Arkadaşlar merhaba. kısaca kendimden ve sevgilimden söz edeyim size. 1 yıldır birlikteyiz. ikimizde 27+ yaş, işi gücü olan ,ortalamanın üstü geliri olan, uyumlu ve cok mutlu , ailelerinden güler yüz dışında hiçbirşey beklemeyen gençleriz.
Sorun erkek arkadaşımın ailesi benimle daha doğrusu kimseyle evlenmesini istemiyorlar oğullarının. Sevgilim, babasının kariyeri altında hep ezilmiş, sürekli eleştirilmiş, ailede hep kendini yetersiz hissettirilmiş. Tam bir beyefendi olmasına, nazik olmasına, sorumluluk sahibi olmasına ve tahsilini fazlasıyla yapmasına rağmen...
Binbir türlü bahane ile bizi ayırmaya çalışıp oğullarının iş dışı zamanını enerjisini onlara ayırmasını, ailede ayak işlerine koşmasını, bir taraftan evliliği falan boşverip kariyer yapmasını istiyorlar. daha gençmiş. 35 yaş falan idealmiş :) yani 10 yıl sonra. üstüne oğullarının bilinç altında benden soğumasını sağlamak için benimle ilgili sürekli eleştirel ve kötü yorumlar yapıyorlar.
erkek arkadaşım ise bana evlenme teklif ettiğini söylemiş. bayramda istemeye gidelim demiş. babası tabiki "ben gelmem sende pişman olursa dön baba evin burası ben demiştim demem" demiş. şaka gibi...
Erkek arkadaşım böyle olunca çok üzüldü çok ağladı hatta kaç. gündür kalp çarpıntısı yaşıyor. Psikolojisi çöktü. Çünkü alışılagelenin aksine çok hassas, duygusal bir erkek. Ailesinin bu davranışı onu hayal kırıklığına uğrattı. istemeye yalnız geleceğim diyor. ailemde bu şartlarda olumlu bakmaz tabi.
Ayrılık kelimesi geçtiğinde bile sinir krizleri geçiriyor. ayrılmak kesinlikle istemiyor. Ama arada kalmak onu da çok yoruyor. Bekledikce bizi daha cok üzecekler türlü bahanelerle yıldırmaya çalışacaklar biliyoruz. Bu durumdan çok yoruldu-k ve artık evlenmemiz gerektiğini düşünüyoruz. ama ya sonrası.. sevgilim üzülür onları özler pişman olur mutsuz oluruz evliliğimizde diye çok korkuyorum.
Sanıyorum başka çıkar yol da yok bize. derdimizi paylaşacak kimsemiz de yok. fikri olan varsa paylaşsın lütfen..
ben 4 yıl önce aynı şeyleri yaşadım halende bitmiş değil bu konulardan dolayı tükendim
eşim tek geldi istemeye aileme yalvardım günlerce ağladım yatmadım yemedim ikna ettim
ve evlendik eşim arkamda mutlu oluruz diyrdum çok sevdim çok sevdi fakat 4 yıl geriye dönüp baktığımda
çok üzülmüşüm yıpranmışım kimin için ne için
adam;( kendi paramla nişan elbisemi aldım giymek nasip olmadı
isteme kahvesinin duygusunu hiç yaşamadım herkesin bir kahve hikayesi vardır demi
eşim tek başına geldi ailemin evine iki yüzük üzerimde eşofmanlarla annem taktı
herkese yalan söyleyip ne olur bu akşam kimse bize gelmesin ailesini sorarlarsa ne derim
nasıl derim beni istemediler çocuk tek geldi aileme bunu nasıl yaşatırım diye dualar ettim
gelinliğimi kendim aldım evimi kendim tuttum eşyamı kendim aldım borcumu kendim ödedim
asgari ücretle aileden uzakta gurbette ve üstüne askere gitti asker harçlığını gönderdim
elinde iki kuruş parası vardı hepsini asla arkasında durmayan babasına verdi
yine tmm dedim )
şimdi o uğruna yüreğimi tükettiğim adam bana diyr ailem laf ederse snin sorunun.
ben görüşmek istemedim hiç
zorla götürüldüm evlerine lafları suratları bitmedi aman eşim üzülmesin
diye diye üzülen dökülen ben oldum çünkü her gidişimin dönüşü oldu
onlar yüzünden hasta oldum eşim ise onlara birgün ya niye bu kıza böyle yapyrsnz
demedi. görüşmek istemem el alem konuşmasın gel git diye kapıma kadar gelirlerdi
allah rızası için deyip giderdim gittiğime de pişman olurdum eşim birgün demedi
madem bu insanı görmek istyrsanız utanma belasına da olsa o zaman gerçekten ailen olun
içinizdeki haseti silin demedi
yani canım açıkçası hep sorun yaşayacaksın yeri geldiğinde eşin karşında olacak arkanda değil
onlara asla hatalarını söylemeyecek ama sana gelince lafı bitmeyecek bunlara tmm diyrsan sen bilirsin
ama benim şimdiki aklım olsa sevgimden ölsem de elde değersiz olmazdım anam babam kıyamazdı el kıydı
çok şey gidiyor yüreğinden açıkçası
eşimin zoruyla ailesi istemeye geldiler ama sonrasında bı problem çıkarıp bizi ayırmaya çalıştılar, esim beni seçince evlatlıktan redetti babası...esimin çalıştığı şehre yerleşmişti ailesi giderlerken düğün için yaptığı tüm yatirimi ve aldığı bazı eşyaları da götürdüler...eşimin kişisel eşyalarına klorak katarak öldürmeye de teşebbüs ettiler ve bunları biz nisanliyken yaptılar... Allah'tan rabbim eşimi korudu da farkettik kokudan... Her şey böyle olunca apar topar evlendik... Hala bile bizle uğraşıyorlar arıyorlar eşimin moralini bozuyorlar ,huzurumuzu kaçırıyorlar... Benim ailem bize destek çıktı çünkü sevgimiz çok büyüktü ... Bunlar olurken ben öğrenciydim daha... 3.5 yıllık evliyiz 11.5 aylık bı oğlumuz var... Mutluyuz mutluluğa ama birçok şey içimizde kaldi ... Ara ara hayatımıza girmeye calismasalar daha mutlu olacağız ama...
