Evliliğimi kurtarmak için bir konuşma yapacağım eşimle, siz ne düşünüyorsunuz?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Zubeyde54

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
5 Ocak 2022
42
14
Bugün eşimle aramda bir konuşma gerçekleşecek ve sonucunda boşanıp boşanmicamızı anlayacağız, en azın kendi tarafımdan bu böyle. Özetle, eşimin benimle, evle veya çocuk olsaydı çocukla ilgisiz olması gibi bir sorunum yok. Aramızda normal şartlarda iyi. Ama bunlar ben uysal olduğum sürece var, çünkü bir birimizden tarif edemeyeceğim şekilde farklıyız. 1 yıllık evliyim, sevgililik dönemim olmadı, görücü usulu gibi oldu ama sevdik birbirimizi. Ama artık çok zorlanıyorum, çünkü onun hayatını yaşıyorum, ayak uydurmaya çalışıyorum, onun istediği şeyleri yapıp sevmediklerini yapmıyoruz. Mesela bütün gün evdeyiz, hiç daha beraber kahvaltıya çıkmadık. Bir kaç kere konusu geçti hep vaz geçti, sen heveslendin diye gaza geldim diyor en küçük örnek. Ben bunları yaptığımdan artık ilgi duymuyorum, sen arkadaşlarınla plan yap böyle şeyleri onlarla yap, onlarla gezmeye git diyor. Ona anlatmak istediğim şey, gezmeye, yemeğe vs gibi aktiviteleri beraber kaliteli zaman geçirelim diye yapmak istiyorum. Sirf gezmeye gitmek için değil, evlenmeden önce zaten her hafta sonu birşey yapıyordum arkadaşlarımla veya başka bir ülkeye tatil için gitmişliğim var. Bunları hala arkadaşımla yapacaksam, bağımsız biri olup çıkacağım bunu kesin hissediyorum, soğuyacağım eşimden. Evlilik sorumluluk almak evet, şuan büyük sorumluluk altında değiliz fakat olsak ne fark eder, evlilik beraber ikimizinde mutlu olacağı şeyleri bulmak yapmak değil mi? Ama hep kendimi taviz veren tarafta hissediyorum, onun sevipte benim sevmediğim ama mutlu olsun diye yaptığım dahada yapacağım şeyler var ben açık görüşlü biriyim. Ama aynı hassasiyetin onun için geçerli olduğunu düşünmüyorum. Eşime bunları anlatıp konuşacağım ama onu tanıdığım için büyük ihtimalle çok birşey değişmeyecek hatta bana benimle empati kuramadığını gösteren cümleler söyleyecek ve ben bundan sonra beni anlaması, kendimi anlatmak için çok yorgun olacağım.

Siz ne düşünüyorsunuz, böyle sorunlarınız var mı? Abartıyor muyum? Eşimle konuşurken haklıysam eğer hiç olmazsa kendi cinsimden kişilerden destek almış olurum.
 
Bugün eşimle aramda bir konuşma gerçekleşecek ve sonucunda boşanıp boşanmicamızı anlayacağız, en azın kendi tarafımdan bu böyle. Özetle, eşimin benimle, evle veya çocuk olsaydı çocukla ilgisiz olması gibi bir sorunum yok. Aramızda normal şartlarda iyi. Ama bunlar ben uysal olduğum sürece var, çünkü bir birimizden tarif edemeyeceğim şekilde farklıyız. 1 yıllık evliyim, sevgililik dönemim olmadı, görücü usulu gibi oldu ama sevdik birbirimizi. Ama artık çok zorlanıyorum, çünkü onun hayatını yaşıyorum, ayak uydurmaya çalışıyorum, onun istediği şeyleri yapıp sevmediklerini yapmıyoruz. Mesela bütün gün evdeyiz, hiç daha beraber kahvaltıya çıkmadık. Bir kaç kere konusu geçti hep vaz geçti, sen heveslendin diye gaza geldim diyor en küçük örnek. Ben bunları yaptığımdan artık ilgi duymuyorum, sen arkadaşlarınla plan yap böyle şeyleri onlarla yap, onlarla gezmeye git diyor. Ona anlatmak istediğim şey, gezmeye, yemeğe vs gibi aktiviteleri beraber kaliteli zaman geçirelim diye yapmak istiyorum. Sirf gezmeye gitmek için değil, evlenmeden önce zaten her hafta sonu birşey yapıyordum arkadaşlarımla veya başka bir ülkeye tatil için gitmişliğim var. Bunları hala arkadaşımla yapacaksam, bağımsız biri olup çıkacağım bunu kesin hissediyorum, soğuyacağım eşimden. Evlilik sorumluluk almak evet, şuan büyük sorumluluk altında değiliz fakat olsak ne fark eder, evlilik beraber ikimizinde mutlu olacağı şeyleri bulmak yapmak değil mi? Ama hep kendimi taviz veren tarafta hissediyorum, onun sevipte benim sevmediğim ama mutlu olsun diye yaptığım dahada yapacağım şeyler var ben açık görüşlü biriyim. Ama aynı hassasiyetin onun için geçerli olduğunu düşünmüyorum. Eşime bunları anlatıp konuşacağım ama onu tanıdığım için büyük ihtimalle çok birşey değişmeyecek hatta bana benimle empati kuramadığını gösteren cümleler söyleyecek ve ben bundan sonra beni anlaması, kendimi anlatmak için çok yorgun olacağım.

Siz ne düşünüyorsunuz, böyle sorunlarınız var mı? Abartıyor muyum? Eşimle konuşurken haklıysam eğer hiç olmazsa kendi cinsimden kişilerden destek almış olurum.
Ben 2,5 yıllık evliyim. İlk 2 yılımızda küçük bir adada görev yaptığımız için sosyal hayatımızı renklendirecek çok aktivite yoktu. Hem o yönetici pozisyonunda olduğu için işleri çok yoğundu hem de ben pandemi sürecinde sürekli deniz aşırı yol gidip aktif sağlık hizmeti verdim. Ve benim eşim de normalde şunu yapalım buraya gidelim demezdi çok fazla. Ama ben plan yaptığımda tamam der ve dışarı çıktıktan sonra da iyi ki çıkmışız çok iyi geldi derdi. Ben bir iki defa bu durumdan sıkıldığımı biraz da onun plan yapmasını beklediğimi söyledim. Şimdi benden çok plan yapıyor. Kahvaltımızı yemeğimizi alıp deniz kenarına masamızı alıp giderdik bu bile etkinlikti bizim için ve inanılmaz mutluyduk. Çadır alıp çadır kamp bile yaptık. Bir köpek edindik onu eğittik. Harika zamanlar geçirdik.

Demem o ki, evet farklı olabilir insanlar fakat en önemli nokta, *değişime hazır ve açık* oluşu. Ki bu da sevgiden saygıdan vs kaynaklanıyor. Evleniyorsa uyum sağlayacak. Şimdi sorun ettiğiniz sosyal hayat olur ama ileride çocuk falan olunca daha büyük problemlerle karşılaşırsınız. Çocuk evde saksıda büyümüyor neticede. Bu adamın yaşama isteği azalmış. Çocuğuna ne verebilir? Çocuğu geçtim sizi bile soldurmuş görünüyor.

Lütfen kararlı olun korkmayın. Değişime daha doğrusu uyuma açık değilse, daha fazla kendinizi törpüleyip kendinizden vermeyin. Kendinizi öldürmeyin. Hakkınızda hayırlısı olsun
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X