Kızlı erkekli kalabalik bir gruptuk. Onlar eski arkadaşti, ben sonradan dahil olmuštum. Gece gündüz birlikteydik hep. Bildiğin geyik ortami yani. Hatta ev arkadaşlarindan benden hoşlananlar olmuştu. Bu muhabbetleri filan birlikte konuşmuştuk. Hiç beklemediğim bi anda bana açıldı. Ben de karakterini , birlikte yaşadiklarimizi, diyaloglarimizi, uyumumuzu düşündüm. Sonra denemek istedim. Başta çok zorlandik. Özellikle arkadaş olduğumuz o grup içinde kendimizden önce diğerlerinden utandik. El ele tutuşurken bile utandik. Ama bizi yüreklendiren arkadaşlarimiz da vardi. Sonra bi baktim, ben baya baya seviyorum. Hatta daha sonra bi baktim ki kalbim durmuyor:) Heyecanlaniyorum, içimi titretiyor. Anladim ki, aşk illa birini görüp o anda çarpilmak değil:)
Dediğim gibi, bu herkeste farkli olabilir. Şansi olan en iyi arkadaşini, hayat arkadaşi yapar ve sonsuza kadar mutlu olur:)
