Arkadaslar merhaba,
Daha onceki bircok konumuzda da belirttigim uzere ben esimden bosanmak istiyorum.
Esimle aylardirrr ayni evin icinde bir kelime bile konusmadan yasiyoruz. Birbirimize super yabanci iki insaniz. Inanmiyor insanlar nasil iki kelime bile konusmuyoruz diye ama durum bu. Ben biktim artik esimin suratsizligini gorup gorup mutsuz olmaktan. Bir sekilde yalniz da olsa yoluma devam etmek istiyorum. Kendisinden maddi manevi birsey istemiyorum.
Ama gelin gorun ki esim bosanmak istemiyor. Bagirip cagiriyorum, tersliyorum, konusuyorum vs ama yanasmiyor bosanmaya. Bosanmayacagim diyor. Cocuk icin mi diyorum evet diyor. Istedigin zaman istedigin kadar gor cocugu diyorum, hayir diyor. Ben cocugumu hergun gormek istiyorum diyor. O zaman sende kalsin cocuk dedim sinirle, hayir diyor. Ben cocuk bende de kalsin istemiyorum, sende de, cocuk anne ve babasi ile kalsin istiyorum diyor. Yahu kader nasip diyorum, ne yapalim diyorum, onemli olan cocuk mutlu olsun diyorum, yanasmiyor hicbirine.
Arkadaslar ne yapmam lazim bilmiyorum. Ben esimin suratsizligindan biktim artik. Ayni evin icinde tek kelime konusmadan yasamaktan biktim. Sorunlari cozmeye zaten bir adim bile yanasmiyor. Bosanmayi cozum olarak goruyorum, ona da yanasmiyor, ne yapmaliyim bilmiyorum, sirf cocuk var diye iki kocaman insan mutsuz mutsuz bu hayati cekmeli mi? Ben cekmeme taraftariyim.
P.S.: Esimle sorunlarimi anlattigim konuma
buradan bakabilirsiniz.
