Bence olgunlaşmakla ilgili bir durum. Eskiye özlem duymaya başlıyoruz. Özellikle gece uykuya dalmadan önce bazı hisler oluyor sanki nefes alsam bişeyin kokusunu alacakmışım gibi ya da bir rengin tadını alacakmışım.. Ya da gecmişten gelen bir anı farklı duyularımla tekrar hissedecekmişim uzanıyormusum ama dokunamıyormuşum gibi deli eden bi his. Ama inanılmaz keyif veriyor. Sacma sapan hiç hatırlanmayacak bazı detayları en ufak ayrıntısına kadar bir anda anımsıyorum.
Çocuklukta herseyi bilincsizce öylece yaşıyoruz. Suan bence bu yuzden geçmişe sürekli dönüp bakıyorum neler vardı oralarda beni iyi hissettiren diye.
Aslında bir terapi yöntemi aynı zamanda bu. Kendi cocukluğuna dönüp onunla tanışıp barışıp onu anlamaya çalışmak. Adem güneşin bir kitabı vardı orada okumuştum kendini bırakma sanatı diye.
