Ya aslında ben sağduyulu, soğukkanlı, hoşgörülü ve anlayışlı bakmaya çalışan biriyim herşeylere, başarılıyımdırda bir parça bile olsa bu hususlarda.
Ama cehaletin, bilinçsizliğin, düşüncesizliğin ve anlamsızlığın bu kadarına da pesss diyesim geliyor işte benim bile. Yani niye güleceği çıkıyomuş ki bu hanım kızımızın anlamadım, ha o sonrasındaki cümleyi de zaten yorumlamak ve düşünmek bile istemiyorum o zaten başlıbaşına bir garip vaka.
İnanın aslında şimdi sizlerde özellikle hassas olan bir mevzuda çok daha fazla dikkatinizi çekiyor ve algıda seçicilikten kaynaklı olarak çok çabuk farkedebiliyorsunuz yanlış olan şeyleri, düşüncesiz olan tutum ve davranışları veya konuşmaları ya da yaklaşımları.
Fakat farzedin ki şu an bebekleriniz kucaklarınızda olsun. İnanın bu defa aynı insanların farklı konularda da ne kadar canınızı sıktığını çok kolay görebileceksinizdir. Size karşı veya başkalarına karşı hiç farketmez, onların densizlikleri her yerde devam eder çünkü.
Çünkü böyle şeyler sadece bir konuda değildir. O tür insanlar, her zaman kıracak , dökecek birilerini, saçmalayacak bir takım şeyleri bulurlar. Başkaca birşey beklememek lazım gelir onlardan.
Örneğin, bir şekilde yuva kuramayan yaşı biraz geçkince birileri söz konusu olduğunda, bu tür insanlar onları da incitirler. Hem de en son bile söylenmeyecek şeyleri en ilk söyleyerek. Biraz daha iyi yaşam koşullarına sahip oldukları diğer insanları da bir şekilde incitirler kendi içinde bulundukları şartların diğerlerinden daha iyi olması gibi konularla. vs. vs. bu örnekleri fazlasıyla arttırabiliriz, eminim sizlerde çok şahit oluyorsunuzdur bu tür düşüncesizliklere. Ah işte şu dil var ya şu dil, hani kenarlarında şu balık kılçıkları gibi küçük küçük kılçıklar veya dikenler oluverse bak ozaman insanlar nasıl bir itina gösterirler o dili kullanırken, sağa sola döndürürken ama yok. Yok da, dokuz kere düşün bir kere konuş diye de boşuna söylenmemiş yani değil mi? Hoş, insanın fikri neyse zikri oymuş ya. Gerçi hepimiz insanız, bazen hiç düşünmediğimiz şekilde algılanacak laflar edebiliriz farkında olmadan, kimi şeyler esnektir duruma göre, hani istemeden amacını aşabilir sözlerimiz ama bunları patavatsızlıkla bir tutmak doğru olmaz tabi ki. Çünkü böyle durumlarda zaten o kadar çok üzülürüz ki, durumu düzeltmek adına elimizden geldiğince her tür özrü diler, her tür çabayı gösteririz zaten.
Daha doğrusu ben bu tür şeylere sadece iki kelimeyle "kendini bilmemek" olarak adlandırabiliyorum ancak ve bir insan için en kötü en üzülecek durum olduğunu düşünüyorum.
Sizlerin asla ve asla kaale almamanız gereken, en uzak durmanız gereken insan tipi olmalı böyle insanlar. Düşünsenize, insanın 10 tane de çocuğu olsa bile, o çocukların anne veya babaları bunun için, bu canlar için ne yapmışlar ki? Hangisinin bir tırnağını bir kirpiğini bile onlar yaratmışlar? Böyle bir şeyi bile insanın kendine mal edip, üstelik yetmezmiş gibi hani sanki bir meziyet unsuru olarak kendileriyle bütünleştirmeleri ve bir de bunu sözleri ve davranışlarıyla başkalarına da yansıtmaları ne büyük bir gaflet.
İşte olay bu kadar basit. Daha fazlasına gerek yok. Bunun bile idrakinden uzak kişileri Allah ıslah etsin. Yüce Rabbim böyle insanlara, öncelikle hem kendilerinin hem de evlatlarının canlarının bir emanet olduğunun bilincine erebilmelerini sağlasın. ve bırakın evlat unsurunu, her ne olursa olsun, çok ayıplanacak şeylerde bile bir insanın başına gelmiş hiç bir şeyi, bir insan olarak mümkün olduğunca kınamamak gerektiğini de tüm insanlara ve hepimize bildirsin, o idrakleri versin bizlere inşallah ki, biraz olsun erdemli insan olma yolunda adım atmış olabilelim.
Yani özellikle sizlerin stress ve sıkıntıdan böylesi uzak durmanız gerekirken, hoş olmayan sözler sarfettiğini bildiğiniz insanlardan uzak kalmayı başarmanız ve onları matematikte nasıl ki "bir sıfır" etkisiz elemansa, aynı o şekilde kendi günlük yaşantınız içerisinde ve kendi hayatınızda birer etkisiz eleman haline getirmeyi başarmanız öncelikli işlerinizden biri olmalı. Bu sadece sizin için değil, hepimiz için geçerli bir hayat kuralı gibi geliyor aslında bana. Yoksa, boşu boşuna bir densizlik yüzünden sinirlerimiz keman teli gibi geriliyor. Oysa ne gerek var ki, öyle değil mi?