- 10 Ocak 2019
- 933
- 3.489
- 33
- Konu Sahibi Dreamer Swan
-
- #1
Sizi motive edecek hiçbirşey yok mu? Eşiniz yardımcı olabilir aslında.Beni muhteşem hırpalayan bir iş hayatım vardı. Sabah 7 de uyanır, hastaneye gider (psikoloğum), akşam 18.00 de işten cikip oradan yüksek lisansa giderdim. Eve geldiğimde saat 21.30 olurdu. Cumartesi de çalisiyordum. Bu arada bir de spora gidip özel hocayla çalisiyordum. Bunların hepsini idare edip, bir guzel de iliskimi yonetiyordum.
Bir yil sonra korkunc bir tükenmislik yasadim...isimden istifa ettim, sporu biraktim... yatagima uykuma hasret kalmisim. Oyle bir haldeydim ki, battaniyemin icinden cikmak istemedim bir sure...simdi evlendim , mutluyum..fakat fizyolojik bir sebep olmamasina ragmen (kansizlik, d vitamin eksikligi vb.) yatma-uzanma arzumdan vazgecemiyorum..
Uzerime yapisti sanki..cok tuhaf..yeniden harekete gecmem gerekiyor biliyorum ama sanki bir el var çekiyor beni koltuga, yataga.. bagimli gibi oldum.
Benzer durumlari yasayan oldu mu? Naçizane gorus ve deneyimlerinizi paylasmaniz beni mutlu eder.
Sizi motive edecek hiçbirşey yok mu? Eşiniz yardımcı olabilir aslında.
Dışarıya karşı herhangi bir sorumluluğunuz yok mu? İş aile yapmak istediğiniz şeyler.
bir psikologun psikologa degil de buraya gelmesinin sebebi ne ??
Biz bu tarz durumlarda hep psikolog oneriyorduk ama goruluyor ki kendinize bile işe yaramıyor ogrendikleriniz.
Kesinlikle katılıyorum. Size yeni bir amaç lazım bence. Yerinizden kalkmaya ikna edecek bir sebep.Esime su yatan halimi gostermiyorum ve o işten geldiginde nispeten daha enerjik de oluyorum. Nasil anlatsam yurumesi gereken islerin hepsini hallediyorum. İşlevselligi tam yitirmedim. Fakat hepsi bittiginda kosarak oturma-uzanma eylemine geciyorum hasretle27 yasinda gibi degilim sikayetim tam olarak bu. Annem 60 yasinda karinca gibidir. Bu iş bana ne yapti boyle cozemedim...yeni bir zorluk mu kavusturur sizce beni yeniden eski hayatima?
Yani ben o zorluklari mi ariyorum yeniden acaba?
Evet bencede bir alisma durumu var.. bahsettigim korkunc yogunluk sonrasinda gerceklesmesi enteresan geldi. Gercek ben o idim.Madem boş vaktiniz var, hobilerinize zaman ayırın. Kafanızı toplayın.
Sizin ki biraz tembelliğe ve sorumsuzluğa alışmak gibi geldi bana.
İnsanın sorumluluğu olmayınca tembellik yapması daha da kolaylaşıyor, kendinize en basitinden sevdiğiniz bir uğraş bulun.
Doktorlar da hasta olmasın o zamanÇünkü bir psikolog ayni zamanda bir insandir :))) dimi??
Ve ben burada bir tani ve tedavi onerisi beklemedim..... Lakin AKIL AKILDAN DA üstundür.
Birisi gelir bir yasanmisliktan örnek verir bakarsiniz sıkıntım cozulur kim bilir... cok sert ifadeleriniz sasirdim
İste o temponuz, sorumlulugunuz oldugu icin gerceklesiyor. Su an 10 saat ayakta kalmanızı gerektiren, sabahın 7'sin de kalkmanızı sağlayan bir şey yoksa bu tür bir psikolojiye girmeniz normal geldi.Evet bencede bir alisma durumu var.. bahsettigim korkunc yogunluk sonrasinda gerceklesmesi enteresan geldi. Gercek ben o idim.
Merhaba bende mühendisim. 2 sene kadar özel sektörde çok yoğun mesailerle çalıştım 2 sene boyunca sırf kadın olduğum için çok hırpaladılar psikolojik olarak. 3 iş değiştirdim ve sonuncusunda dayanamadım istifa ettim. Üstelik sabah 8de mesaiye başlar akşam 7de paydos. Akşam eve dönünce çizimlere devam ederdim. Cumartesi calışır sizin gibi sporumu yapmaya çalışırdım. İstifa ettikten 3 ay sonra evlendim. Şuan çalışmıyorum sadece master yapıyorum ama aynı durum bende de oldu bi 7 ay kadar yeni yeni toparlıyorum başka bir sektöre geçmeye düsüyorum onun için çalışmalara başladım. Çünkü ben böyle bir insan değildim idealisttim birçok hayalim vardı. Kendinizi sadece kendiniz iyileştirebilirsiniz. Etrafınıza durumu istediğiniz kadar anlatın yine de icinizde neler yaşadıgınızı bir Allah bir siz bilirsiniz. Bu hayata yatmak için gelmediniz biliyorum, haydi ayağa kalkın sevdiginiz şeyleri yapın seviyorsanız mesleğinize sarılın kısacası bu dünyaya iz bırakın
Çünkü bende üzüldüm. İnsanların yüzlerce lirasını verip bir umut beklediği yerden bizde insanız olabilir demek çok acı. O halde psikologa git diyen bizler aslında cokta doğru bir şey soylemiyormusuz. Ki daha önceden bi iki deneyimim oldu onlarda çok saçma idi belki o yüzden bu kadar tepki verdim.Çünkü bir psikolog ayni zamanda bir insandir :))) dimi??
Ve ben burada bir tani ve tedavi onerisi beklemedim..... Lakin AKIL AKILDAN DA üstundür.
Birisi gelir bir yasanmisliktan örnek verir bakarsiniz sıkıntım cozulur kim bilir... cok sert ifadeleriniz sasirdim
mutsuz musunuz ?
Kafanız mı Karışık ?
Ya da Hayatınızda sorunlar mı var ?
Ben mutsuz olduğumda o ruh haline bürünürüm genelde.
Mutsuz değilseniz de kendinizi boşlukta kalmış amaçsız hissediyorsunuz muhtemelen hayatınızı birşeylerle doldurmalısınız.
Çünkü bende üzüldüm. İnsanların yüzlerce lirasını verip bir umut beklediği yerden bizde insanız olabilir demek çok acı. O halde psikologa git diyen bizler aslında cokta doğru bir şey soylemiyormusuz. Ki daha önceden bi iki deneyimim oldu onlarda çok saçma idi belki o yüzden bu kadar tepki verdim.
buradan bir çok kişiye tavsiyede bulunmak yerine profesyonel görüşün daha iyi olacağını düşünüyoruz genelde konulara bakarsanız cok var psikologa gidin diye msj. Sizin ilk adım olarak oraya gitmemeniz. Bu kadar beklemeniz bu egitimi aldığınız ve insan psikolojisi okudugunuz halde çok çok şaşırdım açıkçası. Sizinle ilgili değil meslek ile ilgili bir şaşkınlık benimki.
Rica ederim içinizde mini minnacık bir duyguyu harekete geçirebildiysem ne mutlu banaBirebir beni tanimlamissiniz..naif yorumunuz ve empatiniz icin cok tesekkur ederim. Belkide bekledigim.buydu, beni anlayan birileri ve hadi kalk yeniden savas gibi bir motivasyon.❤❤
Bende var bu durum tüm gün sadece yemek yemek için kalkmak istiyorum 3 çocuk olmasa uyurdim sanirim hep gece en ge. 12 de yatip sabah 8-8:30 da kalkiyorim ama yetmyor ..sürekli uyku hali ve uzanmak geliyor içimdenBeni muhteşem hırpalayan bir iş hayatım vardı. Sabah 7 de uyanır, hastaneye gider (psikoloğum), akşam 18.00 de işten cikip oradan yüksek lisansa giderdim. Eve geldiğimde saat 21.30 olurdu. Cumartesi de çalisiyordum. Bu arada bir de spora gidip özel hocayla çalisiyordum. Bunların hepsini idare edip, bir guzel de iliskimi yonetiyordum.
Bir yil sonra korkunc bir tükenmislik yasadim...isimden istifa ettim, sporu biraktim... yatagima uykuma hasret kalmisim. Oyle bir haldeydim ki, battaniyemin icinden cikmak istemedim bir sure...simdi evlendim , mutluyum..fakat fizyolojik bir sebep olmamasina ragmen (kansizlik, d vitamin eksikligi vb.) yatma-uzanma arzumdan vazgecemiyorum..
Uzerime yapisti sanki..cok tuhaf..yeniden harekete gecmem gerekiyor biliyorum ama sanki bir el var çekiyor beni koltuga, yataga.. bagimli gibi oldum.
Benzer durumlari yasayan oldu mu? Naçizane gorus ve deneyimlerinizi paylasmaniz beni mutlu eder.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?