Benim de 8 yildir ara ara takildigim bir çocuk var. İlişkimizin tek bir kuralı var o da kibarlık olsun diye bile yalan söylememek, gerçekten her an düşünceni dile getirmek.
O da askere gittiğinde şiir yazmaya başlamış. Allah'ım, tam kekomançi şiirleri, salak salak şeyler, aşk acısı... işte askerdeki arkadaşları 'sen bunu yayınevine gönder, woooaaa, çok güzel' falan diye bunu gazlamislar, benim de fikrimi merak etmis, göndermişti
Yani, ben emek verilen her şeyi severim, ama şiirleri gerçekten rezaletti. Bunu ona da söylemiştim, bozulmuştu.
O da ışığı kısar, gitarıyla fon muzik yapıp tok sesiyle şiir okur,sigara falan içer, edebiyat kasardi (oysa çok iyi tanıdığım biri, eline kitap aldığını ya da popüler olmayan şiirleri de okuduğunu hiç sanmıyorum). Konu sahibinin manitini de bu çocuğa benzettim .
Bana çok boş geliyor böyle kasinti insanlar ya...o cocuktan da sırf taş gibi olduğu için soguyamadim bir türlü :)
Şiir demek yaşanmışlık demek. Ben uygun durumlarda aklıma gelen şiirleri çok seviyorum.
Mesela ex Arap erkek arkadaşımla gittiğimiz bir kafe vardı. Sigara içmek için de merdiven boşluğuna çıkılirdi. Tabii merdiven boşluğu kuytu köşe olduğundan öpüşme koklasma alanı gibi bir yerdi. O kapıya birisi cemal sureya'dan şey yazmış;
"kapi aralığında öptüm,solugundan öptüm seni #şiirsokakta" Gerçekten de o kapı aralığına karalanacak en güzel şiirdi, sevgilim de Türkçe bilmemesine rağmen o şiiri ezberlemisti. Aynı çocuğa öğretmiştim; ne zaman vapura binsek mutlaka
"İstanbul' da bir şehir hatları vapuruna verildi adım / iki kıyı arasında usanmadan dolaşır her iskelede seni ararim" derdi (Sunay akin/şehit).
Ne bileyim, böyle şiirler, okuyunca bir anını tetikleyen şeyler ya da okuyunca yazan kişinin duygusunun sana geçtiği şiirleri çok seviyorum.
Turgut uyarın çok uzun ve okuyunca çok anlamsiz gelen bir şiiri var mesela; "Akçaburgazli yekta'nin mahkeme kararıni aldığında söylediği mezmurdur" isimli. Bu şiir hiç bir şey ifade etmeyen,içinde don mon geçen anlamsız bir siirdi benim gözümde:) Ama çok olmadık bir zamanda, biteceğini bile bile bir ilişkiye başlayıp kısa sürede ayrilmak zorunda kaldığımız çocuk o şiirden bir kısım göndermişti bana ;
"Ne o beni kandırmıştı,Ne ben onu baştan çıkarmıştım. İkimiz de bildiklerimizin ötesine, bulduklarımızın üstüne çıkmak istemiştik. Bir noksanlığı vardı sanıyorduk bütün olanların belki. Ama aslında bütünlüklerimize bahaneydik" diye.
o andan sonra mesela bu şiir benim için çok kıymetli bir yerde oldu. Çünkü şiiri ,ne anlatmak istediğini içimde hissedebildim...
İşte şiir böyle zamanlarda güzel (benim için). Uzun uzun cümlelerle toparlayacağin hislerini birkaç cümlede söyleyebildigi için.
Aslında şans verilirse şiir dünyası gerçekten çok keyifli bir maden bence
konusurken yuvarlama olayi cok fazla
Ajanlı majanlı hem de
