Biz birbirimizi çok seviyorduk ablasının saçma sapan bir hamlesi yüzünden bir anda kendimizi çok daha ciddi ve ağır sorumlulukları olan bir hayatın içinde bulduk o da çok bocaladı . Evet ablasına bakmamızı istemeleri çok yanlış ama engelli bir birey için burası bakımevi mi tabirini kullanmam çok yanlıştı sinirle vurdu. Şimdi diyeceksiniz olayı polyannalaştırma . Yapmıyorum zaten vurduğu anda bitti bu ilişki şans bile vermedim . Ama çok pişman oldu, çok yalvardı . Burdan gidelim herkesten uzak olalım böyle kopmayalım dedi . Ama ben dinlemedim döndüm . Beni anlamaya çalışın bizim bir bebeğimiz vardı . Elleri ayakları vardı , düşündükçe kahroluyorum. Bu insanlar olmasa biz belki de şu an kızımızı seviyor olacaktık. Bunları dönmek ya da affetmek için de söylemiyorum ama içimdeki boşluğu anlatmaya çalışıyorum. Çok kötü hissediyorum.