Dostluklar yalan olmuş artık

Çok sevdiğim, çok değer verdiğim dostumu artık tanıyamıyorum. Uzun zamandır bana çok soğuk davranıyordu ama soğuk davranmasınada sürekli bahaneleri vardı, yorgundum, tlf. duymadım vs. Birbirimizden çok uzakta yaşıyorduk, her haline şahit olmadığım için bahanelerine İnandım, daha doğrusu inanmak istedim... Çok seviyordum çünkü onu ve bana göre dostluk öyle kolayca, bir çırpıda harcanacak bi şey olmadığından hoş görüp alttan aldım.
Yaklaşık bir ay önce çok yakınıma taşındı, sürekli aradım, evi yerleştirmek için yardıma geleyim dedim, tamam dedi. İkimizinde aynı yaşlarda çocuğu var, ben oğlumu getirmek istemedim iş yapacağımız için ama o illede çocuğuda getir, oynarlar dedi gittik... Pek sıcak daha doğrusu beklediğim gibi bi karşılama olmadı.. sanırım 2 yıldır yüzyüze görüşmemiştik ama o soğuktu... Benim moralim bozuldu ama belli etmedim. Çocuklar bir türlü anlaşamadı, benim oğlumla onunki oynamak istemedi ve arkadaşımda oğluna '' arkadaşına kötü davranma, hadi güzelce oynayın'' demedi ben '' biz iyi anlaşıyoruz çocuklarımızda iyi anlaşsalar keşke yoksa çok üzülürüm'' dediğimde '' oynamıyo napalım, zorla olacak değil'' dedi şok oldum, buda yetmedi oğluna (Saat 16:00 ve evde matkap, süpürge sesleri olmasına rağmen) '' hadi sen git yat uyu, senin oğlunuda odadan çıkartırmısın, benimki uyuyacak'' dedi ikinci şoku yaşadım.. Niye oğlunuda alıp gitmedin derseniz, o kadar şaşkındımki arkadaşımın bu yaptıklarına bi anlam veremedim, algılayamadım... Eşimi arayıp oğlumu almasını söyledim, ben kalıp biraz daha yardım ettim, salağım ben yaaa... Sonra ben gideyim dediğimde resmen sevindi gideceğime.. Daha arada bi şeyler daha oldu ama şu an sinirden hatırlamıyorum..
Kendime çok kızıyorum, neden hemen kalkıp gitmedim, neden ona gerekli cevapları vermedim, neden yüzüne tükürmedim ??? İnsanın eli kolu bağlanır ya, dumura uğrarsın hani, hah işte öyle bir hale soktu beni.. Çünkü ondan bunları hiç beklemiyordum, çok şaşkındım.. Şimdiyse yaptıklarını hazmedemiyorum, bunları hak etmedim ben, arasam bunları söylesem değmez diyorum aramasam içim içimi yiyor, uyuyamıyorum, çok üzüldüm ne yapayım sizce?

böyle insanlarra karşı umursamaz olacaksınız.çünkü onlar vefadan,hoşgörüden,insanlıktan nasibi almamıştır.kendi kendinizi yemeyin.bir dahakine daha akıllı davranın.eğer çok canınızı sıkarsada içinizdekileri açıkça yüzüne söyleyin...

simorgh .!.:

Yani bazı insanlar zamanla değişir ama arkadaşınız ortada hiç bir sebep yokken neden böyle davranmaya başladı acaba, farkına varmadan önceleri onu kırdınız ne oldu ?
Ama ne olursa olsun siz yardımına koşup gitmişsiniz o ise neler yapmış ayıp yani o arayana kadar ne arayın ne sorun o ararsa eğer siteminizi dile getirin.

Genişletmek için tıkla...

Yok gerçekten onu kıracak hiç bir şey yapmadım zaten bu yüzden şaşırdım ya böyle davranmasına.. Zaten eğer bir yanlışım olsaydı ona karşı derdimki ben ona bunu yaptığım için bana böyle davrandı ama yok, gerçekten sebepsiz yere yaptı bunları

Aramaya niyetim yok, o ararsa sitem edermiyim bilmiyorum..

Belki eşiyle çocuğuyla ilgili sorunları vardır tahammülsüzleşmiştir. Eğer kimseyle görüşmüyorsa bunalım geçiriyor olabilir. Ama başka yeni arkadaşları türediyse etrafında sana ihtiyacı kalmamıştır...