Çocuk konusu😢

Lolobibi

Positive vibes only ♡
Kayıtlı Üye
30 Kasım 2019
731
834
25
Arkadaşlar 2 yaşını geçmiş bir kızım var. Ailemden ayrı farklı bir ülkede yaşıyorum ve çook yalnızım. Kayınvalidem, görümcelerim ilgisizdirler. Arayıp sormazlar, gelmezler. Yani anlayacağınız herşeyle sadece ve sadece ben ilgileniyorum. Yemeği, bulaşığı, temizliği, çocuk bakımı.. Bir çok sorumluluğum var. Eşim bazı konularda yardım eder, ben çamaşırları yıkarım o asar vs. Böyle küçük konularda yardımı dokunur. Eşim bu aralar ikinci bir çocuk istemeye başladı. Bağırmak, bir çok şey söylemek geliyor içimden. Senin ailen birşeye yardım ediyor mu diye söylemek istiyorum. Bu kocaman ülkede yalnızım, üzerimde sorumlusu oldugum 2 yaşında bir kızım var, aslında istemiyor değilim.. Büyük bir ailem olsun, yalnızlığımda kurtuliyim istiyorum. Ama bu kadar sorumluluk içinde baş edebilir miyim bilmiyorum. Gerçi benden daha kötü durumda olan insanlar var, yani vardır bence. Onlar nasıl bakıyorsa bende baş edebilirim diye düşünüyorum.. Şimdilik sadece düşünüyorum. Sizce siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız.
 
Bu kadar yalnizken,bu kadar ev isiyle bogulurken cocuklari bir iken iki yapmak bana mantikli gelmez hic bir zaman. Kendim de tek cocugum,tek cocukluyum. İkinciyi hic dusunmedim. Cunku buyuk bir ailem yok,annem tek. Bana bir hayrinin olmasini gectim benim artik ona yardimci olmam gereken yasa geldi.
 
Sizinle aynı durumdayım başka şehirde yalnız başıma aynı şeyleri yaşadım. Benim birde eşimle ve ailesiyle çok sorunum vardı konularıma bı ara göz atarsan🤭 sen esin konusunda şanslısın ama yinede tecrübe yapmış biri olarak 2.cocuk için acele etme derim her şey daha da zorlaşıyor suanki işin iki katına çıkıyor küçük bı çocuk ve yeni doğmuş bir bebek çok zor olur desteksiz..
 
Yemegide yapiyorum ,evimide temizliyorum çamaşılarimida yikayip asıpserip katliyorum, ,3 aylik cocugumada bakiyorum,yanı sıra ramazan hazırlığı yufkasiydi böreğiydi,ketesiydi herdeyimi yaptım ve tek başıma yapiyorum,ne anam yardim ediyo nede kaynanam ikiside yanimda deiller kısacası her işimi kendim yapiyorum,hiçte elime gocunmuyorum.
 
Size ailesi yardim etmek zorunda değil. Bir tane cocugunuz var bi de gelip yemeginizi, temizliginizi mi yapacaklardi. Başa cikamiyorsaniz yapamiyorum diyin yapmayin ikinci, suçlusu aile degil ki. Millete guvenecekseniz yapmayin zaten.

Benim de yurtdisinda cocuklu tanidiklarim var en fazla yeni dogum yaptiklarinda aile yardimi aldilar hatta o zaman bile almayanlar var.
Herkes peşinde gorumceyle cocuk bakmiyor Turkiyede bile olsa.
 
Arkadaşlar 2 yaşını geçmiş bir kızım var. Ailemden ayrı farklı bir ülkede yaşıyorum ve çook yalnızım. Kayınvalidem, görümcelerim ilgisizdirler. Arayıp sormazlar, gelmezler. Yani anlayacağınız herşeyle sadece ve sadece ben ilgileniyorum. Yemeği, bulaşığı, temizliği, çocuk bakımı.. Bir çok sorumluluğum var. Eşim bazı konularda yardım eder, ben çamaşırları yıkarım o asar vs. Böyle küçük konularda yardımı dokunur. Eşim bu aralar ikinci bir çocuk istemeye başladı. Bağırmak, bir çok şey söylemek geliyor içimden. Senin ailen birşeye yardım ediyor mu diye söylemek istiyorum. Bu kocaman ülkede yalnızım, üzerimde sorumlusu oldugum 2 yaşında bir kızım var, aslında istemiyor değilim.. Büyük bir ailem olsun, yalnızlığımda kurtuliyim istiyorum. Ama bu kadar sorumluluk içinde baş edebilir miyim bilmiyorum. Gerçi benden daha kötü durumda olan insanlar var, yani vardır bence. Onlar nasıl bakıyorsa bende baş edebilirim diye düşünüyorum.. Şimdilik sadece düşünüyorum. Sizce siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız.

erkeklerin evde bir şey yaparak karılarına YARDIM etme adı altında yaptıklarını lütuf gibi göstermediği, tüm hayatı zorlukları ile birlikte paylaşacakları günler dilerim..
belli ki eşin üç beş işte göstermelik yardım ediyor sana.. 2. olduğunda da durumun değişmeyeceği gibi zorlukların artacak ve eşin hiçbir taşın altına elini sokmayacağı garanti..
ben bu durumda eşinin ailesine de kendi ailene de sana yardım etmediler diye sitem edilecek bir mevzu görmüyorum. çocuk sizin hayat sizin, kimse size yardımcı olmak zorunda değil. eşin yardım etmiyorsa sorun direkt ondadır.
2. istiyorsan kendin için yap ama zorluklarını bilerek yap. yardım gelmediğinde boş yere isyan etme..
 
eğer ev hayatınızda zorlanıyorsanız bence çocuk fikrini erteleyin. evet başka ülkede yaşamak insanı manevi açıdan eksik hissettirir ama nerede yaşarsanız yaşayın kimse - ne sizin ne eşinizin ailesi- size çocuklar ve ev işleri konusunda yardım etmek zorunda değil.

neden böyle bir beklentiye girdiniz onu da anlamadım.

durumunuz varsa yardımcı tutun, eşinizin yaptıkları lütuf değil zaten evde yapması gereken sorumlulukları.

2. çocuk istiyorsa ya yardımcı tutsun size, ya da ev işleriyle daha çok ilgilensin. aksi takdirde büyük bir kaosa sürüklenirsiniz.

mutlaka korunun,2 tarafın da istemesiyle çocuk yapılır. korunma işini eşinize bırakmayın sakın.
 
İki çocuk sahibi biri olarak yazıyorum (şu anda 5 ve 3 yaşındalar) tek başıma hem ev hem çocukla ilgileniyor olsaydım asla yapamazdım. Her iki tarafında ailesi son derece yardımcı çocuk konusunda( bazı tatillerde yada haftasonu gezmelerimizde yada sadece öylesine çocuklar orada kalır rahatça) , bebeklik döneminde bakıcı abla vardı şimdilerde okuldan gelince karşılayan hemde ev işlerimi yemeğimi falan yapan yardımcımız var. Tüm bunlara rağmen bazen imdaat diye bağırıp kaçmak istediğim zamanlar olmuyor değil.. ben bukadar rahatken böyle hissediyorsam( ev işi,yemek vs hiçbir işim yok) tüm bunların altında tek başıma kalsaydım delirme noktasına gelirdim heralde. Birazda yaşam tarzıyla alakalı olabilir belkide,hayatımda hiç ev işi,yemek vs gibi işlerle işim olmadı,sevmedimde.. belkide o yüzden gözümde çok büyüyordur..
Eve yardımcı alma şansınız varsa ( günlük rutin işler,yemek,bulaşık,ütü vs dertlerinizi bitirecek birisi) sadece çocuklara bakma kısmı size kalacaksa belki olabilir ama yinede çok zor bilin istedim.
 
Ilk öncelikle kimseden bisey beklemeyin çünkü o zaman üzülen hep siz olursunuz. Yanı bakma gibi zorunluluğu yok çünkü her iki ailenin de.

Eğer zorlanıyorsanız bence erteleyin benim kızımda 2 yaşında eşim bazen diyor ama ben istemiyorum ki benim her iki ailede her zaman yanımda olmasına rağmen çünkü evdeyken ben kendim ilgileniyorum her ne kadar baksalarda etselerde annenin sorumluluğu daha da başka bide biz yazın çok yoğun oluyoruz ondan istemiyorum ben açıkçası. bunu en iyi siz karar verirsiniz ben sizin yerinizde olsam biraz daha ertelerdim.
 
Arkadaşlar 2 yaşını geçmiş bir kızım var. Ailemden ayrı farklı bir ülkede yaşıyorum ve çook yalnızım. Kayınvalidem, görümcelerim ilgisizdirler. Arayıp sormazlar, gelmezler. Yani anlayacağınız herşeyle sadece ve sadece ben ilgileniyorum. Yemeği, bulaşığı, temizliği, çocuk bakımı.. Bir çok sorumluluğum var. Eşim bazı konularda yardım eder, ben çamaşırları yıkarım o asar vs. Böyle küçük konularda yardımı dokunur. Eşim bu aralar ikinci bir çocuk istemeye başladı. Bağırmak, bir çok şey söylemek geliyor içimden. Senin ailen birşeye yardım ediyor mu diye söylemek istiyorum. Bu kocaman ülkede yalnızım, üzerimde sorumlusu oldugum 2 yaşında bir kızım var, aslında istemiyor değilim.. Büyük bir ailem olsun, yalnızlığımda kurtuliyim istiyorum. Ama bu kadar sorumluluk içinde baş edebilir miyim bilmiyorum. Gerçi benden daha kötü durumda olan insanlar var, yani vardır bence. Onlar nasıl bakıyorsa bende baş edebilirim diye düşünüyorum.. Şimdilik sadece düşünüyorum. Sizce siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız.
Esinizi karsiniza alin tatli bir dille bu sebebprrden dolayi istemiyorum deyin..
 
Iyi de esinizn ailesi konusunda neden sitem ediyorsunuz ki ? Ne kv ne gorumce size yardim etmek zorunda degil ki, evet cocuk bakmak zor ama tek cocuk ve 1 kisi bakabilir arada dinlensen guzel olur ama bunu yapacak kisi esin, sitemi ona edeceksin aksam gelince ya da hafta sonu alacak cocugu sen de kafa dinleyeceksin bunlari yapmayan bir adamsa ikinci cocugu hemen yapma, ilk cocugnn kres yasina gelmesini bekle en iyisi
 
Arkadaşlar 2 yaşını geçmiş bir kızım var. Ailemden ayrı farklı bir ülkede yaşıyorum ve çook yalnızım. Kayınvalidem, görümcelerim ilgisizdirler. Arayıp sormazlar, gelmezler. Yani anlayacağınız herşeyle sadece ve sadece ben ilgileniyorum. Yemeği, bulaşığı, temizliği, çocuk bakımı.. Bir çok sorumluluğum var. Eşim bazı konularda yardım eder, ben çamaşırları yıkarım o asar vs. Böyle küçük konularda yardımı dokunur. Eşim bu aralar ikinci bir çocuk istemeye başladı. Bağırmak, bir çok şey söylemek geliyor içimden. Senin ailen birşeye yardım ediyor mu diye söylemek istiyorum. Bu kocaman ülkede yalnızım, üzerimde sorumlusu oldugum 2 yaşında bir kızım var, aslında istemiyor değilim.. Büyük bir ailem olsun, yalnızlığımda kurtuliyim istiyorum. Ama bu kadar sorumluluk içinde baş edebilir miyim bilmiyorum. Gerçi benden daha kötü durumda olan insanlar var, yani vardır bence. Onlar nasıl bakıyorsa bende baş edebilirim diye düşünüyorum.. Şimdilik sadece düşünüyorum. Sizce siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız.
Çoğu insan bütün evin işini yaparak çocuk büyütüyor, herkese birilerinin ailesi yardım etmiyor. Fayda beklemeyin ama 2.Çocuk için araya 4 yaş girecek şekilde ayarlama yapmanız yararınıza olur.
 
Sizin durumunuzda olan bir sürü insan var. Tabii ki yurt dışında gelip gitmesi zor olur ama eşin ailesi oradaymış. Türkiye'de yasayıp ailesi bin km uzakta olanlar da var. Aynı mantık. Çoğu insan çocuklarına yardımsız bakıyor. Yani eğer siz de istiyorsanız bebek, eşinize şartlar sunacaksınız yapacağınız bu. Tabii ki kaynana, görümce gelecek diye şart koşamazsınız onlar isteyerek yapılan şeyler.
 
İki çocuk sahibi biri olarak yazıyorum (şu anda 5 ve 3 yaşındalar) tek başıma hem ev hem çocukla ilgileniyor olsaydım asla yapamazdım. Her iki tarafında ailesi son derece yardımcı çocuk konusunda( bazı tatillerde yada haftasonu gezmelerimizde yada sadece öylesine çocuklar orada kalır rahatça) , bebeklik döneminde bakıcı abla vardı şimdilerde okuldan gelince karşılayan hemde ev işlerimi yemeğimi falan yapan yardımcımız var. Tüm bunlara rağmen bazen imdaat diye bağırıp kaçmak istediğim zamanlar olmuyor değil.. ben bukadar rahatken böyle hissediyorsam( ev işi,yemek vs hiçbir işim yok) tüm bunların altında tek başıma kalsaydım delirme noktasına gelirdim heralde. Birazda yaşam tarzıyla alakalı olabilir belkide,hayatımda hiç ev işi,yemek vs gibi işlerle işim olmadı,sevmedimde.. belkide o yüzden gözümde çok büyüyordur..
Eve yardımcı alma şansınız varsa ( günlük rutin işler,yemek,bulaşık,ütü vs dertlerinizi bitirecek birisi) sadece çocuklara bakma kısmı size kalacaksa belki olabilir ama yinede çok zor bilin istedim.
Öyle bir şansı olsa zaten yardımcı, bakıcı alırdı sormadan diye düşünüyorum.
 
Arkadaşlar 2 yaşını geçmiş bir kızım var. Ailemden ayrı farklı bir ülkede yaşıyorum ve çook yalnızım. Kayınvalidem, görümcelerim ilgisizdirler. Arayıp sormazlar, gelmezler. Yani anlayacağınız herşeyle sadece ve sadece ben ilgileniyorum. Yemeği, bulaşığı, temizliği, çocuk bakımı.. Bir çok sorumluluğum var. Eşim bazı konularda yardım eder, ben çamaşırları yıkarım o asar vs. Böyle küçük konularda yardımı dokunur. Eşim bu aralar ikinci bir çocuk istemeye başladı. Bağırmak, bir çok şey söylemek geliyor içimden. Senin ailen birşeye yardım ediyor mu diye söylemek istiyorum. Bu kocaman ülkede yalnızım, üzerimde sorumlusu oldugum 2 yaşında bir kızım var, aslında istemiyor değilim.. Büyük bir ailem olsun, yalnızlığımda kurtuliyim istiyorum. Ama bu kadar sorumluluk içinde baş edebilir miyim bilmiyorum. Gerçi benden daha kötü durumda olan insanlar var, yani vardır bence. Onlar nasıl bakıyorsa bende baş edebilirim diye düşünüyorum.. Şimdilik sadece düşünüyorum. Sizce siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız.
Kimse size yardımcı olmak zorunda değil malesef. Yardımcı olsalar çok iyi olur manevi olarak yalnızlığınızı giderirsiniz en azından. Ama yapmayanada diyecek birşey yok. Sorumluluklarınız sizi ilgilendirir. Eşiniz ailesini değil . Kimseye güvenerek ne çocuk yapın ne evlenin arkadaşlar.
 
benimde tek cocugum var tamda bu sebeplerden yani ikinci cocuga tek basima bakabilme potansiyelini kendim de gormedigimden ikinci cocugu dusunmuyorum.
arada cok bunalirsam anneme gidip 3 5 gun kaliyordum onun disinda ayni sehirde olmama ragmen hic baktirmadim,kaynanamlar olsa onlarada baktirmazdim çunku kimse kimsenin cocuguna kendisi gibi bakmiyor bakamiyor yani eminim baksalardi sizde boyle dusunurdunuz.
size yardim etmesi gereken kisi eş ailesi degil eşiniz sizi tanimasamda 2. cocukla butun hayatiniz alt ust olacakmis gibi hissettim.
 
Arkadaşlar 2 yaşını geçmiş bir kızım var. Ailemden ayrı farklı bir ülkede yaşıyorum ve çook yalnızım. Kayınvalidem, görümcelerim ilgisizdirler. Arayıp sormazlar, gelmezler. Yani anlayacağınız herşeyle sadece ve sadece ben ilgileniyorum. Yemeği, bulaşığı, temizliği, çocuk bakımı.. Bir çok sorumluluğum var. Eşim bazı konularda yardım eder, ben çamaşırları yıkarım o asar vs. Böyle küçük konularda yardımı dokunur. Eşim bu aralar ikinci bir çocuk istemeye başladı. Bağırmak, bir çok şey söylemek geliyor içimden. Senin ailen birşeye yardım ediyor mu diye söylemek istiyorum. Bu kocaman ülkede yalnızım, üzerimde sorumlusu oldugum 2 yaşında bir kızım var, aslında istemiyor değilim.. Büyük bir ailem olsun, yalnızlığımda kurtuliyim istiyorum. Ama bu kadar sorumluluk içinde baş edebilir miyim bilmiyorum. Gerçi benden daha kötü durumda olan insanlar var, yani vardır bence. Onlar nasıl bakıyorsa bende baş edebilirim diye düşünüyorum.. Şimdilik sadece düşünüyorum. Sizce siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız.
Ailesinden ne gibi bir yardım beklentisi içinde olduğunuzu tam olarak anlayamadım. Beklentiniz aile bağları, akrabalık ilişkileri ise anlarımda; eğer evin işi gücünde yardımsa orada oturup bir düşünün. Kimse sizin işinizi gücünüzü yapmak zorunda değil ki.
 
Başka şehirde de otursan sonuçta o kişiler de çok fazla yanında kalamaz ve hangi kv görümce vs gelinin işleriyle ilgileniyor öyle çocuğuna bakan, yardımcı olan az insan var. İlk çocuğunun yaşı küçük bence biraz daha bekle o da büyüsün sende kendini hazır hissedersin. Çoğu kadın tek başına büyütüyor evdeki tüm sorumluluğu da yerine getiriyor. Herkes gibi bunu sende yaparsın. İnsan sağlıklı olduktan sonra yavaş yavaş her şeyin üstesinden gelir
 
X