- 1 Nisan 2020
- 248
- 172
- Konu Sahibi mavibeneklikiz777
- #1
Merhabalar aylar önce buraya bir konu açmıştım. Is yerindeki sevgilim aynı anda 2 kişiyle konuşuyormuş diye. O zamanlar çok acı çekiyordum buradaki ablalarım kardeşlerim çok destek olmuştu. Şimdi iş yerlerimiz tekrar açıldığı için o adamla yine aynı ortamdayız. Bu sefer durum biraz daha farklı. Kendisi iş yerinden başka biriyle nişanlandı. Inanın ne kadar şerefsiz de olsa karaktersiz de olsa onu nisanlisiyla gördükçe kahroluyorum. Ben ne ona ne de nişanlısına hiçbir şey söyleyip ara bozuculuk yapmadım. Ama nedense kadın bana takmış durumda. beni bırakın arkadaşlarımı bile sildiriyor. onun dışında ben kadını takip bile etmememe rağmen beni engellemiş. ben birşey yapsam bu hareketlere anlam vereceğim fakat gerçekten onların başladığını duyduğum andan beri bir defa yan bakış bile yapmadım. sadece ikisinin de yüzüne bakmıyorum bu da normal olan diye düşünüyorum. sizce kadın bana niye böyle. sonuçta bile bile kabul eden kendisi. bir de ben kendisini sürekli bana bakarken yakalıyordum bi ara. Eski sevgilimi de bana bakarken bir kaç defa yakaladım. ve eski sevgilim çok neşeli komik biriyken çok durgun bir hal almış. şaşırtıcı geliyor bu durumlar bana. ben karşılarındayken çok geriliyorlar. bunları düşündükçe mutlu oluyorum çünkü ben gerçekten çok zor günler geçirdim ki hala gözümün önünde onların yuva kurduklarına şahit olmak çok zor. hala bazen evimde tek başıma ağlıyorum. sizlere soruyorum ardında birini ağlayarak bırakan bu adam mutlu olabilirmi? üstelik kendisini gerçekten sevdiğimi biliyordu. o da beni seviyordu gözlerinde görüyordum ama bir yandan da sevse gözümün önünde başkasıyla olacak kadar vicdansızlık yapabilir mi diyorum. bilmiyorum ama ruhen çökmüş durumdayım. sanki sırf evlenmek için sadece mantığına uyduğumuz için birileri bizimle olmaya çalışacak ve en ufak zorlukta yerimize başkalarını koyacak. birilerinin listesindeki isimlerden sadece biri olacağız tedirginliği var üstümde. oysa ben bu kişinin bile yerine hala kimseyi koyamıyorum. insanlar nasıl bu hale gelebiliyorlar nasıl neredeyse herkesi aynı görebiliyorlar. bu noktada sanki hepsinin yaptığı birer rol gibi geliyor bana. ya ben çok abartıyorum ya da insanlar gönül denen uzvunu kaybetmiş durumda. neyse kısaca ahım var üstünde mutlu olabilir mi sizce? ahım çıkarmı. sizce vicdanının bir yerlerinde ben varmıyımdır? aslında pişman olup en azından helalleşmeye gelse bu bile yeter bana. kusura bakmayın biraz karışık oldu. içimi dökmüş oldum. sizlerden ricam yargılayıcı cevaplar vermemeniz. belki eleştirmek isteyenler ya da anlattıklarımı saçma bulanlar olacaktır. fakat bu tarz tavırlar insanı daha da kötü hissettiriyor. teşekkür ederim okuyanlara ve elinden geldiğince destek olmaya çalışanlara.