Çok yalnızım!!!

Çok yoruldum artık sabahtan akşama kadar tek başıma kızıma bakıyorum hiç durmuyor çok hareketli evde yemek haricinde ufak tefek şeyleri yapıyorum ama ocak başına geçipte bir türlü bana yemek yapma fırsatı vermiyor eşim işten gelince yemeği eşim yapiyor sırf bu yüzden her gün tartışıyoruz yemek yememiz akşam saat 10 11 leri buluyor çok zorlanıyorum yanimda hiç kimsem yok hiç yardimcim yok annem babam hepsi uzak o kadar yalniz hissediyorumki kendimi birşeylere yetişebilmek için yeterince mücadele veriyorum ama olmuyor bir yere kadar artık gücüm kalmadı sürekli oturup ağlıyorumm sinirlerim çok bozuldu herşey bana bakıyor evin içinde hem yemek hem çamaşır hem sil süpür hem çocuğun bakımı hem çocuğu al dışarı gezdirmeye çıkart üstelik evi darmadağın bir halde bırakıp çocuğun yinede gönlü olsun deyip parka götürüyorum depresyonda gibiyim yetemiyorum sanki beni bu kadar bunaltan ne olabilir sizce hem yalnızım hem birşeylere yetişemiyorum niye böyleyim sizce gercekten depresyonda miyim yoksa

Zorhayat91 .!.:

Çok yoruldum artık sabahtan akşama kadar tek başıma kızıma bakıyorum hiç durmuyor çok hareketli evde yemek haricinde ufak tefek şeyleri yapıyorum ama ocak başına geçipte bir türlü bana yemek yapma fırsatı vermiyor eşim işten gelince yemeği eşim yapiyor sırf bu yüzden her gün tartışıyoruz yemek yememiz akşam saat 10 11 leri buluyor çok zorlanıyorum yanimda hiç kimsem yok hiç yardimcim yok annem babam hepsi uzak o kadar yalniz hissediyorumki kendimi birşeylere yetişebilmek için yeterince mücadele veriyorum ama olmuyor bir yere kadar artık gücüm kalmadı sürekli oturup ağlıyorumm sinirlerim çok bozuldu herşey bana bakıyor evin içinde hem yemek hem çamaşır hem sil süpür hem çocuğun bakımı hem çocuğu al dışarı gezdirmeye çıkart üstelik evi darmadağın bir halde bırakıp çocuğun yinede gönlü olsun deyip parka götürüyorum depresyonda gibiyim yetemiyorum sanki beni bu kadar bunaltan ne olabilir sizce hem yalnızım hem birşeylere yetişemiyorum niye böyleyim sizce gercekten depresyonda miyim yoksa

Genişletmek için tıkla...

Yüksek ihtimalle evet çünkü yetişmesi zor bişey degil ama insan enerjisi olmayınca mutsuz olunca hiçbir şey yapamıyor yapsa bile yeterli olmuyor kendinize iyi gelecek bişeyler bulsanız toparlar sonra da herşeyi yoluna koyarsınız bide Bi süre takmayın ev dagınık olsun ne olacak önce kendinizi iyileştirin bunları düşünüp daha da bunalmayın insan istedikten kendini iyi hissettikten sonra yapamayacagı şey yok ben buna inanıyorum 2 çocugum var 21 aylık ve 1 aylıklar zor oluyor evet ama yetişiyor herşey

Zorhayat91 .!.:

Çok yoruldum artık sabahtan akşama kadar tek başıma kızıma bakıyorum hiç durmuyor çok hareketli evde yemek haricinde ufak tefek şeyleri yapıyorum ama ocak başına geçipte bir türlü bana yemek yapma fırsatı vermiyor eşim işten gelince yemeği eşim yapiyor sırf bu yüzden her gün tartışıyoruz yemek yememiz akşam saat 10 11 leri buluyor çok zorlanıyorum yanimda hiç kimsem yok hiç yardimcim yok annem babam hepsi uzak o kadar yalniz hissediyorumki kendimi birşeylere yetişebilmek için yeterince mücadele veriyorum ama olmuyor bir yere kadar artık gücüm kalmadı sürekli oturup ağlıyorumm sinirlerim çok bozuldu herşey bana bakıyor evin içinde hem yemek hem çamaşır hem sil süpür hem çocuğun bakımı hem çocuğu al dışarı gezdirmeye çıkart üstelik evi darmadağın bir halde bırakıp çocuğun yinede gönlü olsun deyip parka götürüyorum depresyonda gibiyim yetemiyorum sanki beni bu kadar bunaltan ne olabilir sizce hem yalnızım hem birşeylere yetişemiyorum niye böyleyim sizce gercekten depresyonda miyim yoksa

Genişletmek için tıkla...

depresyonmu bilemem ama psikolojiniz bozulmuş kendinize çok yüklenmeyin öncelikle hepimizin basindsn geçen bi donemdesiniz suanda.benimde 2 evladim var oğlumda hiç zorluk cekmedim çünki cok usluymuş kızıma göre kizimda erken doğdu cok şükür rabbim ömür verdi hayata tutundu bende yanlizdim eşim sabahlara kadar gelmezdi eve kizim saat başı uyanıp beslenirdi beslenmesi yarım saat surerdi uyuturken yarim saatte süt sağardım o ara uyanirdi böyle böyle aylar geçti yemek yapmayi birak yiyecek vaktim yoktu banyo bile yapamazdim sağlığımı kaybettim en sonunda ama yinede herseyimi yapmaya çalıştım tek başıma simdi 3 yaşına girecek.bebeginiz kac aylik oglen uykusu ne kadar uyuyor belki bu sekilde bi yardimim dokunur

Esiniz isten geldikten sonra cocukla ilgilensin, siz de mutfaga girin kendiniz icin telefondan bir yayin bir program vs sevdiginiz bir sey acin, onu dinlerken iki gun yetecek yemek yapin. Her gun yemek pismesine gerek yok, miktari artirin iki gun yetsin. Yemeklerinizi aksamdan yapmayi aliskanlik haline getirirseniz biraz rahat edersiniz.

Ev islerini abartmadan yapin. Mesela cam sileyim, mutfak dolaplarini sileyim vs gerek yok dort dortluk temizlige. Supurun, tuvaleti, banyoyu her kullandiginizda yuzeysel bi elden gecirin, yuz yikarken lavaboyu da bir kac dakikada fircalamak gibi, biraz daha uzun idare eder, temizleyeceginiz zaman da daha kolay olur isiniz. Daginiklik cocuklu evlerin hepsinde oluyor, evinizi sadelestirirseniz, ortuler, biblolar, vazolar kaldirirsaniz evi toplamak daha kolay olur. Koltuklarin yastiklarini bile kaldirabilirsiniz bebek biraz buyuyene kadar.

Bende de 2 cocuk var, biri 5 biri 1.5 yasinda. Hic kolay degil ama zorluguna odaklanirsaniz cok daha zor gelir. Bakin kullandiginiz nick bile zorhayat, siz yasarken beyninizde arkaplanda surekli bir ses var, hayatim cok zor, her sey cok zor, sofra kurmak cok zor, evi toplamak cok zor, yardim eden olmadigi icin cok zor, bebegim hareketli oldugu icin cok zor, esim daha anlayisli olmadigi icin cok zor, zor, zor, zor. Kendinizi bu modda kalmaya zorlamayin. Birinin destegiyle cocuk bakan anne gercekten cok az artik. Herkes gurbette herkes yalniz bakiyor. Biraz daha pozitif olmaya calisin.

Sanki konunun bir çoğunu ben yazdım

Blackmoon123 .!.:

Yüksek ihtimalle evet çünkü yetişmesi zor bişey degil ama insan enerjisi olmayınca mutsuz olunca hiçbir şey yapamıyor yapsa bile yeterli olmuyor kendinize iyi gelecek bişeyler bulsanız toparlar sonra da herşeyi yoluna koyarsınız bide Bi süre takmayın ev dagınık olsun ne olacak önce kendinizi iyileştirin bunları düşünüp daha da bunalmayın insan istedikten kendini iyi hissettikten sonra yapamayacagı şey yok ben buna inanıyorum 2 çocugum var 21 aylık ve 1 aylıklar

Genişletmek için tıkla...

cemre1108 .!.:

depresyonmu bilemem ama psikolojiniz bozulmuş kendinize çok yüklenmeyin öncelikle hepimizin basindsn geçen bi donemdesiniz suanda.benimde 2 evladim var oğlumda hiç zorluk cekmedim çünki cok usluymuş kızıma göre kizimda erken doğdu cok şükür rabbim ömür verdi hayata tutundu bende yanlizdim eşim sabahlara kadar gelmezdi eve kizim saat başı uyanıp beslenirdi beslenmesi yarım saat surerdi uyuturken yarim saatte süt sağardım o ara uyanirdi böyle böyle aylar geçti yemek yapmayi birak yiyecek vaktim yoktu banyo bile yapamazdim sağlığımı kaybettim en sonunda ama yinede herseyimi yapmaya çalıştım tek başıma simdi 3 yaşına girecek.bebeginiz kac aylik oglen uykusu ne kadar uyuyor belki bu sekilde bi yardimim dokunur

Genişletmek için tıkla...

20 aylik .. yaa aslında çocuktan ziyade yalnızlık dahada yoruyo sanki düşünsenize hiç kimseniz yok oturup bi iki kelime konuşacaginiz ne bilim yada çocuğu alıp şuraya az kafa dagitmaya gidiyim diyebileceginiz bi yer yaa gercekten öyle sıkıcı ki tek gittiğim yer inanın park alanı 1 gidersin 2 gidersin baydı artık....cocuk zaten illaki yorar insanı evet ama yalnız olmak ta ayri bir yoruyo beni yani insanın hiçmi yardima ihtiyacı olmaz hiçmi kimse olmaz herkezmi uzak olur bunalıma girmiş durumdayım kendimi teselli ve sabırla susturmaya calisiyorum ama bişey bogazimda dügümlendi sanki

Zorhayat91 .!.:

20 aylik .. yaa aslında çocuktan ziyade yalnızlık dahada yoruyo sanki düşünsenize hiç kimseniz yok oturup bi iki kelime konuşacaginiz ne bilim yada çocuğu alıp şuraya az kafa dagitmaya gidiyim diyebileceginiz bi yer yaa gercekten öyle sıkıcı ki tek gittiğim yer inanın park alanı 1 gidersin 2 gidersin baydı artık....cocuk zaten illaki yorar insanı evet ama yalnız olmak ta ayri bir yoruyo beni yani insanın hiçmi yardima ihtiyacı olmaz hiçmi kimse olmaz herkezmi uzak olur bunalıma girmiş durumdayım kendimi teselli ve sabırla susturmaya calisiyorum ama bişey bogazimda dügümlendi

Genişletmek için tıkla...

gunebakan_ .!.:

Esiniz isten geldikten sonra cocukla ilgilensin, siz de mutfaga girin kendiniz icin telefondan bir yayin bir program vs sevdiginiz bir sey acin, onu dinlerken iki gun yetecek yemek yapin. Her gun yemek pismesine gerek yok, miktari artirin iki gun yetsin. Yemeklerinizi aksamdan yapmayi aliskanlik haline getirirseniz biraz rahat edersiniz.

Ev islerini abartmadan yapin. Mesela cam sileyim, mutfak dolaplarini sileyim vs gerek yok dort dortluk temizlige. Supurun, tuvaleti, banyoyu her kullandiginizda yuzeysel bi elden gecirin, yuz yikarken lavaboyu da bir kac dakikada fircalamak gibi, biraz daha uzun idare eder, temizleyeceginiz zaman da daha kolay olur isiniz. Daginiklik cocuklu evlerin hepsinde oluyor, evinizi sadelestirirseniz, ortuler, biblolar, vazolar kaldirirsaniz evi toplamak daha kolay olur. Koltuklarin yastiklarini bile kaldirabilirsiniz bebek biraz buyuyene kadar.

Bende de 2 cocuk var, biri 5 biri 1.5 yasinda. Hic kolay degil ama zorluguna odaklanirsaniz cok daha zor gelir. Bakin kullandiginiz nick bile zorhayat, siz yasarken beyninizde arkaplanda surekli bir ses var, hayatim cok zor, her sey cok zor, sofra kurmak cok zor, evi toplamak cok zor, yardim eden olmadigi icin cok zor, bebegim hareketli oldugu icin cok zor, esim daha anlayisli olmadigi icin cok zor, zor, zor, zor. Kendinizi bu modda kalmaya zorlamayin. Birinin destegiyle cocuk bakan anne gercekten cok az artik. Herkes gurbette herkes yalniz bakiyor. Biraz daha pozitif olmaya calisin

Genişletmek için tıkla...

Zorhayat91 .!.:

20 aylik .. yaa aslında çocuktan ziyade yalnızlık dahada yoruyo sanki düşünsenize hiç kimseniz yok oturup bi iki kelime konuşacaginiz ne bilim yada çocuğu alıp şuraya az kafa dagitmaya gidiyim diyebileceginiz bi yer yaa gercekten öyle sıkıcı ki tek gittiğim yer inanın park alanı 1 gidersin 2 gidersin baydı artık....cocuk zaten illaki yorar insanı evet ama yalnız olmak ta ayri bir yoruyo beni yani insanın hiçmi yardima ihtiyacı olmaz hiçmi kimse olmaz herkezmi uzak olur bunalıma girmiş durumdayım kendimi teselli ve sabırla susturmaya calisiyorum ama bişey bogazimda dügümlendi sanki

Genişletmek için tıkla...

Seni öyle iyi anlıyorum ki yalnızlık kimsesizlik insanı çıldırma noktasına getiriyor. Bende yaşadığım yerde yapayalnızım. Ailem, eşimin ailesi uzakta,arkadaşım yok zaten içe kapanık bir kadınım herşey çok kötü. Birde üstüne bebeğimin çözüm bulunamayan iştahsızlığı var. Depresif depresif takılıyorum. Her sabaha bu şekilde uyanmak berbat.

Öğlen uykusu yapmıyor mu ? O uyurken sizin pratikte olsa yemek yapabilir olmanız lazım bence . Bende yalnızım oğlumun hareketini anlatamam 33 aylık sürekli tepemde .doktora gittik doktor normalin üzerinde hareketli buldu . mesela eşim bugün sabah işe gitti akşam nöbetçi ve taa yarın akşam gelecek eee bu durumda aç kalacak halimiz yok ki mecbur yemek yapılacak çocuk uyuyunca ilk iş yemek yapmak . Tartışıyor olmanız çok normal şu ortamda çünkü siz evde geriliyorsunuz eşiniz eve geliyor kadın gergin yemek yok psikolojik açıdan çökmüş Kendi de dışarda yorulmuş yıpranmış böyle ortamda çocuk büyümez ki . Kendinizi fazla salmış olabilir misiniz

Zorhayat91 .!.:

20 aylik .. yaa aslında çocuktan ziyade yalnızlık dahada yoruyo sanki düşünsenize hiç kimseniz yok oturup bi iki kelime konuşacaginiz ne bilim yada çocuğu alıp şuraya az kafa dagitmaya gidiyim diyebileceginiz bi yer yaa gercekten öyle sıkıcı ki tek gittiğim yer inanın park alanı 1 gidersin 2 gidersin baydı artık....cocuk zaten illaki yorar insanı evet ama yalnız olmak ta ayri bir yoruyo beni yani insanın hiçmi yardima ihtiyacı olmaz hiçmi kimse olmaz herkezmi uzak olur bunalıma girmiş durumdayım kendimi teselli ve sabırla susturmaya calisiyorum ama bişey bogazimda dügümlendi sanki

Genişletmek için tıkla...

Yani bizde yanlızız sürekli yanlızız diye düşünürsen bu çıkmazdan kurtulamazsın bence . Benim yanlızız diye düşünecek zamanım dahi yok birşeyleri yaparken çocuğu da buna kat mesela çamaşır makinesi çamaşırı birlikte koyun çalıştırın asın o sana sepetten versin sen as vs . Günde 3 saat park mesaisi yapıyorum ben 16:00-19:00 çocuk yorulmazsa uyumaz seni de yorar yıpratır .

O

Asabikaktus .!.:

Seni öyle iyi anlıyorum ki yalnızlık kimsesizlik insanı çıldırma noktasına getiriyor. Bende yaşadığım yerde yapayalnızım. Ailem, eşimin ailesi uzakta,arkadaşım yok zaten içe kapanık bir kadınım herşey çok kötü. Birde üstüne bebeğimin

Genişletmek için tıkla...

Asabikaktus .!.:

Seni öyle iyi anlıyorum ki yalnızlık kimsesizlik insanı çıldırma noktasına getiriyor. Bende yaşadığım yerde yapayalnızım. Ailem, eşimin ailesi uzakta,arkadaşım yok zaten içe kapanık bir kadınım herşey çok kötü. Birde üstüne bebeğimin çözüm bulunamayan iştahsızlığı var. Depresif depresif takılıyorum. Her sabaha bu şekilde uyanmak berbat.

Genişletmek için tıkla...

Zaten meselemiz de bu. çocuk tamam illaki yorar diyorum yormayan çocuk olmaz zaten kendimi böyle teselli ediyorum ama bu seferde diyorum ki peki yaa yalnızlık hissi ?o nasıl geçecek... yani sıfır sosyallik ve bütün günün çocuk bakmakla geçmesi akşama kadar yapma etme, durr, gitmee, gelmeee... vee yaninda bir Allahin kulunun olmaması ... şu an bide çok hareketli zamanı Allah muhafaza her an düşebilir diye peşine daha çok geziyorum o yüzden daha çok endişeleniyorum buda normal bi duygu yani annelik böyle bişey evet ama artik dengemi kaybetmeye başladım bi kapım çalsa bi gelenim olsa nasilsin iyimisin yardima ihtiyacin varmi diyenim olsa halimi hatrimi soranim olsa ne bilim oturup bi iki kahve içsen belki biraz kendime gelirim o an için toparlanırım birazda olsa diyorum psikolojik anlamda şimdi yorum yazan kullanıcılara bakıyorum sürekli dert yandığımdan pozitif olmamı söylüyolar bunun pozitif düşünmekle hiçbir ilişkisi yok ben kendimi zaten teselli edip sabır göstermeye çalışan bi insanım tek meseleyi çocuk bakmak olarak algiliyorlar direk olarak birşey seni gerçek anlamda yıpratmışsa artık yıpranmışsındır bu değişmez yani birinin sana iyi düşün bak şöyle yap demesi senin şu anda yaşamış olduğun durumu iyileştiremez. Evet olumlu düşünmek sakin kalmak en doğrusu ama bazı şeyler insanın elinde olmuyor ne yazık ki bu da farklı bir psikoloji

Zorhayat91 .!.:

Çok yoruldum artık sabahtan akşama kadar tek başıma kızıma bakıyorum hiç durmuyor çok hareketli evde yemek haricinde ufak tefek şeyleri yapıyorum ama ocak başına geçipte bir türlü bana yemek yapma fırsatı vermiyor eşim işten gelince yemeği eşim yapiyor sırf bu yüzden her gün tartışıyoruz yemek yememiz akşam saat 10 11 leri buluyor çok zorlanıyorum yanimda hiç kimsem yok hiç yardimcim yok annem babam hepsi uzak o kadar yalniz hissediyorumki kendimi birşeylere yetişebilmek için yeterince mücadele veriyorum ama olmuyor bir yere kadar artık gücüm kalmadı sürekli oturup ağlıyorumm sinirlerim çok bozuldu herşey bana bakıyor evin içinde hem yemek hem çamaşır hem sil süpür hem çocuğun bakımı hem çocuğu al dışarı gezdirmeye çıkart üstelik evi darmadağın bir halde bırakıp çocuğun yinede gönlü olsun deyip parka götürüyorum depresyonda gibiyim yetemiyorum sanki beni bu kadar bunaltan ne olabilir sizce hem yalnızım hem birşeylere yetişemiyorum niye böyleyim sizce gercekten depresyonda miyim yoksa

Genişletmek için tıkla...

Herşeye yetemezsin ki ,çocuğunun önüne etkinlik hazırla sen de o sırada yemeğini yap ben ikizlere tek başına bakıyordum okullu oldular ,işte çalış evde çalış ders yaptır düşün halimi ama sağlıkları yerinde çok şükür anne kolay olunmuyor canım destek olmayınca elbette zor ama Pinterest sayfasında bir sürü etkinlik var Montessori etkinlikleri hazırla basit şeylerden.

pisi26237 .!.:

Herşeye yetemezsin ki ,çocuğunun önüne etkinlik hazırla sen de o sırada yemeğini yap ben ikizlere tek başına bakıyordum okullu oldular ,işte çalış evde çalış ders yaptır düşün halimi ama sağlıkları yerinde çok şükür anne kolay olunmuyor canım destek olmayınca elbette zor ama Pinterest sayfasında bir sürü etkinlik var Montessori etkinlikleri hazırla basit şeylerden.

Genişletmek için tıkla...

Hanımefendinin sorunu çocuk değil yalnız, yalnızlık ve tükenmişlik

tuce_tuce .!.:

Öğlen uykusu yapmıyor mu ? O uyurken sizin pratikte olsa yemek yapabilir olmanız lazım bence . Bende yalnızım oğlumun hareketini anlatamam 33 aylık sürekli tepemde .doktora gittik doktor normalin üzerinde hareketli buldu . mesela eşim bugün sabah işe gitti akşam nöbetçi ve taa yarın akşam gelecek eee bu durumda aç kalacak halimiz yok ki mecbur yemek yapılacak çocuk uyuyunca ilk iş yemek yapmak . Tartışıyor olmanız çok normal şu ortamda çünkü siz evde geriliyorsunuz eşiniz eve geliyor kadın gergin yemek yok psikolojik açıdan çökmüş Kendi de dışarda yorulmuş yıpranmış böyle ortamda çocuk büyümez ki . Kendinizi fazla salmış olabilir misiniz

Genişletmek için tıkla...

Hayır çocuk uyudumu birşeyler kapıştırıyorum canım hepten aç değiliz tabiki ama herşeye bi anda yetemiyorum ve enerjim çok düşük bu aralar oda hareketli olmasindan sanirim o yüzden karışıyoruz çocukta durmayınca neye koşacağımı şaşırıyorum

Zorhayat91 .!.:

Hayır çocuk uyudumu birşeyler kapıştırıyorum canım hepten aç değiliz tabiki ama herşeye bi anda yetemiyorum ve enerjim çok düşük bu aralar oda hareketli olmasindan sanirim o yüzden karışıyoruz çocukta durmayınca neye koşacağımı şaşırıyorum

Genişletmek için tıkla...

Buda tepelerde geziyo zaten koltuğun kenarlarina çıkıyor cikma dedikce daha cok cikiyo bi düşse kafa arkaya cakilcak henüz tehlikenin farkinda olmadiği icin daha çok kollamaya çalışıyorum

Zorhayat91 .!.:

Hayır çocuk uyudumu birşeyler kapıştırıyorum canım hepten aç değiliz tabiki ama herşeye bi anda yetemiyorum ve enerjim çok düşük bu aralar oda hareketli olmasindan sanirim o yüzden karışıyoruz çocukta durmayınca neye koşacağımı şaşırıyorum

Genişletmek için tıkla...

Bizde öyleyiz herşey bir anda olmuyor olamaz da zaten insanız . Kan değerlerinize baktırdınız mı ?

Zorhayat91 .!.:

Buda tepelerde geziyo zaten koltuğun kenarlarina çıkıyor cikma dedikce daha cok cikiyo bi düşse kafa arkaya cakilcak henüz tehlikenin farkinda olmadiği icin daha çok kollamaya çalışıyorum

Genişletmek için tıkla...

Biz neler yaşadık oğlum 24 aylıkken mama sandalyesinden düştü başı yarıldı . Petek tepelerinde , sandalyeleri çekip tezgaha çıkıyor balkona file yaptırdık biz . Yani çok normal bunlar yaşı gereği yapmadan anlamaz zaten inadına yapar çünkü yaşı onu getiriyor

Zorhayat91 .!.:

Çok yoruldum artık sabahtan akşama kadar tek başıma kızıma bakıyorum hiç durmuyor çok hareketli evde yemek haricinde ufak tefek şeyleri yapıyorum ama ocak başına geçipte bir türlü bana yemek yapma fırsatı vermiyor eşim işten gelince yemeği eşim yapiyor sırf bu yüzden her gün tartışıyoruz yemek yememiz akşam saat 10 11 leri buluyor çok zorlanıyorum yanimda hiç kimsem yok hiç yardimcim yok annem babam hepsi uzak o kadar yalniz hissediyorumki kendimi birşeylere yetişebilmek için yeterince mücadele veriyorum ama olmuyor bir yere kadar artık gücüm kalmadı sürekli oturup ağlıyorumm sinirlerim çok bozuldu herşey bana bakıyor evin içinde hem yemek hem çamaşır hem sil süpür hem çocuğun bakımı hem çocuğu al dışarı gezdirmeye çıkart üstelik evi darmadağın bir halde bırakıp çocuğun yinede gönlü olsun deyip parka götürüyorum depresyonda gibiyim yetemiyorum sanki beni bu kadar bunaltan ne olabilir sizce hem yalnızım hem birşeylere yetişemiyorum niye böyleyim sizce gercekten depresyonda miyim yoksa

Genişletmek için tıkla...

Aynıyız + hamileyim. Temizlikten feragat edin, önceliğiniz çocuk ve yemek olsun yemek olunca da hem rahatlarsınız hem de diğer işlere yer kalır.
Planlama yapmazsanız depresyona girersiniz

Siz kendinize biraz alan açın, kendiniz icin bir seyler yapin gunde yarim saat bile olsa. Cocugunuz mutlaka o kadar uyuyordur, mutlaka o kadar bos vaktiniz vardir. Her gun parka cikan biri mutlaka bir kac kisiyle sıklıkla karsilasir, kendinize bir kac park arkadasi edinin. Bir gun asagi kisir indirin, bir gun hazir kek icecek indirin, bir gun patlamis misir indirin, bir iki kadin davet edin laf lafi acar samimiyet gelisir. Ben 8 senelik evliyim 8 senede 8 kere ev tasidim, cevrem degisti ve gurbetteyim. Ama her gittigim yerde komsuma bir iki kap yemek pasta borek ikram ettim kapidan. O tabaklar bir ikramla geldi kapima, muhabbet olustu. Parkta gordugum suratsiz davranmayan her insana selam verdim, ayrilirken goz temasim olana bile hayirli aksamlar dedim. Sonraki karsilasmalarimizda ayni kisiler beni gorunce gulumsemeye basladi. Boyle boyle her gittigim yerde kendi cevremi kendim olusturdum. Insanin ailesinin yakinligi elbette baskadir ama olmuyorsa ne yapabiliriz? Oldugu kadar kendimiz cabalar, bir cevre ediniriz. Yani hayatinizin sonuna kadar gurbette yasamak zorunda kalabilirsiniz, hep boyle depresif ve olumsuz mu takilacaksiniz? Siz aslinda yalnizliktan bunalmaktan daha cok yalnizlik insani bunaltir önkabulune gore kendinizi bu moda sokmussunuz, cikmak istemiyorsunuz, orda kal hakkindir baska da caren yok denmesini umuyorsunuz. Ki kolay degil, hepimiz bunaliyoruz zaman zaman. Ama yorum yapanlar olarak sadece bunu dile getirmenin bir faydasi yok ki. Burdan size hak veren yorumlari okuyup okuyup kaldiginiz yerden bunalmaya devam mi edeceksiniz? Motive edici yorumlar geldi aslinda size ama yuzde yuz haklisin yorumu olmadiklari icin caniniz sıkıldı. Basta islere yetisemiyorum esim gelince yemek yapiyor 11de yemek yiyoruz demistiniz. Sonrasinda bu sorun degil aslinda ben yalnizliktan bunaldim dediniz. Bana biraz mahvoldum, hayatim karardi dusuncesiyle biraz fazla bosvermis geldiniz. Yemegi bari cocugu esinize verip yapabilirsiniz. Siz tukendim avutulmam lazim, benim yerimde kim olsa boyle depresyona girerdi, yemek bile yapamazdi kafasindan cikmazsaniz kimse size yardim edemez ki.

Zorhayat91 .!.:

Çok yoruldum artık sabahtan akşama kadar tek başıma kızıma bakıyorum hiç durmuyor çok hareketli evde yemek haricinde ufak tefek şeyleri yapıyorum ama ocak başına geçipte bir türlü bana yemek yapma fırsatı vermiyor eşim işten gelince yemeği eşim yapiyor sırf bu yüzden her gün tartışıyoruz yemek yememiz akşam saat 10 11 leri buluyor çok zorlanıyorum yanimda hiç kimsem yok hiç yardimcim yok annem babam hepsi uzak o kadar yalniz hissediyorumki kendimi birşeylere yetişebilmek için yeterince mücadele veriyorum ama olmuyor bir yere kadar artık gücüm kalmadı sürekli oturup ağlıyorumm sinirlerim çok bozuldu herşey bana bakıyor evin içinde hem yemek hem çamaşır hem sil süpür hem çocuğun bakımı hem çocuğu al dışarı gezdirmeye çıkart üstelik evi darmadağın bir halde bırakıp çocuğun yinede gönlü olsun deyip parka götürüyorum depresyonda gibiyim yetemiyorum sanki beni bu kadar bunaltan ne olabilir sizce hem yalnızım hem birşeylere yetişemiyorum niye böyleyim sizce gercekten depresyonda miyim yoksa

Genişletmek için tıkla...

Yetersizlik hissi iste söylediğiniz gibi. Bunu yaşamayan anne var mıdır. Bence evi bosverin o düzelir , geç de olsa bir şey yenir ama anneliginizin tadını çıkarın. Çocuk ağlayacak hoplayacak siz kendinize yemek yapın yiyin. Öncelik çocukta değil sizde bunu unutmayın