Buraya üye olup dert anlatacağım asla aklımın ucundan geçmezdi fakat kimse anlamayınca ya da yardım eden kimse olmayınca mecbur kalıyormuş insan, neyse yaklaşık 1.5 yıl önce evlendim ve 2 katlı müstakil bir evde kayınvalidemle altlı üstlü oturuyorum bunun bir sorun olabileceğini asla ön göremedim ahh ahh, evlendikten sonra iş yerim çok uzak olduğu için işimi bıraktım evime ve eşimle olan hayatıma alışmaya çalışıyordum, balayından geldikten sonra başladı bizimki sürekli gelmeye, sizi özledim diye 1 gün 2 gün 3 gün e yeter ama hep böyle mi olacaktı oldu da hatta günde 7-8 kere gelmeye başladı, kapıyı açmazsam camı tıklatır o da olmazsa arar asla rahat bırakmıyor ve sürekli saçma sapan bişey getirip onu bahane ederdi, eltimle beni kıyaslardı z bana bunları bunları yapıyordu sende yap gibisinden.
Allah var yapıyordum da misafiri gelir tatlısını poğaçasını kurabiyesini her şeyini ben yapardım ve emrivakiye dönmüştü artık bu durum, eşimde bende çok akraba seven insanlar değiliz onlara misafir geldiğinde çıkmayız genelde ama yardıma ihtiyacı olduğunda her şeyini hazır edip yapardım kırmadan o kırılmasın diye ben daha çok üzülüp kırıldım, evlendikten 5 ay sonra hamile olduğumu öğrendim, bana sürekli sen normal doğuramazsın sezaryenle doğur mama ver gece daha uzun uyusun demeye başladı, 26. Hafta da sancılarım başladı sürekli hastaneye gidip geliyordum, bir gün hastaneden çıktım kahvaltıya çağırdı yedik allah razı olsun, misafirim gelicek bana tatlı yapıcaktın ya kurabiye de yap dedi eşim yanımda onun bir şey söylemesini bekliyorum umrunda bile değildi, ben kolay kolay hayır diyebilen biri değilim bana göre çok düşüncesiz bir hareket bu karşındakinin düşünmesi gerekir anneme anlattığımda çok kızmıştı neden yatıp dinlenmiyorsun diye, çokta haklı sürekli bir arada olalım istiyor çalışmasına rağmen evde olduğu her zaman sürekli diken üstündeyim ne zaman kapı çalacak diye.
Hamileliğimin son ayları yaza denk geldi geceleri asla uyuyamıyordum, sabah serinlikte zar zor uyuyabiliyordum 9-10 gibi kapıyı açana kadar zile basar gitmezdi, uyan artık çocuk acıkmıştır diye çocuk karnımda ya benim çıldırıyorum hatırladıkça, neyse kontrole diye gidip doğuma alındım açıklığım olduğu için hemşireler 5 dk izin verdi beni görmeleri için, yok sen hiç sancı acı çekmiyorsun demeye başladı çocuk doğdu hemen eşime benzetildi, hatta benim babama bile benzetildi ama bana asla benzetilmedi halbuki tıpatıp aynım canım kızım, hastaneden eve geldiğimizde annemin kalmasını istedim yanımda, annem bana ve çocuğa bakacakken sürekli onlara hizmet etmeye başladı turşu mu kurmadı barbunya mı ayıklamadı, kayınvalidem için e ben de dikkat etmeyince dikişlerimde açılma oldu, kaynar bişey olmaz dedi ve geçiştirdi beni, bu arada doğumdan 2 gün sonra asla acil olmamasına rağmen lazer ameliyat oldu bacağına pıhtı atmış.
Aşağıya in çık bebeğe bakmaktan oldu dedi, ilk çocuğum çok tecrübesizim emzirirken asla baş başa kalamadık sürekli dibimdeydi, yatak odasına gidiyordum peşimden gelip burnumun dibine giriyordu bide çok emziremedim de zaten çok fazla sütüm olduğu için çocuk tıkanıyordu ve sağıp besliyordum, 2. Kez dikiş için genel anestezi aldım ve o günden sonra sütüm azalarak gitti mamayla besleniyor şu an, bana nasılsın iyi oldun mu demeyen insan sürekli emzir emiyor mu diye soruyordu anne sütü çok önemliymiş, ben bilmiyorum sanki her gün kahroldum bebeğim mama yiyor diye bana mantıklı gelmeyen hiçbir şeyi çocuğuma yapılsın istemiyorum ama bunu asla anlamıyor, neyse bebek mevlidi için bana söz vermişti daha hamileyken mekan tutarım öyle yaparız diye, ki bunu bütün akrabalarıma da söylemiş torunuma mevlit yapıcam diye mekan pahalı gelmiş kapının önünde yapıcakmışız ama bunu bana değil eşime söylüyor, ben ev varken kapının önünde olmasını soğukta insanların oturmasını istemiyorum, 4-5 kere konuştu eşimle saçma sapan fikirler sunuyor ve en sonunda bıktım beni kâl e bile alıp konuşan yoktu, annemle konuştum annem kendi evinde yapabileceğini söyledi, benim evimde olmama sebebi de sadece 1 odam var ve 60-70 kişinin geleceği söyleniyor o kadar kişi sığmaz.
Bir akşam yine bana geldi ve sonunda mevlit konusunu açtı benim evimde yapalım mı dedi olur dedim, bana benim arkadaşlarım gençler toplanır sende de yaşlılar dedim, aralıkta yapacaktık her şeyi aldım bir hevesle bugün yanına gittiğimizde temizlikle kim uğraşacak cami de yapalım dedi şok oldum, yine mi karar değiştirdin yani cami soğuk çocuk üşüyecek ve kucaktan kucağa gezmesini de istemiyorum ben bissürü şey aldım süslemek için dedim, eh bi daha düşünelim o zaman diyor şeytan diyor ki kendi annende yap mevlidini onunda misafir çağırmasına asla izin verme, boş boş söz vermeyi çok seviyor yapamıycaksan konuşmayacaksın, zaten bugüne kadar bana hiç yardımın dokunmadı torununu da mı düşünmüyorsun, çok sıkıldım bunaldım taşınmak istiyorum ama tek maaşla kiraya çıkmamıza imkan yok kızım büyüyüp kreşe gidene kadar mecbur olarak evdeyim ama artık dişimi sıkıp katlanmak istemiyorum, gece saat 11-12 olmuş bana geliyor anahtarı kapının üstünde unutmaya gelmiyor bir bakmışsın karşında evde sınır bilen biri değil ve beni çocuk olarak görüyor saf numaralarını ben yemiyorum artık, mevlit için hevesimi kursağımda bıraktı yok mu bir çözümü olan akıl verebilecek olan? Evliliğim etkileniyor eşim bir çok kez konuşup uyardı bu arada ama onu da dinlemiyor.
Allah var yapıyordum da misafiri gelir tatlısını poğaçasını kurabiyesini her şeyini ben yapardım ve emrivakiye dönmüştü artık bu durum, eşimde bende çok akraba seven insanlar değiliz onlara misafir geldiğinde çıkmayız genelde ama yardıma ihtiyacı olduğunda her şeyini hazır edip yapardım kırmadan o kırılmasın diye ben daha çok üzülüp kırıldım, evlendikten 5 ay sonra hamile olduğumu öğrendim, bana sürekli sen normal doğuramazsın sezaryenle doğur mama ver gece daha uzun uyusun demeye başladı, 26. Hafta da sancılarım başladı sürekli hastaneye gidip geliyordum, bir gün hastaneden çıktım kahvaltıya çağırdı yedik allah razı olsun, misafirim gelicek bana tatlı yapıcaktın ya kurabiye de yap dedi eşim yanımda onun bir şey söylemesini bekliyorum umrunda bile değildi, ben kolay kolay hayır diyebilen biri değilim bana göre çok düşüncesiz bir hareket bu karşındakinin düşünmesi gerekir anneme anlattığımda çok kızmıştı neden yatıp dinlenmiyorsun diye, çokta haklı sürekli bir arada olalım istiyor çalışmasına rağmen evde olduğu her zaman sürekli diken üstündeyim ne zaman kapı çalacak diye.
Hamileliğimin son ayları yaza denk geldi geceleri asla uyuyamıyordum, sabah serinlikte zar zor uyuyabiliyordum 9-10 gibi kapıyı açana kadar zile basar gitmezdi, uyan artık çocuk acıkmıştır diye çocuk karnımda ya benim çıldırıyorum hatırladıkça, neyse kontrole diye gidip doğuma alındım açıklığım olduğu için hemşireler 5 dk izin verdi beni görmeleri için, yok sen hiç sancı acı çekmiyorsun demeye başladı çocuk doğdu hemen eşime benzetildi, hatta benim babama bile benzetildi ama bana asla benzetilmedi halbuki tıpatıp aynım canım kızım, hastaneden eve geldiğimizde annemin kalmasını istedim yanımda, annem bana ve çocuğa bakacakken sürekli onlara hizmet etmeye başladı turşu mu kurmadı barbunya mı ayıklamadı, kayınvalidem için e ben de dikkat etmeyince dikişlerimde açılma oldu, kaynar bişey olmaz dedi ve geçiştirdi beni, bu arada doğumdan 2 gün sonra asla acil olmamasına rağmen lazer ameliyat oldu bacağına pıhtı atmış.
Aşağıya in çık bebeğe bakmaktan oldu dedi, ilk çocuğum çok tecrübesizim emzirirken asla baş başa kalamadık sürekli dibimdeydi, yatak odasına gidiyordum peşimden gelip burnumun dibine giriyordu bide çok emziremedim de zaten çok fazla sütüm olduğu için çocuk tıkanıyordu ve sağıp besliyordum, 2. Kez dikiş için genel anestezi aldım ve o günden sonra sütüm azalarak gitti mamayla besleniyor şu an, bana nasılsın iyi oldun mu demeyen insan sürekli emzir emiyor mu diye soruyordu anne sütü çok önemliymiş, ben bilmiyorum sanki her gün kahroldum bebeğim mama yiyor diye bana mantıklı gelmeyen hiçbir şeyi çocuğuma yapılsın istemiyorum ama bunu asla anlamıyor, neyse bebek mevlidi için bana söz vermişti daha hamileyken mekan tutarım öyle yaparız diye, ki bunu bütün akrabalarıma da söylemiş torunuma mevlit yapıcam diye mekan pahalı gelmiş kapının önünde yapıcakmışız ama bunu bana değil eşime söylüyor, ben ev varken kapının önünde olmasını soğukta insanların oturmasını istemiyorum, 4-5 kere konuştu eşimle saçma sapan fikirler sunuyor ve en sonunda bıktım beni kâl e bile alıp konuşan yoktu, annemle konuştum annem kendi evinde yapabileceğini söyledi, benim evimde olmama sebebi de sadece 1 odam var ve 60-70 kişinin geleceği söyleniyor o kadar kişi sığmaz.
Bir akşam yine bana geldi ve sonunda mevlit konusunu açtı benim evimde yapalım mı dedi olur dedim, bana benim arkadaşlarım gençler toplanır sende de yaşlılar dedim, aralıkta yapacaktık her şeyi aldım bir hevesle bugün yanına gittiğimizde temizlikle kim uğraşacak cami de yapalım dedi şok oldum, yine mi karar değiştirdin yani cami soğuk çocuk üşüyecek ve kucaktan kucağa gezmesini de istemiyorum ben bissürü şey aldım süslemek için dedim, eh bi daha düşünelim o zaman diyor şeytan diyor ki kendi annende yap mevlidini onunda misafir çağırmasına asla izin verme, boş boş söz vermeyi çok seviyor yapamıycaksan konuşmayacaksın, zaten bugüne kadar bana hiç yardımın dokunmadı torununu da mı düşünmüyorsun, çok sıkıldım bunaldım taşınmak istiyorum ama tek maaşla kiraya çıkmamıza imkan yok kızım büyüyüp kreşe gidene kadar mecbur olarak evdeyim ama artık dişimi sıkıp katlanmak istemiyorum, gece saat 11-12 olmuş bana geliyor anahtarı kapının üstünde unutmaya gelmiyor bir bakmışsın karşında evde sınır bilen biri değil ve beni çocuk olarak görüyor saf numaralarını ben yemiyorum artık, mevlit için hevesimi kursağımda bıraktı yok mu bir çözümü olan akıl verebilecek olan? Evliliğim etkileniyor eşim bir çok kez konuşup uyardı bu arada ama onu da dinlemiyor.
Son düzenleyen: Moderatör: