- 5 Mayıs 2016
- 4.143
- 5.679
- 39
Merhaba arkadaşlar
Benim gibi olanlariniz var mı bilmiyorum, ben eskiden yaşadığım sorunları çok kafama takıyorum
İlk evlendigimde sadece eşim değil kayınvalidmle de evlenmistim adeta. Sinemaya bile ikimiz gidemezdik eşim illa onu da çağırdı o da sağolsun hiç hayır demez giyinip gelirdi. Yeni evli çiftler gibi gezip tozmak isterdim , eşim pek gezmeyi sevmez çıktığımızda da söylenirdi benim evim daha güzel burda niye para verip kahve içiyorum bilmemne. Kahvaltıya gideriz annem de gelseydi. Hamile kalınca düzeldi annesinin garip davranışları ona da battı çocuğumu kiskaniyodu resmen eşimin hamileyken üstüme düşmesine gıcık oluodu hamilelik hastalık değil ne var da sanki gibi şeyler söylerdi benim üç ay midem bulandı onun da her gün bı hastalığı çıktı , mide bulantım geçti o da iyileşti. Çocuk oldu bu sefer ona annelik yapmaya kalktı beni taşıyıcı anne olarak gördü, tabi benim huyum baya değişmişti artık ilk evlendigimdeki sessiz herşeyi içine atan kız yerine artık benim alanıma saygı duymadığında hir çıkaran kavga çıkmasından çekinmeyen biri oldum, eşimle.aramiza mesafe girdi çünkü annesinin böyle olmasından onu suçluyordum. Çocuk bir şekilde büyüdü biz annesinden yavaş yavaş koptuk kendimiz çekirdek aile olarak dışarı çıkmaya alıştık , annesi bana karismamaya başladı baya sindi açıkçası , bunda benim bir gün ortalığı ayağa kaldırıp ailemi de katmam da etkili oldu , eskiden kendisini bize lütuf olarak gören kadın gitti , yalnız kalmamak için bize muhtaç olduğunun farkında olan yaşlı bir kadın geldi. İki senedir aramız iyi bana iyi davranıyor zaten en ufak bir gereksiz karışmasında ben çok tepki gösteriyorum onun dışında bende iyi davranıyorum. İkinci çocuğum oldu onun bakimina kendi isteği ile yardımcı oldu, ilk çocuğum kadar dediğim dediklik yapmadı şöyle yapalım vs diye sadece fikir verdi ki benim ihtiyacım olan oydu dominantlik taslamasi değil. Eşimle de aram iyi ama içim sogumuyo o zamanlardaki yaşadıklarım bana yaptıkları resmen psikolojik şiddet , sürekli dibimde olup ona muhtaç misim gibi davranması. İlk zamanlarda gelip temizliği fln yapar ortalığı çekip çevirdi sonra eşime şikayet ederdi çok dağınık vs diye ben çalışıyorum bu arada. Ben hicbi zaman istemedim evime gelip hizmetci gibi davranmasını çamaşırlarımı yıkanmasını ama böyle söyleyince bile eşim sen annemi ailen olarak goremiyosun vs diye psikolojik baskı yaptı. Hem iş yapiyo yerlerde sürünüyor hemde şikayet ediyo esimi dolduruşa getiriyo neyse ondan da vazgeçti artık evime gelmez o kadar, ben kendi işlerimi hallediyorum
Ama bu normal olan haklarımı kazanmak için çok yıprandım şimdiki aklım olsa böyle gerzekce bir evliliği devam ettirmezdim. O zaman çok çekingen ve salaktim diyelim şimdi eşim bile diyo sen beni eskisi kadar sevmiyosun :) sebebi de eskiden hep susardim şimdi kabul etmiyorum dediğimi yaptırıyorum. Ve en ufak biseyde gideceğimi biliyor.
Bazen geceleri uyuyamıyorum sinirimden bu kobulari açmak istiyorum ama açsam saatlerce tartışma olacak ve ben sinir oldugumla kalicam çünkü ona da laf yetistiremezsin acaip laf cambazı birisi. Yeri geldi mi annesini de gömer beni pohpohlar bu da onun taktiği artık anlıyorum sırf bana sus payı vermek için
Halbuki ben kimse için kötü bişey söylemek istemiyorum sadece hayatıma karisilmasin ve insan yerine konayim.
Eskisi gibi gezmek tozmak da istemiyorum birlikte. İlk evlendigimde çevrem yoktu yeni bı şehirde çok yalnızdım şimdi arkadaşlar edindim onlarla program yapıyorum - yapıyordum yani coronadan dolayı 5 aydır evdeyim. Esimle gezme hevesim bitti gezsemde çocuğun oynayacağı yerlere gidiyoruz oğlum için eğleniyorum çoğu zaman. Eşim de sevgiye muhtaç bir insan annesinden sevgi görememiş sadece kafasına herşey kakilmis yıllarca.
Benim gibi içi soğuyan ve başka bir insana dönüşen var mı
Bazen psikologa gitsem diyorum faydası olur mu ki
Benim gibi olanlariniz var mı bilmiyorum, ben eskiden yaşadığım sorunları çok kafama takıyorum
İlk evlendigimde sadece eşim değil kayınvalidmle de evlenmistim adeta. Sinemaya bile ikimiz gidemezdik eşim illa onu da çağırdı o da sağolsun hiç hayır demez giyinip gelirdi. Yeni evli çiftler gibi gezip tozmak isterdim , eşim pek gezmeyi sevmez çıktığımızda da söylenirdi benim evim daha güzel burda niye para verip kahve içiyorum bilmemne. Kahvaltıya gideriz annem de gelseydi. Hamile kalınca düzeldi annesinin garip davranışları ona da battı çocuğumu kiskaniyodu resmen eşimin hamileyken üstüme düşmesine gıcık oluodu hamilelik hastalık değil ne var da sanki gibi şeyler söylerdi benim üç ay midem bulandı onun da her gün bı hastalığı çıktı , mide bulantım geçti o da iyileşti. Çocuk oldu bu sefer ona annelik yapmaya kalktı beni taşıyıcı anne olarak gördü, tabi benim huyum baya değişmişti artık ilk evlendigimdeki sessiz herşeyi içine atan kız yerine artık benim alanıma saygı duymadığında hir çıkaran kavga çıkmasından çekinmeyen biri oldum, eşimle.aramiza mesafe girdi çünkü annesinin böyle olmasından onu suçluyordum. Çocuk bir şekilde büyüdü biz annesinden yavaş yavaş koptuk kendimiz çekirdek aile olarak dışarı çıkmaya alıştık , annesi bana karismamaya başladı baya sindi açıkçası , bunda benim bir gün ortalığı ayağa kaldırıp ailemi de katmam da etkili oldu , eskiden kendisini bize lütuf olarak gören kadın gitti , yalnız kalmamak için bize muhtaç olduğunun farkında olan yaşlı bir kadın geldi. İki senedir aramız iyi bana iyi davranıyor zaten en ufak bir gereksiz karışmasında ben çok tepki gösteriyorum onun dışında bende iyi davranıyorum. İkinci çocuğum oldu onun bakimina kendi isteği ile yardımcı oldu, ilk çocuğum kadar dediğim dediklik yapmadı şöyle yapalım vs diye sadece fikir verdi ki benim ihtiyacım olan oydu dominantlik taslamasi değil. Eşimle de aram iyi ama içim sogumuyo o zamanlardaki yaşadıklarım bana yaptıkları resmen psikolojik şiddet , sürekli dibimde olup ona muhtaç misim gibi davranması. İlk zamanlarda gelip temizliği fln yapar ortalığı çekip çevirdi sonra eşime şikayet ederdi çok dağınık vs diye ben çalışıyorum bu arada. Ben hicbi zaman istemedim evime gelip hizmetci gibi davranmasını çamaşırlarımı yıkanmasını ama böyle söyleyince bile eşim sen annemi ailen olarak goremiyosun vs diye psikolojik baskı yaptı. Hem iş yapiyo yerlerde sürünüyor hemde şikayet ediyo esimi dolduruşa getiriyo neyse ondan da vazgeçti artık evime gelmez o kadar, ben kendi işlerimi hallediyorum
Ama bu normal olan haklarımı kazanmak için çok yıprandım şimdiki aklım olsa böyle gerzekce bir evliliği devam ettirmezdim. O zaman çok çekingen ve salaktim diyelim şimdi eşim bile diyo sen beni eskisi kadar sevmiyosun :) sebebi de eskiden hep susardim şimdi kabul etmiyorum dediğimi yaptırıyorum. Ve en ufak biseyde gideceğimi biliyor.
Bazen geceleri uyuyamıyorum sinirimden bu kobulari açmak istiyorum ama açsam saatlerce tartışma olacak ve ben sinir oldugumla kalicam çünkü ona da laf yetistiremezsin acaip laf cambazı birisi. Yeri geldi mi annesini de gömer beni pohpohlar bu da onun taktiği artık anlıyorum sırf bana sus payı vermek için
Halbuki ben kimse için kötü bişey söylemek istemiyorum sadece hayatıma karisilmasin ve insan yerine konayim.
Eskisi gibi gezmek tozmak da istemiyorum birlikte. İlk evlendigimde çevrem yoktu yeni bı şehirde çok yalnızdım şimdi arkadaşlar edindim onlarla program yapıyorum - yapıyordum yani coronadan dolayı 5 aydır evdeyim. Esimle gezme hevesim bitti gezsemde çocuğun oynayacağı yerlere gidiyoruz oğlum için eğleniyorum çoğu zaman. Eşim de sevgiye muhtaç bir insan annesinden sevgi görememiş sadece kafasına herşey kakilmis yıllarca.
Benim gibi içi soğuyan ve başka bir insana dönüşen var mı
Bazen psikologa gitsem diyorum faydası olur mu ki
