çocukar yüzünden evini şey götüren bir tek ben miyimmm

aynı bayan merak gibiyim bende :) oğlum 2 yaşında, kızım 9 aylık.. 1,5 yaş araları.. valla bende öle evdeim.. amaa öle bi zaman gelio ki, işi gücü bırakıp, eşimi arıorum.. valla lamı cimi yok, hemen gel bizi gezmeye götür die.. birden geliolar bana napıyım :) alışveriş merkezine gidip kafa dağıtıyoruz... çocuklara da eşim bakıor tabi.. ayda bi iki üç saat baksın ama di mi.. takma kafana... çocukların sağlık mı... Allahım ne güzel bi nimet.. :)
 
seni ne kadar iyi anliyorum bilsen ama aramizdaki fark sende bi fazla cocuk var...benim de yeni 3 yasina girmis oglum ve 5 aylik kizim var..ve yalnizim hem de yurt disindayim...ne anne baba ne de yardimcim var...her gun rutine baglanmis bir kosturmacayla geciyor gunum ve kendimi robot gibi hissediyorum...oglum oyun ister kizim kucak...bi de benim kiz sagolsun sadece yarim saat uyur fazlasi haram ona:))) ve gunde kac posta uyutmakla ugrastigimi ben bile bilmiyorum...ama cok sukur sagliklari yerinde daha ne isteyim bu gunlerde gececek...tabi simdi boyle diyorum da kriz aninda sen gel bana sor..kafami duvara vurmak istedigim bile oluyor...ama napalim evlat buyutcez bi sekilde...sunu yazarken bile kizim ayagimda tepiniyor ki deli gibi de uykusu var...cocuklara sinirlenip hep esimden cikariyorum acisini...adam samar oglanina dondu:KK43:( ev desen evlikten cikti zaten burdaki evler de turkiyedeki gibi temizlesen parlamiyor allahtan ben de parlatmak icin kasmiyorum supur arada sil bi de yemek yap...ortada oglumun tren yollari her yeri kapliyor bazen oyuncak arasindan yuruyorum evin icinde..uzun oldu ama yalniz degilsin demeyi orneklendireyim dedim...allah hepimizin yardimcisi olsun..evlatlarimiza saglik sihhat versin...dermansiz dert vermesin...bu kadar benden de benim kiz iyice dellendi:)))
 
hahahahhh tam benlikmiş bu konu..benim ev tam bir savaş alanı oğlum daha 3 aylık bana da bi arkamı toplayan biri lazım :)
 
minikkuzum .!.:
hepinize çoook teşekkür ederim kızlar.moralim çok bozuk aslında benim.süpürgemi görmek bile istemiyorum.olmuyor kızlar yetişemiyorum.dayanamıyorum.en önemlisi de çok yalnızım çok.her gün tek başımayım.3 çocuk bu ev ve ben..ii çift laf edecek kimse yok.sosyal bilgiler öğretmenliği mezunuyum ama çalışamıyorum sınava bile.eşime her gün bunalımlarımı anlatmak istemiyorum ama ben neyden bahsedebilirm ki kimle ne konuşup ne paylaşıyorum.insanlıktan çıkıyorum bazen kiminle ne konuşacağımı unuttum zannediyorum..nasıl konuşuluyordu insanlarla..sinmiş vaziyetteyim.kuaföre gidip kahkaha atarak konuşan,ay şekerim şurasını beğenmedim yok şöyle oldu bilememne diye konuşan kadınlara şaşırıyorum ben fönümüm beğenmesem söylemeye çekinir oldum..hayatım o kadar tek düze ki..benim bu hayatta tek düşüneceğim şey temizlik mi diyorum bazen..haline şükret demeyin binlerce kez şükürdeyim hep,,bin kere bin kere..Allah yokluklarını göstermesin.ama çok bunaldım inanın çokk...çok yalnızım çokkkk
Genişletmek için tıkla...

alah kolaylık versin 3 çocuk gerçekten zordur eminim. şahsen benim 1 tane 5 aylık oğlum var yanından kesinlikle ayrılamıyorum. sadece onunla oturduğum odayı temizleyebiliyorum ama nasıl 20 kere onunla ilgilenmek için işimi yarım kesiyorum. mutfak yatak odası banyo falan o biçim. bazen uyurken bulaşık makinesindeki temizleri masanın üstüne çıkarıyorum. kirlilerin yarısını koymuşken uyanıyo. eşim gelincede yemek falan anca yapıyorum. onada al ilgilen ben iş yapıyım diyemiyorum zaten yorgun geliyo işten. böylelikle bizm evde berbat durumda. bazen geceleri yapıyorum oda çok nadir. zaten akşama kadar oğlum canıma okuyo gece o uyuyunca bir kahve yapıp keyf yapıyorum. yada böyle nette takılıyorum. bide çalışmadığım içinde piskolojim bozuk gerçi çocuktan öncede çalışmıyodum ama iş arıyodum, arkadaşlarla buluşuyodum. şimdi çalışmak istiyorum ama buseferde bebeğime kim bakıcak benim kadar sabırlı kim olur dyorum. okadar boşunamı okudum. geçen eski bi komşu sağlık ocağında gördü beni herkesin içinde niye okadar okudun ben ilk okul mezunuyum sen üniversite bak ikimizde ev hanımıyız demesinmi. çook moralim bozuldu. gerçi okumanın sadece iş için olmadığını düşünüyorum ama onada anlatmak gereksiz geldi bunu. kuaför falan zaten yalan oldu. bende bunalımdayım anlıycağınnn :KK43:((( bide eşim 2 sene sonra 2. yi yapalım demiyomu. ifrit oluyorum gidip tüplerimi bağlatıcam habersiz o olucak. nasılsa eve gelip sevmek kolay.
 
ben de öğretmenlik mezunuyum ama evde oturmaktayım.atanacağımı da hiç hayal edemiyorum.ders çalışamıyorum ve artık çalışmak da istemiyorum.bazen gidiyim dersanelere haftasonları ben burada parasız çalışmak istiyorum diyim diye aklımdan geçiyor.dün panikatağım geldi.gitmişti 1,5 yıldır filan pek yoktu.geceye doğru artan mide ağrısı,yanması gibi biliyorum psikolojik,sanki kafamdan biri bastırıyor,ellerim kelepçeli,çoraplarım bile sıkıyor gibi..hep ertelemişim gibi isteklerimi.hep cesaretsiz,evinde,kabuğunda..dışarı çıkamaz,bakkala bile inemez.sadece çocuklarım değil elbet buna engel evde oturup her sene sınava öylesine girmek..yaş geçiyor elde ne var.Allah a şükür şükredecek çok şeyim var ama kendi içimdeki cesaretsiz kadın..sorun burda..eşim çok yardımcı,adamın canı çıkıyor hem işte hem evde yatana kadar çalışıyor biliyorum.biliyorum ama ben de ne yapayım kim kimse yok,o gelmezse evden adım atamam,havalar berbat,bir kişi kapımı çalmaz,gelmez,çağırsa bile ben 3 çocukla kimseye gitmek istemem..işte öyle..buna şükür.bin şükür..
 
siz böyle deyince aklıma yıllardır takip ettiğim bir blogcu geldi.
Yıllar önce bloğu takip etmeye başladığımda yaş aralıkları az olan 3 oğlu vardı,
sonra bir erkek bebesi daha oldu.
O bir yaşına girmeden bi de ikiz kızları doğdu.
Kızlar azıcık büyümüştü ki şimdi bir tane oğlu daha oldu :emir_bebek::emir_bebek:
Üstelik kedileri köpekleri falan da var,kadın profosyonel fotoğrafçı,çocukların her halini çekiyor :) yaptığı yemekleri paylaşıyor,hazır bezlere karşı,kendi bezini kendi yıkıyor,her doğumdan sonra hoop kiloları veren,tuhaf bir kadın :)
4 little men yazarsanız google'a karşınıza çıkar blog
O dağınık eve bakar bakar beterin beteri varmış der rahatlarsınız:KK34::KK34:
$1.jpg $4ltekrar.jpg
 
benim de 7 aylık ikiz kızlarım var.işimden ayrıldım kızlarıma bakıyorum.eşim geçen gün o kadar okudun böyle kaldın!!! deyince gözlerimden nasıl alevler çıktı tahmin edersiniz.olsun.... şimdilik sadece anneyim.onların bana ihtiyacı var diye düşünüyorum.
temizliğe gelince malesef bizim evi de çoğunlukla şey götürüyor.yardımcım yok.anneler de yardımcı olamıyor.herkesin kendi işi gücü düzeni var malum.her gün çocuklar, temizlik, ütü, çamaşır, bulaşık derken bakmışım akşam oluyor.bazen saç baş yoluyorum.kızlar hep yanlarında olup oyun oynayalım istiyorlar.eşim de çok yoğun çalışıyor.akşam gelip kızları öper sever o kadar.yardımını görmüyorum.hatta bazı akşamlar eve bile gelemiyor:KK43:((lafın özü önce evlatlarımız.... iş ok yapılması gerekiyor fakat olmuyorsa zorlamamak gerek.sonuçta makina değiliz ki.sağlık problemleri yaşamaktansa işler eksik olsun.bize gelipte laf edecek olan da dönüp önce kendine baksın bi zahmet....
 
meryemmeryem .!.:
bencede aynen öyle yapalım
bak pazar günümü örnek vereyim sizlere
sabah kalktık,çamaşırları makinaye attım geceden yıkananları astım
hemen mutfağa kahvaltı koturması başladı kahvaltı bitti tabi mutfak 360 derece döndü :)
ben mutfağı temizlerken sende çocuğa bak dedim eşime ben mutfağı toparlama başladım
sonra bir baktımki salon yatak odası çocuk odası heryer karmakarışık eşim v eoğlum oyun oynamış malum
oflamaya başlayınca eşim güldü boşver yaa koksun ev hadi parka gidelim dedi
gittik eplendik gezdik oğlumuz çok mutlu oldu
eve geldik oğlumun gözlerindeki o mutluluğu gördüm yaa herşeyden vazgeçtim
onların sağlığı mutluluğu dünyalara bedel varsın koksun evim dedim
elbette ömür boyu böyle devam etmeyecek ya
elbet çocuklarımız büyüyecek bizde keyf yapacağız
şimdilik dert etmemeye bakalım
Genişletmek için tıkla...



hikayeni okudum çok etkilendim açıkcası benimkine biraz benziyor benim iki tane var biri 5 diğeri 1,5 yaş oldu bende çok zorluklar çektim biraz hafifledi büyüyünce Allaha şükürler olsun ama hala deprosyondan çıkamadım hamileliğim zor geçti gaz sancıları uykusuz geçen geceler derken böyle idare ediyorum buradada ne komşu var ne arkadaş evdeyim sürekli çok sıkılıyorum stresten sürekli yiyorum arkladaşım yok,sıkıntılarımı anlatacak kimsem yok kayınvalidem var eltim var o kadar....
vallahi diyeceğim evi fazla umursama temizlik yapayım düzenli olsun ben yapabildiğim kadarını yapıyorum sende öyle yap inan eşin ne güzel yapmış parka götürmekle onlar sevgiye ihtiyaçları var ben sevgimi vermeye çalışıyorum şu depresyonu atlatabilsem herşey güzel olacak,çocuklarınla mutlu sağlıklı günler dilerim
 
3 küçücük oğlanla daha ne yapabilirsin ki canım. benim sadece 7 aylık bir kızım var ben ona rağmen gün içinde sadece yemek yapabiliyorum, temizliği haftasonlarına bırakıyorum. eşim bebişe bakıyo ben de temizlik yapıyorum, haftaiçi kızım henüz küçük olduğu için ev pek kirlenmiyo ama tozlanıyo tabi.
artık temizlik anlayışım da değişti zaten eskiden dip bucak saatlerce yapardık temizliği eşimle şimdi kendim tek başıma 2 saatte bitiriveriyorum.kullanmadığım odaları her hafta temizlemiyorum, balkonlarım kapalı, temizlediğim alanı küçülttüm. olduğu kadar napayım:KK31:
hem anne hem ev kadını olmak çok zormuş. ben fizyoterapistim işimi zor sanırdım ev kadını olmak çok çok daha zormuş.
sen de hiç yıpratma kendini canım. bak havalar ısınıyo artık al çocuklarını at bebişi arabasına çıkıp bi hava alın parka götür çocukları onlar da enerjilerini atsınlar ki evde koşuşturup durmasınlar.
bir de imkanın varsa haftada bir temizlet evini ben de işe başlayınca öyle yapacağım, biz gururumuza yediremiyoruz ama giden bizden gidiyo. paspal paspal dolaşıp duruyoruz evin içinde.
ben de ilk fırsatta kuaföre gidip bi bakımdan geçeceğim çok sıkıldım kendimden o yüzden seni çok iyi anlıyorum ama dediğim gibi kendine vakit ayır bakımını yap kendini iyi hissedersin. arada bir mutlaka dışarı çık yazık bize de ama anne olduk diye mahkum mu olduk?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X