Gerçekten ruh hastası mıyım?

Idrakyollariiltihabi · 9 Temmuz 2018

hizuran .!.:
Anladım. Aslında sorun burada. Damariniza basildikca siz daha çok üzerine gidiyorsunuz. Arada duvarlar oluşuyor. İletişim duvarları kaldırır. Her kavga duvara bir tuğla daha ekler. Kavgalar da çözümsüz bitiyordur büyük ihtimalle. Kavgadan bunalinca kenara cekiliyorsunuz sorun da halı altına supuruluyor. Sonra birden ortaya çıkıyor. Oldu mu sana kısır döngü.
Sorunlar sakince konuşulup çözülmeli. Cozulmedikce ofkenizi sinirinizi besleyecek. Özür dilememeniz normal kavga karşılıklı edilir çünkü. Siz kırıcı sözü karşıdaki sizi tahrik ettiği için diyorsunuz belki. E iki kişi hataliysa özrü de gereksiz buluyorsunuz içten içe. Eşiniz sizden özür diler mi? Karşıdaki özür dilemezse ben de dilemem mesela.

Aynen dediğiniz gibi kısır döngüden ibaret ilişkimiz. O özür dilerdi. Hatta hep o dilerdi. Artık o da vazgeçti. Eşim tahrik etme konusunda çok başarılıdır. Sakince, ustalıkla çileden çıkarır insanı. Damarıma basar. Yumuşak karnıma vurur. Karşılığını da fazlasıyla alır. Ancak o biraz da kendince benim kibirimi yenme amacı ile tahrik ediyor. En nihayetinde sürekli savaşan iki insan olduk işte.

Idrakyollariiltihabi · 9 Temmuz 2018

1Sen .!.:
Madem pratik zeka hayranisiniz , öyleyse kavga anlarında beddua ve hakaret yerine daha incitici başka sözler bulun.

Kendi alaniniz ihlal edildiğinde çok sinirleniyorsunuz , hayat arkadaşınızın onur alanını ihlal ediyorsunuz.

Ne olursa olsun , ne kadar katı olursanız olun dilinizin ayarı olmalı.

Sevgi gosterememek karakter meselesi ama illaki başka yolu vardır. Sevdiği bir yemeği yapmak , gülümsemek , mesaj atmak gün içinde sevdiğini özlediğini söylemek.. Bilemiyorum elbet vardır bir yolu.

Kendinizi iyi tanıyorsunuz , herkes tanımaz , yuzlesmez. Annenizin sorusu aile terapistinin ilk sorularından biri oluyor.
Eşiniz belli ki çok yıpranmış.

Ufak bir el uzatsaniz bu konuşmadan sonra o da adım atar yine yeniden.

Evladinizla olan savasinizda tek kalmamış olursunuz.

İnanın bu eleştirileri kendime yöneltiyorum fazlasıyla. Eminim ki dediğiniz gibi ben biraz adım atsam o eskisi gibi merhametli, sevgi dolu olacak. Ancak biz öyle bir noktadayız ki artık, kimse geri adım atmak istemiyor ve bunu karşı tarafın haklılığını kabul ederek yenilmekten ibaret görüyor. Karı-koca ilişkisinden ziyade, rekabet ilişkisi var aramızda.

filmdelisi · 9 Temmuz 2018

idrakyollariiltihabi .!.:
Oğlumdan önce izlerdim kısa süren her bölümde farklı hikayesi olan yabancı dizileri. Ancak 3 sezondan fazlasına yine tahammül edemezdim. Kendini tekrar etmeye başladığı anda soğuyorum diziden. Dr house ve sherlock en tahammül edilebilir dizilerdi ki onlarda bile devamlılık sağlayamadım.

Evet doğum yapana kadar kendimce yöntemlerim vardı sevgimi göstermelik. Ancak oğlumdan sonra o kadar yıprandım ki ekstra çaba sarf edemiyorum belki de.

İşin tuhafı oğlum da benim gibi. Asla çok sevgi gösteren, kendini sevdiren bir çocuk değil. Kısa öpücükler veriyor o da ısrar kıyamet.

Geçenlerde eşime sevgililik dönemimizde yazdığım bir mektubu buldum ve inanın uzaylı görmüş gibi oldum.
Ne orada söylediklerimin hiçbirini hissediyorum ne de ben artık o kadınım.
Bununla yüzleşmem oldukça fazla zaman aldı ama ilk tepkim ‘ben ne kadar salakmışım’ oldu.

Tabi ki bizim eşimle durumumuz çok farklı sizinkine göre, benim kocam bana göre gerçekten ruh hastası(!) ama evlilik hele de çok zor bir çocukla baş etmeye çalışmak, insanı olduğundan fazlaca uzaklaştırıp başka noktalara götürüyormuş.
Önceliklerim oldukça değişmiş ve ben anladım ki hayatım çocuklarımşa uğraşmak ve kendimi motive edecek gücü toplamak olarak ikiye ayrılırken, ona sadece yapılacakları, ihtiyaçları yerine getirmek rolünü vermişim.
Siz de bir düşünün derim, benim kadar değişmiş olabilir misiniz, eşinizin isyanı bundan mıdır?

hizuran · 9 Temmuz 2018

idrakyollariiltihabi .!.:
Aynen dediğiniz gibi kısır döngüden ibaret ilişkimiz. O özür dilerdi. Hatta hep o dilerdi. Artık o da vazgeçti. Eşim tahrik etme konusunda çok başarılıdır. Sakince, ustalıkla çileden çıkarır insanı. Damarıma basar. Yumuşak karnıma vurur. Karşılığını da fazlasıyla alır. Ancak o biraz da kendince benim kibirimi yenme amacı ile tahrik ediyor. En nihayetinde sürekli savaşan iki insan olduk işte.

Çift terapisi aldınız mı? Onermeyin demiştiniz ama ikiniz beraber gittiniz mi uzmana?

Nooption · 9 Temmuz 2018

idrak annen, baban çocukken sana sarılıp sevdiğini söylermiydi?
ne tutuyor seni? aciz, muhtaç görüneceğin hissi mi?

filmdelisi · 9 Temmuz 2018

nooption .!.:
idrak annen, baban çocukken sana sarılıp sevdiğini söylermiydi?
ne tutuyor seni? aciz, muhtaç görüneceğin hissi mi?

Beni bu tutuyor şahsen.
Birine ya da bir şeye muhtaç olmak, kendi başına bir şeyi halledememek ya da yardım talep etmek...
Beni ezip geçsinler daha iyi.

Idrakyollariiltihabi · 9 Temmuz 2018

filmdelisi .!.:
Geçenlerde eşime sevgililik dönemimizde yazdığım bir mektubu buldum ve inanın uzaylı görmüş gibi oldum.
Ne orada söylediklerimin hiçbirini hissediyorum ne de ben artık o kadınım.
Bununla yüzleşmem oldukça fazla zaman aldı ama ilk tepkim ‘ben ne kadar salakmışım’ oldu.

Tabi ki bizim eşimle durumumuz çok farklı sizinkine göre, benim kocam bana göre gerçekten ruh hastası(!) ama evlilik hele de çok zor bir çocukla baş etmeye çalışmak, insanı olduğundan fazlaca uzaklaştırıp başka noktalara götürüyormuş.
Önceliklerim oldukça değişmiş ve ben anladım ki hayatım çocuklarımşa uğraşmak ve kendimi motive edecek gücü toplamak olarak ikiye ayrılırken, ona sadece yapılacakları, ihtiyaçları yerine getirmek rolünü vermişim.
Siz de bir düşünün derim, benim kadar değişmiş olabilir misiniz, eşinizin isyanı bundan mıdır?

Elbette çok değiştim. Eşimin şikayeti de bu zaten. Benimle sadece yapmam gerekenler ve maddi durumlar hakkında konuşuyorsun diyor. Sürekli sorumluluklarımı söyleyip, yapmadıklarımla alakalı kavga çıkarıyorsun diyor.

Evet şimdi düşününce, bu anlamda çok değiştim. Hiçbir zaman tatlı su romantiği olmadım ama önceden beklentilerim, hedeflerim çok farklıydı. Belki de şimdi yaşadığım bu değişime eşimin de uyum sağlamasını istiyor ve buna zorluyorum, bilemiyorum.

Nooption · 9 Temmuz 2018

yalnız son söylenecek lafı hemen çabuk çabuk ağzından çıkaranlara bende sinir oluyorum. bu konuda kendine hakim olmayı öğrenmek gerek. zira sen öfkeni kusup deşarj olurken karşındaki ne kadar değersiz ve gözden çıkarılabilir olduğunu depoluyor.

Idrakyollariiltihabi · 9 Temmuz 2018

hizuran .!.:
Çift terapisi aldınız mı? Onermeyin demiştiniz ama ikiniz beraber gittiniz mi uzmana?

Iki seans gittik. İlk seanstan sonra kapıdan çıkar çıkmaz kavga etmeye başladık. İkincide "çocuk durmuyor çabuk gelin" baskısından dolayı yine kavga ettik ve aynı sebepten bir daha gidemedik.

zezella · 9 Temmuz 2018

Ben sevgimi gösterebiliyorum ama oldukça yıkıcı ve öfke kontrol problemi olan biriyim. Sert ve kırıcı sözler söylerim sizin gibi kırıldığımda. Hatta çoğu olumsuz duygum öfke olarak yansır bu konularda ortağız.

Şu an düğün stresim olduğu için canlı bomba gibi dolanıyorum ortalıkta ama birkaç yıl önce bazı şeyler denemiştim işe yaramıştı. Biri bu sorunlarım için okumalar yapmak ki içselleştirmeye başlarsanız inanılmaz faydası oluyor. Diğeri de mizahi ögelerle daha içli dışlı olmak oldu. Mizah gerçekten gerginliği azaltıyor. İzlemek okumak vs ama hayata daha stressiz ve yumuşak bakmaya yardımcı oluyor en azından bana faydası dokunmuştu.

Nooption · 9 Temmuz 2018

filmdelisi .!.:
Beni bu tutuyor şahsen.
Birine ya da bir şeye muhtaç olmak, kendi başına bir şeyi halledememek ya da yardım talep etmek...
Beni ezip geçsinler daha iyi.

ama senin dediğin yardım istemek.
sevgi göstermek değil ki.

Idrakyollariiltihabi · 9 Temmuz 2018

nooption .!.:
idrak annen, baban çocukken sana sarılıp sevdiğini söylermiydi?
ne tutuyor seni? aciz, muhtaç görüneceğin hissi mi?

Bilmiyorum ki nooption. Muhtaç olma konusunda takıntılıyım evet. Minnet duygusuna sahip olmak istemiyorum asla. Babam göstermezdi ama annem sevgisini gösterirdi.

hizuran · 9 Temmuz 2018

idrakyollariiltihabi .!.:
Iki seans gittik. İlk seanstan sonra kapıdan çıkar çıkmaz kavga etmeye başladık. İkincide "çocuk durmuyor çabuk gelin" baskısından dolayı yine kavga ettik ve aynı sebepten bir daha gidemedik.

Anladım. Çocuk olunca insanın eli kolu bağlanıyor tabi. Ama keşke bitirebilseniz. Nezle bile kaç gün sürüyor da öyle geçiyor. Aranızda kronik bir sorun var. Bir iki seansla çözülmez zaten.

Idrakyollariiltihabi · 9 Temmuz 2018

nooption .!.:
yalnız son söylenecek lafı hemen çabuk çabuk ağzından çıkaranlara bende sinir oluyorum. bu konuda kendine hakim olmayı öğrenmek gerek. zira sen öfkeni kusup deşarj olurken karşındaki ne kadar değersiz ve gözden çıkarılabilir olduğunu depoluyor.

Maalesef öyle oluyor. Bir müddet sonra da aynı sevgisizlikle yanıt veriyor işte.

Sinem989 · 9 Temmuz 2018

Savunma mekanizması diyorum
İnsan hayatta hiç ummadıklarından bile kazık yiye yiye öyle oluyor maalesef

filmdelisi · 9 Temmuz 2018

nooption .!.:
ama senin dediğin yardım istemek.
sevgi göstermek değil ki.

Birine yardım etmek benim için sevgi gösterisidir mesela.
Dolayısıyla talep etmek de sevgi istemek.
Fazla mı odunca?

Idrakyollariiltihabi · 9 Temmuz 2018

hizuran .!.:
Anladım. Çocuk olunca insanın eli kolu bağlanıyor tabi. Ama keşke bitirebilseniz. Nezle bile kaç gün sürüyor da öyle geçiyor. Aranızda kronik bir sorun var. Bir iki seansla çözülmez zaten.

Doğru söylüyorsunuz lakin oğluma bakacak gönüllü bir insan evladı yok maalesef. Bir şekilde bakmaya ikna olsalar bile, onlara göre saçmalık olan terapi için asla bakmazlar.

Nooption · 9 Temmuz 2018

idrakyollariiltihabi .!.:
Bilmiyorum ki nooption. Muhtaç olma konusunda takıntılıyım evet. Minnet duygusuna sahip olmak istemiyorum asla. Babam göstermezdi ama annem sevgisini gösterirdi.

ilişkiler karşılıklı özveri ve çıkar olmadan devam etmez ama. yani seni kendisini sevmediğini düşünse de ancak annen baban sever karşılıksız beklentisiz.
sevgi göstermek sarılmak bir öpücük kondurmak seni muhtaç yapmaz.
ve minnet etmemek ile minnet duymak farklı şeylerdir esasen.

hizuran · 9 Temmuz 2018

idrakyollariiltihabi .!.:
Doğru söylüyorsunuz lakin oğluma bakacak gönüllü bir insan evladı yok maalesef. Bir şekilde bakmaya ikna olsalar bile, onlara göre saçmalık olan terapi için asla bakmazlar.

Anladım. Ne diyelim umarım bir çıkış noktası bulursunuz.

filmdelisi · 9 Temmuz 2018

idrakyollariiltihabi .!.:
Elbette çok değiştim. Eşimin şikayeti de bu zaten. Benimle sadece yapmam gerekenler ve maddi durumlar hakkında konuşuyorsun diyor. Sürekli sorumluluklarımı söyleyip, yapmadıklarımla alakalı kavga çıkarıyorsun diyor.

Evet şimdi düşününce, bu anlamda çok değiştim. Hiçbir zaman tatlı su romantiği olmadım ama önceden beklentilerim, hedeflerim çok farklıydı. Belki de şimdi yaşadığım bu değişime eşimin de uyum sağlamasını istiyor ve buna zorluyorum, bilemiyorum.

Bu evrilmeyi tabi ki eşiniz de yaşadı.
Belki onun geldiği nokta sizi daha da uzaklaştırmıştır.
Tamam, ilişki bazında olumsuz yönde değişen bir kadın var ama adam stabil mi yoksa o da uç noktaya mı gitti, bunu da irdelemek gerek.
Siz zorsunuz tahmin edebiliyorum, hayatınız da zor çocuğumdan biliyorum ama eşinizin kolay olduğu iddia etmiyorsunuz ki.
Bir de onun hakkında eleştirel bakın bakalım ilişkinize.

Gerçekten ruh hastası mıyım?

Nirvana

Nirvana

Nirvana

Olur öyle 🤷

Nirvana

Nirvana

Nirvana

Nirvana

Nirvana

ay bak tahsin geliyorlar soldan soldan.

Nirvana

Nirvana

Olur öyle 🤷

Nirvana

Guru

Nirvana

Nirvana

Nirvana

Olur öyle 🤷

Nirvana

Benzer Konular