Eş Ailesi Takıntım

Sonbaharda04 .!.:

Herkese merhaba. Konum başlıktan da anlaşılacağı üzere eşimin ailesi. 8 yıllık evli ve 1 çocuk annesiyim. Evlendiğim ilk günden itibaren beni sevmezler ve aşırı derecede ilgisizler. Benim kimsem yok. Hastalığımda, ameliyatımda falan hiç sormadılar geçmişte. Bir kez ciddi şekilde boşanmanın eşiğinden döndük hakkınızda hayırlısı olsun denerek kenara çekildler. İlk 3-4 yıl çok umursamadım ve ben yaklaşmaya çalıştım olmadı. Sonra ben de bayramdan bayrama, hastalık ve özel durumlarda arar oldum sadece. Nadiren biraraya geldiğimizde sahte bir yakınlık gösterileri var. Sanki hiç sorun yok. Eşimin onlara yaptığı iyilik verdiği değerin sonu yok. Haklısın ama onlar benim ailem diyip kenara çekiliyor. En son olayda trafik kazası geçirdik. Ölümden döndük. Eltime haber verdim. O sırada başka birşey için aramıştı. Geçmiş olsun dedi kapattı. Kardeşi eşimi aradı. Annelerine söylememişler bile sanırım. Çünkü beni aramasa da eşimi arardı sanırım. Onların başına en ufak birşey gelse bütün kardeşlerini annelerini alıp evlerinde alıyorduk soluğu iyimisiniz diye. Bu yazdığım en son olay. Bunun gibi çok şey var. Bu kadar değersiz olmak çok zoruma gidiyor. Bu konuyu kafama o kadar taktım ki gece gündüz aklımda onlar var. Sürekli onlar için yaptıklarımız geliyor aklıma sinir oluyorum. Bu gidişle ya sinir hastası olacağım ya da küt diye birgün bir yerde gideceğim. Bu takıntımdan nasıl kurtulacağım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

seamoms .!.:

Valla böyle düşünmeye devam ederseniz sinir hastası olursanız deli der geçerler,bi yerlerde küt diye giderseniz de üstünüze toprak atıp geçerler.Kısaca ne yaparsanız kendinize yaparsanız.Ne güzel işte,görüşmeyin,sallamayın.Yoklar gibi davranın.

Genişletmek için tıkla...

Sonbaharda04 .!.:

Herkese merhaba. Konum başlıktan da anlaşılacağı üzere eşimin ailesi. 8 yıllık evli ve 1 çocuk annesiyim. Evlendiğim ilk günden itibaren beni sevmezler ve aşırı derecede ilgisizler. Benim kimsem yok. Hastalığımda, ameliyatımda falan hiç sormadılar geçmişte. Bir kez ciddi şekilde boşanmanın eşiğinden döndük hakkınızda hayırlısı olsun denerek kenara çekildler. İlk 3-4 yıl çok umursamadım ve ben yaklaşmaya çalıştım olmadı. Sonra ben de bayramdan bayrama, hastalık ve özel durumlarda arar oldum sadece. Nadiren biraraya geldiğimizde sahte bir yakınlık gösterileri var. Sanki hiç sorun yok. Eşimin onlara yaptığı iyilik verdiği değerin sonu yok. Haklısın ama onlar benim ailem diyip kenara çekiliyor. En son olayda trafik kazası geçirdik. Ölümden döndük. Eltime haber verdim. O sırada başka birşey için aramıştı. Geçmiş olsun dedi kapattı. Kardeşi eşimi aradı. Annelerine söylememişler bile sanırım. Çünkü beni aramasa da eşimi arardı sanırım. Onların başına en ufak birşey gelse bütün kardeşlerini annelerini alıp evlerinde alıyorduk soluğu iyimisiniz diye. Bu yazdığım en son olay. Bunun gibi çok şey var. Bu kadar değersiz olmak çok zoruma gidiyor. Bu konuyu kafama o kadar taktım ki gece gündüz aklımda onlar var. Sürekli onlar için yaptıklarımız geliyor aklıma sinir oluyorum. Bu gidişle ya sinir hastası olacağım ya da küt diye birgün bir yerde gideceğim. Bu takıntımdan nasıl kurtulacağım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bissunicole .!.:

Yani size daha tutkulu olsalar daha kötü değil mi ? Ya da boşanma aşamasında ne demelerini beklerdiniz ? Kocaman insanlarsınız. Yaptıklarında çok tuhaf bir şey göremedim.

Genişletmek için tıkla...

Sonbaharda04 .!.:

Öyle çok tutkulu olmalarına gerek yok ama hastalık, ameliyat, kaza durumlarında da arasalar iyi misiniz deseler mutlu olurdum. Aile olmak böyle birşey benim için. Biliyorum sıkıntı bende beklentiye girmemeliyim ama elimde değil. Boşanma konusuna gelince normalde akrabalık bağımız olmasa bile yakın arkadaşlarımız bu duruma geldiğinde bile sorun nedir? Çözülemeyecek birşey mi? İyi düşündünüz mü gibi şeyler söyleriz. Anne, baba, kardeş olarak sessiz kalmaları zaten boşanmamızı istediklerini gösteriyor. Benim sorunum onları takmamayı nasıl başaracağımı bilmemem.

Genişletmek için tıkla...

Sonbaharda04 .!.:

Herkese merhaba. Konum başlıktan da anlaşılacağı üzere eşimin ailesi. 8 yıllık evli ve 1 çocuk annesiyim. Evlendiğim ilk günden itibaren beni sevmezler ve aşırı derecede ilgisizler. Benim kimsem yok. Hastalığımda, ameliyatımda falan hiç sormadılar geçmişte. Bir kez ciddi şekilde boşanmanın eşiğinden döndük hakkınızda hayırlısı olsun denerek kenara çekildler. İlk 3-4 yıl çok umursamadım ve ben yaklaşmaya çalıştım olmadı. Sonra ben de bayramdan bayrama, hastalık ve özel durumlarda arar oldum sadece. Nadiren biraraya geldiğimizde sahte bir yakınlık gösterileri var. Sanki hiç sorun yok. Eşimin onlara yaptığı iyilik verdiği değerin sonu yok. Haklısın ama onlar benim ailem diyip kenara çekiliyor. En son olayda trafik kazası geçirdik. Ölümden döndük. Eltime haber verdim. O sırada başka birşey için aramıştı. Geçmiş olsun dedi kapattı. Kardeşi eşimi aradı. Annelerine söylememişler bile sanırım. Çünkü beni aramasa da eşimi arardı sanırım. Onların başına en ufak birşey gelse bütün kardeşlerini annelerini alıp evlerinde alıyorduk soluğu iyimisiniz diye. Bu yazdığım en son olay. Bunun gibi çok şey var. Bu kadar değersiz olmak çok zoruma gidiyor. Bu konuyu kafama o kadar taktım ki gece gündüz aklımda onlar var. Sürekli onlar için yaptıklarımız geliyor aklıma sinir oluyorum. Bu gidişle ya sinir hastası olacağım ya da küt diye birgün bir yerde gideceğim. Bu takıntımdan nasıl kurtulacağım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Lagom06 .!.:

Benim kimsem yok derken eşinizin ailesinden sevgi mi bekliyorsunuz. Gerçekte ihtiyacınız olan şey bu mu? Bakın hiç kimseniz olmaya bilir sizi sevmeye de bilirler. Bu sizin değersiz olduğunuzu göstermez. Kendinize değer verin. Önemli olan sizsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Thrive60 .!.:

Mesele eşinizin ailesinin size kıymet vermemesi değil aslında. Onlar asıl eşinize kıymet vermiyor, siz de yanında bonus olmuşsunuz.

Eşiniz de küçük görülen evlatların yaptığı gibi iyilik yaparak kendisini sevdirmeye çalışıyor sanırım.
Evlat ayrımı olabilir mi, diğer kardeşlerine anne babasının ilgisi nasıl?

Size en büyük önerim: Onlar eşinizi ve sizi umursamıyorsa siz hiç umursamayın.

Resmi bir mesafe koyun, özel günlerde dostlar alışverişte görsün diye ararsınız ancak. Eşinizle birbirinize sımsıkı sarılın.

Unutmayın ki size birşey yapmıyorlarsa sizden bir beklentileri de olamaz. Bu meselenin sizle ilgisi yok, onların ilgisine de muhtaç değilsiniz. Resmi ilişkiyi yürütün yeter.

Genişletmek için tıkla...