- 24 Temmuz 2015
- 74
- 53
- 38
- Konu Sahibi BirGaripRuya
- #1
Arkadaşlar merhaba,
Aslında benim çok büyük bir derdim yok çok şükür ama kafam karışık. Tavsiyelerinize ihtiyacım var..
Nışanlıyım ve 2 hafta sonra düğünüm var. Fakat bu endişeler neredeyse yüzük attıracak.
Genel anlamda çok sakin ve uyumlu bir insanım. Çok da naif, nazik bir insan olduğumu düşünürüm ki bu benim için bir avantajken şuan dezavantaj olduğunu düşünmeye başladım ..
Dün ilk kez mobilya bakmaya çıktık nişanlım ile. 6-7 saat boyunca gayet keyifli gezdik, hatta karar da verdik. Hatta gün içinde 'Şu olsun, bu olsun vs.' hiç birbirimizi zorlamadık. Kendi imkanlarımızla olabileceğin en iyisine karar verdik. Biraz peşinatla da kalan taksitler 8-9 ayda bitecek bir harcama yaptık.
Peki sorun mu nerede? Akşam Kv yarın da şuraya gidelim şu işi halledelim dedi. Nişanlım da gelmeyeceğini söyledi, ama alınacak şey ikimizin de önemsediği birşey. (Gelmemesinin bir sebebi yok, sadece keyfiyet) Benim ailem burada değil, nişanlımın ailesinden de genel anlamda memnunum ama ne kadar iyi olsalar da nihayetinde benim için yabancılar ve ben fazla rahat olamıyorum. Akşam nışanlım ben gelmeyeceğim deyince 'Sevgilim neden yalnız bırakıyorsun beni' dedim. Oradan hemen kv 'Ne yanlızlığı, biz neciyiz gibi bi cümle kurdu' Ben de dedim ki 'Anne sizi kastetmiyorum. Herkesin yeri ayrı, ben nişanlımın yanımda olmasını istiyorum karar verirken' dedim.
Nişanlım da; '6-7 saat senin için gezdim, bunu da annemlerle hallet' dedi. Alınacak olan şeyi ben gider yalnız da alırım ama özel bir seçimdi ve nişanlımın yanımda olmasını arzu ettim sadece. Neyse, sonra ; '6-7 saatini bana ayırdığın için teşekkür ederim hayatım' dedim mahzunca, gittim yattım. (Saat geç olduğu için kendi evime gitmeyecektim)
Şimdi kızlar, 6-7 saat benimle gezdi diye sadaka mı verdi bana? Sabah diyorum ki 'Sevgilim, dün 6-7 saat evimiz için gezdik, yuvamız için gezdik. Bana iyilik yapmış gibi başıma kakmana üzüldüm.' Benimki de altta kalır mı? Başladı sesini yükseltmeye. Hemen kavgaya hazır zaten.
Her zaman bu böyle olur ve nişanlım üste çıkmaya çalışır. Egoistlik midir, nedir onu da bilmiyorum. 'Hayatım afedersin, bunu söylerken niyetim başına kakmak değildi vs.' gibi bir cümle kursa olay bitecek. Ben sessiz kalıyorum hır gür çıkmasın diye ama yine ben suçlu oluyorum.
Kafam çok karışık, hır güre alışkın bir insan değilim. Böyle şeyler olunca yıpranıyorum, daha geçen hafta üzüntüden yiyip içemedim. En sonunda hastanelik oldum, serum vs. ile toparladım kendimi. Tabi haber de vermedim hastanede yattığımı, zira yine böyle bir gerginlikten dolayı konuşmuyorduk.
Sizin gözünüzden benim ve karşı tarafın hatalarını merak ediyorum. Evliliğim böyle mi yürüyecek diye üzülüyorum. Ya da ne yapmalıyım da bu süreci daha az hasarla kontrol altına almalıyım.
Vakit ayırdığınız için teşekkür ederim ..
Aslında benim çok büyük bir derdim yok çok şükür ama kafam karışık. Tavsiyelerinize ihtiyacım var..
Nışanlıyım ve 2 hafta sonra düğünüm var. Fakat bu endişeler neredeyse yüzük attıracak.
Genel anlamda çok sakin ve uyumlu bir insanım. Çok da naif, nazik bir insan olduğumu düşünürüm ki bu benim için bir avantajken şuan dezavantaj olduğunu düşünmeye başladım ..
Dün ilk kez mobilya bakmaya çıktık nişanlım ile. 6-7 saat boyunca gayet keyifli gezdik, hatta karar da verdik. Hatta gün içinde 'Şu olsun, bu olsun vs.' hiç birbirimizi zorlamadık. Kendi imkanlarımızla olabileceğin en iyisine karar verdik. Biraz peşinatla da kalan taksitler 8-9 ayda bitecek bir harcama yaptık.
Peki sorun mu nerede? Akşam Kv yarın da şuraya gidelim şu işi halledelim dedi. Nişanlım da gelmeyeceğini söyledi, ama alınacak şey ikimizin de önemsediği birşey. (Gelmemesinin bir sebebi yok, sadece keyfiyet) Benim ailem burada değil, nişanlımın ailesinden de genel anlamda memnunum ama ne kadar iyi olsalar da nihayetinde benim için yabancılar ve ben fazla rahat olamıyorum. Akşam nışanlım ben gelmeyeceğim deyince 'Sevgilim neden yalnız bırakıyorsun beni' dedim. Oradan hemen kv 'Ne yanlızlığı, biz neciyiz gibi bi cümle kurdu' Ben de dedim ki 'Anne sizi kastetmiyorum. Herkesin yeri ayrı, ben nişanlımın yanımda olmasını istiyorum karar verirken' dedim.
Nişanlım da; '6-7 saat senin için gezdim, bunu da annemlerle hallet' dedi. Alınacak olan şeyi ben gider yalnız da alırım ama özel bir seçimdi ve nişanlımın yanımda olmasını arzu ettim sadece. Neyse, sonra ; '6-7 saatini bana ayırdığın için teşekkür ederim hayatım' dedim mahzunca, gittim yattım. (Saat geç olduğu için kendi evime gitmeyecektim)
Şimdi kızlar, 6-7 saat benimle gezdi diye sadaka mı verdi bana? Sabah diyorum ki 'Sevgilim, dün 6-7 saat evimiz için gezdik, yuvamız için gezdik. Bana iyilik yapmış gibi başıma kakmana üzüldüm.' Benimki de altta kalır mı? Başladı sesini yükseltmeye. Hemen kavgaya hazır zaten.
Her zaman bu böyle olur ve nişanlım üste çıkmaya çalışır. Egoistlik midir, nedir onu da bilmiyorum. 'Hayatım afedersin, bunu söylerken niyetim başına kakmak değildi vs.' gibi bir cümle kursa olay bitecek. Ben sessiz kalıyorum hır gür çıkmasın diye ama yine ben suçlu oluyorum.
Kafam çok karışık, hır güre alışkın bir insan değilim. Böyle şeyler olunca yıpranıyorum, daha geçen hafta üzüntüden yiyip içemedim. En sonunda hastanelik oldum, serum vs. ile toparladım kendimi. Tabi haber de vermedim hastanede yattığımı, zira yine böyle bir gerginlikten dolayı konuşmuyorduk.
Sizin gözünüzden benim ve karşı tarafın hatalarını merak ediyorum. Evliliğim böyle mi yürüyecek diye üzülüyorum. Ya da ne yapmalıyım da bu süreci daha az hasarla kontrol altına almalıyım.
Vakit ayırdığınız için teşekkür ederim ..
Son düzenleme:
