Var tabi olmaz mı.
Babam mesela.
Hem yokluk hem evlatlık verilmiş. Evlatlık verildiği aile de sürekli dayak atarmış.
Babam bakkala göndermeye kıyılamayacak yaşta yağmur altında tarlalarda yatarmış.
Evlatlık verildiği ailenin sonradan çocuğu olunca istenmemiş. Biyolojik aile de benimsememiş. İki taraf da diğer tarafta kaldığını düşünerek sormamış, aramamış
Sokaklarda büyümüş babam.
Ne baba tanımış ne anne.
Şimdi iyi yerlerde.
Ama ben babamın bana bir kere sarıldığını hatırlamam.
Küçüklüğüm de onun sinir krizlerini izlemekle, gece bağırmalarını duymakla geçti.
Ben de şu an sevgi gösterisinde bulunamam mesela çünkü bana gösterilmedi.
Erkek kardeşimde de baba figürü yoktur, babam bilmiyordu ki ona göstersin.
Bakın bir annenin saçmalığı kaç nesli etkiledi.
Doğur afrikada değiliz demekle bitmiyor iş. İnsan doyuyor ama ruhu doymayınca olmuyor işte.
artık kendi aileside var..yine görüşün..ama aynı binada iyi geçinirim diyen kaç iddalı kişi vardır acaba..
