Gözlerim dolu dolu okudum yazdıklarınızı, öyle tanıdık hisler ki... Rabbim kimseyi evlat hasreti ile sınamasın inşallah. Ben de 5 yıla yakın çektim bu hasreti. 4 tüp bebek denedim, hepsinden eli boş çıktım. Aşılamaları, yumurta takiplerini saymıyorum bile.. FSH yükselmeye başladı, yumurtalarım bitiyor korkusuyla bir tedavinin çökünütüsü bitmeden diğerini planlamaya başlardım. Olmadı, olmadı.. Beta HCG değerini 1'in üzerinde göremedim.. Ve bir gün, 4.tüp bebekten negatif sonucu aldığımın ertesi ayında, reglim gecikti. Umut etmeye bile korktum, tüp bebekle bile hamile kalamayan ben, kendiğinden mi olacaktı yani, 5 yıl onca ay beklemiştim olmamıştı, şimdi olmuş olabilir miydi.. Yine test yapacaktım ve yine negatif olacaktı.. Meğer o çok meşhur '2.silik çizgiyi' ben de görecekmişim :) Meğer sabahın köründe hastanenin aciline gidip ellerim titreyerek yaptırdığım kan testinde beta hcg 'nin 1'in çook üstünde çıkabileceğini öğrenecekmişim :) Meğer hep 'bir vakti var' denilen şey gerçeğin ta kendisiymiş, Rabbimin bir bildiği varmış, bir vakti varmış herşeyin... Biliyorum öyle zor ki sabretmesi, yıkılıp tekrar ayağa kalkıp denemesi, her olumsuzluğa rağmen hala umut etmesi.. Ama sonu güzel olabiliyor arkadaşlar, bizim dualarımızı duyuyor Rabbim ve bize hiç ummadığımız anda öyle bir mucize yolluyor ki, nasıl şükredeceğini bilemiyor insan... Allahıma binlerce şükürler olsun, şu an kollarımda kızım, kokusunu içime çekmek nasip oldu şükürler olsun ki.. Sizlerin de olacak inşallah, umut etmekten vazgeçmeyin, dualarım sizlerle, bebek hasreti çeken herkesle herzaman...