İyi hoş fikirlerinizi söylüyorsunuz lakin ben bir anneyim ben çocuğumdan ayrı kalmak istermiyim lütfen ön yargılı davranmayın kızım ilk ayda yanımızdaydı ama kavgalar sürekli olmaya başlayınca anneme bırakmak zorunda kaldım kavga sebepleri kızım değil ama sürekli duyması görmesi iyi değildi mecburdum
İnsanlar başına gelmeden durumu anlayamıyor maalesef biri de bana söylese tepkim sizin gibi olurdu. Ama işin aslı öyle olmuyor hanımlar size göre bi koca için çocuğundan vazgeçmiş bi kadın gibi gözükebilirim. Kimse içini bilmeden anlayamıyor maalesef benim kızımdan vazgeçtiğim yok sadece ikinci evliliğimi yaptım ve ailem şuanda boşanmamı kabul etmiyor düzelir diyor burda sayıyorsunuz ama keşke hayatta saymak kadar kolay olsaydı. Boşandığımda ailemin yanına dönmek zorundayım ama onlarda henüz kabul etmedi ben her gün kızımın yanındayım sadece o uyuduktan sonra geliyorum kızımın yanına gitmem tartışma konumuz değil. Ama kızımı yanıma aldığımda kızım sürekli şahit oluyor . Eğer kızım yanımda olsaydı bu sefer tepkiniz o çocuk şahit oluyor dicektiniz kimse başına gelmeden bilemiyor. Bu söylediklerinizin bende farkındayım sizlerden beni anlamanızı bekliyorum evet hiçbir sebep kızımdan ayrı kalmama bahane olmamalı ama bazı şeyler bazen elimizde olmuyor.
Bir kere siz burada dürüst değilsiniz.
Önce kızımın okulu, düzeni vs dediniz, şimdi zaten yanımızdaydı tartışmalara şahit olduğu için anneannede kalmanın daha doğru olacağına karar verdim diyorsunuz.
Bir öyle bir böyle konuşarak burada bile 1-0 geride başladınız.
Çocuğunuz için başka çözüm bulmalıydınız.
Gerekirse adama sen bir 10 gün git biraz ayrı kalalım, falan diyip çocuğu korumalıydınız.
Olmuyorsa da olmuyordur. Dunyanın sonu degil.
Adam 34 yaşında ilk evlilik diyorsunuz.
Evlenmeden nasıl anlamadınız bilmiyorum, üstelik 2 sene de görüşmüşsünüz.
Bu yaştaki adamların kendi doğruları değişmez.
Beklentileri değişmez.
Bu yaşa gelene kadar sadece kendileri oldugu için bencildirler.
Sizi, anneliğinizi anlayamazlar, sorumluluk bilinçleri zayıftır.
Bir de üstüne adam tutarsız.
Sizin de hatalarınız tuz biber oluyor.
Bir kere ben olsam bu kadın kızını bırakabiliyorsa, benle evli kalmak için kızından bile vazgeçiyorsa her şeyi kabul eder diye düşünürüm, kendimi de değiştirmek için zahmet etmem.
Nasıl kıymetliyse adam. Çocuk bile vazgeçilir oluyor.
Bu işin adamın egosunu okşayan yüzü.
Bir de sizi güvenilmez yapan yüzü var...
Bu kadın çocuğunu bile bırakıyorsa yarın öbür gün çocuğumuz olsa ne yapar? Doğru kişi mi? Doğru anne mi? Güvenilir mi?
Bence önce kendiniz olun. Önceliklerinizi belirleyin ve ona göre davranın. Bu şekilde ne yapacağını şaşırmış, tutarsız, güvenilmez, çabalamaya değmez biri gibi görünüyorsunuz.
