Bunun için belki linç yicem ama ben çocuk bakma yaşını geçmiş büyüklerime hele bide mecbur değilsem, kendi dogrularimla ve prensiplerimle büyütmek istediğim çocuğuma baktirmaya karşıyım. Onlarada ister istemez yük oluyor, belli bir yaştan sonra rahatlamak istiyorlar hatta cocuga yetemiyorlar. Malum eskiden cocuk bakma şartlari filan farkliydi şimdi salsan salamiyosun ekran karşısına oturtma yediklerine dikkat et ilgilen derken büyüklerimizde epey yoruluyor. En azindan istekli yapabilen büyüklerimiz varsa insanin ici rahat eder. Ama anladığım kadari ile babaanne zorlaniyor gorumceye birakiyor. Anaokulu gibi bir alternarif varken bende yalan değil başkasının çocuğuna bakmak zorunda kalmayi istemem, hele ki annem zorlanacak ve önceden konuşmadığı halde cocugu bana getirecek benimde isim gücüm vardir sabrim olmayabilir. Yani bazisi ya ne var bakiversin der ama bakiversinle iş bitmiyor. Çocuğunuz anaokulu yaşındaymış, durumunuzda el verisli gibi duruyor isterseniz anaokuluna yazdırın, cocuk içinde güzel olur yaşıtları ile sosyallesie, sizde kimseye mecbur kalmazsiniz.( Burdaki sartlar farkli tabii, kimse 2-3 yasinda cocugu varken illa çalışmak zorunda degil dolayisi ile sistem farkli isliyor).
Bide kendimizi onlarin yerine koyun. Elti veya görümcenin durumu iyi olacak ama cani calismak isteyecek, is sizde bitecek siz kendinizi nasil oluyorsa cocuga bakmalla sorumlu bulacak hale geleceksiniz hemde anaokulu varken ve annenin calisma zorunlulugu yok iken. İster istemez siten edersiniz.
Benim annem en basindan dedi ben kimsenin cocuguna acil durum hastaliklar gibi bakamam hayatınızı ona göre kurun, çocuğu büyütün anaokul yaşına (2-3) gelince yazdirin sonra çalışmak mi istiyorsunuz napiyorsnaiz yapin, benim canim burnumda zaten ben bebek cocuk sorumluğu bu yaştan sonra alamam demişti.