Çok uzun olacak, hakkınızı helal edin.

meredithgrey

2013-2022’de vivelamour ve 2022’deki felidaee’yim.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
7 Kasım 2013
13.436
31.590
İyi akşamlar hanımlar. Yeni konu açmak istedim çünkü nefes alamıyorum, çünkü içime bir bıçak sokup çeviriyor gibiler, anksiyetemle çok zor mücadele ediyorum ve hastanedeyim çünkü annem beynindr pıhtı attığı için üç gündür hastanede!

Parça parça anlatıcam, esas sorunuma konunun sonunda gelicem, durumu olmayanlar okumasın nolur ben hiç iyi değilim sitem okutmayın bana bir de….

Annem psikolog doktor babam işçi emeklisi ben tek çocuğum. Babam kişilik bozukluğu olan narsist, nobran bir adam. Tüm hayatım onun kendini Allah zannedip koyduğu kurallara isyan ederek geçti. Ama şimdi bana yaptıkları değil anneme yaptıkları mevzu. Annem demişken annem bu adamı iyi etmeyi bırak öyle bir kral gibi muamele etti ki adam gerçekten kral kompleksine kapıldı.

Evde sözünün üstüne annem dahil söz edilemez, yani söz konusu bile olmaz bu. Önce 20 sene evimize gelen temizlikçiyi kaçırdı, sonra evde 30-40 senelik artık paramparça olmuş eşyaları attırmadı evi eşyayla doldurdu, herşey kırık herşey bozuk, pislik içinde yaşamaya başladılar. Eve bir tek çivi dahi çaktırmadan deniz kıyısında mis gibi evden bir çöp ev yarattı. Yaşlılar yapamıyor olabilirler ama herşeyin çözümü vardır ama babamın lugatında olmaz.

TLC’deki Kadir’lerin gittiği evler gibi artık evleri, kendileri kirin bokun içinde yaşamaya alıştılar. Annem 6 ay önce gene bir fenalaştığında yalvardım eşyaların yarısını at, yenileri alalım monte ederiz biz, bir boya sürelim şu ev mis gibi olsun otur diye ama ne oldu? Fıs. Bakın abartıyorsam şuradan şuraya gitmek nasip olmasın ki ben temiz biriyim ama titiz değilim ama ev artık bitmiş. Kapıdan girince kıraathane gibi sigara kokusunu mu, eskiyen eşyaları mı, atılmayan tüplü tvleri mi, kedi kakası bulaşmış küçük tuvaletin duvarları mı HANGİLERİNİ sayayım!!!!

Bakın ailemi küçük düşürmek için yazmıyorum çok da utanıyorun yazarken ama yazmam lazım.

Bu evin üstüne artık eski haline dönmesi uzun zaman alacak bir de hasta annem var özel bakım gerektiren ama babam evime yabancı sokmam diyor. Aklımı yitirmek üzereyim. Annemi alıp bakmak istiyorum annem baban yalnız kalamaz diyor çünkü kalamaz bu sabah ketılı açıp çay demleyememiş ÇÜNKÜ SEN ALIŞTIRDIN KÖLELİK YAPARAK!!!!

Apartmanımızda ihtiyacı olan bir kadın var ama babam kadının kocasının üstüne yürümüş ve o kadını da eve istemiyor.

Ben annemi alamıyorum, ikisini alacak yerim yok zaten dört kedim var biri yakın zamanda hastalık atlattı, onların kedisi falan imkansız.

Kadın istemiyor eve eeeee? Kendi ketıl açamıyor. Annemi kaderine bırakıcaz o zaman?

Bu arada annemin refakatçisi benim, eşim Anadolu- Avrupa yakası şöförlüğümüzü yapıyor babam bu sabah onun da garip bir insan olduğunu söyledi. Hiçbir şekilde yaranamıyoruz.

Bakın ben 42 yaşındayım senelerce kendimi suçladım, iyi bir evlat oldum mu, ikisine de duyduğum bu öfkede haksız mıyım, annemin bu hastalıklarına sebep ben miyim diye ama bu sabah babam eşimi kötülediğinde ve annem de davetime baban perişan olur yalnız diyip hayır dediğinde anladım ki bu hikayede en masum benim. İyi bir baba olamamış bir adam ve artık aşkından mı, zayıflığından mı pasifize edilmiş bir kadın var ortada.

Annemin iyi olmasını elbette isterim ama hastaneden çıktıktan sonra olacaklar artık kendi seçimleri oluyor.
 
Dökmeye ihtiyaci var insanin içindekileri, o kadar bakın demissin ki ben sizinle karşı karşıya konuşuyormuş hissine kapıldım bir ara zaten🤗

Vefali merhametli bir kalbin seni boğuyor farkindayim. Insanlar en yakinlarimiz bazen kendi seçimlerini kendileri yapar ve bu bir tercihtir unutmayin.

Insanlarin dusuncelerini degistiremezsiniz geçmişinizi de baskalarinin davranislarini da...

O yuzden sevgili bacım kendi gelecegini kendi dusuncelerini ve kendi davranislarini değiştirmek en güzeli...

Sevgiyle kal...
 
öncelikle geçmiş olsun, umarım anneniz sağlığına kavuşur.
ilişkileri o kadar zor ki , ama sizin yapabileceğiniz bir şey yok. bazı şeylere - annenizin bakımı, kim bakacak, nasıl olacak falan- bunlar ikisiniz bileceği iş. zaten sizi de karıştırmıyorlar.
kendinizi o kadar üzüp yıpratmayın. annenize söylersiniz, gelirsen ben bakarım sana . yada bakıcı istersen buluruz...... bunlara hayır derlerse kendileri bilirler. kararlarının sorumluluklarını almalılar, sonuçlarına katlanmalılar
 
Gecmis olsun annenize. Ahh su anneler babalar biraz bizi dinlese. Ne olur sanki kolaylastirsalar.
Siz haklisiniz . Olmasi gereken eve ufak capli bir tadilat ve yardimci kadin.
Yoksa aileniz zor durumda kalacak , sizdl de vicdan azabi cekeceksiniz.
Umarim babaniz anlayisli olur biraz daha
 
İyi akşamlar hanımlar. Yeni konu açmak istedim çünkü nefes alamıyorum, çünkü içime bir bıçak sokup çeviriyor gibiler, anksiyetemle çok zor mücadele ediyorum ve hastanedeyim çünkü annem beynindr pıhtı attığı için üç gündür hastanede!

Parça parça anlatıcam, esas sorunuma konunun sonunda gelicem, durumu olmayanlar okumasın nolur ben hiç iyi değilim sitem okutmayın bana bir de….

Annem psikolog doktor babam işçi emeklisi ben tek çocuğum. Babam kişilik bozukluğu olan narsist, nobran bir adam. Tüm hayatım onun kendini Allah zannedip koyduğu kurallara isyan ederek geçti. Ama şimdi bana yaptıkları değil anneme yaptıkları mevzu. Annem demişken annem bu adamı iyi etmeyi bırak öyle bir kral gibi muamele etti ki adam gerçekten kral kompleksine kapıldı.

Evde sözünün üstüne annem dahil söz edilemez, yani söz konusu bile olmaz bu. Önce 20 sene evimize gelen temizlikçiyi kaçırdı, sonra evde 30-40 senelik artık paramparça olmuş eşyaları attırmadı evi eşyayla doldurdu, herşey kırık herşey bozuk, pislik içinde yaşamaya başladılar. Eve bir tek çivi dahi çaktırmadan deniz kıyısında mis gibi evden bir çöp ev yarattı. Yaşlılar yapamıyor olabilirler ama herşeyin çözümü vardır ama babamın lugatında olmaz.

TLC’deki Kadir’lerin gittiği evler gibi artık evleri, kendileri kirin bokun içinde yaşamaya alıştılar. Annem 6 ay önce gene bir fenalaştığında yalvardım eşyaların yarısını at, yenileri alalım monte ederiz biz, bir boya sürelim şu ev mis gibi olsun otur diye ama ne oldu? Fıs. Bakın abartıyorsam şuradan şuraya gitmek nasip olmasın ki ben temiz biriyim ama titiz değilim ama ev artık bitmiş. Kapıdan girince kıraathane gibi sigara kokusunu mu, eskiyen eşyaları mı, atılmayan tüplü tvleri mi, kedi kakası bulaşmış küçük tuvaletin duvarları mı HANGİLERİNİ sayayım!!!!

Bakın ailemi küçük düşürmek için yazmıyorum çok da utanıyorun yazarken ama yazmam lazım.

Bu evin üstüne artık eski haline dönmesi uzun zaman alacak bir de hasta annem var özel bakım gerektiren ama babam evime yabancı sokmam diyor. Aklımı yitirmek üzereyim. Annemi alıp bakmak istiyorum annem baban yalnız kalamaz diyor çünkü kalamaz bu sabah ketılı açıp çay demleyememiş ÇÜNKÜ SEN ALIŞTIRDIN KÖLELİK YAPARAK!!!!

Apartmanımızda ihtiyacı olan bir kadın var ama babam kadının kocasının üstüne yürümüş ve o kadını da eve istemiyor.

Ben annemi alamıyorum, ikisini alacak yerim yok zaten dört kedim var biri yakın zamanda hastalık atlattı, onların kedisi falan imkansız.

Kadın istemiyor eve eeeee? Kendi ketıl açamıyor. Annemi kaderine bırakıcaz o zaman?

Bu arada annemin refakatçisi benim, eşim Anadolu- Avrupa yakası şöförlüğümüzü yapıyor babam bu sabah onun da garip bir insan olduğunu söyledi. Hiçbir şekilde yaranamıyoruz.

Bakın ben 42 yaşındayım senelerce kendimi suçladım, iyi bir evlat oldum mu, ikisine de duyduğum bu öfkede haksız mıyım, annemin bu hastalıklarına sebep ben miyim diye ama bu sabah babam eşimi kötülediğinde ve annem de davetime baban perişan olur yalnız diyip hayır dediğinde anladım ki bu hikayede en masum benim. İyi bir baba olamamış bir adam ve artık aşkından mı, zayıflığından mı pasifize edilmiş bir kadın var ortada.

Annemin iyi olmasını elbette isterim ama hastaneden çıktıktan sonra olacaklar artık kendi seçimleri oluyor.
Merhaba ev için belediyeye ihbarda bulunamaz mısınız?
 
Babanızda sanırım ciddi bir dispozofobi var. Biriktirme hastalıgı, asla bir esyayı atamazlar en pis bir esyayı bile atmak onlar icin korkunc bir sey. İnsanın en tehlikeli vital bir belirtisidir bu dispozofobi. Merak ediyorum, babanız evlenmeden önce nasıl bir cocukluk gecirdi? Ebeveynleriyle araları nasıldı? Affınıza sıgınarak soruyorum zamanında hazırladıgım bu dispozofobi projenin satırlarında babanızı gördüm ben. Aslında bu insanlar bana yalnızlıgı hatırlatır.
Kimseyi istememesi, eve sokmaması, esyaları atmakta bile zorlanırlar.
Dagınıklık yüzünden ev kullanılmayacak hale gelir. Ödünc alınan esyaları bile vermekte bile zorlanırlar.

Bu takıntının en önemli gerekçelerden biri “bir gün lazım olur mutlaka isime yarar” düsüncesidir. Atamadıgı esyaları yakını gibi severler, duygusal bag kurarlar, konusabilirler. Sevgi ve duygusal boslukları esyalarla giderir onları arkadasları gibi görür. Çevreyle duygusal ve iletisimi azalttıkca esyalara karşı duygusal hisleri artıyor. Evdeki dağınıklıktan degil aslında yalnızlıktan utanırlar belli edemezler. Aslında esyaları degil esyaların beyninde olusturdugu hissi severler. Bu yüzden eve birilerini almak onlar icin riskli bir eylemdir.

Esya konusunda bu yüzden babanızın duygusal reaksiyonları taskınlık göstermis oluyor. Yani anneniz bunun farkındadır elbet. Bunun icin tedaviye yanasır mı bilmem ama zor olacaktır. Kendinizi suclamayın.
 
Annenizin bir emekli maaşı var ise bakım evine teslim etmek şu durumda en doğrusu. Kadın hiç olmazsa temiz ortamda olur yani.
Baba içinse, açıkçası ona yapılacak tek şey belediyeye şikayet etmek bence.
 
Geçmiş olsun öncelikle. Bizde de tan tersi toksik bir anneyle mülayim bir baba var. Seni anlıyorum. Kendini suçlama, yapabiliyorsun da direkt babanı kenara at ve evi temizlettir. Gerekirse doktoru bunu şart koşmuş, evde temizlik önemliymiş fln dersiniz. Ama gücünüz yoksa da uğraşmayın kendi bildiklerini yapsınlar yapacak bir şey yok. Ben epeydir annemle mücadele etmeyi bıraktım. Beni yoruyordu yoksa o da böyle ne yazık ki saldım.
 
Babanızda sanırım ciddi bir dispozofobi var. Biriktirme hastalıgı, asla bir esyayı atamazlar en pis bir esyayı bile atmak onlar icin korkunc bir sey. İnsanın en tehlikeli vital bir belirtisidir bu dispozofobi. Merak ediyorum, babanız evlenmeden önce nasıl bir cocukluk gecirdi? Ebeveynleriyle araları nasıldı? Affınıza sıgınarak soruyorum zamanında hazırladıgım bu dispozofobi projenin satırlarında babanızı gördüm ben. Aslında bu insanlar bana yalnızlıgı hatırlatır.
Kimseyi istememesi, eve sokmaması, esyaları atmakta bile zorlanırlar.
Dagınıklık yüzünden ev kullanılmayacak hale gelir. Ödünc alınan esyaları bile vermekte bile zorlanırlar.

Bu takıntının en önemli gerekçelerden biri “bir gün lazım olur mutlaka isime yarar” düsüncesidir. Atamadıgı esyaları yakını gibi severler, duygusal bag kurarlar, konusabilirler. Sevgi ve duygusal boslukları esyalarla giderir onları arkadasları gibi görür. Çevreyle duygusal ve iletisimi azalttıkca esyalara karşı duygusal hisleri artıyor. Evdeki dağınıklıktan degil aslında yalnızlıktan utanırlar belli edemezler. Aslında esyaları degil esyaların beyninde olusturdugu hissi severler. Bu yüzden eve birilerini almak onlar icin riskli bir eylemdir.

Esya konusunda bu yüzden babanızın duygusal reaksiyonları taskınlık göstermis oluyor. Yani anneniz bunun farkındadır elbet. Bunun icin tedaviye yanasır mı bilmem ama zor olacaktır. Kendinizi suclamayın.

Para da biriktirir mesela babam. Yani sanıyorum ki ~ eğer psikologsanız affınıza sığınırım~ anal dönemde başlıyormuş bu tutunma sanırım. Yani elbet annem de farkındadır mesleği bu ama malesef o kabullenmeyi seçti.
 
X