ben diyorum valla. allaha şükür başım belaya girerse koşacak kapilarim var.
Başka sebeplerden ötürü yalnız hissettiğim üzüldüğüm oluyor ama hiç düşünmedim çevremiz genişler felan zaten inan bana 1 g*rizekalı daha hayatıma almak istemiyorum insanlar mide buşandırıcı benim küçük mutlu huzurlu bi yuvam var onu mutlu sürdürmeye çalışıyoruz beraber eşimle ve en iyi arkadaşım bi annem bi de eşim gerçekten başka kimseye ihtiyacım yok yalnızlikla baş edebilmeyi öğrendim arkadaşlardan yola çıkarsak eğer 10 parmaktan 2 geri kaldı ama onlarda kendi alanlarında problem yaşıyor herkes kabuğuna çekildi iş başa düştü kendimle kahve içiyorum kendimle geziyorum sadece kendimle ilgileniyorum ve böylesi daha güzel insanın kendisini sevip ilgilenmesi yalnızlığın tadını çıkarması çok daha iyi. Fazla iyilik ettiğim herkes yok oldu gitti bana ne faydası oldu ki üzüntüden başka :) kimseden bi beklentim yok bu beklentiyi kestikten sonra ben okadar mutlu olmaya başladım ki anlatamam kimse düştüğünde kimseyi kaldırmaz bi tekme de sen yerdeyken onlar atar. Sen kendini kaldırmazsan kimse kaldırmaz. Tek çare sensin kendine bu dünyada
Benim çevrede sevdiğim ve güvendiğim insanlar olduğunu düşünüyorum ama ruh halimin yükselmesinde çok da etkili olduğunu düşünmüyorum.hiçbir zaman mutlu ve huzurlu biri olmadım bu saatten sonra da olacağımı düşünmüyorum.çok etkilemiyor gibi geliyor yani beni ne bileyim.hiç olmasa daha da kötü olurum tabi bence.
Eşim,çok güzel dostlerım,sırtımı dayayacağım kardeşlerim var.Böyle sayınca elimdeki nimetleri bir kez daha farkettim.
İnsanları niye sevmezki bir insan!!! Ben arkadaşlarim,dostlarım,tanıdıklarım olmazsa,dertlerimi,mutluluğumu,sıkıntımı paylasmazsam nasıl cogalabilirimki? Yalnızlık evet bazen iyidir ama herzaman değil,sıkıntıdan patlarim,evliyim 3 çocuğum var ama iyikide bir sürü tanidigim var ben yalnızlik sevmem,darlaninca kapısını çalacağım bir arkadasim olsun,dostlarıma evdemisin derim yokum gelme dese bile kahve kkoy geliyorum derim ve bu samimiyeti seviyorum,yalnızlık çok kotu be iyiki hayatımda gerekli gereksiz bir sürü insan var,yeni hayatlar yeni heyecanlar elimden gelse dünyayı gezip daha daha daha çok insan tanımak isterim
Bence aslında herkes yalnızdır. Eş dost bir yere kadar. İç dünyanı paylasamadigin durumlar oluyor ve kendi kendine de mutlu huzurlu olmayı bilmek gerek. Sevdikleriniz hep yanımızda olsun inşallah fakat belli kayıplardan ve yas sürecinden sonra benim düşüncem bu. Herkes yalnızdır kalabalık da olsa
Benim öyle bir çevrem vardı fakat yıllar geçtikçe samimiyetini sorgular oldum hepsinin. Evlilik çocuk derken anlasilmadigim yerde durmadım kendimi çektim ve mutluyum
Arkadasım var ama yardım ancak kan bagısı ıstemek zorunda kalırsam herhalde arardım kı malesef öyle bır durumada dustum ama yoldan tanımadıgımız ınsanları aldık goturduk ama yine de arkadasmıs falan kımseyı aramadım...Bılmıyorum yapıylada alakalı sanırım ben kımseden bısey ısteyemem o yuzden bu dunyada bence herkes teke tek..
