Görmemezlikten gelinmek..

kutupyildizim

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
8 Nisan 2014
7
0
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.
 
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.

sen doğru bildiğin yolda ilerle senle muhattap olmayanla sen hiç muhattap olma onların sıkıntısı sen bukadar özveriliyken kendilerinin çok rahat olmaları daha çok dikkat çekiyor oyüzden de seni sindirmeye çalışıyorlar sen böyle mutluysan devam et kimseyi takma bence
 
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.

Kimseyi takmayın. İlkokul öğretmenimi hatırladım şimdi, tenefüslerde biz kız öğrenciler başına toplanır sohbet ederdik. O da çok keyif alıyor gibi gözükürdü ne kadar doğruydu keyif aldığı bilemem ama şu yaşıma geldim hala ziyarete giderim, bir tanedir:KK16: Onu da sevmezdi okuldaki diğer öğretmenler. Ama hiiç de umursamazdı, iyi ki de umursamamış. Siz de devam edin bildiğiniz yolda.
 
Işte mutlu olamıyorum bu yüzden çok çabuk etkileniyorum böyle şeylerden yeni olduğum için de nasıl olması gerekiyor hala çözemedim :KK43:
 
Sakin kisiligini bozma onlara bisey ispatlamak icin sen dogru olani yap seni kabul eden eder etmeyen etmez hayat onlardan ibaret degil bu kadar takma kafana ve sende onlari gormezden gel neyle mutlu oluyosan onu yap gerisini salla
 
yeni atanmışın emin ol onlar da bu yollardan geçmiştir. şimdi hata olduğunu düşünüp akılları sıra seni koparmaya çalışıyor olabilirler ama yyeni atanmanın hevesini de yaşıyorsun. tenefüslerde öğrencilerinlerle vakit geçirmek ıstemen normal bunu bilmeleri gerekiyor. zaten 1-2 sene sonra sen de onlar gibi olmaya başlayacaksındır muhtemelen.
takma sadece. okulda muhabbet etmek zorunda değilsin çünkü sohbet konusu bir süre sonra dedikoduya dönüyor.
bu arada nereye atandın özel olmazsa söyleyebilir misin?
 
Tembel öğrenciler çalışkan öğrencileri dışlarlar ya da onların gururlarini kıracak lakaplar takarlar (inek, dört göz vs)
Burada tembel öğrencinin derdi kıskanma ile beraber onun tembelliginin çalışkan ögrenci yüzünden ortaya çıkmasıdır.
Eski öğretmenlerin tavirlarini dikkate almayın bence görünen o ki öğrencilerin sizi sevmesini kiskaniyorlar ya da eksik hissetmelerine neden oluyorsunuz.
Benim fikrim mesleğinizi aynen bu şekilde devam ettirmeniz yönünde.
Evet yorulursunuz ama tatmin oluyorsaniz önemi yok.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
Böyle bir ortamda yapabileceginiz tek sey oldugunuz gibi kalmak olacaktir. Bence diger eski ögretmenleri takmadan bildiginiz yolda ilerleyin. Bir süre sonra size dislerini geciremediklerini görünce, sizi tanimaya calisacaklardir. Buna son derece eminim. Onun disinda yeni atanan diger ögretmenler varsa onlarla sohbet etmeye calisin. Kocaman kadinlar, ögretmenler üstelik cocuk gibi davranmaya utanmiyorlarsa, siz bunu kendinize dert edip stres yapmayin. Keske bütün ögretmenler sizin gibi olsa.
 
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.





Sen nasıl mutlu oluyorsan öyle olmaya devam et, başkaları ne der diye hareket edenler hep başkalarının hayatını yaşarlar, insanlar, ya korktukları, yahut da gıpta ve haset ettikleri şeyleri sevmezler.
Hatta mutlu bile ol ツ
 
yeni atanmışın emin ol onlar da bu yollardan geçmiştir. şimdi hata olduğunu düşünüp akılları sıra seni koparmaya çalışıyor olabilirler ama yyeni atanmanın hevesini de yaşıyorsun. tenefüslerde öğrencilerinlerle vakit geçirmek ıstemen normal bunu bilmeleri gerekiyor. zaten 1-2 sene sonra sen de onlar gibi olmaya başlayacaksındır muhtemelen.
takma sadece. okulda muhabbet etmek zorunda değilsin çünkü sohbet konusu bir süre sonra dedikoduya dönüyor.
bu arada nereye atandın özel olmazsa söyleyebilir misin?

Bi ortaokul diyelim isim vermiyim. Ama ben onlar gibi olacağımı sanmıyorum. Umarım olmam da. Gerçekten çok fazla dedikodu ortamı oluyormuş.
 
Teşekkür ederim yorumlariniz icin. Bende bundan sonra karar aldım beni umursamayan insanları umursamicagim kafama takmamaya çalışacağım. Herkes istediğini anlıyor zaten ne yapsanda.
 
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.

Belliki bu kişilerin yanında başarılı olduğunuz ve yüceltildiğiniz için bir hazımsızlıkları var siz doğrusunu yapıyorsunuz evlatlarımız sizin gibi değerli insanlara emanet eminim sizi hazmedemeyen görmezden gelenlerin düşünceleride sizi başarılı bulan insanların yanında değersizdirdir. Başarılar.....
 
Belliki bu kişilerin yanında başarılı olduğunuz ve yüceltildiğiniz için bir hazımsızlıkları var siz doğrusunu yapıyorsunuz evlatlarımız sizin gibi değerli insanlara emanet eminim sizi hazmedemeyen görmezden gelenlerin düşünceleride sizi başarılı bulan insanların yanında değersizdirdir. Başarılar.....

Teşekkür ederim gerçekten moral verdiniz velilerimizle de aram iyi çünkü güler yüz görmek istiyorlar ama bizimkiler selam vermeyi bile çok görür
 
merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.

canım şöyle düşün onlarla muhabbet etcen ıkı dakka sonra ıstek dışı dedıkodu fıtnenın içinde olacaksın.kadınlar birleşince illa bunlar olur.sen ise öğrencilerle ilgilenip vatana mıllete hızmet edıyosun.
Hem daha keyıflı hemde ahiretınede bişey katıyor.
Yolundan dönme başın dik devam et bildiğin yolda...
Tebrıkler :KK16:
 
canım inşaallah içindeki bu azim ve meslek sevgin hep böyle devam etsin bende iki sene kadar bir ilköğretim okulunda matematik öğretmenliği yaptım öğretmenlik kadar güzel lezzet alınan bir meslek yoktur kanımca istersen kimseyle muhattap olmayabilirsin öğrencilerinle vakit geçirirsin tenefüs aralarında öğretmenler odasında olsan bile 10 dklık zamaan dışlasalar ne olur dışlamasalar ne olur senin aralarına almaları için onlar gibi olmanı mı bekliyorlar boşver baştan nasıl başlarsan öyle gidersin onlarda bunu kabullenecek ve zamanla sana saygı duyacaklardır
 
Sizi kiskanacaklarini sanmiyorum rahatsiz olmuslardir o yani.. Ise yeni baslayan insanlarin gereksiz enerjisi kidemlileri yorar uzak dururlar genelde. Bir sure sonra siz de tenefuslerde kafa dinlemek icin kendinizi ogrencilerden cekmeye baslayacaksiniz. Cok iyi bisey degil surekli onlarla icli disli olmak. Hem zihni yorar hem ogrenciler sınırları cok cabuk asar yipratici olur.
 
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.

canım yazını görmezden gelemedim bende öğretmenim öncelikle çok güzel bir mesleğimiz var ve her anı mutluluk
yazdıklarını okuyunca aynı şeyleri yaşadım ve hepsi aklıma geldi ve şuan tebessüm ediyorum
ilk atandığımda okula fen öğretmeni de gelmişti ve ben onunla eve çıktım Allahtan
sonra okuldaki bayan öğretmenler bizi görmezden geldiler öğretmenler odasına gelince selam verirsin odadaki arkadaş selam almaz
yada odada akşam kime gideceklerinin konuşması yapılır seni çağırmazlar
gün geldi bizimde çevremiz oldu sonra baktılarki biz eğlenceli insanlarız bizimle olmak için can attılar ama biz yapılanları unutmadık
neyse hiiç takma kafana gün olur hepsi seninle sohbet etmeye can atarlar da sen istemezsin
öğrencilerinle ilgilenmeye devam et bizler o dinozorlardan değiliz canım
 
bunu her ortamda yapıyolar her yerde bi ayrımcılık dışlama ezme çabaları hazımsız insnalar:KK51:
 
Sizi kiskanacaklarini sanmiyorum rahatsiz olmuslardir o yani.. Ise yeni baslayan insanlarin gereksiz enerjisi kidemlileri yorar uzak dururlar genelde. Bir sure sonra siz de tenefuslerde kafa dinlemek icin kendinizi ogrencilerden cekmeye baslayacaksiniz. Cok iyi bisey degil surekli onlarla icli disli olmak. Hem zihni yorar hem ogrenciler sınırları cok cabuk asar yipratici olur.

Kıskanıyorlar demedim zaten suan içimden geliyor böyle davranmak belki ilerde bu kadar enerjim olmicak ama kendimi sınırlamam da doğru gelmiyor. Sizde öğretmensiniz sanırım çünkü onlar gibi konuştunuz :)
 
canım yazını görmezden gelemedim bende öğretmenim öncelikle çok güzel bir mesleğimiz var ve her anı mutluluk
yazdıklarını okuyunca aynı şeyleri yaşadım ve hepsi aklıma geldi ve şuan tebessüm ediyorum
ilk atandığımda okula fen öğretmeni de gelmişti ve ben onunla eve çıktım Allahtan
sonra okuldaki bayan öğretmenler bizi görmezden geldiler öğretmenler odasına gelince selam verirsin odadaki arkadaş selam almaz
yada odada akşam kime gideceklerinin konuşması yapılır seni çağırmazlar
gün geldi bizimde çevremiz oldu sonra baktılarki biz eğlenceli insanlarız bizimle olmak için can attılar ama biz yapılanları unutmadık
neyse hiiç takma kafana gün olur hepsi seninle sohbet etmeye can atarlar da sen istemezsin
öğrencilerinle ilgilenmeye devam et bizler o dinozorlardan değiliz canım

Teşekkür ederim canım beni anladığını hissedebiliyorum. Artık bende vazgeçiyorum zaten. Var konuştuğum insanlarda iyi olanlarda ama benim gibi yeni atanan birileri olsa daha iyi anlaşırdık belki sen şansliymissin :)
 
X