Hayalimi gerçekleştirmem sizce de imkansız mı?

2ba- .!.:

Avukatlıkta özelde iyi para var. Memuriyete devam edecek olsam okumam valla, hiç değmez.

Genişletmek için tıkla...

10 bin ve üstü ise bence de bırakın.. :)

cikolataveturkkahvesi .!.:

Bazı mesleklerde 40tan sonra da iş bulursunuz.
Mesela sağlık.
Benim işyerimde işyeri hemşireleri var, hepsi 50lerde. ( 2 senedir bizdeler)
Öğretmen alımlarında yaş sınırı yok vs vs.
Her bölümde o yaş kıstası yok. Mesleğin varsa iş bulursun..

Genişletmek için tıkla...

Size katılıyorum ondan zaten öğretmenlik olabilir diye düşündüm kendim için. Ancak konu sahibinin istediği meslek öyle değil bence.

Yani normalde hayalin peşinde gitmek güzel de bence riske girmeyin. Hem şimdi ki işinizi de seviyorsunuz. Çoğumuz sevmediğimiz işi yapıyoruz. Bence hiç girişmeyin.

Neguzel ya mesleğiniz var ...

lequim .!.:

Arkadaşlar merhaba,

Buna bir dert diyemeyiz belki ama benim sıkıntım diyelim adına;

İyi bir eğitim aldım, sevdiğim, kendimi geliştirdiğim maddi manevi tatmin olduğum bir işim var çok şükür. Ve maaşım da piyasa şartlarını düşündüğümde bir hayli yüksek. Net 9000 civarı maaş alıyorum.

Ancak hayalimdeki bölümü okumadım ve hayalimdeki mesleği yapamıyorum.

Türkiyenin en iyi şirketlerinden birinde Finansal analiz üzerine çalışıyorum şu anda, üniversitede işletme okudum, yüksek lisansımı da işletme üzerine yaptım uluslararası mba mezunuyum. Yurtdışında okuma ve çalışma imkanım da oldu, TRye döndüm sonra.

Hayalim hep psikolog olmaktı. Puanım da yetiyordu hatta artıyordu da.

Ve ben daha idealist tercihlere yöneldim hayalimin peşinden gitmedim.

Şu anda 33 yaşındayım, 1,5 senelik evliyim, 7-8 aydır çocuk da istiyoruz ama süreç tüp bebeğe gidecek gibi gözüküyor.

Ama ben okumanın yaşı yok da diyorum içimden, cok geç değil diyorum. Bugün başlayabilsem 6 senede kendi muayanemi açıp hayalimdeki uzman psikologluğu yapabilirim diye düşünüyorum.

Ama lisans eğitimini çalışırken okuyabilme gibi bir imkanım yok. İşim de ikamesini rahatça bulabileceğim ya da pat diye çıkıp aman başka yerde de bulurum böylesini diyebileceğim bir iş değil. ( Bu yüzden açıkça maaşımı yazdım yukarıda )

Cocuk içinde cok erteleme imkanım yok, eğer işten ayrılsam okurken çocuk yapsam desem tek maaşa düşücez. eşimin de benimle aynı seviyede aynı şirkette çalışıyoruz, ama ödemelerimiz de cok ve bir maaş sadece krediler düğün borcu kiraya vs gidiyor zaten. Ayda su anda 4000 tl elimizde zor kalıyor eşimle 2mizde çalışırken. Tek maaş yetmez krediler bitmeden ki onlara da rahat 1,5 sene var.

Bu sefer çocuğu da allah nasip ederse eğer, cok iyi şartlarda büyütme imkanım olmayacak en azından ilk seneler.

Böyle bir durum işte, cok içimde uhde kaldı. Çok isterdim psikolog olarak çalışmayı, insanlara yardımcı olabilmeyi, insan psikolojisini keşfetmeyi vs.

Adım atmak için elim kolum bağlı gibi geliyor ve bu da biraz içimi sıkıştırıyor.

Böyle işte paylaşmak ve farklı görüşleri dinlemek istedim sadece.

Sevgiler herkese.

Genişletmek için tıkla...

Size kendi konumla cevap vereyim siz Bendendaha avantajlısınız bu arada. Güncel olarak 7 günlük bir bebeğim daha var

lequim .!.:

Arkadaşlar merhaba,

Buna bir dert diyemeyiz belki ama benim sıkıntım diyelim adına;

İyi bir eğitim aldım, sevdiğim, kendimi geliştirdiğim maddi manevi tatmin olduğum bir işim var çok şükür. Ve maaşım da piyasa şartlarını düşündüğümde bir hayli yüksek. Net 9000 civarı maaş alıyorum.

Ancak hayalimdeki bölümü okumadım ve hayalimdeki mesleği yapamıyorum.

Türkiyenin en iyi şirketlerinden birinde Finansal analiz üzerine çalışıyorum şu anda, üniversitede işletme okudum, yüksek lisansımı da işletme üzerine yaptım uluslararası mba mezunuyum. Yurtdışında okuma ve çalışma imkanım da oldu, TRye döndüm sonra.

Hayalim hep psikolog olmaktı. Puanım da yetiyordu hatta artıyordu da.

Ve ben daha idealist tercihlere yöneldim hayalimin peşinden gitmedim.

Şu anda 33 yaşındayım, 1,5 senelik evliyim, 7-8 aydır çocuk da istiyoruz ama süreç tüp bebeğe gidecek gibi gözüküyor.

Ama ben okumanın yaşı yok da diyorum içimden, cok geç değil diyorum. Bugün başlayabilsem 6 senede kendi muayanemi açıp hayalimdeki uzman psikologluğu yapabilirim diye düşünüyorum.

Ama lisans eğitimini çalışırken okuyabilme gibi bir imkanım yok. İşim de ikamesini rahatça bulabileceğim ya da pat diye çıkıp aman başka yerde de bulurum böylesini diyebileceğim bir iş değil. ( Bu yüzden açıkça maaşımı yazdım yukarıda )

Cocuk içinde cok erteleme imkanım yok, eğer işten ayrılsam okurken çocuk yapsam desem tek maaşa düşücez. eşimin de benimle aynı seviyede aynı şirkette çalışıyoruz, ama ödemelerimiz de cok ve bir maaş sadece krediler düğün borcu kiraya vs gidiyor zaten. Ayda su anda 4000 tl elimizde zor kalıyor eşimle 2mizde çalışırken. Tek maaş yetmez krediler bitmeden ki onlara da rahat 1,5 sene var.

Bu sefer çocuğu da allah nasip ederse eğer, cok iyi şartlarda büyütme imkanım olmayacak en azından ilk seneler.

Böyle bir durum işte, cok içimde uhde kaldı. Çok isterdim psikolog olarak çalışmayı, insanlara yardımcı olabilmeyi, insan psikolojisini keşfetmeyi vs.

Adım atmak için elim kolum bağlı gibi geliyor ve bu da biraz içimi sıkıştırıyor.

Böyle işte paylaşmak ve farklı görüşleri dinlemek istedim sadece.

Sevgiler herkese.

Genişletmek için tıkla...

Yuksek muhendis olmama ragmen, son 1 yildir kafami kurcalayan bir olay bu bende de. Aldigim egitime, yaptigim ise, kisaca matematikle formullerle yogrulmus olan biri olarak, taban tabana zit olan bu istek icime pat diye dusuverdi. Muhendislikle, psikologlugu birlestirebilecegim bir nokta bulsam, muhtemelen, yasima basima bakmadan baslayacagim universiteye.

Size tavsiyem, emeklilik icin gerekli gun sayisini doldurun, bir yandan da online okullara bakin, borcu da bitirin. Eger kismetse de, yasa basa bakmadan, yolunuzu cizersiniz.

Ama su anda isi birakmak gibi keskin bir manevra yapmayin

lequim .!.:

Arkadaşlar merhaba,

Buna bir dert diyemeyiz belki ama benim sıkıntım diyelim adına;

İyi bir eğitim aldım, sevdiğim, kendimi geliştirdiğim maddi manevi tatmin olduğum bir işim var çok şükür. Ve maaşım da piyasa şartlarını düşündüğümde bir hayli yüksek. Net 9000 civarı maaş alıyorum.

Ancak hayalimdeki bölümü okumadım ve hayalimdeki mesleği yapamıyorum.

Türkiyenin en iyi şirketlerinden birinde Finansal analiz üzerine çalışıyorum şu anda, üniversitede işletme okudum, yüksek lisansımı da işletme üzerine yaptım uluslararası mba mezunuyum. Yurtdışında okuma ve çalışma imkanım da oldu, TRye döndüm sonra.

Hayalim hep psikolog olmaktı. Puanım da yetiyordu hatta artıyordu da.

Ve ben daha idealist tercihlere yöneldim hayalimin peşinden gitmedim.

Şu anda 33 yaşındayım, 1,5 senelik evliyim, 7-8 aydır çocuk da istiyoruz ama süreç tüp bebeğe gidecek gibi gözüküyor.

Ama ben okumanın yaşı yok da diyorum içimden, cok geç değil diyorum. Bugün başlayabilsem 6 senede kendi muayanemi açıp hayalimdeki uzman psikologluğu yapabilirim diye düşünüyorum.

Ama lisans eğitimini çalışırken okuyabilme gibi bir imkanım yok. İşim de ikamesini rahatça bulabileceğim ya da pat diye çıkıp aman başka yerde de bulurum böylesini diyebileceğim bir iş değil. ( Bu yüzden açıkça maaşımı yazdım yukarıda )

Cocuk içinde cok erteleme imkanım yok, eğer işten ayrılsam okurken çocuk yapsam desem tek maaşa düşücez. eşimin de benimle aynı seviyede aynı şirkette çalışıyoruz, ama ödemelerimiz de cok ve bir maaş sadece krediler düğün borcu kiraya vs gidiyor zaten. Ayda su anda 4000 tl elimizde zor kalıyor eşimle 2mizde çalışırken. Tek maaş yetmez krediler bitmeden ki onlara da rahat 1,5 sene var.

Bu sefer çocuğu da allah nasip ederse eğer, cok iyi şartlarda büyütme imkanım olmayacak en azından ilk seneler.

Böyle bir durum işte, cok içimde uhde kaldı. Çok isterdim psikolog olarak çalışmayı, insanlara yardımcı olabilmeyi, insan psikolojisini keşfetmeyi vs.

Adım atmak için elim kolum bağlı gibi geliyor ve bu da biraz içimi sıkıştırıyor.

Böyle işte paylaşmak ve farklı görüşleri dinlemek istedim sadece.

Sevgiler herkese.

Genişletmek için tıkla...

2. Ogretım yazabılırsın ne bılıyım ozel oluyabılırsın ama sen yınede çocugunu ve işini erteleme.Bu işsizlikte yapma bunu .

Bu koşullarda, asla böyle bir maceraya kalkışmazdım..

isletme bölümüyle psikoloji bölümünün arasında uçurum var niye puanınız yetiyorsa gitmediniz

Her seçiş bir vazgecistir neticede. Bir yerden yine bir seyleri birakarak bir yola gireceksiniz. Hakkınızda hayırlısı olsun.

2ba- .!.:

Çok teşekkür ederim.
sınava 4. girişimde kazandım. Çok sıkıntılı zamanlara denk geldi hep sınavlar. Birinde ölü doğum yapmıştım birinde hamileydim, ertesi gün erken doğum yaptım. Neyse öyle böyle kazandım şükür.
Ama kazanmak kolay olan kısmıymış, okul gerçekten çok zor. Umarım en kısa sürede bitiririm. Tekrar teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

Ben sizi tebrik etmeye geldim. Ben de yillar sonra hamile hamile doktoraya baslamistim. Okuyunca gecmisime goturdunuz beni. Merak etmeyin bir sekilde bitiyor, cocuk da buyuyor. Basarilariniz daim olsun. Cocugunuza da ne guzel bir orneksiniz ayni zamanda. Tekrar tebrik ederim.

Hobi olarak psikoloji ile ilgilenebilirsiniz, psikoloji topluluklarına katılabilir, seminerlerine gidebilirsiniz. Bunlar bence sizi tatmin etmeye yetecektir. Yapmak istediğiniz çok uçarı bir durum. 40 yaşında yepyeni bir işe 0dan atılacaksınız. Asla mantıklı bulmuyorum. İleride çok pişman olabilirsiniz böyle bir risk alırsanız.

cikolataveturkkahvesi .!.:

10 bin ve üstü ise bence de bırakın.. :)

Genişletmek için tıkla...

Yani tabi kişinin kendi becerisine de bağlı sanırım ama kazanılmayacak rakam değil

sonanda .!.:

Ben sizi tebrik etmeye geldim. Ben de yillar sonra hamile hamile doktoraya baslamistim. Okuyunca gecmisime goturdunuz beni. Merak etmeyin bir sekilde bitiyor, cocuk da buyuyor. Basarilariniz daim olsun. Cocugunuza da ne guzel bir orneksiniz ayni zamanda. Tekrar tebrik ederim.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim. Evet başladım ya, elbet bitecek. Ben de sizi tebrik ederim. Hamileyken okumak da oldukça zor olmuştur.

2ba- .!.:

Yani tabi kişinin kendi becerisine de bağlı sanırım ama kazanılmayacak rakam değil

Çok teşekkür ederim. Evet başladım ya, elbet bitecek. Ben de sizi tebrik ederim. Hamileyken okumak da oldukça zor olmuştur.

Genişletmek için tıkla...

Evet cok zordu ama isin en zor kismi baslamak. Baslayinca gerisi geliyor. Bir de insan birseyi isteyince bazi seyleri pek sorun etmiyor sanirim. Sakin birakmayin.

lequim .!.:

Arkadaşlar merhaba,

Buna bir dert diyemeyiz belki ama benim sıkıntım diyelim adına;

İyi bir eğitim aldım, sevdiğim, kendimi geliştirdiğim maddi manevi tatmin olduğum bir işim var çok şükür. Ve maaşım da piyasa şartlarını düşündüğümde bir hayli yüksek. Net 9000 civarı maaş alıyorum.

Ancak hayalimdeki bölümü okumadım ve hayalimdeki mesleği yapamıyorum.

Türkiyenin en iyi şirketlerinden birinde Finansal analiz üzerine çalışıyorum şu anda, üniversitede işletme okudum, yüksek lisansımı da işletme üzerine yaptım uluslararası mba mezunuyum. Yurtdışında okuma ve çalışma imkanım da oldu, TRye döndüm sonra.

Hayalim hep psikolog olmaktı. Puanım da yetiyordu hatta artıyordu da.

Ve ben daha idealist tercihlere yöneldim hayalimin peşinden gitmedim.

Şu anda 33 yaşındayım, 1,5 senelik evliyim, 7-8 aydır çocuk da istiyoruz ama süreç tüp bebeğe gidecek gibi gözüküyor.

Ama ben okumanın yaşı yok da diyorum içimden, cok geç değil diyorum. Bugün başlayabilsem 6 senede kendi muayanemi açıp hayalimdeki uzman psikologluğu yapabilirim diye düşünüyorum.

Ama lisans eğitimini çalışırken okuyabilme gibi bir imkanım yok. İşim de ikamesini rahatça bulabileceğim ya da pat diye çıkıp aman başka yerde de bulurum böylesini diyebileceğim bir iş değil. ( Bu yüzden açıkça maaşımı yazdım yukarıda )

Cocuk içinde cok erteleme imkanım yok, eğer işten ayrılsam okurken çocuk yapsam desem tek maaşa düşücez. eşimin de benimle aynı seviyede aynı şirkette çalışıyoruz, ama ödemelerimiz de cok ve bir maaş sadece krediler düğün borcu kiraya vs gidiyor zaten. Ayda su anda 4000 tl elimizde zor kalıyor eşimle 2mizde çalışırken. Tek maaş yetmez krediler bitmeden ki onlara da rahat 1,5 sene var.

Bu sefer çocuğu da allah nasip ederse eğer, cok iyi şartlarda büyütme imkanım olmayacak en azından ilk seneler.

Böyle bir durum işte, cok içimde uhde kaldı. Çok isterdim psikolog olarak çalışmayı, insanlara yardımcı olabilmeyi, insan psikolojisini keşfetmeyi vs.

Adım atmak için elim kolum bağlı gibi geliyor ve bu da biraz içimi sıkıştırıyor.

Böyle işte paylaşmak ve farklı görüşleri dinlemek istedim sadece.

Sevgiler herkese.

Genişletmek için tıkla...

Okumak icin hicbir zaman gec kalmis sayilmazsiniz.halam 45 yasinda psikoloji okudu ve psikologluk yapiyor suanda.

Arkadaşlar selam,

Haftasonu eşim kullanıcı adımı tesadüf eseri olsa da görmesin diye yorum yazamadım size :)
Çok eski konularım var çünkü, hihihih :)

Haftasonu bu konu üzerine uzunca düşündüm, yazdıklarınızı da içselleştirdim ve bir karar verdim.
Bu işi meslek olarak yapabilmek için tüm standartlarımdan, şu anki işimden ve cocuk hayallerimden bir süreliğine de olsa vazgeçmem gerekiyor.

Uygulanamaz değil belki, ancak fazla radikal bir hareket ve günümüz şartlarında altın yumurtlayan tavugu kesmek gibi gerçekçi yaklaşırsam.

Biyolojik olarak cocuk için de 7-8 senem var max ve zaten pcodan müzdaripim, bu süre içerinde hamile kalıp kalamayacağım da belirsiz. Hiçbir sorunu olmamasına rağmen yıllarca uğraşan insanlar var. Dilerim allah herkesin gönlüne göre verir ve isteyen kimsenin kucağını boş bırakmaz.

Bu yüzden hayat standartlarımı korumaya ve işime daha da sıkıca sarılmaya karar verdim.
Ama bu kadar da değil :)

Bir meslek olarak yapamasam da, psikoloji yüksek lisansı yapmaya karar verdim.
Sonrası için de güzel planlarım var. 12 yıldır aktif bir şekilde kurumsal firmalarda çalışıyorum ve kabul edelim özellikle metropollerde yaşayan bizler bu tempo ve stresi cok zor kaldırabiliyoruz.
Bu yüzden kurumsal psikoloji alanında kendi kendime de olsa :) uzmanlaşmaya karar verdim.

Mevcut iş deneyimim, bireysel tecrübelerim ve psikoloji yüksek lisansını harmanlayarak bir şeyler üretmeye çalışacağım.

Kurumsal firmalarda duygusal zekanın geliştirilebilmesi veya şema terapinin iş hayatında daha profesyonel bir şekilde hareket edebilmek için bireyin kendi kendine uygulayabilmesi gibi şeyler olabilir, kafam çorba gibi şu an bilemiyorum bunlar ilk aklıma gelenler :)

Bu düşüncelerim ile ilgili olarak şirketimdeki ik'dan bir arkadaşımı aradım bu sabah, biraz fikir yürüttük şirket içinde aktiviteler toplantılar vs gibi şeyler konusunda destek olmaya açık bir yapıları olduğunu söyledi.

Hayallerinin peşinden giden bir sürü arkadaş deneyimini paylaşmış, helal olsun diyorum canı gönülden ve yolunuz açık olsun.

Hepinize tatlı, candan yorumlarınız için cok teşekkür ederim.
Sevgiler

O kadar iyi maaş olmasa okuyun derdim ama bu şartlarda değmez neyse ki konu sahibide anlamış.hobi olarak imkan varsa okurdum.psikoloji yazacakken puan iyi gelince hukuk yazdım pişman değilim.psikolojide iş lisansla bitmiyor bir sürü sertifika yüksek lisans bilmem ne gerekiyor.biraz para yatırmak lazım yani iyi bir geri dönüş almak için.

Yüksek lisansını PDR bölümünde yapmış bir okul öncesi öğretmeni olarak ülkemizde sadece lisansı bitirince yetkin bir psikolog olmanın mümkün olmadığını hatırlatmak isterim.
Önce klinik psikolojide yüksek lisans yapmak ardından veya eş zamanlı olarak ücretini ödeyip, pek çok ek eğitim almak gerekiyor.

Haa bunları yapmadan olmaz mı?
Olur ancak daha düşük ücretlerle,
adı/sanı duyulmamış merkezlerde çalışırsınız.

Henüz psikologları kapsayan bir meslek yasası olmadığı için, özel üniversitelerde klinik veya uygulamalı yüksek lisans yapma şansınız var.
Gerçi yüksek yapsanız da bizim ülkemizde lisansı psikoloji veya PDR olmayanlar,
alanda kolay kolay kabul görmüyor.

Yerinizde olsaydım ne tekrar lisans okurdum,
ne de yüksek lisans yapardım.
Adler veya Ericson akademiden koçluk eğitimi alarak mevcut eğitimimle birleştirip şirket çalışanlarına, sektörde yeni olan gençlere eğitim verirdim.
Koçluk eğitimlerinin alt yapısında da psikoloji var sonuçta.