Evlilik sürecinde soğumak?

overyoursmile .!.:

Herkese güzel günler dilerim. Uzatmadan hemen konuya değinmek istiyorum. 27 yaşındayım ve uzun yıllardır süren bir ilişkim var. İkimizde farklı branşlarda öğretmeniz. Geçtiğimiz hafta bir adım atmak istedik ve ailelerimizi tanıştırdık. Babam çok katı ve bu konularda sert olduğu için açıklamadan önce çok korktum. Kesin istemeyecek diye düşünüp stres oldum. Ablam evlilik sürecinde baya zor günler geçirmişti çünkü. Ama tam aksine babam o kadar olgun davrandı ve güzel karşıladı ki. Aileler çok iyi anlaştı.
Fakat babama açıklayacağım gün öyle heyecanlanıp korktum ki tüm duygularım karıştı. Bir anda sanki hemen evlenecekmişim gibi ailemden uzaklaşma korkusu sardı. Yaşlı oldukları için onları bırakıp evlenme düşüncesi bile beni çok gerdi. Yapamadığım şeyler için üzüldüm, maddi olarak aileme pek destek olamadım çünkü. Ve erkek arkadaşımdan birden uzaklaştığımı hissettim. Daha bir gün öncesi sarmaş dolaş gezdik, hevesle evimizi şöyle düzenleriz şunları alırız kitaplığımız şu olur gibi gibi hayaller kurarak tatlı bir gün geçirmiştik. Soğudum mu diye kendime soruyorum cevabını bulamıyorum. Ortada hiç kötü bir şey yokken sadece ama sadece bir günde nasıl olur da hislerim değişir diye çok düşündüm. Gerçekten bana çok değer veren saygılı birisi. Hatta bu tavrımı farkedip inanılmaz üzüldü. Ona rağmen hala bana iyi davranıyor, hediye almış daha dün. Geçeceğini umuyorum ben diyor ve sürekli istediğin bir şey var mı diye soruyor. Ama ne istediğimi bilmiyorum bile. Dediğim gibi yıllarca heyecanla evlilik hayalleri kurmuştuk..


Şimdi ailemden uzaklaşma düşüncesi ve o üzüntümde geçti. Çok garip. Hiçbir şeye hiçbir şey hissetmiyorum sanki. Hislerim kaybolmuş gibi. Sizin fikirleriniz benim için çok mühim. Biliyorum burada birçok şey yaşamış ve tecrübe edinmiş evli kişiler var. Sizde bu hisler olmuş muydu? Ya da sebebi sizce ne olabilir? Yardımcı olabilirseniz çok mutlu olurum. Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Duygu karmaşası yaşıyorsunuz. Tüm hayat düzeniniz değişecek çünkü. Ailenizden uzak bir yere mi gideceksiniz?

Evlilik öncesi böyle duygular normal.
Zamana bırak geçer.

soğumanın birden pat diye olacağını sanmıyorum.
kafan karışmıştır, çok absürt gelmedi bana.
biraz gözlemle bakalım kendini.

Bende aynı şeyi yaşadım 10 yıl evvel çok seviyordum onu nişanlanacaktik nişan alışverişi yapmıştık sonra içime sevdiğim kişiye karşı bi soğukluk gelmişti Allaha dua etmiştim Allahım hayırlı değilse uzaklaştır dedim ve o arada aileler arası kavga çıktı ayrıldık daha sonrasında anladimki ve yillar geçtikçe onla evlenseydim hayatım kararacakmış ayrıntıya girmek istemiyorum ama beladan dönmüşüm şimdi başkasıyla evliyim ve eşim çok iyi biri herşeyin hayırlısı hep şükür ediyorum o insanla evlenmedim diye gitti başkasının başına bela oldu o da evli ...bende şuan hamileyim

Bence duygularınızı gözardı etmeyin. Belki duygularınız çok yok ondan endişe ettiniz. Acele etmeden karar verin. Üniversite için şehir dışına çıkmadıysanız ilk evden ayrılmanız olacaksa o da olabilir. Ben şehirdışında okuduğum için belki de evlendiğimde bir zerre korku pişmanlık acaba geçmedi. Çok net ve istekliydim.

Dönüşü olmayan bir yol gibi görmek sanırım bu duygulara sebebiyet veriyor. Ortada sebep yok. Dönüşü olmayan bir yol değil. Mutlusunuz, mutlu olduğunuz sürece de yanında olacaksınız. Canınız istemediği an yanında olmanız için bir zorunluluk yok. Böyle bakmayı denerseniz korkularınız yok olmasa da baya azalacaktır..

overyoursmile .!.:

Herkese güzel günler dilerim. Uzatmadan hemen konuya değinmek istiyorum. 27 yaşındayım ve uzun yıllardır süren bir ilişkim var. İkimizde farklı branşlarda öğretmeniz. Geçtiğimiz hafta bir adım atmak istedik ve ailelerimizi tanıştırdık. Babam çok katı ve bu konularda sert olduğu için açıklamadan önce çok korktum. Kesin istemeyecek diye düşünüp stres oldum. Ablam evlilik sürecinde baya zor günler geçirmişti çünkü. Ama tam aksine babam o kadar olgun davrandı ve güzel karşıladı ki. Aileler çok iyi anlaştı.
Fakat babama açıklayacağım gün öyle heyecanlanıp korktum ki tüm duygularım karıştı. Bir anda sanki hemen evlenecekmişim gibi ailemden uzaklaşma korkusu sardı. Yaşlı oldukları için onları bırakıp evlenme düşüncesi bile beni çok gerdi. Yapamadığım şeyler için üzüldüm, maddi olarak aileme pek destek olamadım çünkü. Ve erkek arkadaşımdan birden uzaklaştığımı hissettim. Daha bir gün öncesi sarmaş dolaş gezdik, hevesle evimizi şöyle düzenleriz şunları alırız kitaplığımız şu olur gibi gibi hayaller kurarak tatlı bir gün geçirmiştik. Soğudum mu diye kendime soruyorum cevabını bulamıyorum. Ortada hiç kötü bir şey yokken sadece ama sadece bir günde nasıl olur da hislerim değişir diye çok düşündüm. Gerçekten bana çok değer veren saygılı birisi. Hatta bu tavrımı farkedip inanılmaz üzüldü. Ona rağmen hala bana iyi davranıyor, hediye almış daha dün. Geçeceğini umuyorum ben diyor ve sürekli istediğin bir şey var mı diye soruyor. Ama ne istediğimi bilmiyorum bile. Dediğim gibi yıllarca heyecanla evlilik hayalleri kurmuştuk..


Şimdi ailemden uzaklaşma düşüncesi ve o üzüntümde geçti. Çok garip. Hiçbir şeye hiçbir şey hissetmiyorum sanki. Hislerim kaybolmuş gibi. Sizin fikirleriniz benim için çok mühim. Biliyorum burada birçok şey yaşamış ve tecrübe edinmiş evli kişiler var. Sizde bu hisler olmuş muydu? Ya da sebebi sizce ne olabilir? Yardımcı olabilirseniz çok mutlu olurum. Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Babanızın olumsuz tepki vereceğine öyle odaklanmışsınız ki, ve babanız olumsuz tepki verdiğinde nasıl mücadele edeceğinize kadar muhtemelen kafanızda kurmuş, koşullanmışsınız.
Aksini hiç düşünmemişsiniz.

Aksi bir durum gelişince de, yani babanız olumlu karşılayınca ne tepki vereceğinizi bilememişsiniz.Çünkü olumsuza koşulluydunuz.
Birde babanız olumlu karşıladığı için, içinizde ona karşı bir memnuniyet uzaklaşacağınız içinde vicdan azabı düşmüş olabilir.
Kısa süreli geçici bir şok geçiriyor olabilirsiniz.
Geçecektir, sakin olun.

Tebrik ederim

Oluyor böyle ya, hatta evlendikten sonra da biraz devam edebiliyor. Ama sonra artık kendi evinde kendi düzeninde birlikte yaşadığınız kafana dank edince çok eğlenceli bir hal alıyor. Bende öyle oldu en azından

overyoursmile .!.:

Herkese güzel günler dilerim. Uzatmadan hemen konuya değinmek istiyorum. 27 yaşındayım ve uzun yıllardır süren bir ilişkim var. İkimizde farklı branşlarda öğretmeniz. Geçtiğimiz hafta bir adım atmak istedik ve ailelerimizi tanıştırdık. Babam çok katı ve bu konularda sert olduğu için açıklamadan önce çok korktum. Kesin istemeyecek diye düşünüp stres oldum. Ablam evlilik sürecinde baya zor günler geçirmişti çünkü. Ama tam aksine babam o kadar olgun davrandı ve güzel karşıladı ki. Aileler çok iyi anlaştı.
Fakat babama açıklayacağım gün öyle heyecanlanıp korktum ki tüm duygularım karıştı. Bir anda sanki hemen evlenecekmişim gibi ailemden uzaklaşma korkusu sardı. Yaşlı oldukları için onları bırakıp evlenme düşüncesi bile beni çok gerdi. Yapamadığım şeyler için üzüldüm, maddi olarak aileme pek destek olamadım çünkü. Ve erkek arkadaşımdan birden uzaklaştığımı hissettim. Daha bir gün öncesi sarmaş dolaş gezdik, hevesle evimizi şöyle düzenleriz şunları alırız kitaplığımız şu olur gibi gibi hayaller kurarak tatlı bir gün geçirmiştik. Soğudum mu diye kendime soruyorum cevabını bulamıyorum. Ortada hiç kötü bir şey yokken sadece ama sadece bir günde nasıl olur da hislerim değişir diye çok düşündüm. Gerçekten bana çok değer veren saygılı birisi. Hatta bu tavrımı farkedip inanılmaz üzüldü. Ona rağmen hala bana iyi davranıyor, hediye almış daha dün. Geçeceğini umuyorum ben diyor ve sürekli istediğin bir şey var mı diye soruyor. Ama ne istediğimi bilmiyorum bile. Dediğim gibi yıllarca heyecanla evlilik hayalleri kurmuştuk..


Şimdi ailemden uzaklaşma düşüncesi ve o üzüntümde geçti. Çok garip. Hiçbir şeye hiçbir şey hissetmiyorum sanki. Hislerim kaybolmuş gibi. Sizin fikirleriniz benim için çok mühim. Biliyorum burada birçok şey yaşamış ve tecrübe edinmiş evli kişiler var. Sizde bu hisler olmuş muydu? Ya da sebebi sizce ne olabilir? Yardımcı olabilirseniz çok mutlu olurum. Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Bence içten içe kafanızı karıştıran başka durumlar var. Kadınlar anlar, hisseder. Neyse bunlar, göz aradı etmeyin.

Ben farklı şehire geldim yine de böyle hissetmedim. Annemler hadi evlenin artık biz memlekete taşıncaz diyordu arada sanırım o yüzden kendi hayatımı kurmaya odaklandım

Laale .!.:

Ben de soğuma,hüzün,gerginlik olmadı. Uça uça gelin oldum!

Ama burada okuyorum oluyormuş insanlarda. Normalmiş.

Garip olan benim.

Genişletmek için tıkla...

Bende de olmadi

overyoursmile .!.:

Herkese güzel günler dilerim. Uzatmadan hemen konuya değinmek istiyorum. 27 yaşındayım ve uzun yıllardır süren bir ilişkim var. İkimizde farklı branşlarda öğretmeniz. Geçtiğimiz hafta bir adım atmak istedik ve ailelerimizi tanıştırdık. Babam çok katı ve bu konularda sert olduğu için açıklamadan önce çok korktum. Kesin istemeyecek diye düşünüp stres oldum. Ablam evlilik sürecinde baya zor günler geçirmişti çünkü. Ama tam aksine babam o kadar olgun davrandı ve güzel karşıladı ki. Aileler çok iyi anlaştı.
Fakat babama açıklayacağım gün öyle heyecanlanıp korktum ki tüm duygularım karıştı. Bir anda sanki hemen evlenecekmişim gibi ailemden uzaklaşma korkusu sardı. Yaşlı oldukları için onları bırakıp evlenme düşüncesi bile beni çok gerdi. Yapamadığım şeyler için üzüldüm, maddi olarak aileme pek destek olamadım çünkü. Ve erkek arkadaşımdan birden uzaklaştığımı hissettim. Daha bir gün öncesi sarmaş dolaş gezdik, hevesle evimizi şöyle düzenleriz şunları alırız kitaplığımız şu olur gibi gibi hayaller kurarak tatlı bir gün geçirmiştik. Soğudum mu diye kendime soruyorum cevabını bulamıyorum. Ortada hiç kötü bir şey yokken sadece ama sadece bir günde nasıl olur da hislerim değişir diye çok düşündüm. Gerçekten bana çok değer veren saygılı birisi. Hatta bu tavrımı farkedip inanılmaz üzüldü. Ona rağmen hala bana iyi davranıyor, hediye almış daha dün. Geçeceğini umuyorum ben diyor ve sürekli istediğin bir şey var mı diye soruyor. Ama ne istediğimi bilmiyorum bile. Dediğim gibi yıllarca heyecanla evlilik hayalleri kurmuştuk..


Şimdi ailemden uzaklaşma düşüncesi ve o üzüntümde geçti. Çok garip. Hiçbir şeye hiçbir şey hissetmiyorum sanki. Hislerim kaybolmuş gibi. Sizin fikirleriniz benim için çok mühim. Biliyorum burada birçok şey yaşamış ve tecrübe edinmiş evli kişiler var. Sizde bu hisler olmuş muydu? Ya da sebebi sizce ne olabilir? Yardımcı olabilirseniz çok mutlu olurum. Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Çok yoğun duygular yaşadığınız için şu an anlamlandıramıyo olabilirsiniz. Fakat zihninizi soğudum diye inandırmayın. Sakin olun. Ablanız da evlendi sonuçta ve bu hayatta ilk evlenen kişi siz değilsiniz. Aileniz de ailelelerini burakıp evlendiler ve şimdi çocuklarının mutluluğunu görüyorlar öyle düşünün. Yapamadıklarınız için de üzülmeyin. Eşiniz olacak kişi iyi ve anlayışlı bi insansa hem ailenize hem de kendiniz için önceden yapabileceklerinizden daha fazlasını yaparsınız. Hem bunu aileyi bırakıp gitmek olarak değil büyük bir aileye dönüşmek olarak düşünün

overyoursmile .!.:

Herkese güzel günler dilerim. Uzatmadan hemen konuya değinmek istiyorum. 27 yaşındayım ve uzun yıllardır süren bir ilişkim var. İkimizde farklı branşlarda öğretmeniz. Geçtiğimiz hafta bir adım atmak istedik ve ailelerimizi tanıştırdık. Babam çok katı ve bu konularda sert olduğu için açıklamadan önce çok korktum. Kesin istemeyecek diye düşünüp stres oldum. Ablam evlilik sürecinde baya zor günler geçirmişti çünkü. Ama tam aksine babam o kadar olgun davrandı ve güzel karşıladı ki. Aileler çok iyi anlaştı.
Fakat babama açıklayacağım gün öyle heyecanlanıp korktum ki tüm duygularım karıştı. Bir anda sanki hemen evlenecekmişim gibi ailemden uzaklaşma korkusu sardı. Yaşlı oldukları için onları bırakıp evlenme düşüncesi bile beni çok gerdi. Yapamadığım şeyler için üzüldüm, maddi olarak aileme pek destek olamadım çünkü. Ve erkek arkadaşımdan birden uzaklaştığımı hissettim. Daha bir gün öncesi sarmaş dolaş gezdik, hevesle evimizi şöyle düzenleriz şunları alırız kitaplığımız şu olur gibi gibi hayaller kurarak tatlı bir gün geçirmiştik. Soğudum mu diye kendime soruyorum cevabını bulamıyorum. Ortada hiç kötü bir şey yokken sadece ama sadece bir günde nasıl olur da hislerim değişir diye çok düşündüm. Gerçekten bana çok değer veren saygılı birisi. Hatta bu tavrımı farkedip inanılmaz üzüldü. Ona rağmen hala bana iyi davranıyor, hediye almış daha dün. Geçeceğini umuyorum ben diyor ve sürekli istediğin bir şey var mı diye soruyor. Ama ne istediğimi bilmiyorum bile. Dediğim gibi yıllarca heyecanla evlilik hayalleri kurmuştuk..


Şimdi ailemden uzaklaşma düşüncesi ve o üzüntümde geçti. Çok garip. Hiçbir şeye hiçbir şey hissetmiyorum sanki. Hislerim kaybolmuş gibi. Sizin fikirleriniz benim için çok mühim. Biliyorum burada birçok şey yaşamış ve tecrübe edinmiş evli kişiler var. Sizde bu hisler olmuş muydu? Ya da sebebi sizce ne olabilir? Yardımcı olabilirseniz çok mutlu olurum. Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

niye adamın duygularıyla oynuyorsunuz? bazen kadınların ne istediğini bilmediğini söyleyen erkeklere hak veriyorum. tek evlenecek olan taraf siz değilsiniz sevgiliniz de evlenip ailesinden ayrılıyor onun da anne babası var dünya kimsenin etrafında dönmüyor bir anda soğuk yapıp sevgilinizi üzüyorsunuz kötü bir şey olduğunu sezip size hediye bile almış değerini bilin bence iyi erkek kolay bulunmuyor.

LilyX .!.:

niye adamın duygularıyla oynuyorsunuz? bazen kadınların ne istediğini bilmediğini söyleyen erkeklere hak veriyorum. tek evlenecek olan taraf siz değilsiniz sevgiliniz de evlenip ailesinden ayrılıyor onun da anne babası var dünya kimsenin etrafında dönmüyor bir anda soğuk yapıp sevgilinizi üzüyorsunuz kötü bir şey olduğunu sezip size hediye bile almış değerini bilin bence iyi erkek kolay bulunmuyor.

Genişletmek için tıkla...

Bilerek ve isteyerek yaptığım bir şey değil bu. Asla duygularıyla oynamıyorum, sadece hislerim çok karışık ve anlamlandıramıyorum. Umarım geçer bende çok üzgünüm..


Diğer yorum yapanlara da ilgilenip yazdığınız için çok teşekkür ediyorum

overyoursmile .!.:

Herkese güzel günler dilerim. Uzatmadan hemen konuya değinmek istiyorum. 27 yaşındayım ve uzun yıllardır süren bir ilişkim var. İkimizde farklı branşlarda öğretmeniz. Geçtiğimiz hafta bir adım atmak istedik ve ailelerimizi tanıştırdık. Babam çok katı ve bu konularda sert olduğu için açıklamadan önce çok korktum. Kesin istemeyecek diye düşünüp stres oldum. Ablam evlilik sürecinde baya zor günler geçirmişti çünkü. Ama tam aksine babam o kadar olgun davrandı ve güzel karşıladı ki. Aileler çok iyi anlaştı.
Fakat babama açıklayacağım gün öyle heyecanlanıp korktum ki tüm duygularım karıştı. Bir anda sanki hemen evlenecekmişim gibi ailemden uzaklaşma korkusu sardı. Yaşlı oldukları için onları bırakıp evlenme düşüncesi bile beni çok gerdi. Yapamadığım şeyler için üzüldüm, maddi olarak aileme pek destek olamadım çünkü. Ve erkek arkadaşımdan birden uzaklaştığımı hissettim. Daha bir gün öncesi sarmaş dolaş gezdik, hevesle evimizi şöyle düzenleriz şunları alırız kitaplığımız şu olur gibi gibi hayaller kurarak tatlı bir gün geçirmiştik. Soğudum mu diye kendime soruyorum cevabını bulamıyorum. Ortada hiç kötü bir şey yokken sadece ama sadece bir günde nasıl olur da hislerim değişir diye çok düşündüm. Gerçekten bana çok değer veren saygılı birisi. Hatta bu tavrımı farkedip inanılmaz üzüldü. Ona rağmen hala bana iyi davranıyor, hediye almış daha dün. Geçeceğini umuyorum ben diyor ve sürekli istediğin bir şey var mı diye soruyor. Ama ne istediğimi bilmiyorum bile. Dediğim gibi yıllarca heyecanla evlilik hayalleri kurmuştuk..


Şimdi ailemden uzaklaşma düşüncesi ve o üzüntümde geçti. Çok garip. Hiçbir şeye hiçbir şey hissetmiyorum sanki. Hislerim kaybolmuş gibi. Sizin fikirleriniz benim için çok mühim. Biliyorum burada birçok şey yaşamış ve tecrübe edinmiş evli kişiler var. Sizde bu hisler olmuş muydu? Ya da sebebi sizce ne olabilir? Yardımcı olabilirseniz çok mutlu olurum. Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Ah aha bak benimde aklıma geldi bende kına günü kuaförden çıktım eşim almaya geldi biran dedim ki lan ben bu adamla yarın evleniyorum acaba diye bir duygu karmaşası oldu ve eşimle 10sene birlikteydik ve bende uzak şehire gelin geldim ama geçiyor o an ki bir durum geçici bir şey oluyor öyle çok mutlu olursun inşallah

overyoursmile .!.:

Herkese güzel günler dilerim. Uzatmadan hemen konuya değinmek istiyorum. 27 yaşındayım ve uzun yıllardır süren bir ilişkim var. İkimizde farklı branşlarda öğretmeniz. Geçtiğimiz hafta bir adım atmak istedik ve ailelerimizi tanıştırdık. Babam çok katı ve bu konularda sert olduğu için açıklamadan önce çok korktum. Kesin istemeyecek diye düşünüp stres oldum. Ablam evlilik sürecinde baya zor günler geçirmişti çünkü. Ama tam aksine babam o kadar olgun davrandı ve güzel karşıladı ki. Aileler çok iyi anlaştı.
Fakat babama açıklayacağım gün öyle heyecanlanıp korktum ki tüm duygularım karıştı. Bir anda sanki hemen evlenecekmişim gibi ailemden uzaklaşma korkusu sardı. Yaşlı oldukları için onları bırakıp evlenme düşüncesi bile beni çok gerdi. Yapamadığım şeyler için üzüldüm, maddi olarak aileme pek destek olamadım çünkü. Ve erkek arkadaşımdan birden uzaklaştığımı hissettim. Daha bir gün öncesi sarmaş dolaş gezdik, hevesle evimizi şöyle düzenleriz şunları alırız kitaplığımız şu olur gibi gibi hayaller kurarak tatlı bir gün geçirmiştik. Soğudum mu diye kendime soruyorum cevabını bulamıyorum. Ortada hiç kötü bir şey yokken sadece ama sadece bir günde nasıl olur da hislerim değişir diye çok düşündüm. Gerçekten bana çok değer veren saygılı birisi. Hatta bu tavrımı farkedip inanılmaz üzüldü. Ona rağmen hala bana iyi davranıyor, hediye almış daha dün. Geçeceğini umuyorum ben diyor ve sürekli istediğin bir şey var mı diye soruyor. Ama ne istediğimi bilmiyorum bile. Dediğim gibi yıllarca heyecanla evlilik hayalleri kurmuştuk..


Şimdi ailemden uzaklaşma düşüncesi ve o üzüntümde geçti. Çok garip. Hiçbir şeye hiçbir şey hissetmiyorum sanki. Hislerim kaybolmuş gibi. Sizin fikirleriniz benim için çok mühim. Biliyorum burada birçok şey yaşamış ve tecrübe edinmiş evli kişiler var. Sizde bu hisler olmuş muydu? Ya da sebebi sizce ne olabilir? Yardımcı olabilirseniz çok mutlu olurum. Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Hayırlı olsun. Daha demin benzerini ben düşünüyordum . Evlenirken de aynı duygulardaydım ama tek tesellim ailemin bir sokak ötesinde olmasıydı. 4 yıl oldu evleneli hâlâ onlara karşı tam olarak evlatlık sorumluluklarını yerine getirememiş hâlâ onlarla olan bagımı koparamamış . İki gün görmesem üçüncü gün suç işliyormuşum hisssindeyim evin tek kızıyım çok sevgiyle büyüdüm o yüzden büyüyüp evlenme aileden ayrılma fikri çok korkutucu geliyor . Eşimi de çok seviyorlar evlenmeyi istiyorum derken de çok olgun karşıladılar . Aynı şekilde bı anda evlenmekten vazgeçtim ailemi bırakamam hissine kapıldım. Tek teselllim yakınımda olmalariydı. Eşim bunu biliyor ve çok üzülüyor hâlâ beni tam olarak ailen olarak göremiyorsun hissine kapılıyor. açık açık söylüyor biz de bir aileyiz ,ailen kadar sevgi veriyorum seni seviyorum ama hâlâ ailenin biz olduğunu içselleştiremedin diye. çok haklı ve ona bu şekilde hissettirdigim için de çok üzülüyorum ama elimde değil. Bunu Nişanlınıza yansıtmayın . Kendinizi de ailenize karşı sorumlu hissetmeyin. Er yada geç evlenecek yada aile evinden ayrılacaksınız . Anne babalık evlenince bitmiyor hâlâ evlatlık görevlerinizi evliyken de yapabilirsiniz .

Bir süredir nişanlıyım. Evliliğim yakında inşallah. Ben de bu iş meşrulaştığından beri ailemle salonda çay içtiğim her an evlenmekten vazgeçiyorum :) Üstelik ben gelin olup çok uzaklara gidiyorum. Yok diyorum, olmayacak. Nişanlıma yansıtmamaya çalışıyorum elbette. Bunun adı soğumak değil, sadece ailenizi seviyorsunuz ve vicdanen huzursuz oluyorsunuz, duygu karmaşası yaşıyorsunuz. Uzak bir şehirde, hayal edemeyeceğiniz kadar iyi bir iş bulduğunuzu düşünün. Hayatınızın fırsatı. Gidip çalışacak ama ailenizden uzakta, tek başınıza yaşayacaksınız. O zaman da gitmemek, bu fırsatı tepmek için bahaneler üretir zemin hazırlardı bilinçaltınız. Duygusal insanlarız :) Sevdiğiniz adamın bu süreçte size destek olması da çok güzel. Anne babanız, sizin yuvanızı kurmanızdan, yuvanızda huzurlu olmanızdan başka ne ister şu saatten sonra? Emin olun geçecek, siz mânen ailenizden ayrılmayacaksınız, aksine onların bir oğulları daha olacak :)