Gelecekte yaşamak

Portakalli ordek

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
25 Eylül 2016
7.940
3.678
Aşırı kontrolcüyüm. Herşey benim istedigim zaman tıkır tıkır olsun istiyorum. Şu zaman dogurayım, şu zaman atanayım gibi. Bazen ya olmazsa diye kaygı duyuyorum. Bekarken de yalnızlıktan aşırı korkardım. Eşimle evlenince bu korkum geçti. Ama bazen diyorum. Ya çocugum olmazsa ya eşim ölürse tek kalacağım napacağım.Kafamda hep bu tarz şeyler. Şuan sınava hazırlandıgım için psikiyatrise gitmedim. Atanınca psikolojik ilaç kullanmak sıkıntı olur diye korkuyorum. Bu korkuların bir çözümü var mı. Bu şekilde yaşamak gerçekten yorucu ve zor. Çocukluktan kalan şeyler mi bunlar acaba.Annem küçükken bizi çok terk etti. Sorumsuz, alkolik bir baba, sürekli hakaret eden, eleştiren akrabalar. Bunların sebebi bunlar mı acaba
 
Buyuk ihtimalle cocukluk travmalari sebebiyle bugun bu durumdasiniz,uzman degilim ama oldum olasi psikoloji hep ilgimi cekmistir,okurum arastiririm,gozlemlerim kendimi sorgularim..
Yanlizlik korkusu,terk edilme gecmisinizden geliyor yani(anneye bile guvenemiyorsam,o bile terk ettiyse beni,herkes terkeder)bu dusunce kalibi cocukluk doneminde yerlesmis ve yankilari bugununuze bu sekilde yansiyor..
Surekli gelecek planlari yapmak,herseyi kontrol etmek vb hep endise icinde tetikte yasamak,bana gore edindigim bilgilere ve gozlemlerime gore bir birey eger anne sevgisini sefkatini yeteri kadar almadiysa cocukken mahrum birakildiysa bundan,hayatinin geri kalanini hep endise,korku,bilmedigi bir ic sikintisi,dolduramadigi bir boslukla geciriyor..
Sizin durumunuza gelirsek,mutlaka bir uzmandan yardim almaniz gerekiyor zira hem kendinize hemde cevrenize buyuk manevi zararlar verirsiniz.
kendinizi sevmeye basladiginizda o bosluklarda dolacak:)
 
Buyuk ihtimalle cocukluk travmalari sebebiyle bugun bu durumdasiniz,uzman degilim ama oldum olasi psikoloji hep ilgimi cekmistir,okurum arastiririm,gozlemlerim kendimi sorgularim..
Yanlizlik korkusu,terk edilme gecmisinizden geliyor yani(anneye bile guvenemiyorsam,o bile terk ettiyse beni,herkes terkeder)bu dusunce kalibi cocukluk doneminde yerlesmis ve yankilari bugununuze bu sekilde yansiyor..
Surekli gelecek planlari yapmak,herseyi kontrol etmek vb hep endise icinde tetikte yasamak,bana gore edindigim bilgilere ve gozlemlerime gore bir birey eger anne sevgisini sefkatini yeteri kadar almadiysa cocukken mahrum birakildiysa bundan,hayatinin geri kalanini hep endise,korku,bilmedigi bir ic sikintisi,dolduramadigi bir boslukla geciriyor..
Sizin durumunuza gelirsek,mutlaka bir uzmandan yardim almaniz gerekiyor zira hem kendinize hemde cevrenize buyuk manevi zararlar verirsiniz.
kendinizi sevmeye basladiginizda o bosluklarda dolacak:)
Haklısınız. Aslında böyle korkularım yoktu ama yeni yeni başladı. Anı yaşasam hayat çok daha güzel olacak. Bu korkular ilaçla düzelmez, terapi ile düzelir sanırım degil mi?Kötü bir ailede büyümek bu tarz travmalara yol açıyor. Keşke düzgünce boşansalardı.Belki daha saglıklı bir birey olurdum.
 
Haklısınız. Aslında böyle korkularım yoktu ama yeni yeni başladı. Anı yaşasam hayat çok daha güzel olacak. Bu korkular ilaçla düzelmez, terapi ile düzelir sanırım degil mi?Kötü bir ailede büyümek bu tarz travmalara yol açıyor. Keşke düzgünce boşansalardı.Belki daha saglıklı bir birey olurdum.
Sizin büyüdüğünüz ailenin farklı versiyonunda büyüdüm birbirlerine kin nefret vb birsuru şey ama aasla onlara benzemeyip güçlü durdum beni etkilemelerine izin vermedim evet çok içime attım ama olsun bu benim içimdeki kırgınlıklarım asla yaşam sebeplerini elimden alamaz hatta yine mizah hayatımdan kesit vereyim su an mahkemeligim 😄 terapiden önce ve önce kendin bazi seylerin adımını atmalısın :))
 
Sizin büyüdüğünüz ailenin farklı versiyonunda büyüdüm birbirlerine kin nefret vb birsuru şey ama aasla onlara benzemeyip güçlü durdum beni etkilemelerine izin vermedim evet çok içime attım ama olsun bu benim içimdeki kırgınlıklarım asla yaşam sebeplerini elimden alamaz hatta yine mizah hayatımdan kesit vereyim su an mahkemeligim 😄 terapiden önce ve önce kendin bazi seylerin adımını atmalısın :))
Haklısınız. Bende onlara benzemedım. Küçükken cok bastırdı. Büyüdügümde dha hırcın oldum. Bana o baskıyı uygulayanlar tepkımı gösterdim. Ama arada yalnızlık korkusu, gelecek kaygısı yokluyor beni
 
Haklısınız. Bende onlara benzemedım. Küçükken cok bastırdı. Büyüdügümde dha hırcın oldum. Bana o baskıyı uygulayanlar tepkımı gösterdim. Ama arada yalnızlık korkusu, gelecek kaygısı yokluyor beni
Yanımızda kim olursa olsun her zaman yalnızız aslında bilinçaltı kitaplarına yönlenseniz nasil olurki
 
Aşırı kontrolcüyüm. Herşey benim istedigim zaman tıkır tıkır olsun istiyorum. Şu zaman dogurayım, şu zaman atanayım gibi. Bazen ya olmazsa diye kaygı duyuyorum. Bekarken de yalnızlıktan aşırı korkardım. Eşimle evlenince bu korkum geçti. Ama bazen diyorum. Ya çocugum olmazsa ya eşim ölürse tek kalacağım napacağım.Kafamda hep bu tarz şeyler. Şuan sınava hazırlandıgım için psikiyatrise gitmedim. Atanınca psikolojik ilaç kullanmak sıkıntı olur diye korkuyorum. Bu korkuların bir çözümü var mı. Bu şekilde yaşamak gerçekten yorucu ve zor. Çocukluktan kalan şeyler mi bunlar acaba.Annem küçükken bizi çok terk etti. Sorumsuz, alkolik bir baba, sürekli hakaret eden, eleştiren akrabalar. Bunların sebebi bunlar mı acaba
kaygı bozukluğu var anlaşılan. acil terapistle görüşmen lazım. hayattaki tüm sorumluluklarından da kurtulmaya bak yavaş yavaş.
 
Haklısınız. Aslında böyle korkularım yoktu ama yeni yeni başladı. Anı yaşasam hayat çok daha güzel olacak. Bu korkular ilaçla düzelmez, terapi ile düzelir sanırım degil mi?Kötü bir ailede büyümek bu tarz travmalara yol açıyor. Keşke düzgünce boşansalardı.Belki daha saglıklı bir birey olurdum.
Cocukluk travmalari zaten cogunlukla ileri yaslarda kendini gosterir ve tabiki kisiden kisiyede degisir,kimisi kirilgandir hassastir ve atlatamaz hayati boyunca savasmak zorunda kalir ve gecmisi gecmiste birakamaz,kimisi de daha erken olgunlasmistir yasadiklarindan oturu ve dik durmayi daha guclu olmayi basarabilmistir,her ne kadar gecmisi arada yoklasada biraz olsun geride birakabilmistir..anliyacaniz karakter meselesi kiminin kisa surede atlattigini kimisi yillarca atamiyor ustunden..
Evet once bir psikolog ile gorusup tedavi surecinizi baslatin gerek gorurse dr psikiyatriye yonlendirir sizi,umarim sevgiyle atlatirsiniz yeterki bir adim afin..
 
Cocukluk travmalari zaten cogunlukla ileri yaslarda kendini gosterir ve tabiki kisiden kisiyede degisir,kimisi kirilgandir hassastir ve atlatamaz hayati boyunca savasmak zorunda kalir ve gecmisi gecmiste birakamaz,kimisi de daha erken olgunlasmistir yasadiklarindan oturu ve dik durmayi daha guclu olmayi basarabilmistir,her ne kadar gecmisi arada yoklasada biraz olsun geride birakabilmistir..anliyacaniz karakter meselesi kiminin kisa surede atlattigini kimisi yillarca atamiyor ustunden..
Evet once bir psikolog ile gorusup tedavi surecinizi baslatin gerek gorurse dr psikiyatriye yonlendirir sizi,umarim sevgiyle atlatirsiniz yeterki bir adim afin..
İnşallah atlatırım. Ki bu kaygılarla yaşamak çok zor. Çok teşekkür ederim
 
X