Selamun aleyküm kizlar. Başlıktan da anlaşıldığı gibi değer görmüyorum. Kısaca kendimden bahsedeyim çok küçük yaşta babamı kaybettim. Çok çabalar sarfedip okudum calistim ve ileri denebilecek yaşta evlendim. Eşimi çok sevdim. Ben bayanim tek ceyiz yaparim gerisine karışmam demeden ne gerekiyorsa gözümü kırpmadan aldım yaptım evimizi kurduk. Eşimin ailesinden asla değer görmedim. Kızım senin bir isteğin varmi içinde kalan kendine yakıştirdigin denmedi hiç. Evimin doğalgazın l elektriğini kendi başıma üzerime aldım. Hatri sayılır yolları aşarak kadın başıma. Eşim de ailesinden yakindi hep. Onlardan destek istemediğini onu hep uzduklerini anlatti bana defalarca. Destek oldum hep gücümun yettigi kadar. Üç yıllık evliligimizde çocuğumuz biraz geç geldi. Kayinvalidemden defalarca çocuğumun olmadı imalarini aldım. Daha çok ayrıntı var ama uzatmicam. Eşim benden habersiz fikrimi bile almadan abilerinle ortak oluyor. Bunu herkes bildikten sonra öğreniyorum. Bana danışmadan fikir almayı bir kenara bırakın öylesine söylemeden yapıyor bunları. Duydum çok üzüldüm. Kendimi değersiz hissettim çok. Ben ki o rica etti diye en paylasilasi konuları bile ailemden gizlerken o bana tek söz etmeden hayatı kararlar almış. Ve bunları bana yerdigi ailesinede anlatmış ve ben gene aileme bişey demiyor içimi burda d okuyorum. Tarafsız olarak size soruyorum abartiyormuyum bosvermelimiyim. Hayatım boyunca helal rızık la çok şeyin üstesinden geldim Rabbim beni kimseye muhtaç etmedi ondan kendime çok değerliyim eşimin bu tutumuna ne kadar uzulmeliyim fikriniz almak istedim. Allah a emanet olun