- 4 Temmuz 2019
- 466
- 525
- Konu Sahibi senvarsindiye
- #1
Merhabalar hanımlar
Yazıp yazmamak arasında çok gidip geldim büyük bir dert değil ama sizinde fikirlerinizi almak istiyorum.
Üniversitede öğrenciyim 22 yaşındayım.
Geçen sene 2.donem bana instadan istek atan bir çocuk vardı tanımadığım için kabul etmedim ama okuldan tanıdığım birisi ortak takipcimizdi. Okulda arkadaşı görüp çocuğun kim olduğunu sordum oda bizim bölümden olduğunu söyledi bölümlerimiz aynı ama farklı gruplarda olduğumuz için tanımıyordum hatta ortak bir dersimiz bile vardı yine de taniyamamistim. Her neyse sonradan çok dikkatimi çekmeye başladı fotoğraflardan baya farklı gelmişti gerçekteki hali eli yüzü düzgün biseydi ve bölümde zaten sayılı erkek var bide böyle yakışıklı gelince ben bunu gördüğüm her yerde suzmeye başladım onunda dikkatini çekmiş olacakki dönemin sonuna doğru yine istek attı ve bu sefer kabul ettim. Daha sonra araya yaz tatili girdi. Tatil bitti okuduğum şehre döndükten bir gün sonra mesaj attı konuşmaya başladık. Yani bu dönem. Daha sonra çocuk bana beni önceden gördüğünü sürekli takip ettiğini sosyal hesaplardan okulda vs. anlattı açıldı ama ben ona bişey hissedip hissedemedigimi pek anlayamadım. Ama yine de kendimi biraz anlayabilmek için sevgililiğin bir tık altı diyebileceğim seviyeye geldik. Çok iyi bir çocuk, hoş, uzun boylu, gözleri renkli bunlar dış görünüştü ici de temiz, çok kibar, merhametli ve çok duygusal ama bazen fazla ozguvensiz geliyor sürekli kendine hakaret ediyor, gelecek hakkında çok kaygılı şimdiden herşeyi bosvermis gibi zaten yapamam diye. Telefondan konuşuyoruz kaldığı bir yerde işlerin ona yıkıldığını söylüyor yapma diyorum biraz diğerleri yapsın diyorum oda iyi niyetimi suistimal ediyolar diyor. Ettirme diyorum ben böyleyim diyor bu onların ayıbı diyor. Ya da başka bir keresinde de yine bu tarz bişey konuşuyorduk enseme vur ekmegimi al tam öyle bir tipim dedi. Neden kendine bunu söylüyorsun diyorum ama öyleyim diyor. Üstüne de gidemiyorum. Ama beni ister istemez bu tarz şeyler soğutuyor uyarımı yapıyorum ama yine de uzaklastigimi hissediyorum biraz güçlü olmasını kendisini ezdirmemesini istiyorum. Başka bir ortak arkadaştan dinledim onu hem saf hem çapkın hem başkalarının sözünü çok çabuk dinleyen birisi dedi. Başkalarının lafıyla hareket edecek bir insan değilim o yüzden tanımak için şans verdim ama haksız da çıkmamış gibiler. Bilmiyorum ben mi çok abartiyorum kendimi kötü hissediyorum bazen onun hakkında böyle düşündüğüm için sizce çok mu haksızca davranıyorum? Bir keresinde buluştuğumuzda akşam yürüyorduk bir tepe vardı oraya çıktık bizden başka insanlarda vardi. Kenarda da galiba biseyler içen 16 yaşlarında serseri bir kaç çocuk daha sonra birden dön gidelim dedi noldu dedim hadi yürü dedi endişeli bir şekilde daha sonra "başımı belaya mi sokacaksin?" dedi ben bişey demedim ve ayrıldık oradan.
Çok duygusal, güçsüz, korkak biri gibi geliyor lütfen böyle yazdığım için kızmayın bende hislerimi bu şekilde ifade etmek zorundayım sizce abartıyor muyum ?
Yazıp yazmamak arasında çok gidip geldim büyük bir dert değil ama sizinde fikirlerinizi almak istiyorum.
Üniversitede öğrenciyim 22 yaşındayım.
Geçen sene 2.donem bana instadan istek atan bir çocuk vardı tanımadığım için kabul etmedim ama okuldan tanıdığım birisi ortak takipcimizdi. Okulda arkadaşı görüp çocuğun kim olduğunu sordum oda bizim bölümden olduğunu söyledi bölümlerimiz aynı ama farklı gruplarda olduğumuz için tanımıyordum hatta ortak bir dersimiz bile vardı yine de taniyamamistim. Her neyse sonradan çok dikkatimi çekmeye başladı fotoğraflardan baya farklı gelmişti gerçekteki hali eli yüzü düzgün biseydi ve bölümde zaten sayılı erkek var bide böyle yakışıklı gelince ben bunu gördüğüm her yerde suzmeye başladım onunda dikkatini çekmiş olacakki dönemin sonuna doğru yine istek attı ve bu sefer kabul ettim. Daha sonra araya yaz tatili girdi. Tatil bitti okuduğum şehre döndükten bir gün sonra mesaj attı konuşmaya başladık. Yani bu dönem. Daha sonra çocuk bana beni önceden gördüğünü sürekli takip ettiğini sosyal hesaplardan okulda vs. anlattı açıldı ama ben ona bişey hissedip hissedemedigimi pek anlayamadım. Ama yine de kendimi biraz anlayabilmek için sevgililiğin bir tık altı diyebileceğim seviyeye geldik. Çok iyi bir çocuk, hoş, uzun boylu, gözleri renkli bunlar dış görünüştü ici de temiz, çok kibar, merhametli ve çok duygusal ama bazen fazla ozguvensiz geliyor sürekli kendine hakaret ediyor, gelecek hakkında çok kaygılı şimdiden herşeyi bosvermis gibi zaten yapamam diye. Telefondan konuşuyoruz kaldığı bir yerde işlerin ona yıkıldığını söylüyor yapma diyorum biraz diğerleri yapsın diyorum oda iyi niyetimi suistimal ediyolar diyor. Ettirme diyorum ben böyleyim diyor bu onların ayıbı diyor. Ya da başka bir keresinde de yine bu tarz bişey konuşuyorduk enseme vur ekmegimi al tam öyle bir tipim dedi. Neden kendine bunu söylüyorsun diyorum ama öyleyim diyor. Üstüne de gidemiyorum. Ama beni ister istemez bu tarz şeyler soğutuyor uyarımı yapıyorum ama yine de uzaklastigimi hissediyorum biraz güçlü olmasını kendisini ezdirmemesini istiyorum. Başka bir ortak arkadaştan dinledim onu hem saf hem çapkın hem başkalarının sözünü çok çabuk dinleyen birisi dedi. Başkalarının lafıyla hareket edecek bir insan değilim o yüzden tanımak için şans verdim ama haksız da çıkmamış gibiler. Bilmiyorum ben mi çok abartiyorum kendimi kötü hissediyorum bazen onun hakkında böyle düşündüğüm için sizce çok mu haksızca davranıyorum? Bir keresinde buluştuğumuzda akşam yürüyorduk bir tepe vardı oraya çıktık bizden başka insanlarda vardi. Kenarda da galiba biseyler içen 16 yaşlarında serseri bir kaç çocuk daha sonra birden dön gidelim dedi noldu dedim hadi yürü dedi endişeli bir şekilde daha sonra "başımı belaya mi sokacaksin?" dedi ben bişey demedim ve ayrıldık oradan.
Çok duygusal, güçsüz, korkak biri gibi geliyor lütfen böyle yazdığım için kızmayın bende hislerimi bu şekilde ifade etmek zorundayım sizce abartıyor muyum ?
