Fikirlerinizi bekliyorum.

Bayanlar merhaba ben 25 yaşında bir bayanım. Sürekli insanların derdini dinleyen biri olduğumda güçlü tabusunu yıkıp derdimi anlatacak birini bulamadım size yazıyorum hiç tanımadığım sizlere.. Sevmek, güzel şey değil mi tabi ki güzel bir kez yaşadım çok sevdim ve çok adi bir şekilde ortada bırakıldım. Aşka olan inancım güvencim yerle bir derken biri karşıma çıktı ailemin reddedeceği biri değil kendisi işide çok iyi diş hekimi anlaşabiliyoruz da ama birşeyler eksik bunun eksikliğini hissediyorum sanki heyecan yok içimde bir kıpırdama yok ayrılmak ta istemiyorum çünkü bulabileceğim en iyi insan bana gerçekten çok değer veriyor. Bir de ailesi tarafından çok çekmiş şuan son sınıf öğrencisi üniversiteye başladığından beri sürekli çalışmış babası annesinin en yakın arkadaşıyla annesini aldatmış ayrılmış o kadınla evlenmiş beş kuruş faydası yok adamın sonra görüştüğüm kişinin annesi diyalize girmeye başlamış acil böbrek nakli lazımmış 3. derece akraba olma şartı var dayı/teyze vermeye yanaşmıyor bizim ki verecek gibi görünüyor vermesini bir yanım istiyor bir yanım istemiyor çünkü ben de rahatsızım ilerde nasip olurda evlenirsek birimiz elden ayaktan düşünce diğerimiz ona bakabilsin istiyorum ama bir yandada annesi Nasıl kötü bir durum Allah'ım ne düşüneceğimi ne yapacağımı şaşırdım. Bir de ablası var tabi 32 yaşında bekar evlenme niyeti yok sorunlu biri. Çok sorunlu bir evliliğimiz olabilir gibi geliyor. Bana bu denli değer veren çocuk üstüne bunca şey yaşamış kalkıp ben kararsızım diyemiyorum içim el vermiyor bilmiyorum ne yapayım bilmiyorum.

Burda tek sorun bir şeylerin eksik olması.

Böbrek nakli için.. Bilemiyorum ama zaten ben uygun donörsem diğer akrabadan bir şey beklemem herhalde.