- 11 Ağustos 2013
- 6.523
- 24.153
Evet. bir destandı aşkımız. tanışmamız evliliğimiz her türlü cefaya göğüs gerişimiz.. imkansızlıkları imkanlı hale getirişimiz. çok şeye direndim çok kereler kırıldım toparlandım. kanadım kendi kendime pansuman oldum. seviyordum.. hep sevdim. sonra kızımız oldu... sonra oğlumuz.. çoğaldık.. ama bitmedi sorunlar. bana göre her şey yolundaymış gibiydi değilmiş demek ki.. insanlar değişebilirmiş.. en sevdiklerimiz bile.. ve nankörlermiş.. en fedakarlık ettiklerimiz bile.. kalplerimiz kurudu. artık istesem de sevemem. onda bitmişim zaten.. nedenini inanın bilmiyorum. ama vazgeçmiş benden.. kolaymış demek ki vazgeçmek.. şimdi.. önümde iki seçenek.. ya biri bebek, iki evladımla baba evinde 75 metrekareye sığınıp yaşanacak tüm sıkıntılara karşı dimdik duracağım, yada çocuklar büyüyene kadar sadece kağıt üzerinde evli kalıp aynı evde iki yabancı gibi yaşayacağım. ne yapmalıyım ne etmeliyim kafam kazan. kalbimde koca kara bir boşluk.. şu an herşey çok taze. psikolojim alt üst. lütfen yardım edin..