- 17 Temmuz 2021
- 5.639
- 18.065
Merhaba kızlar
Bekarken çok tembeldim pek ev işiyle alakam yoktu sağolsun annem baskılamazdı sadece odanı düzenli tut yeterli derdi. Evlendiğimde bocaladım, ev işlerine alışmam 1 senemi aldı. Ama kendi değerimi geri plana atmış gibi hissediyorum. Hasta da olsam halsiz de olsam uykusuz da olsam her sabah eşime kahvaltı hazırlamışımdır. Hasta da olsam ev işlerini aksatmamışımdır. Neden? Eşim dağınıklığı sevmez, yarın şu şu işleri yapacağım dediğimde gün içinde "napıyorsun canım" diye arar ve çamaşırları hallettin mi diye sorar beni aşırı derecede gerer.
Bende "aynen hallettim direkt balkondan aşağı attım" derim, güler ve tamam tamam sormadım der. Bunu kısa bir kesit olarak anlattım. Bugünkü mesele ise; 2 gündür hastayım burnum durmuyor kulağım tıkandı öksürüyorum ilaç da alıyorum ama geçmek bilmedi. Dün ne yesek akşam dedim bilmiyorum ki hayatım düşünelim dedi. Sen uğraşma ben dışardan ayarlarım birşeyler demedi. Sonra aradım marketten tavuk vs birşeyler alayım bari dedim tamam dedi. Evde bir takım tadilat olmuştu oraları temizledim ama nasıl kötüyüm. Yemekti evi toparlaydı derken bi bitki çayı yapıp oturamadım. Eşim akşam saat kaç olmuş elim kolum kalkmıyor bana diyor neden bitki çayı yapmadın hiç kendine bakmıyorsun hemen iyileşeyim demiyorsun vs. Dedim akıl vereceğine keşke sen yapsan. Gitmiş meyve koymuş tabağa. Daha ne yapayım diyor. Gece de çok öksürdüm uyuyamadı ben salona geçiyorum dedim geldim salonda uyumaya çalıştım.
Sabah birkaç sese uyandım tost yapcaktım sana neden uyandırmadın dedim "geç oldu uyu sen" dedi sert bi tonla. Kalktım ayarladım tostu koydum makinaya. "Ee geç kalıyorum çıkıcam ben hadi" dedi. Ayarladım koydum çantasına. Normalde güzelce sarılır öyle gider yalandan sarıldı sana şunu yap bunu iç demiycem koskoca kadınsın yap birşeyler dedi o kadar sinir oldum ki kapattım kapıyı ve kendimi sorguladım.
Hasta olmama rağmen herşeye yetişmeye çalışıyorum yine de yaranamıyorum gibi hissettim. Tüm gün yatsaydım yemek yapmasaydım ve kahvaltı derdine düşmeseydim tek yaptığım şey kendime bitki çayı yapmak olsaydı daha kıymetli olurdum gibi geliyor. Bu yaptığım resmen görevim olmuş. Ben eşimin annesi olmuşum da haberim yokmuş. Görüşlerinize ve beni sarsmanıza ihtiyacım var..
Bekarken çok tembeldim pek ev işiyle alakam yoktu sağolsun annem baskılamazdı sadece odanı düzenli tut yeterli derdi. Evlendiğimde bocaladım, ev işlerine alışmam 1 senemi aldı. Ama kendi değerimi geri plana atmış gibi hissediyorum. Hasta da olsam halsiz de olsam uykusuz da olsam her sabah eşime kahvaltı hazırlamışımdır. Hasta da olsam ev işlerini aksatmamışımdır. Neden? Eşim dağınıklığı sevmez, yarın şu şu işleri yapacağım dediğimde gün içinde "napıyorsun canım" diye arar ve çamaşırları hallettin mi diye sorar beni aşırı derecede gerer.
Bende "aynen hallettim direkt balkondan aşağı attım" derim, güler ve tamam tamam sormadım der. Bunu kısa bir kesit olarak anlattım. Bugünkü mesele ise; 2 gündür hastayım burnum durmuyor kulağım tıkandı öksürüyorum ilaç da alıyorum ama geçmek bilmedi. Dün ne yesek akşam dedim bilmiyorum ki hayatım düşünelim dedi. Sen uğraşma ben dışardan ayarlarım birşeyler demedi. Sonra aradım marketten tavuk vs birşeyler alayım bari dedim tamam dedi. Evde bir takım tadilat olmuştu oraları temizledim ama nasıl kötüyüm. Yemekti evi toparlaydı derken bi bitki çayı yapıp oturamadım. Eşim akşam saat kaç olmuş elim kolum kalkmıyor bana diyor neden bitki çayı yapmadın hiç kendine bakmıyorsun hemen iyileşeyim demiyorsun vs. Dedim akıl vereceğine keşke sen yapsan. Gitmiş meyve koymuş tabağa. Daha ne yapayım diyor. Gece de çok öksürdüm uyuyamadı ben salona geçiyorum dedim geldim salonda uyumaya çalıştım.
Sabah birkaç sese uyandım tost yapcaktım sana neden uyandırmadın dedim "geç oldu uyu sen" dedi sert bi tonla. Kalktım ayarladım tostu koydum makinaya. "Ee geç kalıyorum çıkıcam ben hadi" dedi. Ayarladım koydum çantasına. Normalde güzelce sarılır öyle gider yalandan sarıldı sana şunu yap bunu iç demiycem koskoca kadınsın yap birşeyler dedi o kadar sinir oldum ki kapattım kapıyı ve kendimi sorguladım.
Hasta olmama rağmen herşeye yetişmeye çalışıyorum yine de yaranamıyorum gibi hissettim. Tüm gün yatsaydım yemek yapmasaydım ve kahvaltı derdine düşmeseydim tek yaptığım şey kendime bitki çayı yapmak olsaydı daha kıymetli olurdum gibi geliyor. Bu yaptığım resmen görevim olmuş. Ben eşimin annesi olmuşum da haberim yokmuş. Görüşlerinize ve beni sarsmanıza ihtiyacım var..
Çamaşır bulaşık ev işiyle de çok uğraşırdım baktım karşılığı yok kavga dövüş onu da ortak ettim bu evde huzur istiyorsa evde işlerin ortak olacağını dikte ettim, ya hergünn kavga dövüş huzursuzluk ya da ortak olacak ben yıkayıp katlıyorsam o asacak ben süpürüyorsam o silecek vs vs. hastayken de annesini çağırtıyorum gelsin bize yemek yapsın diye. geçen bi kuşburnu istedim üşendiğine yapmadı o hasta halimle ağlaya bağıra ortalığı birbirine kattım ne yazık ki mecbur yapmam gerekiyor.... Diyeceğim o ki kavgadan kaçma, hiçbir şeye de mahkum değilsin zorunda değilsin, o evde otururken sigortan da işlemiyor yani...
