Arkadaşlar öncelikle mmerhaba ben aranıza yeni katıldım. lütfen bir hatam kusurum olursa mazur görün..
konum şöyle;
ben 5 aylık evliyim. yapı gereği biraz çekingen ve utangacım.girişken değilimdir. Bir ortama girdiğimde hemen alışamam ama surat asmam, güler yüzlüyümdür. her neyse kızlar, eşimin annesine hep saygılı ayrı zamanda sevecen davrandım. bir hatam olmasın kötü olmayalım özel günleri atlamadım, dini günleri atlamadım, nişanlıyken hep dikkat ettim tek bir saygısızlığım olmadı.
ama eşimin annesi beni her fırsatta iğneledi, annem babam ayrı benim kızlar, her fırsatta bunu yüzüme vurdu. örnek veriyorum;
''kızım sen aile ortamı bilmezsin'' '' biz tam tersi hep birlik beraberiz bir araya geliriz'' ''annen sana değer vermiyor, değer verse bu yaşta ikinci kocaya gitmezdi'' bunlar sadece bir kaçı kızlar. ve ben çekingen olduğum için ters ters cevapta veremiyorum. o an mesela durup anne sözlerini revize edip konuşsan keşke demek istiyorum ama kırmamak için saygısızlık yapmamak için hepsini yuttum. bir kerede kızlar kayın validemin telefon konuşmasını duydum ben.
telefonda aynen şu cümleleri duydum net bir şekilde hem de...
diyorduki '' elif hiç özlem gibi değil '' yani eltimle beni kıyaslıyor...ben eltim gibi değilmişim yani...sanki aynı olmk zorundayız.. neyse bunu duyunca eşime söyledim.. annesi bana hemen sen ne edepsizsin ne terbiyesizsin gidip hemen oğluma yetiştiriyorsun diye... orda da ben suçlu oldum yani :))
aynı sözleri eşimin abisinden de duymuşluğum var.
bir örnek daha vereyim bunları hep yuttum. bir kere beni kayın validem çaya davet etti evlerine ( o sıra nişanlıyız..dışardayız eşimle geziyorduk o günü kendimize ayırmıştık. eşim gelemeyeceğimizi söyledi. sonra kayın validem bana bu sebepten bildiğiniz surat astı.. ve ben dayanamadım sordum.anne neden surat asıyorsun diye
sonra cevap vermedi, beklemiyordu çünkü benden bunu...
sonra kızım senide anlıyorum annen hiç çaya çağırmamış bilmiyorsun dedi gerçekten şu an komik oluyor yazarken ama inanın benim kalbimi çok kırdı bu sözler,
sanki ben ağaç kabuğundan çıkmışım gibi.
ben de gayet güzel kalabalık bir ailede büyüdüm bu arada.
ailem benim 4 senedir ayrı. sonuçta bu benim kaderim, suçum ya da tercihim değilki...annemin tercihi..ama ben bu sebepten resmen hor görülüyorum.. annemin de yaptığı anneliği o kadın yapmamıştır.. ama hep kendini över, şöyle anneyim böyle anneyim,
her her fırsatta tv de bile böyle bi şey görse benim yanımda alenen konuşur.
''bu yaşta kocayı napcaksın '' aman allah korusun'' ''benim önce çocukarım gelir'' '' yavrularım gelir'' anlıyor musunuz kızlar aslında bunları ben duyayım istiyor. kendi anneliğiyle benim annemin anneliğini kıyaslayıp duruyor sürekli..sonra ben görüşmeyi kestim artık dayanamadım her seferinde çekinmeden bunları söylüyor diye.. ve ne oldu ben kötü gelin oldum..gitmiyor gelmiyor diyor yakın aile ferdlerine ağlıyor.. kurban rolü yapıyor.. herkese olayları subjektif tarafından bakarak anlatıyor...
buna kimsede sormuyor mu acaba neden gelmiyor gelinin diye...direkt bana gard alıyorlar...ne yapacağımı şaşırdım cidden. hem mağdurum hem haklıyım.. ama suçlu saygısız benmişim gibi görüyor beni herkes..
diğer aile ferdlerinden de kayın validem böyle olunca herkes ondan güç alıyor (elti, görümce,eşimin kuzenlerine kadar) herkes beni dışlamaya başladı. Ben iyi olayım derken neden hep bunları yaşıyorum bilmiyorum.
yani kimse bağrına basmasın, ama en azından ben kopuk bi aileden geldim evet ama onun oğlunun eşi oldum artık. buna saygı duysun. benim ona karşı resmen sevcenliğim bitti. hep anne kız olmayı hayal etmiştim. ama gerçekler tokat gibi... beni öyle yanıttılar ki..
yeni gelinim ama sanki uzuuunnn yıllar olmuş da sülaleyi birbirine katmışım gibi davranılıyor.
ve böyle de olunca hiçbir aile meclisinde bulunmak istemiyorum. ama eşimin hatırına gidiyorum. sırf o üzülmesin diye. ama benim duygularım ne olacak
inanır mısınız eşimle mutlu olduğumuz resimleri bile atmaya çekiniyorum..onuda tehdit olarak algılar, haset ederler kötü bakarlar diye. ya da bak bak bize inat yapıyor oğlumuzla aramızı açtı gözümüze sokuyor diye..kötülük yapmış gibi hissediyorum bi resim attığımda. siz düşünün ne kadar irite ettiler beni. paranoyaya bağladım resmen. kendimi resmen soyutladım..
annesinin söylediklerini unutamıyorum çok yaşlıda değildir kayın validem 52 yaşında. hani yaşına veriyim yaşlıdır, yaşlılar çocuklaşır.. ama dinç bir kadın.. aklı yerinde yani.
ONLARLA empati yapmaya çalışıyorum kendi davranışlarımın sağlamasını yapıp varsa bi hatam düzelteyim diye. ama olmuyor. yine aynılar.. baştan beni istemediler ailem ayrı diye..
ama eşimle birbirimizi hiç kırmayız çok severiz, 5 yıldır tanıyorum eşimi..bizim 5 ayda henüz daha cicim ayında olmamız lazımken. eşimin ailesi tarafından tavır görüyor, dışlanıyorum anlayacağınız. hor görülüyorum.. bu bariz belli..
Size bu kadarını yazabiliyorum kızlar. lütfen anlaşılmaz bir yer varsa sorun bana. belki atladığım bir yer olmuştur, kafa karıştıcı olmuştur belki. elimden geldiğince sadeleştirmeye çalıştım... Ne olur size yazıp rahatlamak istedim, lütfen kırıcı yorum yapmayın. yazacaklara şimdiden teşekkür ederim
