Hemcinslerimle iletisim kuramiyorum

COLIN

Müzmin iyi kalpli🤷
Pro Üye
31 Ocak 2013
7.174
44.576
Kizlar merhaba,
Uzun zamandir farkinda oldugum, ama bi turlu kabullenmek istemedigim bir durum bu. Kadinlarla iletisim kuramiyorum. Bunun nedenleri uzerine cok dusundum. Kimseyi sevemiyorum mesela. Ozellikle kadinlar bana asiri derecede menfaatci ve oyuncu geliyorlar. Kesinlikle benim kafa yapima uygun degil bu. O yuzden cogunlukla bilincli olarak uzak durdugumu farkettim. Insanlarla tanistigimda, once gozlemleyip, sonra bana uygunsa arkadas olmanin dogru oldugunu dusunuyorum. Ama onlari gozlemledigimde, hic birinin kafa yapima uymadigini goruyorum ve uzak kaliyorum. Bu defacda yalniz kaliyorum. Uzun suredir yalnizim bu yuzden. Ama sirf muhabbet olsun, yalnizlik hissetmeyeyim diye de gidip birileriyle arkadas olma fikri, beynimde bi turlu kabul gormuyor. Cogu zaman bu dunyaya ait olmadigimi dusunuyorum.
Kendimi objektif degerlendiremedigim icin sizlere sormak istiyorum. Kendi dogrularimi birakip, bende diger herkes gibi olmali miyim sizce?
Herkesle cabucak kaynasip arkadas olan insanlara bazen imreniyorum. Ama gozlemledigimde aslinda cogunun sadece cok iyi bir oyuncu oldugunu goruyorum. Bende artik oynamali miyim, yoksa bu yalnizliga alismali miyim bilemedim.
 
ben böyle durumlarda hep ilk olarak "karşı cinsle iletişim kurabiliyor musun?" diye soruyorum.
yani eğer türkiyede yaşıyorsan, türkiyedeki kadınlar evet çok matah değiller ama türkiyedeki erkekler onlardan bin beterler. çoğu hastalıklı, sapkın zihniyetlere sahip. ağızlarından küfür düşmez. kadına ve kadın-erkek ilişkilerine bakış açıları akıl almaz derecede ruh hastası özellikler taşır.
yani tabi bunları diyorum da, sen nası birisin onu da bilmiyorum.
sen de bu ülkenin kültüründen payını alıp bu kültürü sorgulamadan kabul etmişsen, bu kadınlardan ve erkeklerden farkın yoktur zaten. o zaman da dert yanman anlamsız olur. yok onlardan farkın varsa da, kendi zihniyetine uygun insanlar bulup cinsiyetleri farketmeksizin onlarla iletişim kurarsın.
 
Arkadaş ol ama samimi olma bence
birde kimse hakkında konuşmazsan seni benimserler
Sevemiyorum ki insanlari arkadas olayim. Ciddi anlamda bir sevgi sorunum var. Sevemiyorum hemcinslerimi.
Haklarini sonuna kadar savunurum. Feminist bile oldugumu soyleyebilirim ama is sevmeye gelince, yok. Kimseyi sevemiyorum.
 
bu hastalıklı zihniyete sahip değilsen de nasıl insanlarla iletişim kurmanı öneririm:
feministlerle, veganlarla, lgbti bireylerle, kadın hakları, hayvan hakları, lgbti aktivistleriyle... sonra mesela dünyanın dört bi yanından gelen erasmus öğrencileriyle... dünyanın farklı farklı kültürlerinden insanlarla...
hatta mümkünse vizeni çıkartıp sırt çantanla avrupa'yı gezmeni öneririm.
 
Birde arkadaşsız kalmayı konuşmamayı ,yalnız olmayı nasıl beceriyorsunuz ,
hep kendinizle mi konuşuyorsunuz içinizden
ben böyle insanlara içten pazarlıklı
sinsi ve tehlikeli gözle bakıyorum ,
ve kalplarinin kararmış olduğunu var sayıyorum zor bir hayat hiç Birşeyini paylaşmamak ,içe dönük olmak , sonuçta hepimiz ,öleceğiz
susacak kadar değerli değil bu dünya
 
Okurken sıkıldım. =S
Ne kadar çok düşünüyorsun.
Ben en son ergenlikte böyle düşünürdüm.
Kendimi farklı görürdüm ergenlik döneminin bir özelliği olarak ve diğer kızları samimiyetsiz bulurdum, uzaklaşırdım vs.
Üniversiteye gidince birçok insanla tanışıp her kişiden farklı bir şeyler edinebildiğimi, herkesin kusurları olduğunu, bana çok uymasa da 1 saatlik muhabbetin bile farklı kapılar açıp bana katkısı olduğunu gördükçe ılımlı olmaya ve herkesi olduğu gibi kabul etmeye başladım. Çok da güzel oldu.
Bu herkesleşmek demek değil. Sadece yaşantılara açık olmak demektir.
Kendince içini doldurduğun kavramlarında problem var bence.
Şikayet edip kendini başka dünyadan görmek bana çocuksu geldi oldukça.=)
Biraz kapılarını açıp hayata karışmanı öneririm. O zaman her bir insanın ne kadar özel olduğunu anlayacaksın.
 
Birde arkadaşsız kalmayı konuşmamayı ,yalnız olmayı nasıl beceriyorsunuz ,
hep kendinizle mi konuşuyorsunuz içinizden
ben böyle insanlara içten pazarlıklı
sinsi ve tehlikeli gözle bakıyorum ,
ve kalplarinin kararmış olduğunu var sayıyorum zor bir hayat hiç Birşeyini paylaşmamak ,içe dönük olmak , sonuçta hepimiz ,öleceğiz
susacak kadar değerli değil bu dünya
Tesekkur ederim ya resmen gomdunuz beni.
 
Okurken sıkıldım. =S
Ne kadar çok düşünüyorsun.
Ben en son ergenlikte böyle düşünürdüm.
Kendimi farklı görürdüm ergenlik döneminin bir özelliği olarak ve diğer kızları samimiyetsiz bulurdum, uzaklaşırdım vs.
Üniversiteye gidince birçok insanla tanışıp her kişiden farklı bir şeyler edinebildiğimi, herkesin kusurları olduğunu, bana çok uymasa da 1 saatlik muhabbetin bile farklı kapılar açıp bana katkısı olduğunu gördükçe ılımlı olmaya ve herkesi olduğu gibi kabul etmeye başladım. Çok da güzel oldu.
Bu herkesleşmek demek değil. Sadece yaşantılara açık olmak demektir.
Kendince içini doldurduğun kavramlarında problem var bence.
Şikayet edip kendini başka dünyadan görmek bana çocuksu geldi oldukça.=)
Biraz kapılarını açıp hayata karışmanı öneririm. O zaman her bir insanın ne kadar özel olduğunu anlayacaksın.
Elbette herkesin kusurlari var. Kusursuzluk pesinde kosan biri degilim. Sadece bazi kusurlari kabul edilemz goruyorum. Bu da insanlarin iki yuzlu, menfaatci, oyuncu olmasi gibi. Ve bunu acik yureklilikle, kendimi de elestirerek yazdim. Benim boyle bir sorunum var diye. Kendimde sorun oldugunun farkindayim. Yaziyi yazmamdaki amac, fikir ve yardim almakdi. Elestiri yagmuruna tutulmak degildi. Yinede tesekkur ederim yorumunuz icin.
 
Önyargılarınızdan kurtularak başlayabilirsiniz.. Her tanıştığınız kadın için menfaatçi gibisinden düşünmeyin akışına bırakın belki sizin kafa yapınıza uygun birileri de vardır, ki vardır elbette. Sadece önyargılı davranmayın.
 
Yani çevrenizdeki herkes mi ikiyüzlü? İlla ki bazıları değildir, gidin onları bulun. Örnek verin nasıl karar verdiniz oyuncu olduklarına?
 
Kizlar merhaba,
Uzun zamandir farkinda oldugum, ama bi turlu kabullenmek istemedigim bir durum bu. Kadinlarla iletisim kuramiyorum. Bunun nedenleri uzerine cok dusundum. Kimseyi sevemiyorum mesela. Ozellikle kadinlar bana asiri derecede menfaatci ve oyuncu geliyorlar. Kesinlikle benim kafa yapima uygun degil bu. O yuzden cogunlukla bilincli olarak uzak durdugumu farkettim. Insanlarla tanistigimda, once gozlemleyip, sonra bana uygunsa arkadas olmanin dogru oldugunu dusunuyorum. Ama onlari gozlemledigimde, hic birinin kafa yapima uymadigini goruyorum ve uzak kaliyorum. Bu defacda yalniz kaliyorum. Uzun suredir yalnizim bu yuzden. Ama sirf muhabbet olsun, yalnizlik hissetmeyeyim diye de gidip birileriyle arkadas olma fikri, beynimde bi turlu kabul gormuyor. Cogu zaman bu dunyaya ait olmadigimi dusunuyorum.
Kendimi objektif degerlendiremedigim icin sizlere sormak istiyorum. Kendi dogrularimi birakip, bende diger herkes gibi olmali miyim sizce?
Herkesle cabucak kaynasip arkadas olan insanlara bazen imreniyorum. Ama gozlemledigimde aslinda cogunun sadece cok iyi bir oyuncu oldugunu goruyorum. Bende artik oynamali miyim, yoksa bu yalnizliga alismali miyim bilemedim.
Erkeklerle arkadas oluyo musun yoksa tamamen yalniz mi takiliyosun
 
Ben de pek sevemiyorum hemcinslerimi, çoğunun muhabbetinin boş olduğunu düşündüğümden midir nedir bilmiyorum az arkadaşım vardır. Son zamanlarda trip atıp duran hemcinslerimi fazlasıyla itici buluyorum mesela. Erkeklere gelince, onlarla zaten hiç arkadaş olamıyorum, kadın erkek arkadaşlığına bakış açıları çok farklı. Ya işi arkadaşlığın dışına çıkarmaya çalışıyorlar ya da sevgililerinin sözünden hiç çıkmadıkları için kızlarla iletişim kurmuyorlar zaten.

Ben kadınlarda tahammül edemediğim özellikler: Salaklık, dedikoduculuk ve ikiyüzlülük elbette.
 
Kadinlar kulubunde kadinlardan haz almiyorum diye konu acip elestirilince sinirlenmek de bir kadina has olabilir zaten :d ne diyecektik oh iyi ki sevmiyosun bizi mi

Elbette herkesin kusurlari var. Kusursuzluk pesinde kosan biri degilim. Sadece bazi kusurlari kabul edilemz goruyorum. Bu da insanlarin iki yuzlu, menfaatci, oyuncu olmasi gibi. Ve bunu acik yureklilikle, kendimi de elestirerek yazdim. Benim boyle bir sorunum var diye. Kendimde sorun oldugunun farkindayim. Yaziyi yazmamdaki amac, fikir ve yardim almakdi. Elestiri yagmuruna tutulmak degildi. Yinede tesekkur ederim yorumunuz icin.
 
Kadinlar kulubunde kadinlardan haz almiyorum diye konu acip elestirilince sinirlenmek de bir kadina has olabilir zaten :d ne diyecektik oh iyi ki sevmiyosun bizi mi

:)
Konu sahibi, ben de tuhaf buldum bu konuyu.
Etrafımdaki hanımlardan hazzetmiyorum çünkü bence iki yüzlüler, demek ayrı; hanımlardan/muhabbetlerinden hoşlanmıyorum, demek ayrı.
Öyleyse neden buradasınız?
Çünkü birçoğumuz özellikle bdv'de hakikaten kadınsal şeyler konuşuyoruz :)
 
Ya da insan sevememek gibi bir probleminiz vardır.
Etrafınızdaki insanlar yanlıştır.

Fakat kabul edelim, hepimiz az çok menfaatçiyiz, az çok iki yüzlüyüz.
Kim bunlardan beriyim diyebilir ki?

Kendimizi bile zor değiştiriyorken, öz eleştirimizi bile zar zor yapıyorken ''ama insanlaaar'' diye hafıylanamayız.
Evvela kendinden başlamak gerek her şeye.
 
Şu çabuk kaynaşanların oynadığına dair fikrin değişmedikçe öyle olamazsın. Senin dışındaki herkesin oynadığını düşünmek sana da düşünce yapının doğru olmadığını gösteriyor olması lazım. Biraz rahatla, çok germe kendini, akışına bırak, çok iyi arkadaşlıklar dostluklar var, çok keyifli gülüştüğün güzel zamanlar geçirdiğin arkadaşın olduğunda şu günlerin ne çok boş geçtiğini anlayacaksın.
 
X