Bir yıldan fazladır birlikteydik erkek arkadaşımla ama ben hep onun geçmişini didikleyerek onu yıprattım.Bu sebepten çok kavga ettik.Beni gerçekten sevdiği için hep çabaladı.Tüm hayatını bana verdi.Kaybetmemek için ne gerekiyorsa yaptı ama ben 2 gün önce yine aynı hatayı yaptım ve dayanamadı.Ona inanmadığımı ve artık yapacak bir şeyi olmadığını söyledi ve beni bıraktı.
Ki biz daha o güne kadar evlilik tarihi konuşuyorduk.Ailesiyle tanışmıştım.Daha o sabah o kadar güzel şeyler söylemişti ki bana.Geçen hafta o evliliği benden daha çok istediğini söyleyip bana kızmıştı hatta. Bu kadar kolay mıdır kopmak?
Sizce kavga ederken bile, bırakıp gitmeden önce bile "ben senin için öldüm ömrümü senle geçirmek istiyordum" diyen insanın affetme ihtimali hiç mi yok? Ki uyumadan önce beni yarın arayacağını söyleyen bir mesaj attı.Umut var mı? Sonra ertesi gün aradı konuştuk gerçekten çok umutsuzdu hala.Birbirimizi seviyoruz ama mutsuz oluyoruz falan dedi ama bir yandan da benden bir şeyler bekler bi tavrı vardı.Ben ona çok değer verdiğimi, ne kadar çok sevdiğimi ve kaybetmemek için uğraşacağımı anlatan şeyler söyledim.Ama inanılmaz katıydı ve sonra deneyelim dedi yeniden.Ben konuşma sırasında çok kötüydüm bunu duyunca ağladım biraz. ."Ben haftaya doktora gideceğim " dedim "ben de geleyim birlikte gidelim" dedi.Ablasına davet etti.Biraz konuşun, biz halledemiyoruz belki o yardım eder sen de biraz boşalırsın dedi. Tamam dedim.
Sonra dün bana sabah "günaydın" diye mesaj attı.Peşinden ablası aradı beni davet etti.Oturduk konuştuk.Ablası çok olgun iyi biri.Çok şey paylaşmıştık.Bana güzel şeyler söyledi birbirinizi seviyorsunuz bu zamanda böyle bir şey bulmak zor dedi.Eğer başka bir probleminiz yoksa bunu aşabilirsiniz dedi.Tüm gün beraberdik.Sonra o geldi ama ben hiç yüzüne bakmadım onun.Sonra durdu durdu ve kızdı "bir kez yüzüme bak yaa "dedi. Halbuki ben üzüntüden öyleydim.Ne yapacağımı bilmiyordum.Sonra eve bıraktı beni ama yolda da tartıştık.Topu bana attı.Ben çok çabaladım ama artık yapacak bi şeyim yok senin yapman lazım dedi. Ben bana güvenmemen için bir şey yapmadım fln dedi.Hep bu tarz şeyler ama kısır döngü oldu. Beni sevdiğini biliyorum ama çok kızgın ve üzgün.Bir de inerken şöyle dedi " ne kadar zor sana dokunamamak, öpmemek , sarılmamak şuan biliyor musun? ama birimiz güçlü olmalıyız bu sefer.diğer kavgalarda hep sarıldık üstünü örttük bu kez böyle olmamalı."
sonra sabah mesaj attım ben bu sefer "günaydın" diye. O da hemen karşılık verdi.
Arkadaşlar çok uzun oldu ama bir akıl verin.Sizce beni istiyor mu hala? Ve birleşsek yine çok mutlu olur muyuz?
Ki biz daha o güne kadar evlilik tarihi konuşuyorduk.Ailesiyle tanışmıştım.Daha o sabah o kadar güzel şeyler söylemişti ki bana.Geçen hafta o evliliği benden daha çok istediğini söyleyip bana kızmıştı hatta. Bu kadar kolay mıdır kopmak? Sizce kavga ederken bile, bırakıp gitmeden önce bile "ben senin için öldüm ömrümü senle geçirmek istiyordum" diyen insanın affetme ihtimali hiç mi yok? Ki uyumadan önce beni yarın arayacağını söyleyen bir mesaj attı.Umut var mı? Sonra ertesi gün aradı konuştuk gerçekten çok umutsuzdu hala.Birbirimizi seviyoruz ama mutsuz oluyoruz falan dedi ama bir yandan da benden bir şeyler bekler bi tavrı vardı.Ben ona çok değer verdiğimi, ne kadar çok sevdiğimi ve kaybetmemek için uğraşacağımı anlatan şeyler söyledim.Ama inanılmaz katıydı ve sonra deneyelim dedi yeniden.Ben konuşma sırasında çok kötüydüm bunu duyunca ağladım biraz.
."Ben haftaya doktora gideceğim " dedim "ben de geleyim birlikte gidelim" dedi.Ablasına davet etti.Biraz konuşun, biz halledemiyoruz belki o yardım eder sen de biraz boşalırsın dedi. Tamam dedim.Sonra dün bana sabah "günaydın" diye mesaj attı.Peşinden ablası aradı beni davet etti.Oturduk konuştuk.Ablası çok olgun iyi biri.Çok şey paylaşmıştık.Bana güzel şeyler söyledi birbirinizi seviyorsunuz bu zamanda böyle bir şey bulmak zor dedi.Eğer başka bir probleminiz yoksa bunu aşabilirsiniz dedi.Tüm gün beraberdik.Sonra o geldi ama ben hiç yüzüne bakmadım onun.Sonra durdu durdu ve kızdı "bir kez yüzüme bak yaa "dedi. Halbuki ben üzüntüden öyleydim.Ne yapacağımı bilmiyordum.Sonra eve bıraktı beni ama yolda da tartıştık.Topu bana attı.Ben çok çabaladım ama artık yapacak bi şeyim yok senin yapman lazım dedi. Ben bana güvenmemen için bir şey yapmadım fln dedi.Hep bu tarz şeyler ama kısır döngü oldu. Beni sevdiğini biliyorum ama çok kızgın ve üzgün.Bir de inerken şöyle dedi " ne kadar zor sana dokunamamak, öpmemek , sarılmamak şuan biliyor musun? ama birimiz güçlü olmalıyız bu sefer.diğer kavgalarda hep sarıldık üstünü örttük bu kez böyle olmamalı."
sonra sabah mesaj attım ben bu sefer "günaydın" diye. O da hemen karşılık verdi.
Arkadaşlar çok uzun oldu ama bir akıl verin.Sizce beni istiyor mu hala? Ve birleşsek yine çok mutlu olur muyuz?
Son düzenleme:
