Evlenmek istemiyorum..

hanne

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
6 Ekim 2006
700
3
kızlar bu konuyu açmak istedim çünkü burada da benzer şeyleri yaşayan birçok arkadaşım olduğundan eminim.

evlenmek bana zor geliyor,yani bir sorumluluk altına girmek,yada o evliliği yürütememek,yada zamanla üzüleceğim şeyler yaşamak,pişman olmak,ailesiyle sorunlar yaşamak,yada işte evliliğin getireceği zorluklar.bir de geçen zamanı olması gerektiği gibi yaşayamamaktan kaynaklanan birşeyler de var.yani ailem oldukça muhafazakardı,şunu yapma,buraya gitme,onunla görüşme,erkek arkadaş takıntısı,aynaın karşısında geçirdiğim zamanı bile yanlış yorumlarlardı,onların suyuna gittim,iyi bir evlat oldummu bilmiyorum ,ama çocukluktan sonraki yıllarımı heba ettiğim bir gerçek.şimdi bu yaşanmamışlıkların üzerine evlenip çoluk çocuğa karışıp bu yaşayamadıklarımın özlemiyle iç geçirmekten de korkuyorum açıkçası..

bir de daha önceki ilişkim,yanlış bi seçimdi ve ben 1buçuk 2 yıl gibi bir dönemde neredeyse psikolojim bozuldu,bitmesi de sorunlu oldu tamamen attım kafamdan,belki bu yüzden kırılmaktan korktuğum için ilişkilere çok sıcak bakamıyorum,kaçıyorum bir ilişki yaşamak istemiyorum..

işte o veya bu nedenlerden evlilikten,ilişkilerden kaçıyorum,kimseyle akraba olmak istemiyorum,yaşım da geldi,bana kalsa belki hiççç evlilik yapmam çok sevebileceğim istediğim gibi biri karşıma çıkana kadar.ama sanki belli bir yaşa gelince herkes evlenmek zorunda,yoksa evde kaldın gibi bir düşünce var hala..bunu da kaldıramam ne yapacağımı bilmiyorum neden böyle oldu,

eğer hayatıma yanlış bir kişi daha girerse artık bunun geri dönüşü hiç olmaz,işte bu da korkutuyo beni.evlilik sürecinde alışıyomu insan,ne bileyim öyle zor geliyo ki bana.

ne dersiniz kızlar,biraz konuşalım istedim açtım bu başlığı belki biraz karşık oldu ama malum bu evlilik konusu bi çoğumuzun ortak derdi ertelemek mi en doğrusu
 
tatlım evlenemeye mecburmusun zorluyormu ailen seni evlenmek için?? evlenme eğer yapamicağını düşünüyorsan..
 
evlilik doğru zamanda doğru insanla yapılmalı... bu düşüncelere sahipken dünyanıon en iyi adamıda olsa gözünün üstünde kaşın var diye hayatınız zindana dönnebilir.
doğru zamanı beklemek maddi manevi mantıkla aşkla birleşmiş bir yuva kurmak en mantıklusı.
 
Evlenmek zorunda değilsiniz, ama her evlilik sorunlu olacak diye bir kaide de yok.
Şimdiden kuruntular kurmak gereksiz. Her şeyi zamana bırakın olsun gitsin.
 
herkes evlenmek zorunda degıl canım..
evlılık cok buyuk bır sorumluluk herkes kaldıramıyor.. altından kalkamayacagını dusunuyorsan evlenmen sart degıl..
ama hayatını kurmaya calıs.. yanı aılen dolayısı ıle yasamadıgın ıcınde ukte kalanlar varya bır bır onları yap..
güçsüzlüklerinden eksikliklerinden dolayı engelleme kendini evlenme isteiğini yani..
otur eksikliklerini gider ve düşün sağlıklı karar vermeye çalış..
hali hazırda bir aday yoksa kendini toparlamana ve kararlar almana çokça vakit var demektir zaten acele etme..
ve unutma herkes evlencek diye bir şart yok..
 
eğer tereddütleriniz varsa..size zor geliyorsa evlenmeyin,ama unutmayın ki..her evlilik sorunlu olmaz
 
kızlar bu konuyu açmak istedim çünkü burada da benzer şeyleri yaşayan birçok arkadaşım olduğundan eminim.

evlenmek bana zor geliyor,yani bir sorumluluk altına girmek,yada o evliliği yürütememek,yada zamanla üzüleceğim şeyler yaşamak,pişman olmak,ailesiyle sorunlar yaşamak,yada işte evliliğin getireceği zorluklar.bir de geçen zamanı olması gerektiği gibi yaşayamamaktan kaynaklanan birşeyler de var.yani ailem oldukça muhafazakardı,şunu yapma,buraya gitme,onunla görüşme,erkek arkadaş takıntısı,aynaın karşısında geçirdiğim zamanı bile yanlış yorumlarlardı,onların suyuna gittim,iyi bir evlat oldummu bilmiyorum ,ama çocukluktan sonraki yıllarımı heba ettiğim bir gerçek.şimdi bu yaşanmamışlıkların üzerine evlenip çoluk çocuğa karışıp bu yaşayamadıklarımın özlemiyle iç geçirmekten de korkuyorum açıkçası..

bir de daha önceki ilişkim,yanlış bi seçimdi ve ben 1buçuk 2 yıl gibi bir dönemde neredeyse psikolojim bozuldu,bitmesi de sorunlu oldu tamamen attım kafamdan,belki bu yüzden kırılmaktan korktuğum için ilişkilere çok sıcak bakamıyorum,kaçıyorum bir ilişki yaşamak istemiyorum..

işte o veya bu nedenlerden evlilikten,ilişkilerden kaçıyorum,kimseyle akraba olmak istemiyorum,yaşım da geldi,bana kalsa belki hiççç evlilik yapmam çok sevebileceğim istediğim gibi biri karşıma çıkana kadar.ama sanki belli bir yaşa gelince herkes evlenmek zorunda,yoksa evde kaldın gibi bir düşünce var hala..bunu da kaldıramam ne yapacağımı bilmiyorum neden böyle oldu,

eğer hayatıma yanlış bir kişi daha girerse artık bunun geri dönüşü hiç olmaz,işte bu da korkutuyo beni.evlilik sürecinde alışıyomu insan,ne bileyim öyle zor geliyo ki bana.

ne dersiniz kızlar,biraz konuşalım istedim açtım bu başlığı belki biraz karşık oldu ama malum bu evlilik konusu bi çoğumuzun ortak derdi ertelemek mi en doğrusu

evet aslında düşünüldüğünde evlenmek gerçekten zor bir şey. ne kadar süre bir insanı tanımaya çalışsan da aynı çatı altına girildiğinde her şeyin değiştiğini söyler annem. bir anda farklı insanlar olup çıkıverirsiniz der.

bundan önceki ilişkin de pek sevgi ve saygı çerçevesinde geçmediyse evliliğe sıcak bakmıyor olman da yadırganamaz. ben de bazı bazı benzer yönleri olan şeyler geçirmiş olsam da başımdan, bende daha farklı nüksediyor ama bu.

ne bileyim bazen sadece çocuk özlemiyle evlenme isteği doğuyor içimde ama sonra düşünüp tartıyorum. bunun oluş yolu da çok önemli geliyor.
ne bileyim çevremde ben hep tanıştırılarak evlenen insanları görüyorum yani flört aşamasını pek yaşamadan direkt evleniyorlar. bu aşama gerekli mi değil mi tartışılır fakat ben bu şekilde olmasını istemiyorum.
sonra benim de sonum onlar gibi olacak diye evlenmekten soğuyorum. ben hiç sevmediğim biri ile evlendiğimi hele de tanımadığım bi insanla evlenebileceğimi hayal etmedim ve düşündükçe de ağlayasım geliyor. sonra bişeyler oluyor ve evliliğe özlem duyuyorum resmen, harika bir şey gibi geliyor gözüme.
bende bir dengesizlik hali mevcut kısacası. bilmiyorum belki de bu kadar hedefsizken bir yol bulamıyorumdur da kendime bu dalgalanmaları yaşıyorumdur , ilerde son bulacaktır. ama merak ettiğim bir şey var; sen belli bir zaman döneminden beri sürekli mi bu şekilde hissediyorsun? ne bileyim hiç gel gitlerin olmuyor mu? bir ben mi böyle karar veremiyorum evlilik iyi bir şey mi kötü mü diye?
 
evet aslında düşünüldüğünde evlenmek gerçekten zor bir şey. ne kadar süre bir insanı tanımaya çalışsan da aynı çatı altına girildiğinde her şeyin değiştiğini söyler annem. bir anda farklı insanlar olup çıkıverirsiniz der.

bundan önceki ilişkin de pek sevgi ve saygı çerçevesinde geçmediyse evliliğe sıcak bakmıyor olman da yadırganamaz. ben de bazı bazı benzer yönleri olan şeyler geçirmiş olsam da başımdan, bende daha farklı nüksediyor ama bu.

ne bileyim bazen sadece çocuk özlemiyle evlenme isteği doğuyor içimde ama sonra düşünüp tartıyorum. bunun oluş yolu da çok önemli geliyor.
ne bileyim çevremde ben hep tanıştırılarak evlenen insanları görüyorum yani flört aşamasını pek yaşamadan direkt evleniyorlar. bu aşama gerekli mi değil mi tartışılır fakat ben bu şekilde olmasını istemiyorum.
sonra benim de sonum onlar gibi olacak diye evlenmekten soğuyorum. ben hiç sevmediğim biri ile evlendiğimi hele de tanımadığım bi insanla evlenebileceğimi hayal etmedim ve düşündükçe de ağlayasım geliyor. sonra bişeyler oluyor ve evliliğe özlem duyuyorum resmen, harika bir şey gibi geliyor gözüme.
bende bir dengesizlik hali mevcut kısacası. bilmiyorum belki de bu kadar hedefsizken bir yol bulamıyorumdur da kendime bu dalgalanmaları yaşıyorumdur , ilerde son bulacaktır. ama merak ettiğim bir şey var; sen belli bir zaman döneminden beri sürekli mi bu şekilde hissediyorsun? ne bileyim hiç gel gitlerin olmuyor mu? bir ben mi böyle karar veremiyorum evlilik iyi bir şey mi kötü mü diye?


evtçok fazla dengesizlik yaşıyorum gelgitlerim oluyor.bazen evlenip yuva kurmanın güzel birşey olacağını hatta bazen bu yaşayamadıklarım adına da en kestirme yol olacağını düşünürken bazen işte böyle tam tersini düşünüyorum,:gitme:
 
Kendini şartlandırma..Kafanı dinle..Sen evliliği arama..O gelsin seni bulsun..
ıstemezsen de evlenme nolucak ki..
 
Önceki yaşadıkların ilerde yaşıcaklarına bi örnek değil ki...
Geçmiş geçmiştir... Bu konularda kötü anıların var diye ilerdede hep kötü olur diye düşünme...
Evlilikten korkuyorsan bi süre bu düşünceyi aklından at... Evlilik düşüncesi zamanla gelişir... Yaşadığın güzel bi birliktelik evlilik temellerini attırır... Doğru zamanda doğru insanla... Evlilik işte o zaman güzeldir.. Ve arkadaşların dediği gibi her evlilik sorunlu olmaz..
 
evliliğin çok zor olduğuna inananlardanım ben de. şöyle ki bi erkeği idare etmek kolaydır değildir kişiye göre değişir fakat zorluktan kastım insan kendinden bile sıkılabiliyor, bir başkasıyla sürekli aynı çatı altında olmak veya çocukların sorumluluğunu sürekli olarak almak çıldırtıcı geliyor bana da. bir çocuğun günde bilmem kaç kez besleneceğini düşünmek bile beni delirtir. yani yapım buna uygun değil. ya da bir erkeğe her akşam yemek hazırlamak akıl almaz geliyor bana. evliler lütfen yanlış anlamasınlar ben böyle hissediyorum.

birinin hayatına müdahale etmekten nefret ederim. benim hayatıma müdahaleden de aynı şekilde. böyle olunca birini hayatına sokmak çok zor oluyor. ve bence sokmak zorunda da değiliz.

ancak sevgi istiyorsun... bu da kafa karışmasına neden oluyor. gerisi yok yazımın...
 
Seni o kadar iyi anlıyorumki yaşadıklarının aynılarını yaşadım.Başımdan talihsiz bir ilişkide geçti.Erkeklerden nefret eder duruma gelmiştim.Kendime her zaman evlilik hayatım bekarlık hayatımdan daha kötü olacaksa hiç evlenmem daha iyi derdim.Sonra bir gün karşıma eşim çıktı ve benim bu düşüncelerimden dolayı benden çekmediği kalmadı.Ama o hep bana göreceksin bekarlığında yapmak isteyipte yapamadığın biçok şeyi büyük bir özgürlükle yapacaksın derdi ama ona inanan kim.Velhasıl dediğide oldu şimdi 2,5 yıllık evliyiz ve ben o kadar huzurlu ve rahatımki dilediğim herşeyi özgürce yapabiliyorum.Bana karşı baskıcı olan ailemin durumuda o kadar değişti ki bizden çıktın artık eşin var senin sorumlulukların ona diyorlar.
Evlilik işi nasip işidir sen bol bol dua et inan rabbim gönlüne göre birini verecektir sana çünkü o seni senden daha iyi tanıyor.
 
Evlenme sende gec evlen.. illa evlenmek içinde evlenilmez ki..
Zaten evlilik kalkacak iler ki yıllarda...:dance:
 
ben de istemiyorum,işte bu evleneceğim insan diyeceğim biri olmadığı için galiba,aslında yuvam olsun ,çocuğum olsun istiyorum ama evliliğin ağır sorumluluğunu kaldırabileceğim bir insan olmadan cesaret edemem,korkuyorum ben.28 yaşıma geldim ama ne yapalım ömür boyu sürecek bir işe imza atmak kolay değil
 
gerçekten aşık olup, her an birlikte olmak isteyeceğin biri karşına çıkınca balıklama atlarsın
korku filan olmaz
bilinmeyen şeyler herzaman korkutur insanı
hepimiz az çok yaşadık bunu
biraz da bunun bir savunma mekanizması olduğunu düşünüyorum
en azından bazıları için
belirli bir yaşa gelip de evlen(e)memişse
ben istemiyorum zaten
şeklinde bir savunma oluşuyor
ya da rahatlığın verdiği alışkanlıkla
düzenine bozmak istememe durumu ortaya çıkıyor
 
ailen seni ewlenmeye mi zorluyor canım?
şuan hayatında kmse yok,sewdiğin biri de yok niye o zaman bu konu,anlayamadım?*?
söylediğinin cewabı çok basit hazır hissetmiyorsan we istemiyorsan ewlenme!!
şuan gerçekten sewdiğin biri olmadığı için böyle düşünüyorsun.böyle bir kişi olursa zor falan gelmez,aksine sabırsızlanırsın bile ewlenmek için.
geçmişte yaşadığın olumsuzluklar seni fazlasıyla etkilemiş.içine kapanık we çok duygusal birisin sanırım.
ailenin yapısı da senin psikolojini etkiliyor.aynanın başında fazla wakit geçirmen bile yanlıuş yorumlanıyorsa kendini gerçekleştirebileceğin we istediğin şeyleri yapabileceğin alan ewde yok denecek kadar az.
kimsenin sana istemediğin şeyleri yaptırmasına da izin werme...
 
Seni o kadar iyi anlıyorumki yaşadıklarının aynılarını yaşadım.Başımdan talihsiz bir ilişkide geçti.Erkeklerden nefret eder duruma gelmiştim.Kendime her zaman evlilik hayatım bekarlık hayatımdan daha kötü olacaksa hiç evlenmem daha iyi derdim.Sonra bir gün karşıma eşim çıktı ve benim bu düşüncelerimden dolayı benden çekmediği kalmadı.Ama o hep bana göreceksin bekarlığında yapmak isteyipte yapamadığın biçok şeyi büyük bir özgürlükle yapacaksın derdi ama ona inanan kim.Velhasıl dediğide oldu şimdi 2,5 yıllık evliyiz ve ben o kadar huzurlu ve rahatımki dilediğim herşeyi özgürce yapabiliyorum.Bana karşı baskıcı olan ailemin durumuda o kadar değişti ki bizden çıktın artık eşin var senin sorumlulukların ona diyorlar.
Evlilik işi nasip işidir sen bol bol dua et inan rabbim gönlüne göre birini verecektir sana çünkü o seni senden daha iyi tanıyor.

evet aynen erkeklerden nefret ediyorum.hiçbirini samimi bulmuyorum.inş ben de senin gibi böyle biriyle karşılaşır ve evlilik fobimi yenerim.o da benden çok çekecek biliyorum :umursamaz:ama şimdi erkekler öyle hızlı yaşamak istiyoki herşeyi herşey bir an önce olsun bitsin oysaki ben böyle bir ilişkiye ne hazırım ne de istekliyim..
 
doğru kişiyi bulduğunda bence kesinlikle bu tereddütlerin ortadan kalkacak kendiliğinden. Sakın evlenmem gerek, yaşım geldi vs. diye toplum baskısı yüzünden evlenme. Zaten ne sen ne karşındaki kişi mutlu olur o zaman. Beklemeni tavsiye ederim biraz daha...
 
evt dovecum üzerimde o baskıyı hissediyorum.yaşım geldi daha doğrusu bu benden çok annemin düşüncesi :) bir de benden küçük erkek kardeşimin evlenmek istemesi elimi çabuk tutmam gerektiğini hissettiriyo bazen sanki,ben de beklemek taraftarıyım bilmiyorum yanlışmı düşünüyorum :KK43:(
 
X