• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eski eşimden aylar sonra gelen mesaj

Babanne bakacakmış ama bi sağlık sorunları olmuştu tam hatırlamıyorum. Son anda ortada kalınca eşimi aramışlar yoksa mecbur kalmadıkça bana eğilmezler aramız kötüydü. Daha kötü oldu orası ayrı
Yaptıkları hiç doğru değil. İbadet edelim derken yuvanızı yıktılar. İşin içine şiddet girmemiş olsa hadi belki dene diyeceğim ama şuan diyemiyorum. Yinede çok aklında kalacaksa yüz yüze konuş davadan önce. Sen bilirsin.
 
Bu süreçte bebekle alakalı ailesine ve kendisine detaylı bilgi verilmediği bebekle alakalı herşeyden uzak tutuldukları ve çocuk doğsa da onlar göremez gibi söylemlerin olduğunu kullanacaklarmış mahkemede avukatımız böyle söyledi
 
merhaba dostlar, burayı arkadaş tavsiyesiyle açtım kafa dağıtmak derdini açmak için birebir dedi


Ben korona döneminde online eğitim sürecinde sınıfımdan biriyle tanıştım ve yaklaşık 1,5 yıl ilişkimiz devam etti . Daha sonra üniversiteler yüz yüze eğitime geçince aynı evde yaşamaya başladık ben yerleşmeye annemle gitmiştim daha sonra ev sahibine vazgeçtiğimi söyledim ve erkek arkadaşımın yanına yerleştim . 3-4 ay boyunca beraber yaşadık ama sonunda ablasına yakalandık . Habersiz şekilde okuduğumuz şehire gelince eşyaları toparlayamadık ve anlamış orda yaşadığımı . Beni zaten biliyordu beraber yaşadığımızı da öğrenmiş oldu. Muhafazakar bir ailesi var . Yine de ablası söylemez sandım ama yanupmışım. Ablası durumu hemen annesine anlatmış. İnstagramımdan abimi bulmuşlar telefon numarasını istemişler ve beraber yaşadığımızı söylemişler. Bunların başını bağlayalım orta yolu bulalım demişler. Abimle babam yaklaşık 1 ay benimle konuşmadılar ama oydu buydu derken aynı yılın haziran ayında evlendik . Aynı evde yaşıyorduk birbirimizi çok seviyorduk evet ama evliliğe hazır değildik çünkü evlilik biraz da ailelerin herşeye maydonoz olma sanatı . İnanın onunla yaşadığım o 3 ay evliliğimizin toplam süresinden çok daha huzurluydu.


Biz yaşadığımız şehirde ve evde kalmaya devam ettik okul için tek farkı resmi nikahtı . 2 yıl boyunca okuduğumuz şehirde kaldık. O sürede ablası annesi kız kardeşi dahil hepsi gelip gidip bir güzel asabımı bozdular. 1+1 eve misafirliğe gelmek ne bileyim. Zaten ablasından asla hoşlanmam mesafenin de farkında yaptığı büyük ayıptı çünkü


Uzatmayayım biz farklı bir şehire taşındık onun ailesine yakın bir şehir . Eşim iş buldu ben de bir yerle görüştüm muhasebe için . Gireceğim pozisyonda biri varmış 1 ay sonra çıkacakmış onun çıkmasını bekliyordum bir akşam annesi aradı . Umreye gideceğiz ablana bakar mısın diye . 26 yaşında ağır engelli ablası var hem yatalak hem zihinsel engelli altı bağlanıyor. Eşim bakarım dedi . Hemen telefonu aldım . Anne kusura bakmayın ben işe başlayacağım dedim . Oğlum bana senin bir ay kadar sonra başlayacağını söylemişti ama bakamazsanız önemli değil dedi telefonu şak diye kapattı . 2 gün hır gür çıktı aramızda. Bi düzelir gibi olduk sonra yine ben bakacağım sen bakmazsan falan demeye başladı. Ben de burası hasta bakımevi mi dedim . Hala pişman olduğum bir cümle bu . Bana bir kez vurdu . Sonrası tahmin edeceğiniz gibi. Ayrıldık . Evden ayrıldıktan 2 hafta sonra hamile olduğumu öğrendim. Kendisine üniversiteden arkadaşımız vasıtasıyla haber verdim . Ulaşmayı çok denedi bana ama ailem bu konuda çok destek oldu psikolojik olarak her anlamda korudular bana yaklaşamadı . Bebeğimi 16 haftalıkken servikal yetmezlikten kaybettim. Serklaj için gün alınmıştı , hastaneye gelmek istemiş ama kabul etmedim . Ameliyat olamadan bebeğim vefat etti . Sonrası sessizlik. Yas sürecimde istemedim kendisini ,yazdıklarını hep okudum ama hiçbirine dönmedim o da bana yazmadı sonra .


11 kasımda duruşmamız var . Bir yıl sonra bir anda mesaj atmış hala bir şansımızı diye. Çok tuhaf hissettim. Bebeğimi , onu , eski hayatımı. Yani kızım yaşasaydı şu an o ben ve babası bambaşka bir hayat yaşıyor olacaktık. Ama şimdi ben 24 yaşa 24 yıl sığdırmış bir enkaz gibiyim. Geçmiyor içimdeki yara. Onu o kadar çok sevdim ki.


Ne yapmalıyım ya , kalbim bana git konuş diyor. Yüzünü gördüğüm anda başa sararım çok korkuyorum
Size şiddet uygulayan, ailesinden sıyrılamayan eski eşinize bir şans daha vermeyin, affetmeyin. Ayrıca ablasının, abinizin hesabını bulup ona ulaşması, sevgilinizle aynı evde yaşadığınızı söylemesi büyük bir karaktersizlik. Çok geçmiş olsun umarım en kısa sürede toparlanırsınız.
 
tek kocayla degil ailesiyle de yine akraba olacaksın
onu dusun ne guzel 2 senedir görmüyorsun kimseyi. dusunsene cat kapı geldiklerini vs
ayrica engelli ablasi yine problem olacak aile yaslaninca- vefat edince vs
ömürlük bir problem. çözümü de yok
bosver hazir kendi yolunu kurmusken ayril gitsin
 
tek kocayla degil ailesiyle de yine akraba olacaksın
onu dusun ne guzel 2 senedir görmüyorsun kimseyi. dusunsene cat kapı geldiklerini vs
ayrica engelli ablasi yine problem olacak aile yaslaninca- vefat edince vs
ömürlük bir problem. çözümü de yok
bosver hazir kendi yolunu kurmusken ayril gitsin
Annesi bebeğimin, onun kızını küçük gördüğüm için vefat ettiğini iddia ediyormuş . Etme bulma dünyası demiş
 
Annesi bebeğimin, onun kızını küçük gördüğüm için vefat ettiğini iddia ediyormuş . Etme bulma dünyası demiş
Olabilir o onun düşüncesi eğer öyleyse de sen dersini aldın öyle düşün geç ama yaşın çok genç daha kendine yeni bir hayat kur bence bu toksik ilişkiye geri dönme seni sevmeyen insanlarla bir arada ne gerek var zorla olmayanı oldurmaya çalismak ne kadar doğru sevdin ama sevgi yerini saygisizliga bıraktı artık olmuyor
İnsanın kendine yapacağı iyiliği de kötülüğü de başka hiç kimse yapamaz dönersen aynı şeyleri yaşayacaksın bunu bil
Ama hayatın başındasın daha
Evli insanlar bile 10-20-30 yıl sonra bitirebiliyor
Ve genelde iyi ki diyorlar keşke daha önce bitirseydim neden bekledim bunca sene diyorlar
İlerde sende keşke o zaman boşansaydim demeyeceksen dön
 
Annesi bebeğimin, onun kızını küçük gördüğüm için vefat ettiğini iddia ediyormuş . Etme bulma dünyası demiş
Öyle düşünme o hesapla onun kızı da onun ettiği bir şeyden hasta olmuş oluyor. Herkesin hayatı kaderi farklı ondan oldu bundan oldu lafları cahillikten hep. Ama bir sürü şey yaşamışsın tek başına atlatmissin şimdi neden barışasin ki barışacaksan çocuğunu kaybettiğinde barissaydiniz yanında olurdu. Bilmiyorum bu iş artık olmaz gibi geliyor. Hep başa kakılacak bu gebelik sürecini de unutmaz karşı taraf sen bebeğimle ilgili bilgi vermedin diyecek hep.
 
Annesi bebeğimin, onun kızını küçük gördüğüm için vefat ettiğini iddia ediyormuş . Etme bulma dünyası demiş
Ne iğrenç annesi var Kendi birine bir şey mi yapmış da evladı engelli olmuş tövbe est. Peygamber efendimiz de evlat acısı yaşamış birine bir şey yaptığından mı manyak mı bu kadın??
 
Burda da mutlu değilim ki. Annem de ablam da sanki ben hiç evlenmemişim çocuğum olmamış da ordan üniversiteyi bitirip helmişim Gibi davranıyorlar. Çalışıyorum eksiksiz her maaş günü annem paranı dağıtma çeyiz al diyor . Ablam imalı imalı kısmetin açılcak bu davadan sonra falan diyor. Tersleyince de kızıyorlar sen onu kafaya taktın diye . Birinin acısına saygı duymak bu kadar zor olmamalı ben bir bebek kaybettim bir anda nasıl yeni bir hayata atlamamı bekliyolar benden . Ki inanın dönmek istiyorum da demiyorum sadece içimdeki boşluğu açtım size . Nasıl baş ederim bilmiyorum
 
Annesi bebeğimin, onun kızını küçük gördüğüm için vefat ettiğini iddia ediyormuş . Etme bulma dünyası demiş
Bu aileyle tekrar akraba olmaya değmez üç yıl görüşmezsin beş yıl görüşmezsin altıncı yıl el öperken bulursun kendini
Bu arada öncelikle özel evladı olan tüm annelerden özür dileyerek bu yorumu yazıcam bu bir öz eleştiridir
Şu kk bana bu hayatta öğretti ki ben ortalama normal iyi bile olmayan dümdüz insanlardan bile kötü bir insanım sanırım
gerçekten bazen acımasız olduğumun farkındaydım ama bazı şeyleri düşünüyorum cidden ben kötü biriyim galiba
Öncelikle siz kimsenin kızını küçümsemediniz gençtiniz kendinizi yanlış ifade ettiniz aşağılamak ya da küçümsemek için demediniz sizin çocuğunuz da eminin ki bu sebeple düşmedi
Ama aman yarabbi bu laf benim kulağıma gelecek ölceğimi bilsem o kv yi ararım ama böyle çok neşeli bir ses tonuyla nasılsın x hanım yıllar oldu görüşemedik şu bu derken tak diye ee benim çocuğum hakkında bunu demişsin sen doğurdun da noldu gerizekalı korkundan ölemiyosun bile senden sonra çocuğuna nolcak diye
evden bile çıkamıyorsun sağa sola emanet bırakmadan bana bile ağız eğdin allahtan sizin o hastalıklı geninizle bağım olmadı der şak suratına kaparım o saatten sonra ne halt yerse yesin şu hareketi yaparken de gram vicdanım olmaz
 
Biz birbirimizi çok seviyorduk ablasının saçma sapan bir hamlesi yüzünden bir anda kendimizi çok daha ciddi ve ağır sorumlulukları olan bir hayatın içinde bulduk o da çok bocaladı . Evet ablasına bakmamızı istemeleri çok yanlış ama engelli bir birey için burası bakımevi mi tabirini kullanmam çok yanlıştı sinirle vurdu. Şimdi diyeceksiniz olayı polyannalaştırma . Yapmıyorum zaten vurduğu anda bitti bu ilişki şans bile vermedim . Ama çok pişman oldu, çok yalvardı . Burdan gidelim herkesten uzak olalım böyle kopmayalım dedi . Ama ben dinlemedim döndüm . Beni anlamaya çalışın bizim bir bebeğimiz vardı . Elleri ayakları vardı , düşündükçe kahroluyorum. Bu insanlar olmasa biz belki de şu an kızımızı seviyor olacaktık. Bunları dönmek ya da affetmek için de söylemiyorum ama içimdeki boşluğu anlatmaya çalışıyorum. Çok kötü hissediyorum.

Söylediğim şeyde yanlış bir şey yokmuş ki niye sanki ablasına küfğr etmiş gibi görüyorsun kendini. Beyefendi kaç kere ağır engelli ablasının altını değiştirmiş de bir ay bakacakmış? Tamamen sana kitlemek üzerine plan yapılmış. Yetişkin insana da bakmak zorunda değilsin, bakıcı tutsalarmış bir aylık mühlette kızlarına.

Bebeğini kaybetmişsin ağır şeyler yaşamışsın ama lütfen kendine gel. Sen hata yapmamışsın iç düşündüğün kadar ağır bir cümle değil dediğin şey, karşılığı da dayak hiç değil. Gencecik kızsın daha kendine gel
 
Burda da mutlu değilim ki. Annem de ablam da sanki ben hiç evlenmemişim çocuğum olmamış da ordan üniversiteyi bitirip helmişim Gibi davranıyorlar. Çalışıyorum eksiksiz her maaş günü annem paranı dağıtma çeyiz al diyor . Ablam imalı imalı kısmetin açılcak bu davadan sonra falan diyor. Tersleyince de kızıyorlar sen onu kafaya taktın diye . Birinin acısına saygı duymak bu kadar zor olmamalı ben bir bebek kaybettim bir anda nasıl yeni bir hayata atlamamı bekliyolar benden . Ki inanın dönmek istiyorum da demiyorum sadece içimdeki boşluğu açtım size . Nasıl baş ederim bilmiyorum
Canım başın sağolsun. Bence senin esas travman o evlilik değil bebeğini kaybetmen . Eşine duyduğunu sandığın bağ da aslında bebeğinle olan bağın diye düşünüyorum .
Buna odaklanıp bu konuda terapi almanı önerirm
 
Ablası ailelere yumurtlamasaymış siz zaten beraber yaşama sürecinde bu kişiden bir cacık olmyacağınızı görüp ayrı eve geçip bu dönemi ne evlilik ne de bebek kaybı olmadan atlatabilirdiniz. Çok zor ir durum. üniversite çağında okul okuyacak gezip birbirini keşfedecek çocukların üstüne kaç yaşında insan yükünü zorla yüklemişler. O kişiye geri dönmeyin saygısız ailesine sınır koyamamış. Okulunuza işinize odaklanın. Aileniz de arkanızdan iş çevirmiş bir de size küsmüşler, ipleri kendi elinize alın ve herkesle mesafeli devam edin.
 
Burda da mutlu değilim ki. Annem de ablam da sanki ben hiç evlenmemişim çocuğum olmamış da ordan üniversiteyi bitirip helmişim Gibi davranıyorlar. Çalışıyorum eksiksiz her maaş günü annem paranı dağıtma çeyiz al diyor . Ablam imalı imalı kısmetin açılcak bu davadan sonra falan diyor. Tersleyince de kızıyorlar sen onu kafaya taktın diye . Birinin acısına saygı duymak bu kadar zor olmamalı ben bir bebek kaybettim bir anda nasıl yeni bir hayata atlamamı bekliyolar benden . Ki inanın dönmek istiyorum da demiyorum sadece içimdeki boşluğu açtım size . Nasıl baş ederim bilmiyorum

Çözüm o korkunçlu aileye geri dönmek mi? Ailenle mutlu değilsen ayrı eve çıkarsın bir süre sonra. Gerçekten ilk evliliğiniz de hatalar üzerine olmuş, birbirinize gelip gitseniz problem olmayacakken ailenizden habersiz ev kapattığınız için saçma bir durumun içine düşmüşsünüz.

İnançlı biriysen Allah’ın başkasının günahı için küçük bir bebeği celazandıracağı gibi saçma bir şey düşünmüş oluyorsun. Muhtemelen genetik bir problem. Ne yaptın sanki ablasının yüzüne dalga mı geçtin?

Adam sana vurmuş bunu bişe kendi içinde aklama peşindesin. Burası bakımevi mi demişsin diye, gayet haklı bir cümle.

Yaşın daha genç yaşadığın şeyler de ağır olduğu için duygusal bakıyorsun. Bakma lütfen.

Boşanma davasında da ne derlerse desinler, şiddet daha ağır kusur. Nihayetinde boşanacaksın sizin de ağzınız bağlanmadı neticede siz de onların yaptıklarını anlatırsınız. Geldiler de kapıdan mı kovdunuz gelselermiş.
 
Kaybettiğiniz çocuk için çok üzgünüm, yasınızı tutun ama eğer çocuk olsaydı bu çağ dışı adama ve ailesine bir ömür bağlı kalacaktınız. Bebeğin bir yerlerde sizi sevdiğini düşünün ve o doğmamış çocuk için huzurlu sakin bir hayat sunun kendinize. Bir gn doğru zaman geldiğinde doğru kişiyle yine bebek sahibi olabilirsiniz bunu sakın unutmayın.

Yaşadığınız durum sizin gelecekte iyi bir eş, iyi bir anne olamayacağınız anlamına GELMİYOR. 22 yaşındaydınız ve yobazlığın kurbanı oldunuz. Belki 30 belki 40 yaşında harika bir anne olmak sizin elinizde. Medeni ve kültürel olarak ya size denk ya da sizden daha modern biriyle olmaya çalışın.
 
Ben inançlı biri değilim ama şunu eklemek istiyorum sadece, dünyada engellilerle bırakın dalga geçmeyi engellilerin hayat standartlarını düşüren hamleleri bile isteye yapan insanlar var. Çocuklar bir yerlerde bu tip insanlar yüzünden acı çekiyor. Bu insanlar çarpılmıyorlar, çoluğundan çocuğundan çıktığının da bir istatistiği yok. Sizin ima bile olmadan ağzınızdan çıkan laf bebeğinize negatif enerji/karma olarak dönmez. kendinize acı çektirmeyin, cezalandırmayın.
 
Burda da mutlu değilim ki. Annem de ablam da sanki ben hiç evlenmemişim çocuğum olmamış da ordan üniversiteyi bitirip helmişim Gibi davranıyorlar. Çalışıyorum eksiksiz her maaş günü annem paranı dağıtma çeyiz al diyor . Ablam imalı imalı kısmetin açılcak bu davadan sonra falan diyor. Tersleyince de kızıyorlar sen onu kafaya taktın diye . Birinin acısına saygı duymak bu kadar zor olmamalı ben bir bebek kaybettim bir anda nasıl yeni bir hayata atlamamı bekliyolar benden . Ki inanın dönmek istiyorum da demiyorum sadece içimdeki boşluğu açtım size . Nasıl baş ederim bilmiyorum
E ne güzel işte başına kalksalar huzursuz etseler daha mı iyiydi? Bu konular aile ile çok dertleşilmiyor. Arkadaşlarınızla psikolog ile atlatmaya çalışın. Aileniz size geçmişi hatırlatmamaya çalışıyordur kendi kafalarında.
 
Bu süreçte bebekle alakalı ailesine ve kendisine detaylı bilgi verilmediği bebekle alakalı herşeyden uzak tutuldukları ve çocuk doğsa da onlar göremez gibi söylemlerin olduğunu kullanacaklarmış mahkemede avukatımız böyle söyledi
Iyi kullansın da hemen ayrılın. Bak tek tek yazacagim belki kafana dank eder.
Sana;
  • "Kızıma laf etti kendisi buldu" cümlesini kurabilecek kadar kötü bir KV var,
  • Beraber yaşadığınızı öğrenip, gidip anana babana haber veren yine kotu bir görümce var asıl başını yakanlardan birisi bu,
  • Engelli ömür boyu bakıma muhtaç bir başka görümce var, babaanneyi geç başka akraba yok muydu kızım direkt seni denemisler bakabilcen mi diye anlamıyor musun? Sana kalacak o iş, kocan mi bakacak sanki...
  • Ablana bakmam denilince şiddete başvuran bir koca var. Ay ben de x dedim o yüzden vurdu demen hastalıklı düşünce yapıni gosteriyor. Ayrıca bu yaşta ne evlenmesi diyemeyecek kadar basiretsiz birisi. Korunmamis da bravo.

Bunlarla mi akraba olacaksın? Normal dusunemiyorsun bence psikolojik destek almalısın.

Aileni de b.klama sana kendilerince destek çıkmaya, olanları unutturmaya calisiyorlar. Bir daha evlenirsen lütfen korun, emin olmadan cocuk yapma. Yazdıklarım acımasız gelebilir ama senin iyiliğin için yazıyorum. Dinleyip anlamak sana kalmış.

Basın sağolsun ama her şey geçecek.
 
Back
X