- 6 Ağustos 2014
- 104
- 29
- 27
- Konu Sahibi CellarDoor
- #1
Merhaba arkadaşlar.Biraz sonra yazacaklarımı belki çok anlamsız bulabilirsiniz.Yalnızca içimi döküp rahatlamak ve sizlerden ne yapabileceğim konusunda yardım almak istiyorum.17 yaşındayım ve yaklaşık bir ay sonra üniversite sınavına gireceğim.Benim sorunum hayatın bu kadar adaletsiz oluşu.Gerçekten bazı şeyleri sin-di-re-mi-yo-rum.Hayata kızgınım hem de çok.Benim bir kuzenim var kızlar.Ben ortaokulda sbs diyerek kendimi parçalarken o yalnızca süsüne püsüne önem verdi ve hiç çalışmadı.Ardından spor lisesine gitti.Ben de Anadolu Lisesine.(Yanlış anlaşılmasın lütfen burda kimseyi küçümsemiyorum.Sonuçta ben de sporda yeteneksizim.Toptan korkarım bi kere 
) Ardından lisede ben aman okul sınavlarım aman ortalamam diyerek inekledim.O ise yine aynı şekilde devam etti.Geçen sene lys'ye ikinci kez hazırlandı ve şu anda özel bir üniversitede paralı olarak psikoloji okuyor.(yalnızca son senesine çalıştı onda da çok az) Nitekim o kadar rahat bir hayat yaşıyor ki ailesinin durumu çok iyi değil.Karı-koca emekliler yalnızca sırf kızlarını okutabilmek için senelik 18.000 tl masraf ediyorlar.Haftada bir iki gün okulu var.Dersleri de kolay.Yine aynı rahatlıkla devam ediyor.Bense nerdeyse 5.sınıftan beri geleceğim için çalışıyorum.Ve bu sene de puanlarım pek iyi değil.Edebiyatım çok iyi ama matematiğim kötü maalesef.Bugün bize geldiler bir ona bakıyorum bir de kendime.Süslenmiş püslenmiş,elinde bilmem kaç milyarlık telefonu paso instagrama fotoğraf yüklüyor.Ben de posuruk saçlarımla tek yaptığım iş olan ders çalışmayı sürdürüyorum.Kendimi resmen yemeğe verdim 
Kuzenimle bu olaylar olmadan önce çok samimiydim.Ama artık olamıyorum.Kendimi çok zorluyorum ama onlar geldiğinde birden sinirli ve karamsar birine dönüşüyorum.Bu da yetmiyormuş gibi psikoloji-sosyoloji çift ana dal programlarını araştırıyorum.Onda da bir sürü problem çıkıyor.Durum böyle kızlar.Belki beni yargılayacak o senin kuzenin kendine gel diyerek kızacaksınız.Ama iş hiç de öyle olmuyor.Artık eskisi gibi çalışasım da umudum da yok.Şimdi soruyorum size hayat neden bu kadar adaletsiz ?
) Ardından lisede ben aman okul sınavlarım aman ortalamam diyerek inekledim.O ise yine aynı şekilde devam etti.Geçen sene lys'ye ikinci kez hazırlandı ve şu anda özel bir üniversitede paralı olarak psikoloji okuyor.(yalnızca son senesine çalıştı onda da çok az) Nitekim o kadar rahat bir hayat yaşıyor ki ailesinin durumu çok iyi değil.Karı-koca emekliler yalnızca sırf kızlarını okutabilmek için senelik 18.000 tl masraf ediyorlar.Haftada bir iki gün okulu var.Dersleri de kolay.Yine aynı rahatlıkla devam ediyor.Bense nerdeyse 5.sınıftan beri geleceğim için çalışıyorum.Ve bu sene de puanlarım pek iyi değil.Edebiyatım çok iyi ama matematiğim kötü maalesef.Bugün bize geldiler bir ona bakıyorum bir de kendime.Süslenmiş püslenmiş,elinde bilmem kaç milyarlık telefonu paso instagrama fotoğraf yüklüyor.Ben de posuruk saçlarımla tek yaptığım iş olan ders çalışmayı sürdürüyorum.Kendimi resmen yemeğe verdim Kuzenimle bu olaylar olmadan önce çok samimiydim.Ama artık olamıyorum.Kendimi çok zorluyorum ama onlar geldiğinde birden sinirli ve karamsar birine dönüşüyorum.Bu da yetmiyormuş gibi psikoloji-sosyoloji çift ana dal programlarını araştırıyorum.Onda da bir sürü problem çıkıyor.Durum böyle kızlar.Belki beni yargılayacak o senin kuzenin kendine gel diyerek kızacaksınız.Ama iş hiç de öyle olmuyor.Artık eskisi gibi çalışasım da umudum da yok.Şimdi soruyorum size hayat neden bu kadar adaletsiz ?
