Çok öfkeliyim gidip onunla yüzleşmeli miyim??

Gitmek, kavga etmek, evini dagitmak... Neden peki neden ? Hiç mi haber izlemiyoruz adam hasta diyorsunuz ve bunları yapmak istediğinizi söyleyende sizsiniz. Yahu adam orda Size bişey yapsa, darp etse ve dahası. .. Ne yapacaksınız veya sizden onemli ne var ki bu dünyada.. numaranızı değiştirin, engelleyin, görmezden gelin ama dediklerinizi yapmayın. Bir Bayan olarak bu duruma düşmeyin. Sizinle aynı yaşatayim ve arkadaş gözüyle diyorum lütfen kendinizı ve sinirlerinizi bir erkek için heba etmeyin.
 
Sakin yazma arkadasim,sevgili meslektaşim.Bu adam cinsel yakinlik istiyordu benim anladigim.Olmayinca küplere bindi.Cok basit bir tavır ama yapmıs.Büyü de gel ,ne demek.Cocukca davraniyor,kadin erkek ilişkisinin hakkini vermiyorsun demek.Sen onu artik muhattap alma.Görmezden gel.Yap bunu ,bir süre sonra yaklasmaya calistigini görürsün.Bu kadar basit.Muhattap alma boyle hasta bir adamı.
 
benim buradan gördüğüm size gerçekten değer vermeyen bi adam.

"birlikte uyumayı" reddettiğiniz anda size sırtını dönen bi adam. sizle niye birlikteydi açık bence.

üzülecek bir şey yok karşınızda seven kıymetli düzgün biri yokmuş dolayısıyla bir şey kaybetmediniz. kafanızdaki hayalinizdeki kaybettiğinizi sandığınız kişi o değil.
 
Psikojik sorunları olup ne istediği bilmeyen bir insandan içiniz kanasada lütfen uzak durun. Zaten ağır bir imtihan geçirmişsiniz yaklasirsanız dahada uzucek bu adam sizi bir evlilik bitirmissiniz. Güçlü olun
 
Adamın psikolojik sorunları olabilir ama siz de normal gelmediniz bana, kusura bakmayın.
Evde ağlamak normal ama defalarca adamın evine gidip olay çıkarmışsınız. Şimdi yine gidip olay çıkarmak istiyorsunuz. Aşkınızdan değil, bırakılmayı hazmedemiyorsunuz.
Ayrılmışsınız bitmiş. Önünüze bakın artık.
 
İyi de adam haklı?

Şimdi empati yapıyorum. Benim bir psikolojik rahatsızlığım var, bunu birlikte olduğum kişiye söylemişim, saklamamışım. O benle birlikte olmayı seçmiş, kapısına dayanmamışım sonuçta. Sonra hastalığım nüksettiğinde ona zarar vermemek için uzaklaşmışım ve iyileşince yeniden birlikte olmak için çaba sarf etmişim, “o da kabul etmiş” ve ilişki yeniden başlamış.

Şimdi ben o insanla öncesinde yakınlaştıysam fiziksel olarak, ya da ilişkinin normali her neyse herhangi bir konuda, yeniden barışınca o şekilde davranmam normal değil mi? Dokundu diye ortalığı ayağa kaldıracağınıza sakince bu sürecin sizi yıprattığını ve biraz geri çekilip zamanla yakınlaşmak istediğinizi neden anlatmadınız? Neden adama suçluymuş da size saldırmış gibi davranıyorsunuz?

Hasta olan o beni bırakan o vay efendim bir de ben birlikte olmayıp basıp gidince kızan o, ne hakla kızar? İyi de, adı üstünde, hasta. Elinde değil ki. Ya bunu kabul edip kötü şeyleri de birlikte yaşamayı göze alacaksınız ya da ben psikolojisi normal bir insan istiyorum deyip ilişkiyi bitireceksiniz. Adamın bu sebepten daha önce ayrılmış olması size istediğiniz her şeyi yapmak gibi ekstra bir hak vermiyor. Hoşuna gitmemiş tavrınız bir şekilde ve görüşmemeyi seçmiş, vay efendim hem hasta olan o hem de terk eden o nasıl olabilir? Bu nasıl bir ego?

Ayrıca adamın niyeti cinsellikmiş olmayınca ayrılmış gibi bir durum yok ortada. Bence adam konu sahibinin kızmasına tavrına sinir olmuş, çünkü daha önce de yakınlaşmışlar. Derdi sadece sevişmek olan adam ne hediyelere boğar ne mutlu etmeye uğraşır, gider başkasıyla sevişir.
 
Karşı tarafa nasıl hak verebildiniz ben de onu anlamıyorum.. Zaten hastalığı boyunca anlayışlı oldum. İlk ayrılığımızdaki şokla sinirlenmekte bağırıp ağlamakla haklı olduğumu düşünüyorum çünkü başta bana rol mü yapıyor diye düşünmeden edemedim. Ama sonra zamanla onu gözlemledim ve gerçekten hastalığını gördüm çok kötü bir haldeydi ilaçlara vermişti kendini yüzü gözü şiş. Ona karşı bir yandan üzüldüm bir yandan da işte içim acıyordu kin ister ki böyle herşey güzel giderken... Hatta yanına gidip ağlayarak saçlarını okşadığım bile oldu. Anlamadan yorum yazmayın yazım zaten uzun olmuştu ayrıntısına giremedim. Ayrıca evet son barışmamızda bana hep yakınlaşmak istedi öpmek gibi. Dokunmakta istedi ama ben izin vermedim. En sonki akşamımızda dokunduğu içib tepki verdim çünkü Allaha karşı gelmek istemiyordum artık korkuyordum. O sana ben bişey yapmadım desede sonuçta dokundu ve ötesine gitmeye yeltendi çünkü istiyordu arzuluyordu bunu bir kadın hissetmez mi? Buna izin vermediğim için kaprisli tripli oluyorum. Eğer bunun için oluyorsam da olayım çünkü acı çeken ben oluyorum o değil. cinsellik benim için özel bişey rahatlıkla evlenilebilen gelecek kurulabilen sevilen ve güvenilen biriyle yaşanmalı.. Benim tek hatam bunları bile bile bu ilişkiye başladım ve sonunda üzüldüm...

Bağırıp çağırmak neden? Olayları hep böyle mi karşılıyorsunuz? Bağırıp çağırarak, kırıp dökrrek mi? İlk ayrıldığınızda bağırıp çağırmakta haklı falan değilsiniz. Adam size rahatsız olduğunu ve bir süre uzak kalmak istediğini söylemiş zaten.

Adamı haklı buldığum tek nokta aşırı tepkileriniz. Sizinle yakınlaştığı zaman sert tepki vermenize gerek yoktu ki? Sizinle birlikte olmak için geri döndüğünü sanmıyorum. Öyle olsaydı, ilk seferinde sizi bırakmazdı diye düşünüyorum. Düzgün bir şekilde istemediğinizi anlatmak yerine sert tepkiler vermişsiniz. Bu açıdan adam haklı işte.
İstememek/ reddetmek sizin en doğal hakkınız. Beden sizin bedeniniz ama o şekilde reddetmek değil. İnsan kendini sapık gibi hisseder.

Adam zaten ben ruhsal problemler yaşıyorum, birde her seferinde sinir krizi geçiren biriyle yürümez diye düşündü büyük ihtimalle. Çünkü her şeye ağlayıp, bağırarak, evine gidip olay çıkararak tepki vermişsiniz.

Barışmamanız, arkanıza dahi bakmamanız taraftarıyım çünkü bu kişi ile yapamazsınız. Adamın kriz dönemleri olacaktır ve o dönemlerde karşılıklı olarak çok yıpranırsınız.
 
Merhaba
Öncelikle bu konu hakkında fikirlerinize çok ihtiyacım var. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Ne yapacağımı bilemez halde oldum ve oldukça acı çekiyorum.. Yaşadıklarımı sabırla okumanızı istiyorum...
Bundan 2 sene önce bir evlilik geçirdim ve boşandım. Ve çok zor geçti bu süreç benim için. Öğretmenim ve tek başıma hayatta mücadele ederken karşıma bir adam çıktı okuldan ve öğretmen arkadaşımdı. Meğer benden çok hoşlanıyormuş. Bende bunu farkettim ben istemiyordum fakat bazı bahaneler bizi yanyana getirmeyi başardı. Ve biz sevgili olduk ve 7 ay görüştük. Zamanla aşk ve sevgiye dönüştü. Aramızda 7 yaş fark var o 36 ben ise 29 yaşındayım. Ama ben bunu bir engel olarak görmedim. Sadece garibime giden bu yaşına kadar neden evlenmediğiydi.. Bana ilişkimizin başlarında uzun uzun, karşısına düzgün bir kız çıkmadığını, bazı psikolojik rahatsızlığı olduğunu ve bu yüzden evlenemediğini anlattı. Ama benim için tam aradığı kadın olduğumu beni çok beğendiğini ve evlilik üzerine benim onun için son şansı olduğunu bunun için çabalayacağını söylüyordu hep. Bende ona inanmaya ve güvenmeye çalıştım. Bu süreçte yakınlaşmalarımızda oldu çünkü onu seviyordum ve güvenmeye çabalıyordum hep iyi düşündüm ama bir yandan da benim de korkularım oluyordu tabi ya beni bu evlilik korkusu ve psikolojik rahatsızlığı yüzünden birgün bırakıp giderse diye... İlişkimizin 5.ayında korktuğum başıma geldi ve herşey güzel giderken birden psikolojik rahatsızlığı ortaya çıktı içinde neler yaşıyor benle ilgili gelecekle ilgili nedenini bilmiyorum ama gerçekten hastalandı stresten fiziksel ağrıları rahatsızlıkları ortaya çıktı psikoloğa gitti ilaçlar kullanmaya başladı ve bu süreçte benden uzak durdu bir süre görüşmememiz gerektiğini hatta kendisinden ayrılmamı bile istedi. Tabi ben bu süreçte uzak durmak zorunda kaldım içim parçalansada hem kızdım hem haline üzüldüm beni tam 1 ay kendinden uzak tuttu arada bir yanına gidiyordum birinde neden böyle olmak zorunda diye bağırıp ağlayıp evime geri dönüyordum birinde üzülüp haline geri dönüyordum ama son zamanlarda yanına gitmedim evimde acımı çektim çok üzüldüm ama yapacak bişey yoktu onunla bir gelecek kuramayacağımı anlayıp onu terkettim. Terkettikten sonra bana uzunca bir mesaj attı beni hala sevdiğini unutamadığını ve iyileşince beni nerede olursam bulacağını yazdı. Bende onu seviyordum ama tepkisiz kaldım. Aradan tam 1 buçuk ay geçti ve beni aradı görüşmek konuşmak istediğini ikimiz için iyi geleceğini özlediğini söyledi ben başta sert çıkıştım konuşcak bişeyimiz olmadığını artık ayrıldığımızı söyledim o hep üsteledi durdu sonra bende dayanamayıp onunla konuşmaya karar verdim ama eskisi gibi olmayacağını sadece konuşacağımızı söyledim. Görüştük arabadaydık tepe de manzara olan biryere götürdü akşamdı konuştuk dayanamadım ağladım hıçkıra hıçkıra beni böyle bırakmamalıydın haketmediğimi falan söyledim sonra o da haklı olduğumu ama beni unutamadığını söyledi ve elimi tutup beni öptü.. Ben ne olduğumu şaşırdım. Ama onu hala sevdiğimi hissettim aşık mı olmuştum bu adama bilmiyorum birbirimizi özlediğimiz her halimizden belliydi. Biliyorum buna izin vermemeliydim aslında ama oldu işte. Neyse biz tekrar görüşmeye başladık ama eskisi gibi yakın değildik ben mesafeliydim. Ben mesafeli durduğum sürece bu benim daha çok üstüme gelmeye başladı. Beni gezdirdi doğum günündü bana hediye falan aldı ben istemedim ama beni mutlu etmek istedi işte benim içimde garip bir duygu ve belirsiz bir huzursuzluk vardı ona artık güvenmiyordum kendi kendime savaş vermeye devam ediyordum onunla görüşmem doğru mu değil mi diye.. O akşam sadece uyumak istedi benle. Ben de kabul etmedim olmaz dedim bir yandan bana yakınlaşmasını dokunmasını istemiyordum artık günaha girmek istemiyordum ne de olsa evli değiliz ayrıldıktan sonra çok yıpranmıştım üzülmüştüm acı çekmiştim. Allaha çok dua etmiştim af dilemiştim biriyle ilişki yaşarken elbet herkes gibi hatalarımız oluyor çünkü.. Tekrar acı çekmemek için mesafeli durmanın iyi olacağını düşündüm. Neyse o akşam onunla biraz oturur eve giderim diye düşündüm çok kararsızdım ama o da gerildi tabi neyse oturuyoruz bana yakınlaşmak istedi dokunmak.. Ben büyük tepki gösterdim dokunamazsın diye kızdım eve gitmek istediğimi söyledim biraz tartıştık beni eve bıraktı bir gerginlikle ve bana uzun bir süre görüşmeyelim dedi ben tabi ne diyeceğimi bilemedim küfür etsem yeridir ne yapmaya çalıştı anlayamadım hasta olup beni bırakan o geri dönüp bir şans veren ben ki bana bunu söylemeye bile hakkı yoktu. Bende bir sinirle arabadan inip eve çıktım. Ağladım uzun mesaj attım benim Allah korkum olduğumu tekrar hata yapmak istemediğmi artık bu ilişkide güvenimin sarsıldığını ama kendisini çok sevdiğimi söyledim o da ardından artık benimle görüşmek istemediğini herşeyin buraya kadar olduğunu söyledi ne hakla! Ben o gece çıldırdım evde felaket gibi bir gündü yanına tekrar gittim bağırdım çağırdım onyn bana bitti demeye hakkı yoktu çünkü yok benim kaprisimi çekemezmiş büyüyüp te gelcekmişim beni kırıcı birsürü laf.. Benim dünyam yıkıldı hiç beklemiyordum. Eve gittim ve uyuyamadım o gece bana mesajla hersey için zamana ihtiyacımız olduğunu yazdı. Keşke tekrar görüşmeseydim en azından o ayrı kaldığımız sürede acımı dindirmiştim ve onca yaşananlardan sonra ben terketmek zorunda kaldım.. Şimdi 1 haftadır konuşmuyoruz. Ama benim içim içimi yiyor evde üzülüyorum çok ağlıyorum ben bu sözleri haketmedim ve beni bir çöpe atar gibi yapamazdı ben bir evlilik geçirmiş ve terkedilmiş bir kadınımdım. Bu adam da hayatımdaki 2.erkekti sadece basit biri olmadım hiçbir zaman.. Bugün okulum yoktu evde ağlamaktan helak oldum elim ayağım buz kesildi sinirden mesaj atcaktım küçük düşmek istemiyorum ama bir yandan evine gidip yüzleşmek istiyorum. Bana karşı büyük hata yaptığını ona söylemek istiyorum. Evini dağıtmak bağırıp ağlamak istiyorum. Kafasını bişeylerin dank etmesini istiyorum. Kendimi zor tutuyorum bu aralar sizce ne yapmalıyım gidip konuşmalımıyım? Bunu yaparsam küçük düşer miyim? Yada onun yazmasını veya aramasını mı beklemeliyim? Zaten bu ilişki bitti artık da ben onun en son bana yaptığı davranışı ve sözleri kaldıramıyorum ve yakıştıramıyorum kendime. Ne yapmalıyım sizce fikirlerinize ihtiyacım var....
 
suskunluk en büyük cevaptır, karşı tarfın vicdanını sızlatır, uğraşmaya değmeyecek birisi, yat kalkta kurtulduğuna şükret...
 
Okudum ama okurken aynı paragrafı ı okuyorum hep dedim tekrar şans vermek... Tekrar uzun mesaj atmak... Psikolojim bozuk demiş zaten baştan çok zorlamamalı beklentiyi yüksek tutup üzülmeye gerek yok. Bir kere sağlam. Bir acı çek sonrasında hiç bir şekilde selam dahi vermesine izin verme sen ne gemiler batırmışsın boşanmışsın k... I kırık sandalın lafı olmaz böyle düşün..
 
X