Merhaba. Kısaca özet geçeceğim. Eşim bana karşı çok değişti. Eskiden öpüp koklayan seven adam gitti odun gibi birisi geldi. Kaba saba. Sürekli uyarıyorum ama bir iki düzeliyor sonra yine aynı. 8 aylık bi bebeğimiz var. Bebeğimiz doğduğundan beri dozunu arttırarak uzaklaşıyor benden. Ben normalde çalışıyordum şu an bebeğim için ücretsiz izindeyim. En basitinden bugün kahvaltıda bi video izliyorduk geçmiş zamana ait internette. Sokak görüntüleri. Videoyu yanlış anladım. Beni üzüyorsun nasıl böyle anlarsın dedi kapattı kalktı. İzlemedik. Yanlış anladığım şey de tren olmayan bir yerde o yıllarda var zannetmem.
İkinci de işe gitmek için hazırlanıyordu. İşin var mı bugün ne yapacaksın dedim. Hergün aynı şeyi sorma bana rahatladı işte çok işim yok dedi.
Sürekli bi tersleme durumunda. Anlamıyorum ne oluyor.
Dün akşam yaşadığımız şeyi de anlatıyım. Bi ev bakıyorduk. İlanda o apartmandan başka daire buldum. Eşime gösterdim. Bak aynı yerde dedim. Birlikte fotoğraflara bakıyorduk. Bir kere daha dedim ki birebir aynı yer. Aynı şeyi kırk kez söyleme dedi kalktı gitti bakmadan.
Eskiden yatağa gelince sarılır öper öyle uyurdu. Şimdi iyi geceler deyip arkasını dönüyor. Ben söyleyince de herşeyi benden bekleme diyor.
İki gün önce bebeğim gece çok uyandı. Emziemek için çok kalktım. Yorgundum. Sabah uyanınca da eşim aldı odasından bana getirdi. Siz biraz oynayın da az dinleniyim dedim. Gittiler. Bir saat uyumuşum. Gözümü açtım eşim hazırlanıyor işe gitmek için. Tavırlı. Ya biraz dinlendim ne oldu gece çok kalktım emzirmeye dedim. E ben de uyandım ben senden daha yorgunum ben daha az uyudum diyor. Ben yatağa yatıp kalkarken iki saniye uyansa uyumadım diyor.
Bu adam niye böyle oldu. Bana bi akıl verin. Yoruldum sürekli tavrını çekmekten. Tüm gün çocuğumuza tek başıma bakıyorum. Tüm ev işiyle ben ilgileniyorum. Bir de bunun tavrını çekiyırum.
İkinci de işe gitmek için hazırlanıyordu. İşin var mı bugün ne yapacaksın dedim. Hergün aynı şeyi sorma bana rahatladı işte çok işim yok dedi.
Sürekli bi tersleme durumunda. Anlamıyorum ne oluyor.
Dün akşam yaşadığımız şeyi de anlatıyım. Bi ev bakıyorduk. İlanda o apartmandan başka daire buldum. Eşime gösterdim. Bak aynı yerde dedim. Birlikte fotoğraflara bakıyorduk. Bir kere daha dedim ki birebir aynı yer. Aynı şeyi kırk kez söyleme dedi kalktı gitti bakmadan.
Eskiden yatağa gelince sarılır öper öyle uyurdu. Şimdi iyi geceler deyip arkasını dönüyor. Ben söyleyince de herşeyi benden bekleme diyor.
İki gün önce bebeğim gece çok uyandı. Emziemek için çok kalktım. Yorgundum. Sabah uyanınca da eşim aldı odasından bana getirdi. Siz biraz oynayın da az dinleniyim dedim. Gittiler. Bir saat uyumuşum. Gözümü açtım eşim hazırlanıyor işe gitmek için. Tavırlı. Ya biraz dinlendim ne oldu gece çok kalktım emzirmeye dedim. E ben de uyandım ben senden daha yorgunum ben daha az uyudum diyor. Ben yatağa yatıp kalkarken iki saniye uyansa uyumadım diyor.
Bu adam niye böyle oldu. Bana bi akıl verin. Yoruldum sürekli tavrını çekmekten. Tüm gün çocuğumuza tek başıma bakıyorum. Tüm ev işiyle ben ilgileniyorum. Bir de bunun tavrını çekiyırum.
