacağınız odayı düzenlemekle başlayın değişime.. Şükredin tatillerde yanına gidebileceğiniz bir aileniz var bunu düşünmek bile bir başlangıç olabilir, insanlar daimi değildir unutmayın.,
 
klari .!.:
Nasıl yapabilirim ? Çocukluğumdan beri böyleyim aşamıyorum
Genişletmek için tıkla...

Beyinde başlar. Degisiklik yapin kendinizde sac renginiz , giyim tarziniz aynaya bakin ne kadsr guzel oldugunuzu ve ozel oldugunuzu soyleyin kendinize. Hergun kendinizi şimartin.. insanlatin size gelmesini beklemeyin siz onlara gidin...
Kitap okuyun emnim kitaplardan da cok sey kazanacaksiniz. Mesela gruplara yazin arkadas edinin.
 
klari .!.:
Aslında bunu düşündüm ama bir dahaki gidişimde aldığım yatak öyle kalmayacak onu biliyorum.yine de alabilirim ama annem yatak alıp çekyatın yerine koymama izin vermez görsel açıdan. çünkü orası oturma odasıama kardeşimin yatağı var.bu şartlar altında ben de sevilmediğimi düşünüyorum.belki bir çekyat alıp koyabilirim
Genişletmek için tıkla...
Eger bu sekılde davranıyorsa haklısınız ama, baskın davranmayı deneyin bi de.kardesınıze farklı sıze farklı muamele hos olmuyor, ben de olsam aynısını dusunurdum😔
 
klari .!.:
Merhaba ,ben görevimden dolayı yıllardır ailemden ayrı yalnız yaşıyorum.Etrafımda 1 arkadaş bile olsa çok zorlanmadan günlerimi geçiriyordum ama bu pandemi sürecinde 2,5 aydır yapayalnız kaldım.Zaten çok değil 1-2 arkadaşım vardı onlar da memleketine gitti.Ben virüsün Türkiye’de ilk görüldüğü tarihlerde hastaydım soğuk algınlığıymış ama korktum ailemin yanına gitmedim.açıkçası gidesim de gelmemişti.Ailem de gelmem yönünde bir istekte bulunmadı zaten. Aile bağlarımız onlara göre iyi gibi gözükse de aslında değil.Bir donukluk var.Keyif aldıkları tek şey yemek yemek.ailem de asosyal ben de..neyse.. Gitmek istememe sebeplerimden biri de ,oraya gidince sığınmacı gibi kalıyorum.Eşyalarım valizin içinde duruyor, kardeşimle küçük bir odada, eskiden kalmış yamuk bir çekyatta yatıyorum.erkek kardeşim bu şartlarda degil. Ev zaten küçük, bütün eşyalarım valizde duruyor.yattıgım çekyatta heryerim ağrıyor. Tüm bunlar belki göze alınabilir ama aramızda doğru düzgün bir muhabbet de yok.Yani çile çekmeye gitmiş gibi oluyorum.memlekette de hiç arkadaşım yok.Burda da yalnızım orda da bir nevi yalnızım.Bu şartlar senelerdir böyle.Hiçbir zaman çok çevresi olan biri olmadım.Küçükken 2 kardeşim övülürdü ben beğenilmedim kötü sözlere de maruz kaldım girişken olamıyorum.Beğenilmeme korkusu taşıyorum galiba ve özgüvenim çok düşük şu an. Ancak biri bana yaklaşırsa arkadaş olabiliyorum.Çok uzattım ama istiyorum ki bu gidişata bir son vereyim. Çünkü artık öyle mutsuzum ki yaşama dair bir istek kalmıyor içimde. Ne burda yalnız başıma yapabiliyorum ne de ailemin evinde. Belki de sorun bendedir , annem bana çok lüks istiyorsun diyor. Aslında gidince eşyamı koyabileceğim ve rahat uyuyacak bir yer(çekyat olsun) istiyorum lüks mü bilmiyorum.ordan oraya sürüklenmekten de bıktım artık bir yere tayin olup yerleşmek istiyorum. Bu yaz burdan ailemin olduğu şehire tayin isteme şansım var tabi gidersem ayrı ev tutacagım.ama bu yalnızlığım hiç değişmeyecek 32 senedir bu böyle.Bu gidişata bir son vermem lazım artık. Benim değişmem lazım ki bu durum değişsin. bana ne önerirsiniz? Bu süreçte yalnız kalıp kendimle konuşmaktan ve düşünmekten anksiyete bozukluğu başladı biri sanki boğazımı sıkıyor gibi. Yarın doktora da gideceğim.lütfen fikirlerinizi benimle paylaşır mısınız ben nasıl bir yol izlemeliyim?Şimdiden teşekkürler
Genişletmek için tıkla...
Bence önce bir psikolojik destek alın,ben de çok zor şeyler yaşadım ,hayata küstüm asosyal oldum sonunda psikologa gittim ve keşke baştan yapaymışım dedim . Yani hastayım ama aileme hastayım diyip doktora gidemiyordum düşünün🙈Biri benimle tartışsa ufak bir tartışma ya ağlarım 🤣🤣🤣gerçi hala kavga edemem tartışamam ağlarım bi bu değişmedi.Neyse destek aldıktan sonra daha iyi olursunuz ,boş zamanlarınızda hobi edinin kursa gidin ,ben foto kursuna gittim ,fotoğraf grupları var turlar düzenleyerek foto çekiyorlar ,onda iyiymişim içimde ki cevheri keşfettiler 😬çok güzel fotolar çekmeye başladıkça özgüvenim arttı .Siz istediğiniz kursa gidin ,turlarla tatile çıkın .Ailenize çok yakın olmayın ama yakın bir şehire taşının çok yakın olmanızı tavsiye etmem.İnşallah düzelir hayatınız 🤲🏻💐💕
 
Ben memur olupta yalnız kaldım ailem şöyle böyle diyeni anlamıyorum her ay maaşınız gününde yatar sosyalleşmeye deseniz parada zamanda olur. Anneniz sizi övmemişte ne olmuş kendinize aile kurup siz övün çocuğunuzu ya da istediğiniz gibi yaşayın hayatınızı kendi kendinizi övün. Korona dönemi deseniz bitiyor zaten kendinizi bu kadar sıkmayın çekyattı yataktı koltuktu. Ev alınır içide çok güzel döşenirdi bu kadar yılda 32 sene yazmışsınız bir yerde yanlış yapıyorsunuz kendinizi düşünmelisiniz bu kadar yıl sosyalleşememek özgüven kazanamamak arkadaş edinememek..
 
Pimpirikli10 .!.:
Sürekli düşünüp durmayın öncelikle. Yeni bir çevre edinebileceğiniz bir hobi edinin. Ve birinin size gelmesini beklemeyin arkadaş olmak için. Siz konuşmaya başlayın ne kaybedersiniz ki ? En fazla frekansınız tutmaz görüşmezsiniz. Arkadaşlıkta beğenme kriteri olmaz ki hem. Bazen tamamen zıt görüşte ki insanlar bile çok iyi arkadaş olabilir.
Genişletmek için tıkla...
Özgüven ve evden çıkmama durumumu tedavi olup düzeltince sanırım
Sussanhak .!.:
Bence önce bir psikolojik destek alın,ben de çok zor şeyler yaşadım ,hayata küstüm asosyal oldum sonunda psikologa gittim ve keşke baştan yapaymışım dedim . Yani hastayım ama aileme hastayım diyip doktora gidemiyordum düşünün🙈Biri benimle tartışsa ufak bir tartışma ya ağlarım 🤣🤣🤣gerçi hala kavga edemem tartışamam ağlarım bi bu değişmedi.Neyse destek aldıktan sonra daha iyi olursunuz ,boş zamanlarınızda hobi edinin kursa gidin ,ben foto kursuna gittim ,fotoğraf grupları var turlar düzenleyerek foto çekiyorlar ,onda iyiymişim içimde ki cevheri keşfettiler 😬çok güzel fotolar çekmeye başladıkça özgüvenim arttı .Siz istediğiniz kursa gidin ,turlarla tatile çıkın .Ailenize çok yakın olmayın ama yakın bir şehire taşının çok yakın olmanızı tavsiye etmem.İnşallah düzelir hayatınız 🤲🏻💐💕
Genişletmek için tıkla...
Yarın psikiyatriye gideceğim daha önce citoles kullandım ama kilo alınca bıraktım 😔 malesef tekrar başlamak zorundayım böyle de olmuyor çünkü. Boğazımda sürekli bir sıkılma hissi.
Sosyalleşme konusunda da şu an küçük ilçede çalışıyor olmam hobi kurs vb hiçbişeyin olmaması etkili oldu ama en başta benim asosyalliğim sebep. İnşallah tedaviyle bunu aşarım ve şehir değişikliği bu yüzden de istiyorum. Belki aktiviteler bulup açılabilirim diye.ailemin bulunduğu yerde bu imkanlar çok. Büyükşehir.Hem tanıdığım bildiğim şehir diye gitmek istiyorum hem de yanlarına gittiğime pişman olmaktan korkuyorum
 
zigomaticarcus .!.:
Ben memur olupta yalnız kaldım ailem şöyle böyle diyeni anlamıyorum her ay maaşınız gününde yatar sosyalleşmeye deseniz parada zamanda olur. Anneniz sizi övmemişte ne olmuş kendinize aile kurup siz övün çocuğunuzu ya da istediğiniz gibi yaşayın hayatınızı kendi kendinizi övün. Korona dönemi deseniz bitiyor zaten kendinizi bu kadar sıkmayın çekyattı yataktı koltuktu. Ev alınır içide çok güzel döşenirdi bu kadar yılda 32 sene yazmışsınız bir yerde yanlış yapıyorsunuz kendinizi düşünmelisiniz bu kadar yıl sosyalleşememek özgüven kazanamamak arkadaş edinememek..
Genişletmek için tıkla...
Böyle şeyler hiç yaşamadınız mı? Biraz sert bir tavırla yazmaya başlamış gibisiniz. Aslında bakarsanız mesele ne çekyat ne koltuk.huzurlu olsam insanın gözü görmez yerde de yatar. Ortada bir sevgisizlik var kopukluk var bundan da bahsettim.
Bir yerde yanlış yapıyorum evet farkındayım bunu nasıl değiştirebilirim diye yardım istiyorum
 
klari .!.:
Özgüven ve evden çıkmama durumumu tedavi olup düzeltince sanırım

Yarın psikiyatriye gideceğim daha önce citoles kullandım ama kilo alınca bıraktım 😔 malesef tekrar başlamak zorundayım böyle de olmuyor çünkü. Boğazımda sürekli bir sıkılma hissi.
Sosyalleşme konusunda da şu an küçük ilçede çalışıyor olmam hobi kurs vb hiçbişeyin olmaması etkili oldu ama en başta benim asosyalliğim sebep. İnşallah tedaviyle bunu aşarım ve şehir değişikliği bu yüzden de istiyorum. Belki aktiviteler bulup açılabilirim diye.ailemin bulunduğu yerde bu imkanlar çok. Büyükşehir.Hem tanıdığım bildiğim şehir diye gitmek istiyorum hem de yanlarına gittiğime pişman olmaktan korkuyorum
Genişletmek için tıkla...
Aileniz hangi şehirde bilemem ama ben olsam Ege ,Akdeniz e tayin isterdim sahil kasabasına ,dalış yapmak turla gezmek isterdim .Ne güzel mesleğiniz var maaşınız var kendiniz için harcayın ,ne yapacaksınız ailenize yakın yeri ne kadar yakın olursanız dertleriniz çoğalır ,ayrım yapılıyor diyorsunuz ya bunlar gözünüze batar ve oraya tayin olduğunuza pişman olursunuz.
 
Bence size yatak değil özgüven lazım

Ailenizin tavrı çok çirkin, koskoca kadın bir yatak da vermeiceklerse çağırmasınlar. Sizin tavrınızı da çözemedim, anne ben 30 yaşında koca kadınım iş güç sahibiyim yatıracak yatağın yoksa çağırma bu ne yahu

demelisiniz artık.

Aileniz de olsa değer vermeyen insanların yanına gitmemelisiniz. Sizde bir gariplik yok, aileniz değişik kafada ve kusuruma bakmazsanız biraz da cahil insanlar.

Psikolijik destek alın özgüven eksikliği için bir de tavsiyem klasik olacak ama yeni giysiler ve makyaj malzemeleri alın :KK30:Biraz da saçla başla oynayın derim:KK50:
 
klari .!.:
Böyle şeyler hiç yaşamadınız mı? Biraz sert bir tavırla yazmaya başlamış gibisiniz. Aslında bakarsanız mesele ne çekyat ne koltuk.huzurlu olsam insanın gözü görmez yerde de yatar. Ortada bir sevgisizlik var kopukluk var bundan da bahsettim.
Bir yerde yanlış yapıyorum evet farkındayım bunu nasıl değiştirebilirim diye yardım istiyorum
Genişletmek için tıkla...

Sende bir acaiplik yok ablacım ailenin değer vermez ve saçma davranışları senin özgüveni eksik bir insna olmana yol açmış. Hala burda Allah Allah ben ne yaptım diye sormandan belli. Sen normal bir insansın, acaip olan ailen. benim annem normal ve sevgi dolu bir anne, uzakta yaşayan kızı (ben) gelecek diye çeşit çeşit yemek yapar bekler. Uçuşum nasıl diye her dakika mesaj atar. Anne dediğin özleyen, seven, her an evladını bekleyen sevgi dolu kadına deniyor. Oralı olmayan kadın anne olamıyor.
 
Sussanhak .!.:
Aileniz hangi şehirde bilemem ama ben olsam Ege ,Akdeniz e tayin isterdim sahil kasabasına ,dalış yapmak turla gezmek isterdim .Ne güzel mesleğiniz var maaşınız var kendiniz için harcayın ,ne yapacaksınız ailenize yakın yeri ne kadar yakın olursanız dertleriniz çoğalır ,ayrım yapılıyor diyorsunuz ya bunlar gözünüze batar ve oraya tayin olduğunuza pişman olursunuz.
Genişletmek için tıkla...
Gerçekten onlar var diye degil de bildiğim tanıdığım bir şehir ve imkanları çok diye gitmeyi düşündüm.Artık bir yere aidiyet hissetmek istiyorum. Sanki memleketime gidince aidiyet olacakmış gibi geliyor. Ayrı ev tutunca da çok dert olmaz sanıyorum ama çok iyi düşünmeliyim haklısınız
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Nicegirl
Burçların Mayıs Ayındaki fısıltıları 2013
Yorumlar
2
Görüntüleme
1K
prolonger
P
X